Σε όλη την Ιταλία η πάστα δεν είναι κυρίως, αλλά πρώτο πιάτο, που σερβίρεται με κάποια σάλτσα και σχεδόν ποτέ με κρέας, με εξαίρεση τη σάλτσα ραγού. Ειδικά στη Ρώμη τη σερβίρουν με ρομάνο, που είναι το τριμμένο πεκορίνο της περιοχής. Συνήθως τα ζυμαρικά τα βράζουν σε νερό αλμυρό σαν τη Μεσόγειο και τα τραβάνε με τσιμπίδα, εντελώς αλ ντέντε, για να τα ρίξουν μέσα στη σάλτσα μαζί με λίγο από το αμυλούχο ζουμί τους, έτσι ώστε να ολοκληρωθεί το μαγείρεμά τους σε μια συνύπαρξη σε ένα μεγάλο τηγάνι κι εκεί να ενωθούν οι γεύσεις και να δέσουν τα υλικά. Τα βράδια στις τρατορίες έτυχε να φάμε και μέτρια σουπλί και αποτυχημένες σαλτιμπόκες, αλλά τις πάστες τις πετύχαιναν παντού! Φάγαμε γύρω στις 14 μακαρονάδες και είναι σίγουρα λόγος για να επιστρέψουμε στη Ρώμη με την πρώτη ευκαιρία.
Ristorante Pecorino
Το Pecorino ήταν το αγαπημένο μου μαγαζί από όσα καθίσαμε να φάμε στη Ρώμη. Ένα οικογενειακό ριστοράντε, όπου στο ισόγειο βρίσκεται η κουζίνα και η είσοδος του μαγαζιού. Αυτός ο όροφος λειτουργεί κάπως σαν προθάλαμος με βιτρίνες με ζαρζαβατικά και κάποια προετοιμασμένα πιάτα, μια τηλεόραση για να μη χάνει αγώνα της Ρόμα ο μάγειρας και ιδιοκτήτης, Αλφρέντο Λουκαρίνι, και δύο τραπεζάκια – το ένα σίγουρα καπαρωμένο δικό του, για να κάθεται προσηλωμένος με γυρισμένη την πλάτη στον έξω κόσμο όταν παίζει η Ρόμα και το οπτικό πεδίο του να περιορίζεται σε μερικά εκατοστά γύρω από την οθόνη.
Φήμες λένε ότι εδώ διπλοτηγανίζουν τις καλύτερες αγκινάρες alla giudia της Ρώμης. Τις δοκιμάσαμε, ήταν πράγματι εξαιρετικές, όπως επίσης δοκιμάσαμε και δροσερές πουνταρέλε, ριγκατόνι αματριτσιάνα, σπαγκέτι καρμπονάρα και σπαγκέτι alle vongole veraci.
ζάχαρη και λεμόνι – έχω ακόμη τη σπιρτάδα τους στην άκρη της γλώσσας.
Ήταν όλα νοστιμότατα. Χρυσοτηγανισμένα και τραγανά ήταν και τα σουπλί. Λιγότερο από όλα μας άρεσαν το οσομπούκο και οι αρνίσιες κοτολέτες τους. Για το τέλος πήραμε φραγκολίνες τόσες δα, σερβιρισμένες μεΔιαθέτουν μια εξαιρετική λίστα με κρασιά, ενώ από τα δύο πατώματα με τα τραπεζάκια, το καλύτερό μου είναι στον δεύτερο όροφο, πολύ κλασάτο, παλιάς κοπής ρεστοράν. Φεύγοντας, επειδή ζαχάρωνα τις ριγέ ντομάτες costoluto Genovese που τις είχαν στολισμένες στις φρουτιέρες τους, με κέρασαν μία χούφτα. Να κάνετε κράτηση δύο-τρεις μέρες πριν!
Via Galvani 64, T/+39-06.57.25.05.39
Hostaria Da Cesare
Μπήκαμε σχεδόν τρέχοντας, με το έτσι θέλω, γιατί μόλις είχε ξεσπάσει μια όψιμη ανοιξιάτικη μπόρα. Κλασικό στέκι για την κυριακάτικη έξοδο πολλών Ρωμαίων, δεν ήταν εύκολη υπόθεση να βρεθεί τραπέζι για μας τους τέσσερις Έλληνες φωνακλάδες εισβολείς.
εστιατόρια του οδηγού Michelin, γιατί το φαγητό είναι εξαιρετικό, το σέρβις καθωσπρέπει και άκρως αποτελεσματικό και η σάλα έχει κλασική αστική αισθητική της δεκαετίας του ’50. Τρίτη αματριτσιάνα σερί για τον Άγγελο –και ψηφίστηκε ως η καλύτερη–, μυθικά φρέσκα σπαγκέτι με βόνγκολε για τη Δωροθέα, καταπληκτικά φετουτσίνι με πορτσίνι για μένα και φετουτσίνι με ραγού από μοσχάρι Chianina για τον Αλέξανδρο.
Το Cesare είναι στα προτεινόμεναΑπό τα αντιπάστι τους, τέλεια είναι τα τηγανητά κολοκυθολούλουδα και τα σουπλί, κι από τα κυρίως πολύ καλή η saltimbocca alla romana. Παραγγείλαμε τέσσερα εσπρεσάκια, δύο γκράπες και δύο λιμοντσέλο στο τέλος, για να μη φάμε ξεροσφύρι τη διάσημη zuppa inglese τους, και ο λογαριασμός, μαζί με κρασί, δεν ξεπέρασε τα 100 ευρώ.
Via Crescenzio Τ/+39-06.68.61.227
Osteria Da Zi Umberto
Σε καμία περίπτωση δεν είναι το πιο ψαγμένο μαγαζί της πόλης, καθώς προτείνεται σε αρκετούς οδηγούς, όμως σερβίρει νόστιμο φαγητό σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα καρτιέρε του κέντρου, στην περιοχή του Τραστέβερε. Τις ώρες αιχμής ίσως χρειαστεί να κάνετε λίγη υπομονή, ακόμα κι αν έχετε κάνει κράτηση.
Από το πινακάκι που μας έφεραν στο τραπέζι, διαλέξαμε την «αγία» ρωμαϊκή τριλογία: καρμπονάρα, cacio e pepe, αματριτσιάνα κι επίσης χειροποίητα mezze alla gricia, πουνταρέλε με σάλτσα αντσούγιας, πολύ ωραία saltimbocca alla romana και τέλειες πολπέτες με σάλτσα ντομάτας.
Piaza di S. Giovanni della Malva 14, T/+39-06.58.16.646
Sora Margherita
Εδώ ήρθαμε μιλημένοι, μαζί με τον insider. Ο σχεδιαστής καπέλων Roberto Scarantino μάς έφερε σε αυτό το παμπάλαιο μαγειρείο του ’27, που σερβίρει απλή ρωμαϊκή κουζίνα δίχως αμπαλάζ και φιοριτούρες. Καθαρόαιμη και ρουστίκ τρατορία για όσους αρέσκονται σε αυθεντικές και ειλικρινείς γεύσεις, σπιτικού επιπέδου.
κολοκυθάκια με ρωμαϊκή μέντα, μια μαγεριά με εντόσθια και αγκινάρες, και λάχανο με πατάτες.
Βρίσκεται σε μια underground γειτονιά, στην αριστερή όχθη του Τίβερη, στο Rione XI Sant’Angelo κοντά στην Τιβερίνα. Καθίσαμε σε ένα στριμωχτό τραπεζάκι για τέσσερις, ακριβώς μπροστά στην πόρτα της κουζίνας. Παραγγείλαμε δυο λογιών αγκινάρες, alla giudia και alla romana, κι επίσης concia di zucchini, που είναι τηγανητάΦαγάκια απλά και με ουσία, που διηγούνται ένα κομμάτι της ιστορίας αυτής της πόλης. Πήραμε βεβαίως και τρεις μακαρονάδες για τη μέση. Τα ριγκατόνι pajata, ένα πολύ ενδιαφέρον, παλιό, παραδοσιακό πιάτο της εβραιορωμαϊκής παράδοσης, που φτιάχνεται με έντερα από μοσχαράκι γάλακτος, φετουτσίνι cacio e pepe και γεμιστά ανιολότι με κιμά και σάλτσα πομοντόρο και βασιλικό. Στο τέλος ζητήσαμε μια torta di ricotta με βύσσινο και ένα ωραίο τιραμισού. Οι λάτρεις του είδους θα βρείτε εδώ και φρέσκια ρικότα, σερβιρισμένη με νουτέλα και Grand Marnier.
Piazza delle Cinque Scole 30, T/+39-06.68.74.216