Η Λόντζα της Γειτονιάς: «Γιαγιαδίστικο fast food» νέας γενιάς στα Εξάρχεια

Πέντε φαγητά, απλά μαγειρεμένα, φτιαγμένα με ποιοτικά υλικά από διάφορα σημεία της Ελλάδας, μια πίτα με χειροποίητο φύλλο συν ένα, ή το πολύ δύο, πιάτα ημέρας. Γρήγορο αλλά όχι πρόχειρο φαγητό σε ένα περιποιημένο, εξωστρεφές ταχυφαγείο νέας γενιάς. Η γυναικοκρατούμενη κουζίνα της Λόντζας που εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες στα Εξάρχεια ταΐζει τη γειτονιά με «γιαγιαδίστικο fast food» και κερνάει σοκολατάκι από τη φοντανιέρα.

Το γρήγορο φαγητό που μας έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας στο δεκάλεπτο με ό,τι υλικά τους βρίσκονταν στο ντουλάπι έχει εμπνεύσει εδώ τη λογική του μενού. Μέσα από εμαγιέ σκεύη θα φας χυλοπίτες με τυρί και καλό βούτυρο, φρεσκοκομμένες πατάτες με τριμμένη φέτα και αυγά μάτια, έναν ζεστό, δυναμωτικό ζωμό και, ανάλογα τη μέρα, όσπρια, μπατζίνα, μικρόψαρα στον φούρνο κ.ο.κ. Το μαγαζί που λειτουργεί με self-service είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να προωθεί την κοινωνικοποίηση, με μεγάλους ξύλινους πάγκους και ένα ακόμα παγκάκι που «κοιτάει» προς τα έξω στον δρόμο, για όσους περιμένουν.

«Λόντζα είναι το σημείο όπου μαζεύονται το απόγευμα οι γυναίκες της γειτονιάς, σε πεζούλια ή καρέκλες, και λένε τα νέα του χωριού. Συνήθως σε μέρη με περατζάδα ή χωμένα στους μαχαλάδες. Στον Έβρο, απ’ όπου κατάγομαι, λέμε “πάμε στη λόντζα” ή “πάμε για λόντζα”. Η γιαγιά μου η Κατίνα, όταν έλειπε απ’ το σπίτι, συνήθως άφηνε σημείωμα που έγραφε «αν με ψάχνετε είμαι στη λόντζα» λέει ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης που μαζί με τον Ιάκωβο Μηνδρινό και την σεφ Αγάπη Μιχελή αποτελούν τη βασική τριάδα του ταχυφαγείου. «Η ιδέα ξεκίνησε από τη δική μου ανάγκη. Κάθε μέρα τρέχω από δουλειά σε δουλειά και στο ενδιάμεσο τρώω σουβλάκια, μπέργκερ, ό,τι προλάβω. Σκεφτόμουν τι ωραία θα ήταν αν, εκείνο το μισάωρο που έχω διαθέσιμο, αλλά δεν μου φτάνει για να πάω σε μια ταβέρνα ή ένα εστιατόριο, μπορούσα να έχω τη γιαγιά μου να μου φτιάξει κάτι στα γρήγορα. Να φάω χυλοπίτες ή δύο αυγά τηγανητά και να ησυχάσω!» συμπληρώνει.

Εκτός από τις συνταγές ξεσήκωσε σκεύη από τα σπίτια των γιαγιάδων του μαζί με άλλα προσωπικά αντικείμενα και έφτιαξε έναν ζεστό χώρο με ανοιχτή κουζίνα και ράφια με λίγα προϊόντα προς πώληση (όλα πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται για τη μαγειρική). Η μασίνα δεν είναι διακοσμητική, τον χειμώνα θα ανάβει και εκεί θα ψήνονται οι πίτες, ενώ η μουσική ακούγεται από ένα τρανζιστοράκι που παίζει Τρίτο Πρόγραμμα. Το κέρασμα είναι όντως σοκολατάκι (αυτά με το ολόκληρο φουντούκι) από τη φοντανιέρα.

Η ομάδα της Λόντζας έχει συνάψει συνεργασίες με αρκετούς μικρούς παραγωγούς εξασφαλίζοντας για τα μαγειρέματα ποιοτική πρώτη ύλη όπως: χειροποίητες χυλοπίτες από τη Θρακιώτικη Ζύμη, φέτα περιορισμένης παραγωγής από τη Μεσσηνία, κάπαρη από Σύρο, βιολογικά αυγά του Αγροκτήματος Κερκίνης. Τα ψάρια και τα όστρακα τα προμηθεύονται από τον «Αράπη», το κρέας από το φημισμένο κρεοπωλείο του «Γιάννη» στα Εξάρχεια. Σε όλα τα πιάτα θα γευτείς βιολογικό, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο ενώ τα επίσης βιολογικά βότανα έρχονται από την Rhoeco, το ελληνικό brand που έχει δημιουργήσει μαζί με άλλους δύο συνεργάτες η αδερφή του Σπύρου Χατζηαγγελάκη, Κατερίνα.

«Οι αναφορές μας είναι χωριά, γιαγιάδες, μαμάδες. Θέλουμε να κάνουμε ένα φαγητό για εργαζόμενους και φοιτητές. Αγαπάμε τα όσπρια και τις πίτες απ’ όλη την Ελλάδα» λέει η Αγάπη Μιχελή, η σεφ της Λόντζας που τα τελευταία επτά χρόνια μαγείρευε για την πρεσβεία της Δανίας. Δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε την μπαντζίνα ή την κιμαδόπιτα με πράσο που είχε ετοιμάσει όταν φτάσαμε αργά το μεσημέρι στο μαγαζί, αλλά χορτάσαμε με τα ζουμερά κεφτεδάκια που ψήνει στη σχάρα και σερβίρει με πατάτες, τριμμένη φέτα και σάλτσα ντομάτας, και με την πολίτικη σαλάτα. Το, επίσης πολίτικης έμπνευσης, ψαροσάντουιτς -ένα balik ekmek με φιλέτο από φρέσκο λαβράκι- ήταν ωραία έκπληξη και με την προσθήκη σουμάκ και κόκκινου πιπεριού θα γινόταν θαύμα.

Τους καλοκαιρινούς μήνες το μενού έχει κακαβιά, τη θέση της οποίας τον χειμώνα θα πάρει η βραστή γίδα. Τα ψωμάκια που συνοδεύουν το φαγητό είναι σπιτικά (θέλουν λίγη δουλίτσα ακόμα) και για το τέλος μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε χειροποίητο ρυζόγαλο ή λουκουμάδες.