Στο λιμάνι της Ύδρας, κοντά στο σημείο που αράζουν τα δελφίνια, απλώνει τα τραπέζια του ο Ίσαλος ανάμεσα σε άλλα καφέ, μεζεδοπωλεία και τζελατερίες, που όλα έχουν παρόμοιο στιλ και καλύπτονται από τις ίδιες χαρακτηριστικές τέντες από καραβόπανο, έτσι που σχεδόν δεν ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Άλλωστε, η Ύδρα είναι προστατευόμενος οικισμός και κάθε εξωτερική παρέμβαση ελέγχεται αυστηρά από την αρχαιολογική υπηρεσία κι έτσι ευτυχώς έχουν αποφευχθεί οι κακοτοπιές και δεν θα δούμε φωτεινές ταμπέλες, πέργκολες και άλλες ημιμόνιμες κατασκευές.
Κι όμως, κατά ένα παράξενο λόγο, ο Ίσαλος ξεχωρίζει. Πρώτα θα γεμίσουν τα δικά του τραπέζια και μετά ο κόσμος θα αρχίσει να καλύπτει σαν συγκοινωνούντα δοχεία τα διπλανά. Είναι στέκι εξ ορισμού. Κι ο λόγος είναι ότι έχει στηθεί με απίστευτο μεράκι και φροντίδα για την παραμικρή λεπτομέρεια από δύο μερακλήδες ιδιοκτήτες, τον Γιάννη Ράππα και την Ιφιγένεια Μπακρατσά. Τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη του.
Ο καφές είναι από τον βενετσιάνικο οίκο Caffe del Doge, τα τσάγια από τον οίκο Mariage Frères της Γαλλίας (ευπειθώς αναφέρω ότι τα έχω επισκεφτεί και τα δύο), οι μαρμελάδες στο πρωινό είναι της «Γεωδή», το μέλι υδραίικο, το μόνο μέλι του νησιού μέχρι στιγμής που έχει προχωρήσει σε συσκευασία και τυποποίηση και δεν πωλείται χύμα. Ακόμα και τα πιάτα και τα μαξιλάρια (με έμβλημα τον γάιδαρο) είναι από την Υδραίισσα διακεκριμμένη σχεδιάστρια κοσμημάτων Έλενα Βότση. Στην τουαλέτα, κρεμοσάπουνο και κρέμα χεριών από την αγγλική εταιρεία Molton Brown, μια πινελιά αρχοντιάς, ένα ευπρόσδεκτο κανάκεμα. Εκεί θα πάτε όλες τις ώρες της ημέρας.
Από το πρωί για εσπρέσο και κρουασάν ή για ένα από τα άλλα έξι είδη πρωινού του καταλόγου ή για ομελέτες και αυγά. Το μεσημέρι για ένα ελαφρύ γεύμα όπως σαλάτα ή κάποιο σπέσιαλ σάντουιτς όπως η πολύσπορη μπαγκέτα με σαλάμι αέρος, κατίκι Δομοκού και συκομαΐδα. Το απόγευμα για affogato, το βράδυ για ωραία πίτσα Caprese και κοκτέιλ ή ένα ποτήρι κρασί (έχουν μια συνοπτική λίστα από ελληνικές και διεθνείς ετικέτες, που σερβίρουν και σε ποτήρι στην τιμή των 5-8 ευρώ). Το σέρβις εξαιρετικό, εδώ και χρόνια δεν έχει αλλάξει η ομάδα των συνεργατών και όλοι δουλεύουν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.
Τελικά, για μένα το να κάθεσαι στα τραπέζια του Ίσαλου αντικρίζοντας απέναντι τα αρχοντικά των Κουντουριώτηδων και του Τομπάζη, όπου στεγάζεται η Σχολή Καλών Τεχνών του νησιού, και παρακολουθώντας τα κότερα να δένουν στο λιμάνι και τα θαλάσσια ταξί να πηγαινοφέρνουν επιβάτες είναι μια εμπειρία αντίστοιχη του να πίνεις καφέ στo Caffè Florian στην Piazza San Marco στη Βενετία ή στο Caffè Greco στη Ρώμη ή στο Sénéquier στο Σεν Τροπέ.
Υπάρχει ένα λεπτό νήμα που συνδέει όλα αυτά τα ιστορικά στέκια: η ομορφιά του τοπίου, η κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα και η προσήλωση στην ποιότητα, μόνο που ευτυχώς στην περίπτωσή του Ίσαλου μιλάμε για μια πιο μικρή και ανθρώπινη κλίμακα, το κλίμα είναι πιο φιλικό και οικογενειακό και, το κυριότερο, οι τιμές κανονικές.
Ίσαλος, Λιμάνι Ύδρας, T/22980-29.661 Ανοιχτά από τις 07.30.
