Η Μικρά Αγγλία, το νέο ολοήμερο στέκι της Ύδρας

Ξεχωρίζει. Σε ένα από τα πιο σπαρταριστά καλντερίμια της Ύδρας βρίσκεται η Μικρά Αγγλία, στην Τομπάζη, όπου συνωστίζονται αρκετές επιλογές για φαγητό και ποτό, ένα στενό που πάλλεται με την καλοκαιρινή διάθεση ανέμελου συγχρωτισμού. Στον ωραίο νησιωτικό χαμό, κι όμως ξεχωρίζει. Μια ανακουφιστική παρένθεση ηρεμίας και κομψού γούστου, σε γητεύει στη βόλτα σου με τη λεπτότητα που διαπνέει τα πάντα: τα τραπεζοκαθίσματα, τα λινά και τα σερβιριστικά, τα φυτά, τον φωτισμό. Επιλεγμένα όλα επιμελώς, με αυτό το ήσυχο γούστο που έχουν οι χορτασμένοι, οι ταξιδεμένοι άνθρωποι. Τίποτα παράταιρο, καμία παραφωνία.

Σε ένα κλασικό πέτρινο υδραίικο κτίριο, με στιλ νησιωτικό και κομμάτι αποικιακό, προεχόντως εστιατόριο βραδινό, αλλά ανοιχτό και για πρωινό και ωραία επιλογή για κοκτέιλ ή κρασί. Κοσμοπολίτικο, έχει τραπέζια στο πολύβουο καλντερίμι, όμως προσφέρει και τη δυνατότητα απομόνωσης στην άνετη πίσω αυλή ‒ σπάνιο πράγμα για την Ύδρα όπου όλα είναι ανοιχτά, ορατά, να δεις και να σε δουν. Να δείτε όμως και τη μέσα σάλα, σαν να γίνεται πιο γλυκός, πιο δροσερός ο αέρας με το που διαβείς το κατώφλι του μαγαζιού. Όχι από τον κλιματισμό, αλλά ησυχάζει το βλέμμα σου, πώς να το πω, σε καλμάρει η αρχοντική ανοιχτωσιά. Γύρω γύρω αντικείμενα χρηστικά και διακοσμητικά, πιάτα, καλάθια και άλλα προς πώληση. Στο βάθος η ανοιχτή κουζίνα, πιο κει η κάβα.

Η Μικρά Αγγλία, το μόλις μηνών μωράκι του Γιάννη Ράππα και της Ιφιγένειας Μπακρατσά, ζεύγους τρομερού, στη ζωή και στα επιχειρηματικά της Ύδρας. Για να καταλάβετε, έχουν τον Ίσαλο, το καφέ κοντά εκεί που δένουν τα καταμαράν, με διαφορά το καλύτερο, το πιο ζωηρό καφέ στο νησί. Έχουν και άλλα, πού χώρος να τα γράψω.

Ξεχωρίζει και μας ξεμυάλισε η Μικρά Αγγλία. Ροκανίσαμε τον χρόνο μας αργοπίνοντας εκλεκτά κοκτέιλ, καλοζυγισμένα, νησιωτικά, εύγευστα, και τσιμπολογώντας ένα δύο ωμά ή τυριά και αλλαντικά. Και καλοτρώγοντας. Μοντέρνα ελληνική η κουζίνα, με πινελιές νησιωτικότητας και με μια κοσμοπολίτικη εξωστρέφεια που δεν σαστίζει, αντιθέτως συνεισφέρει σε ποικιλία και γεύση. Την είχαμε δοκιμάσει και στα τέλη της άνοιξης, στα εγκαίνια. Φαίνεται πως πια έχει περάσει για τα καλά τις παιδικές ασθένειες. Βρίσκεται μάλιστα στο μεταίχμιο να μας εκπλήξει ‒ με το χέρι στην καρδιά, σας λέω πως είναι πλέον από τις καλύτερες επιλογές για φαγητό στο νησί.

Να πάρετε τους τηγανητούς κολοκυθοανθούς γεμιστούς με τυριά – πουπουλένιο κουρκούτι και τηγάνι. Τη λαχταριστή cacio e pepe με γραβιέρα από την Τραχειά Αργολίδας (αυτή είναι η καλή γραβιέρα που τρώμε στο νησί) και αρσενικό Νάξου. Το σαρκώδες ταρτάρ μόσχου, κομμένο σε κομματάκια σαν μικρά αμύγδαλα και αρτυμένο έξοχα. Τα πουγκιά με ρυζόφυλλα και γέμιση μπριάμ, μπουκιές γλυκόξινου καλοκαιριού. Το ταρτάρ με ψάρι ημέρας, με ελληνοασιατικά καρυκεύματα. Τη φάβα Σχοινούσας με μπισκότο λιαστής ντομάτας. Το μελάτο, αδόμητο παστίτσιο με σιγομαγειρεμένα μάγουλα μόσχου, φρέσκια πάστα και μπεσαμέλ με αξιώτικο αρσενικό. Τις μαύρες ταλιατέλες με ούζο και μυλοκόπι ψημένο στην εντέλεια. Τις πολύ ενδιαφέρουσες σαλάτες. Το εκλέρ με κρέμα από φιστίκι Αιγίνης. Την κρέμα λεμονιού με παστέλι και παγωτό γιαούρτι.

Η Μικρά Αγγλία. Τι ωραίο όνομα, δεν βρίσκετε; Το ξέρατε ότι έτσι είχε αποκαλέσει ο Ιμπραήμ την Ύδρα, λόγω του θαυμαστού στόλου της; Όχι; Ανοίξτε έναν Σκούρα να σας τα πω…