Περίπατος στη Βασιλέως Παύλου, μπάνιο στα Βοτσαλάκια, μεζέ στα ουζερί του Τουρκολίμανου. Η παραλία δεν άδειαζε μέχρι αργά το βράδυ, ατμάκατοι πηγαινοέφερναν κόσμο στο νησάκι του Κουμουνδούρου, ενώ οι πιο δεινοί κολυμβητές έκαναν αγώνες για το ποιος θα φτάσει πρώτος κολυμπώντας ως τη νησίδα. Ήταν κούκλα η Καστέλλα εκείνη την εποχή, στα μισά της δεκαετίας του ’60, τότε που ο Στέλιος Στραβαχιλλέας, έχοντας μαζέψει δυο δεκάρες από το χασάπικο όπου εργαζόταν, αποφάσισε να ανοίξει με τη γυναίκα του Παναγιώτα το δικό τους μαγαζί. Τότε δεν υπήρχαν πολυκατοικίες, τα σπιτάκια ήταν χαμηλά και πάνω στον λόφο μονάχα η εκκλησία και σκόρπια σπίτια. Με μια κόκκινη βέσπα ανεβοκατέβαινε τις όρθιες ανηφόρες της πειραιώτικης συνοικίας πηγαίνοντας τα ψώνια των πελατών. Κιμάς, μοσχαράκι για κοκκινιστό, αρνάκι για λεμονάτο, όλα με delivery στα σπίτια, να μη σηκώνουν οι κυρίες βάρος. Είχε όρεξη, δεν φοβόταν τη δουλειά. Με την Παναγιώτα στο ταμείο και με καλό κουμάντο έγινε γρήγορα γνωστός στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά. Μέσα στο κρεοπωλείο μεγάλωσαν τους δύο γιους τους, τον Νίκο και τον Μπάμπη. Μέχρι το 1986 ο Νίκος είχε μάθει τη δουλειά και πήρε θέση δίπλα στον πατέρα του, για να πάρει γνώση και εμπειρία. Το 1999 μετέφεραν την επιχείρηση σε ιδιόκτητο χώρο, μεγαλύτερο και σε καλύτερο σημείο, μόλις 100 μέτρα πιο κάτω, στη Λεωφόρο Παπαναστασίου, με το Μικρολίμανο, το Φάληρο και τα νότια παράλια στο πιάτο. Στήνουν και το παρασκευαστήριό τους, ακούγοντας τις ανάγκες των πελατών τους για περισσότερες λύσεις έτοιμες για ψήσιμο. Τότε ξεκίνησαν τα ζυμώματα του κιμά και γεννήθηκαν μεταξύ άλλων τα μπιφτέκια τους, που μου παινεύουν ως μοναδικά. «100 μπιφτέκια τα ετοιμάζω για να πάνε σε λίγο σε σπίτι στο Ψυχικό», μου λέει ο Νίκος δείχνοντας το παραγγελιόχαρτο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Κατίνα, σαλαμάκι» – 10 κορυφαία ελληνικά αλλαντικά
|
|
|
Η μητέρα του Παναγιώτα, που στέκεται όρθια πίσω από το ταμείο, με βάζει στα ενδότερα. Μεγάλες μπασίνες με ντομάτες και άλλες με κρεμμύδια από τη Νεάπολη Λακωνίας περιμένουν να τριφτούν για να αφρατέψουν το μπιφτέκι, που πλάθεται στο χέρι ένα ένα. Ντομάτες ξεφλουδισμένες, κρεμμύδια με διαλεγμένα τα φύλλα τους, μαβιά, γυαλιστερά, καθαρισμένα εκείνη την ώρα. Ελαιόλαδο και λίγη φρυγανιά μπαίνουν επίσης στο μείγμα του κιμά. Αφρός το μπιφτέκι. Σεφταλιές, κεμπάπ, σουτζουκάκια, μπιφτέκια κοτόπουλου, σνίτσελ τριών ειδών, κοτομπουκιές, τηγανιά ψαρονέφρι, μαριναρισμένο κοντοσούβλι και διάφορα ρολά είναι μόνο μερικά από τα άλλα παρασκευάσματά τους. Κοκορετσάκι, γαρδούμπα με γλυκάδια, εξοχικό με αρνί ή με τρία είδη κρέατος, αλλά και ρολό αρνίσιο ξεκοκαλισμένο με σκόρδο και θυμάρι κάνουν αξέχαστα τα τραπέζια των πελατών τους. Τσικνοπέμπτη χωρίς τη γαρδούμπα τους δεν γίνεται. Κάποιες μέρες κάθε εβδομάδα, ένας συνεργάτης τους από την Αίγυπτο, ο Μuhib, έρχεται και φτιάχνει χειροποίητο γύρο για συνεργαζόμενο κατάστημα εστίασης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Με τα αδέλφια Λιάκου στη Δημοτική Αγορά της Αθήνας για ψώνια
Το 2003 μπήκε στο κρεοπωλείο και ο άλλος γιος, ο Μπάμπης, που έως τότε εργαζόταν στη βιομηχανία του ποτού. Ήταν την εποχή που άνοιξαν περισσότερο οι δουλειές τους και άρχισαν να τροφοδοτούν τα σκάφη τα οποία φτάνουν στις μαρίνες του Πειραιά. Πλέον η τροφοδοσία σκαφών αποτελεί σημαντικό ποσοστό του τζίρου τους. «Εκπαιδευόμαστε και προσπαθούμε να εξελισσόμαστε συνεχώς. Συνέχεια μαθαίνουμε», μας λέει ο Μπάμπης. Εδώ και πέντε χρόνια διατηρούν έναν θάλαμο για ξηρή ωρίμανση του κρέατος. Βάζουν και ελληνικό μοσχάρι για σίτεμα, αλλά και όλες τις κοπές από σφάγια Αμερικής, Αυστραλίας και Ουρουγουάης. Ιαπωνικά βοοειδή είναι επίσης διαθέσιμα για τους πελάτες τους κατόπιν παραγγελίας. Όσο για τα ελληνικά κρεατικά, κάποιες συνεργασίες τις διατηρούν σχεδόν όσα χρόνια λειτουργεί και το κατάστημα, όπως τα βοειδή από τη φάρμα Κουτσιώφτη της Βέροιας. Χοιρινά από την Εύβοια, αμνοερίφια από τα Ιωάννινα και τον Τύρναβο, όπως και μοσχάρι από τη φάρμα Δασκάλου στον Τύρναβο. Από το Ρέθυμνο και τη φάρμα Μανωλιτσάκη έρχονται οι κότες ελευθέρας βοσκής, από τον Δάλμαρη στην Τρίπολη τα βιολογικά κοτόπουλα, από τον Μάντζιο στα Ιωάννινα τα κοκόρια, ενώ κοτόπουλα βρίσκουμε και από τις μεγάλες, γνωστές πτηνοτροφικές μονάδες. Λίγα αλλαντικά από το Sary, μουστάρδες Kalamata Παπαδημητρίου, σάλτσες για ψητά και πίτες για σουβλάκι, μερικά ταιριαστά μπαχαρικά από το Batavia πωλούνται ως συνοδευτικά του κρέατος. «Δεν αλλάζω εύκολα προμηθευτές», λέει ο Νίκος, που όση ώρα μιλάμε, δεν έχει σταματήσει να ανταποκρίνεται στις καλημέρες των γειτόνων.
Ο Πειραιάς τούς στηρίζει εδώ και μισό αιώνα, ενώ οι παραγγελίες από τα βόρεια και τα νότια προάστια είναι σήμερα σχεδόν ισάριθμες και εξυπηρετούνται με κατ’ οίκον παράδοση. Ό,τι άρχισε ο Στέλιος με την Παναγιώτα και μια βέσπα το 1965 έγινε σήμερα επιχείρηση που χαίρει του σεβασμού των πελατών από διάφορα μέρη της Αττικής, διαθέτει δύο αυτοκίνητα και τρία μηχανάκια ως στόλο του κρεοπωλείου, ενώ συνολικά απασχολεί 14 άτομα. «Ο πατέρας μας πάντα έλεγε: “Θα δίνετε κρέας στους πελάτες σαν να είστε εσείς οι προσκεκλημένοι στο σπίτι τους”», λέει ο Μπάμπης και από ό,τι φαίνεται τον ακούν τον πατέρα τους.
