Είναι 6 το απόγευμα στον πεζόδρομο της Δράκου, στο Κουκάκι, ώρα που οι κάτοικοι γυρνάνε στα σπίτια από τις δουλειές τους. Επικρατεί χαλαρή διάθεση, το φως του ήλιου δεν έχει πέσει ακόμη, η ατμόσφαιρα μυρίζει άνοιξη, αλλά και κάρβουνα που καίνε. Στο σουβλατζίδικο Τα Κορίτσια -ή Οι Γυναίκες- όλα είναι έτοιμα για να υποδεχτούν τους πρώτους πελάτες της ημέρας, με τον χειροποίητο γύρο να ψήνεται σιγά σιγά και ομοιόμορφα στα κάρβουνα – υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται ειδικά γι’ αυτόν από την άλλη άκρη της Αθήνας!
Λιτό, χωρίς καμία διακόσμηση, με μερικά τραπέζια από κόντρα πλακέ μέσα και στον πεζόδρομο και μια παλιά φωτεινή επιγραφή με ένα ζωγραφισμένο γύρο και τη λέξη «ψητοπωλείο», το σουβλατζίδικο που άνοιξε εδώ το 1977 δεν έχει καν επίσημο όνομα – όλοι στη γειτονιά το αποκαλούσαν Τα Κορίτσια ή Οι Γυναίκες κι έτσι καθιερώθηκε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κουκάκι: 10 στέκια για φαγητό και ποτό γύρω απ’ την Ολυμπίου
Οικογενειακή υπόθεση
Η Ελένη Τασιούλη και τα αδέλφια της μετανάστευσαν στην Αθήνα από ένα χωριό κτηνοτρόφων στα Τρίκαλα, και επειδή γνώριζαν από κρέατα και καλό ψήσιμο αποφάσισαν ν’ ανοίξουν ψητοπωλείο. Ξεκίνησαν με μια καντίνα στην οδό Βεΐκου και το σουβλάκι τους έγινε γρήγορα γνωστό στην περιοχή, με αποτέλεσμα να μετακομίσουν σε κανονικό μαγαζί, σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της πόλης. Τα κορίτσια της οικογένειας, η Ελένη και η αδελφή της Κατερίνα ετοίμαζαν τα κρέατα, τα λαχανικά, τα συνοδευτικά και τύλιγαν τα σουβλάκια για χρόνια, μέχρι που η Κατερίνα έφυγε και έμεινε η Ελένη να δουλεύει το μαγαζί μέχρι σήμερα, μαζί πλέον με τον γιο της, Γιάννη. Ακούραστη μετά από 45 χρόνια, βρίσκεται στο πόστο της καθημερινά, ελέγχοντας τα πάντα.
Μικρά μυστικά, μεγάλες απολαύσεις
Το σουβλάκι στα Κορίτσια δεν έχει αλλάξει καθόλου από το 1977, όπως μας ενημερώνουν πελάτες που έρχονται χρόνια και δεν το αλλάζουν με τίποτα. Γι’ αυτό και έχουν φανατικό κοινό. Εδώ φτιάχνουν παραδοσιακό σουβλάκι τυλιχτό με ντομάτα, κρεμμύδι, γιαούρτι και πιπέρι. Τζατζίκι και πατάτες ξεκίνησαν να βάζουν από τη δεκαετία του 1990 προαιρετικά, σε όποιον τα ζητούσε. Από την επιτόπια γευσιγνωσία διαπιστώσαμε ότι είναι δύσκολο να διαλέξεις ανάμεσα στον χοιρινό γύρο, στο καλαμάκι ή στο μπιφτέκι. Τον γύρο τον ετοιμάζει η κυρία Ελένη κάθε πρωί, όπως και τα καλαμάκια από λαιμό – «κρέας σαν αφρός που δύσκολα στεγνώνει», όπως μας είπε η ίδια. Τα μπιφτέκια ξεκίνησε να τα φτιάχνει για τα παιδιά της και τους υπαλλήλους του μαγαζιού, επειδή όλα τα άλλα τελείωναν νωρίς, αλλά γρήγορα αγαπήθηκαν κι αυτά από τους πελάτες, με αποτέλεσμα να τα περιλαμβάνει πια κανονικά στο μενού, σε τυλιχτό ή σε μερίδα.
Η «μαγκιά», βέβαια, είναι στο ψήσιμο και στην 45χρονη εμπειρία. Όλα ψήνονται στα κάρβουνα. «Και όταν λέμε όλα, το εννοούμε», μας ενημερώνει ο Νικόλας, ο γαμπρός τους, που δουλεύει κι αυτός στο μαγαζί από νεαρός. Η πίτα -αφράτη και στεγνή από την ιστορική βιοτεχνία Αλεξάκης- γεμίζεται όσο παίρνει χρώμα πάνω στη σχάρα. O ψήστης βάζει πρώτα το κρέας, μετά την ντομάτα και στο τέλος το κρεμμύδι και το γιαούρτι. Όλα τη στιγμή που πρέπει, για να απολαύσει ο πελάτης το τέλειο τυλιχτό σε γεύση και σε θερμοκρασία. Το τζατζίκι τους είναι σπιτικό, με λίγο αγγούρι αλλά όχι σκόρδο, για να μην επικαλύπτεται η γεύση του κρέατος. Τις ντομάτες και τα κρεμμύδια τα προμηθεύονται από το μανάβικο της γειτονιάς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο Κορυδαλλός τρώει σουβλάκια με μυστική σάλτσα από το 1970
Το σουβλάκι της κυρίας Ελένης -φρέσκο, ζουμερό, παραδοσιακό, από ανθρώπους με εμπειρία και τεχνική- είναι μικρό. Αλλά και μεγάλο να ήταν, είναι τόσο νόστιμο και ζουμερό που μοιάζει αδύνατο να φας μόνο ένα. Σε πολλούς αρέσει να το απολαμβάνουν στα όρθια, στον πεζόδρομο. Το ενδιαφέρον είναι, μάλιστα, ότι παρότι το μαγαζί βρίσκεται δίπλα στην Ακρόπολη, σπάνια βλέπεις τουρίστες. «Εμείς θέλουμε τους πελάτες που έρχονται συνέχεια και μετά φέρνουν και τα παιδιά τους», μας λέει η κυρία Ελένη ξεπροβοδίζοντάς μας.
