Έχει πλούσιο γευστικό μωσαϊκό η Πάρος. Ταβερνάκια δίπλα σε αλμυρίκια και παλιούς καφενέδες, εστιατόρια-κλασικές αξίες και άλλα νέας κοπής, που ανανεώνουν το γευστικό σκηνικό της. Σ’ αυτή την τελευταία κατηγορία ανήκει το Parostia, το εστιατόριο του άνετου και καλαίσθητου ξενοδοχείου Cosme, που διανύει το πρώτο του καλοκαίρι στην παραλία των Αγίων Αναργύρων, σε απόσταση αναπνοής από τη Νάουσα. Με τις κομψές καλαμωτές, την πέτρα, τους χτιστούς καναπέδες, προσαρμοσμένο στα μέτρα του κυκλαδίτικου νησιού, εμπνευσμένο από την αισθητική του, όπως και το ξενοδοχείο, άλλωστε, έχει ενδιαφέρουσες προτάσεις και για το μεσημέρι, που ο ήλιος κάνει τις λευκές κυβικές επιφάνειες να αστράφτουν, και για το βράδυ, που χαζεύεις θάλασσα απέναντι στα πιο σκούρα της.
Πάρος, Σαντορίνη, Τήνος: Signature μενού δίπλα στη θάλασσα
Ο ταλαντούχος Γιάννης Κιόρογλου, ο οποίος υπογράφει το μενού, εδώ και χρόνια κάνει διαδρομές μεταξύ Κυανής Ακτής και Παρισιού κι όχι μόνο, κρατώντας τα μαγειρικά ηνία εστιατορίων όπως το κοσμοπολίτικο La Guérite, που όλο και επεκτείνεται και το La Petite Maison και στις Κάννες, το Shellona στο Σεν Τροπέ και στην Καραϊβική, αλλά και το Αnne και το Victoria στη Γαλλική πρωτεύουσα. Ο σεφ που κουζίνα του την περιγράφει ως «Medite-grecian», στο Parostia παίζει με παραδοσιακά προϊόντα, παίρνει ιδέες από συνταγές του νησιού και τις ενσωματώνει στο μαγειρικό του στιλ. Το σαλατούρι, λόγου χάρη, ο περίφημος παριανός μεζές, συνήθως από σαλάχι ή καλκάνι, μεταμορφώνεται σε ένα σεβίτσε (από φαγκρί) ξινούτσικο, με ελληνικά αρώματα − κάπαρη, ελαιόλαδο, κρέμα ψητού λεμονιού και κρεμμύδι. Η γούνα, χαρακτηριστική του νησιού κι αυτή, περνάει με τη σειρά της από μοντέρνο φίλτρο κι έχει για παρέα πεπόνι, πουρέ μελιτζάνας και πίκλα σέλερι. Το σασίμι συνδυάζεται με ντρέσινγκ λεβάντας (πιο λεπτό) ή μαντζουράνας (πιο έντονο). Την πίτα-πίτσα με την τρούφα την βρήκα λίγο λιπαρή, η σφυρίδα όμως με τη φινετσάτη σoς μυδιών-χαβιαριού ήταν από τα πιο ωραία πιάτα της βραδιάς, και το κριθαράκι με τον αστακό, όπως και η ρεβυθάδα που με την τρούφα παίρνει άλλη «τροπή», ήταν αμφότερα πλούσια σε γεύση.
 |
 |
Και τα πιο χαλαρά μεσημέρια είναι είναι ωραία στο Parostia. Kάνεις μια βουτιά στην παραλία −είναι δυο βήματα− και μετά πιάνεις μια θέση κάτω από την σκιερή καλαμωτή. Παίρνεις μια παριανή μπίρα ή ένα ποτήρι κρασί και τσιμπολογάς πολύ ωραίους κολοκυθοανθούς τεμπούρα με σάλτσα ντομάτας και παρμεζάνα και τραγανό καλαμάρι με πάπρικα, πινελιές κρέμας αβοκάντο και μαρμελάδα γλυκού τσίλι, που την σερβίρουν σε ένα κουτάλι για να βάλεις όση θέλεις, η χταπόδι, κομμένο σε φετάκια, με ντρέσινγκ κάππαρης και ξίδι Xerez, μπουκιά και καλοκαίρι (και τα τρία υπάρχουν και στο βραδινό μενού). Αν καθίσεις λίγο παραπάνω, με το που ο ήλιος αρχίζει να κατεβαίνει σιγά-σιγά, μπορείς να ανέβεις στο μπαρ της πισίνας, μερικά σκαλάκια πιο πάνω, και πιεις ένα κοκτέιλ (τη λίστα επιμελείται ο Χρήστος Χουσέας), χαζεύοντας τη θάλασσα από λίγο πιο ψηλά.
