Έχουμε δει πολλά παλιά στέκια να κλείνουν ή να δίνουν τη θέση τους σε κάτι άλλο. Καμιά φορά δεν το πολυσκεφτόμαστε, αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι σημεία αναφοράς και για την πόλη και για εμάς.
Με 3-4 υλικά και χωρίς πολλά πολλά γίνεται μακαρονάδα περιωπής. Η μακαρονάδα είναι το πιο επείγον πράγμα στον κόσμο. Μια αγκαλιά που θα διώξει ακαριαία σκοτούρες και καημούς.
Ο Βασίλης Μασσέλος βάζει το ζεστό κρασί, τις μικρές μπίρες και μερικά όχι και τόσο καλοδεχούμενα κεράσματα στο κυτίον παραπόνων.
Ο Βασίλης Μασσέλος γράφει για σταβλίσιες και Wagyu, ceviche και λακέρδες, σουφλέ σοκολάτας και γρανίτες στα εστιατορικά μενού και μάς καλεί να βρούμε το λάθος.
Ο Θεσσαλονικιός πεζογράφος και δημοσιογράφος Γιώργος Σκαμπαρδώνης γράφει για τη μαγική κουζίνα της πόλης του και για το ιδιαίτερο μάγμα πολιτισμών που αυτή εκπροσωπεί.
Παγκόσμια ημέρα της μέλισσας η 20ή Μαΐου, τιμή και δόξα στις μέλισσες, τις βασίλισσες της ζωής και στην «Ελληνίδα θεά των μελισσών», που οι μέλισσες δεν τσίμπησαν ποτέ.
Πώς ζουν οι συνάνθρωποί μας στο Δέλτα του Έβρου και τι μαγειρεύουν στα σπίτια τους; Ο Έβρος είναι πολλά παραπάνω από ένα ποτάμι ή ένα φυσικό σύνορο της Ελλάδας με τη Βουλγαρία και την Τουρκία.
Ο Άγγελος Ρέντουλας περπατάει στην παραλία και στους λαϊκούς δρόμους της Θεσσαλονίκης και παίρνει γεύση από τη ζωή και τον αέρα της.
Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Στάθης Καλύβας θυμάται τα πιάτα της γιαγιάς του Μαρίας και γράφει για τη σχέση του με τη μαγειρική και το φαγητό.
Η φυσιογνωμία της ταβέρνας όπως τη συνέλαβε ο χρωστήρας των ζωγράφων και ο φακός των φωτογράφων. Αναπαραστάσεις και στερεότυπα, ατμόσφαιρα και ημίφως, όλα μια σπουδή στην αμετακίνητη ελληνικότητα.
Μια ολόκληρη εποχή της ελληνικής επαρχίας συμπυκνώνεται στις μασίνες, που ήταν σόμπες και φούρνοι μαζί, ζωντανές εστίες του σπιτιού στο μεταίχμιο του 19ου αιώνα.
Ο Άγγελος Ρέντουλας γράφει για τις περιπέτειές του στα εστιατόρια με τα βαριά υπέργλυκα και ανισόρροπα γλυκά που σερβίρουν μετά το φαγητό.
