«Έχω μία ιδέα: να ανοίξουμε έναν διάλογο. Τόσο καιρό σάς λέω, σας λέω, τώρα ήρθε η ώρα να μου πείτε εσείς. Το ζητούμενο είναι το εξής: να φτιάξουμε μια λίστα με εστιατόρια καλά. Μπορεί να είναι γκουρμέ, fine dining τσαρδιά, με αστέρια, σκούφους και τα τοιαύτα. Μπορεί να είναι ξεσκούφωτες ταβέρνες, καφενέδες, ουζερί και καντίνες. Πρέπει όμως να μαγειρεύουν ωραία, ευφάνταστα ή παραδοσιακά. Με φροντίδα αληθινή, με γενναιοδωρία, με γούστο. Πρωτίστως, όμως, με σεβασμό στην τροφή και στο περιβάλλον. Άρα στη λίστα να βάλουμε εστιατόρια που αγαπάνε τα εποχικά προϊόντα. Τα τοπικά προϊόντα. Τους ντόπιους παραγωγούς, κοντινούς και πιο μακρινούς».
Αυτά έγραφα πριν από μερικές Κυριακές από αυτήν εδώ τη σελίδα. Και ήδη έχει γεμίσει το μέιλ μου με ωραίες προτάσεις από μερακλήδες αναγνώστες. Αυτή την εβδομάδα παραθέτω σχεδόν αυτούσιο το μέιλ του κ. Στέλιου Γκιάλη, αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, που μας δίνει όχι μία, αλλά τέσσερις νόστιμες προτάσεις:
«Ανταποκρινόμενος στο κάλεσμά σας, θα σας πρότεινα από δύο επιλογές σε δύο “εκτός των τειχών” μέρη της πατρίδας μας. Στη μεν Λέσβο την ψαροταβέρνα-ουζερί ο Γιάννης, στην οποία, από ό,τι βλέπω, έχει αναφερθεί ο Γαστρονόμος παλιότερα. Είναι εξαιρετική και ο ιδιοκτήτης κάνει ακριβώς αυτό που αναφέρετε, βγαίνει βόλτα το πρωί στα ψαράδικα της Μυτιλήνης και αναζητά την καλύτερη πρώτη ύλη για την εκάστοτε εποχή.
»Πηγαίνοντας στη νότια Ελλάδα, και ειδικά στη Ρόδο, θα σας πρότεινα την κρεατοταβέρνα Μπάκης. Με καταγωγή από το ορεινό χωριό Έμπωνας, ο υιός της οικογένειας συνεχίζει μια παράδοση καλών ψητών κρεατικών συνοδευμένων από φρέσκες σαλάτες, πιτταρούδια (τοπικούς κολοκυθορεβιθοκεφτέδες) και άλλα ωραία τινά.»Ομοίως στη Μυτιλήνη, θα πρότεινα ανεπιφύλακτα τον Ερμή, υπέροχο παλιό καφενείο που λειτουργεί ως ταβέρνα. Εδώ εξακολουθεί να κυριαρχεί η καλή πρώτη ύλη, αν και όχι εστιασμένη στα ψαρικά. Θα γευτεί κανείς πηγαίνοντας κολοκυθοανθούς, ωραίο γιουβέτσι, εποχιακές παπαλίνες (σαρδέλες Καλλονής κατάλληλα αποφλοιωμένες, κ.λπ.).
»Τέλος, θα τολμήσω να σας προτείνω κάτι πιο “underground” και απλό: το σουβλάκι στην Αυλή της Σουλέ. Η ιδιοκτήτρια είναι κόρη αρχιτεχνίτη μουσουλμάνου Ροδίτη σουβλατζή που συνεχίζει μια μακρά παράδοση καλού σουβλακιού που κρατάει σχεδόν έναν αιώνα. Το μαγαζί δεν προσφέρει παρά μόνο σουβλάκι και μπιφτέκι σε μερίδα ή σε (λεπτή ροδίτικη) πίτα και άντε και καμιά σαλάτα».
Περιμένω και άλλες προτάσεις σας στο [email protected] και από καιρού εις καιρόν θα τις μοιράζομαι είτε από αυτή τη σελίδα είτε από την ιστοσελίδα του www. gastronomos.gr