Δεν ξέρω αν θυμάστε τη σκηνή στον Νονό που o Κλεμένζα δείχνει στον νεαρό Μάικλ Κορλεόνε (aka Αλ Πατσίνο) πώς φτιάχνει τη σάλτσα ντομάτας με κεφτεδάκια. «Ξεκινάς με λίγο λάδι. Στη συνέχεια σοτάρεις λίγο σκόρδο. Μετά ρίχνεις μέσα μερικές ντομάτες, τον πελτέ…» Τα περίφημα σπαγκέτι με κεφτεδάκια, το κοτόπουλο Tetrazzini, τα fettucine Αlfredo είναι μερικά μόνο από τα κλασικά, πια, πιάτα της κουζίνας των Ιταλών μεταναστών στη Αμερική, που έχτισαν σιγά-σιγά τη δική τους γευστική παρακαταθήκη με πιάτα που έφεραν μαζί τους, κι άλλα που γεννήθηκαν αργότερα, υβρίδια της παλιάς και της νέας πατρίδας. Αυτή την κουζίνα θέλησε να φέρει στη Σαντορίνη ο Άρης Βενεζές. Να στήσει μια μικρή Little Italy σε ένα κυκλαδίτικο μπαλκόνι. «Είναι η αγάπη της ιταλικής κουζίνας μέσα από το πρίσμα της Νέας Υόρκης», λέει για το εστιατόριο Elio’s Italian American Chophouse, που δημιουργήθηκε στο ξενοδοχείο NOŪS Santorini της Donkey Hotels στη Μεσαριά Θήρας.
 |
 |
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τι φάγαμε από τον Μποτρίνι στη Σαντορίνη;Το μενού έχει κεφτεδάκια με ρικότα και παρμεζάνα, παντζανέλα με ψητό προζυμένιο ψωμί, πίκλες κρεμμυδιών και ντοματίνια περασμένα από τη σχάρα, πικάντικα καπελίνι fra diavola με αστακό, κοτόπουλο cacciatore, λαυράκι acqua pazza, γλώσσα βενετσιάνα και πολλά κρεατικά, από club steak Pizzaiola σε Delmonico ribeye και Βistecca Florentina. Τα συνοδεύουν ελληνικά και ιταλικά κρασιά –Ασύρτικα του νησιού, Αγιωργήτικα και Ξινόμαυρα, τοσκανέζικα Sangiovese, Brunello di Montalcino και πιεμοντέζικα Nebbiolo– ενώ δεν λείπουν τα κλασικά ιταλικά spritz, τα Negroni, η γκράπα και τα αmarο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
3 απίθανες fusion μακαρονάδες του Άρη Βεζενέ που βάζουν Ιταλία και Ασία στο ίδιο πιάτοΤα κεραμικά ήρθαν από τη Νάπολη, τις ομπρέλες τις έφεραν από την Ίσκια, τα κόκινα steak knives από την Ισπανία. Η βεράντα του εστιατορίου είναι ατμοσφαιρική, με κηροφώτιστα λευκοστρωμένα τραπέζια, και το εσωτερικό έχει ρετρό αύρα, με στοιχεία της δεκαετίας του ’50 και του 60, έργα τέχνης, φωτογραφίες και πολλά φυτά. Όσο για τη μουσική που ακούγεται από τα ηχεία, συνδυάζει διαχρονικές επιτυχίες του ’50, ’60 και ’70 με Italo disco, jazz, swing, soul. Ο Frank Sinatra συναντά τη New York funk, το R&B και το hip hop. «Το retro feeling συμπληρώνεται από την ενέργεια της τωρινής εποχής. Τρως ένα πολύ κόμφορτ φαγητο σε ένα περιβάλλον χαρούμενο, γιορτινό, είναι αυτό που οι Γάλλοι ονομάζουν “restaurant festive”. Έχω δουλέψει για πολλά χρόνια στην Αμερική δίπλα από Ιταλούς τύπου “Sopranos”, με τα σταυρωτά κοστούμια και το ντεγκραντέ γυαλί και την έχω ζήσει αυτή τη φάση», λέει ο Άρης Βεζενές.
 |
 |
Όπως εξηγεί, το κόνσεπτ του Elio’s δημιουργήθηκε, εκ θεμελίων σχεδόν, από το Green Garlic Studio, το creative studio που δημιούργησε πριν από έναν χρόνο περίπου. Είναι το πρώτο μιας σειράς από πρότζεκτ που θα ξετυλιχτούν εν καιρώ, κάποια από τα οποία θα δούμε και στο ανακαινισμένο Intercontinental. Τον ρωτάω τι λειτούργησε ως αφορμή. «Συνέχεια ζητάνε από τον σεφ και τα εστιατόρια consulting. Αλλά λείπουν τα ενδιάμεσα στοιχεία τα οποία συνθέτουν μια ολοκληρωμένη ιδέα, μια ολοκληρωμένη προσέγγιση», απαντάει, εξηγώντας ότι ήθελε να «χτίσει» μια υπηρεσία που να παρέχει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, η οποία να περιλαμβάνει το φαγητό, αλλά και τα υλικά, να δίνει την κατεύθυνση του interior design, και της προώθησης του χώρου, να ασχολείται με τα γραφιστικά και τη φωτογραφία, με τη μουσική. Η ομάδα έχει αρχιτέκτονες, διακοσμητές, corporate chefs, ανθρώπους που ασχολούνται με το marketing… «Εγώ λειτουργώ, υπό μια έννοια ως curator. Δεν προσωποκεντρικό, εγώ είμαι ο μαέστρος. Ο καθένας ειδικεύεται σε κάτι και αναλαμβάνει τα επιμέρους στοιχεία. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να ασχοληθώ με μια ιδέα από τη γέννηση της μέχρι την υλοποίηση της. Αυτό δίνει καλύτερο έλεγχο από την αρχή της αφήγησης. Κι είναι κάτι το πολύ δημιουργικό», καταλήγει.
