Ταπεινά μαγαζιά: 19 προτάσεις για φαγητό απλό, ανθρώπινο και ουσιαστικό στην Αθήνα

Τηγάνια μονίμως σε δράση εδώ, φουλαριστά ταψιά εκεί, σχάρες να καίνε παραπέρα. Στα ακόλουθα μαγαζιά «παίζουν» από τηγανητά ψαράκια και θαλασσινά μέχρι μερακλίδικα κεμπάπ και από λαδερά μέχρι ιταλικές μακαρονάδες. Δεν μοιάζουν μεταξύ τους. Καθένα έχει την ιστορία του, τους ανθρώπους του, τον τρόπο του, τις σπεσιαλιτέ και τα χούγια του. Αλλά είναι κατά κάποιο τρόπο από την ίδια στόφα φτιαγμένα.

Είναι μέρη στα οποία επιστρέφουμε ξανά και ξανά. Για το οικείο, καλομαγειρεμένο φαγητό, για τη σωστή τιμολόγηση, αλλά και για κάτι ακόμα, λιγότερο χειροπιαστό. Είναι τα μέρη που μας κάνουν να νιώθουμε άνετα. Που κάνουν αυτό που ξέρουν χωρίς πολλά πολλά και από τη φύση τους δεν χωράνε κανενός είδους πόζα. Καθόλου από εκείνο το «σφίξιμο» του να δεις και να σε δουν. Απλά, ρυθμισμένα να λειτουργούν ανθρώπινα, να μην ξεχωρίζουν κανέναν, μας χορταίνουν και μας φροντίζουν.

Μπορεί να είναι μια παρτίδα καλοτυλιγμένα ντολμαδάκια, μια ψαροσούπα αναπτερωτική, μερικές χεράτες πατάτες που βουτάνε στη σάλτσα του κοκκινιστού, ένα σπιτικό γλυκό του κουταλιού. Κάποιος που σε θυμάται με το μικρό σου, που ξέρει το φαγητό που αγαπάς, που το παίρνεις ξανά και ξανά, που θα σου πει δυο κουβέντες αφήνοντας δύο πιάτα στο τραπέζι. Δεν είναι εύκολο να αισθανθείς ένα μαγαζί δεύτερό σου σπίτι, ιδίως σε μια Αθήνα που έχει τόσα πολλά, αλλά όσα θα διαβάσετε παρακάτω κάπως τα καταφέρνουν και φτάνουν πολύ κοντά.

Ζωοδόχος Πηγή: Σε μια γειτονιά των Καμινιών για νόστιμο φαγάκι

Το άνοιξαν ως οινοπαντοπωλείο ο Κώστας και ο Γρηγόρης Λάμπρου πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το είδαν να σωριάζεται σε έναν βομβαρδισμό, το έφτιαξαν πάλι και το αφιέρωσαν στην Παναγία Ζωοδόχο Πηγή, τον ναό της περιοχής. Τότε πουλούσαν δικό τους κρασί και έβγαζαν μεζέ, που έφτιαχνε η κυρα-Μαρία, γυναίκα του Κώστα. Στο οινομαγειρείον που ανοίγει το βραδάκι μετά τις 8 τρώμε καλομαγειρεμένα φαγητά, σπιτικές συνταγές και κυρίως μεζέδες. Να δοκιμάσετε οπωσδήποτε το «λιβανέζικο», που είναι πολύ νόστιμα πιτάκια αραβικά γεμισμένα με μπαχαράτο κιμά, σερβιρισμένα με φρέσκια ντομάτα, γιαούρτι και μαϊντανό. Από τα ψητά αξίζουν το κεμπάπ, γευστικό και κάπως πιο ελαφρύ από ό,τι σε άλλα μαγαζιά. Και το συκώτι είναι πολύ μαλακό. Σχεδόν λιώνει στο στόμα και συνοδεύεται με μια πορτοκαλένια σάλτσα μουστάρδας. Μ.Π.

Κατσούλη 77, Καμίνια, Τ/210-48.14.438

Στη Μικρά Ασία για μερακλίδικη ανατολίτικη κουζίνα

Από τα «μυστικά» των καλοφαγάδων στην Αθήνα, η Μικρά Ασία τα κάνει όλα με μια έξτρα φροντίδα – αυτό που λέμε «μερακλίδικα». Η ατμόσφαιρα είναι εντελώς οικογενειακή και όσα βγαίνουν από την κουζίνα ένα και ένα. Το μπεϊτί κεμπάπ, δηλαδή ζουμερό κεμπάπ ρολαρισμένο σε λεπτή, χειροποίητη πίτα και σερβιρισμένο με ελαφρώς πικάντικη σάλτσα ντομάτας, μπόλικο μαϊντανό, γιαούρτι με σουμάκι και βουτυράτο ρεβυθοπίλαφο, δεν χάνεται με τίποτα. Εξίσου λαχταριστή είναι η λεπτή και τραγανή παστουρμαδόπιτα και το χειροποίητο ντονέρ από μοσχάρι γάλακτος (σκέτο με ρύζι, γιαουρτλού ή ισκεντέρ). Για κλείσιμο, αν αντέχετε, πάρτε και κιουνεφέ (σιροπιαστό με κανταΐφι και λιωμένο τυρί στο εσωτερικό). Αλλιώς πακετάκι για το σπίτι! Γ.Π.

Πλατεία Μεσολογγίου 2-4, Παγκράτι, Τ/210-33.00.733

Μαργαρώ: Ψαράκια (και μπαρμπούνια) τηγανίζει…

Πόσα τηγανιτζήδικα έχουμε στην πόλη; Το εξής ένα! Δεν είναι τυχαίο που Μαργαρώ, στο τέρμα της λεωφόρου Χατζηκυριακού, γεμίζει συνεχώς με κάθε λογής κόσμο. Η εξειδίκευση είναι το χαρακτηριστικό της και ένας από τους λόγους που την αγαπάμε. Το μενού (ίσως πιο σύντομο σε μαγαζί της Αθήνας) έχει μόνο δύο πράγματα: μπαρμπουνάκι ή κουτσομούρα, γαρίδες ή καραβίδες, συν χωριάτικη (ούτε τηγανητές πατάτες δεν κάνουν). Μόνο την ποσότητα που θα χρειαστεί η παρέα σου χρειάζεται να υπολογίζεις. Έπειτα, όσο απολαμβάνεις τη ατμόσφαιρα που φέρνει λίγο σε νησί, αναλαμβάνει το έμπειρο τηγάνι. Και τα λάδια τους αλλάζουν ευλαβικά και την τέχνη κατέχουν ώστε τα θαλασσινά να φτάνουν στο τραπέζι έτσι ακριβώς όπως πρέπει: χωρίς βαριά αίσθηση, ζουμερά και καλοαλατισμένα. Γ.Π.

Λεωφ. Χατζηκυριακού 126, Πειραιάς, Τ/210-45.14.226

Το Κουτούκι του Αντώνη: από γενιά σε γενιά

Όταν το 1958 η Κερκυραία Ευτυχία Μαμά άνοιξε στην Κοκκινιά αυτή τη μπακαλοταβέρνα, μάλλον δεν είχε στον νου της πως παιδιά και εγγόνια θα την κρατούσαν ανοιχτή και ολοζώντανη για μισό αιώνα και βάλε. Η Ευτυχία έβαζε μούστο στα βαρέλια της και έβγαζε για μεζέ ό,τι είχε το μπακάλικο: αυγά, τυράκι στο χαρτί, παστές σαρδέλες και κανένα κεφτέ. Στα χρόνια που ήρθαν, η επιχείρηση αλλάζει θέση δύο φορές και αλλάζει ελαφρώς το μενού: πατσάς γιαχνί ήταν η σπεσιαλιτέ της Ευτυχίας στο νέο πόστο, λίγα μέτρα πιο κάτω στην οδό Ρούμελης. Η Ειρήνη, κόρη της Ευτυχίας, αναλαμβάνει το μαγαζί εξ ολοκλήρου όταν χάνει τη μαμά της και σήμερα, αφού έχουν μεταφερθεί στην οδό Αργυροκάστρου, δίπλα στο θρυλικό υπόγειο του Ξύδη όπου τραγουδούσε ο Βαμβακάρης, το λειτουργούν μαζί με τη νεότερη Ευτυχία, την κόρη της. Αυτή είναι η μικρή ιστορία του κουτουκιού του Αντώνη, όπως είναι το επίσημο όνομα – για να τιμήσουν τον σύζυγο και πατέρα που όταν βγήκε στη σύνταξη, το δούλευε με περίσσια φροντίδα. Ο Αντώνης εκτός από μερακλής ένας απίθανος συλλέκτης μικροαντικειμένων, τον οποίο ξέρουν όλοι οι αντικέρηδες της Αβησσυνίας.

Το μαγαζί, που είναι φορτωμένο με μεμοραμπίλια, από κομπολόγια μέχρι πορσελάνινα αγαλματάκια της Αμαλίας και του Όθωνα, το τρέχει πλέον η τρίτη γενιά: ψώνια και προμήθειες, σερβίρισμα, η Ειρήνη, σταθερά στο τηγάνι, η Ευτυχία στις σαλάτες και στην ψησταριά. Ο Αντώνης βοηθάει κι αυτός καμιά φορά στο μαγαζί. Ανάμεσα σε άλλα σερβίρουν παϊδάκι γάλακτος από τη Λέσβο. Αν και πολύς κόσμος το προτιμά για τα κρεατικά, εγώ προτιμώ τα της θάλασσας: εδώ τρώμε σαλάχι στο τηγάνι, μπακαλιάρο σκορδαλιά που υπάρχει όλο τον χρόνο, γαλέο, μικρόψαρα στο τηγάνι και ουρές πεσκανδρίτσας που τις τηγανίζουν τόσο ωραία – γεύση βουτυράτη. Ν.Δ.

Αργυροκάστρου 26, Παλιά Κοκκινιά, Τ/210-49.24.338

Ιωνικός: το διαμαντάκι της Νίκαιας

Ένας μικρός θησαυρός σε «ανυποψίαστο» σημείο, αντικριστά στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στη Νίκαια. Η γειτονιά ξέρει τον Ιωνικό και τον τιμά δεόντως, αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που θα τραβηχτούν από μακρινές γωνιές της πόλης για την απίθανη ψητή σαρδέλα του και την αίσθηση παλιάς γειτονιάς. Ψυχή του μαγαζιού, ο κύριος Βαγγέλης, που τρέχει από νωρίς το πρωί για να ψωνίσει και να παραλάβει τα ολόφρεσκα ψαράκια πριν πιάσει το πόστο του στην κουζίνα, πάνω από τη σχάρα. Και το τηγάνι όμως δεν πάει πίσω – δοκιμάστε οπωσδήποτε τη ζουμερή και φρουτένια ψίχα γαρίδας, τα καλαμαράκια και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας. Θα χρειαστεί να διπλοτσεκάρετε τον λογαριαμό αλλά όχι για τον αναμενόμενο λόγο: η τιμολόγηση εδώ είναι φιλική μέχρι… παρεξηγήσεως. Προτείνουμε να αποφύγετε τα Σαββατοκύριακα που ο Ιωνικός γεμίζει και το σέρβις δυσκολεύεται να ανταποκριθεί. Γ.Π.

Προύσης 17, Νίκαια, Τ/210-49.20.202

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΚορυδαλλός: Πού τρώμε, πού πίνουμε, τι ψωνίζουμε και ποια ομάδα υποστηρίζουμε

Κίτσουλας: το μαγειρείο που κρατάει από το ‘46

Τα παραγγελιόχαρτα στοιβάζονται γρήγορα ενώ οι ταψάρες και οι μαρμίτες του Κίτσουλα αδειάζουν προτού να πεις κύμινο. Άλλοι στέκονται περιμένουν τα πακέτα για το σπίτι, άλλοι παίρνουν από πριν τηλέφωνο να κάνουν ρεζερβέ στα γεμιστά. Άλλοι τον επιλέγουν για την οικογενειακή τους έξοδο. Οι γονείς της γειτονιάς στέλνουν εκεί τα παιδιά τους να φάνε μόνα τους μετά το σχολείο, όταν οι ίδιοι καθυστερούν στη δουλειά. Τι έχει αυτό το απλό μαγειρείο και αγαπιέται τόσο; Λαδερά που μελώνουν και γυαλίζουν, αρνάκι που λιώνει με ένα τσακ του πιρουνιού και σερβίρεται με τα λεμονάτα του ζουμιά, παστίτσιο σαν από παλιό τραπέζι καλομαγείρισας θείας. Και φρικασέ, και λαχανοντολμάδες, και γιουβέτσι -–όλα οικεία, οικονομικά και καλοδουλεμένα, σαν να μαζεύτηκαν οι σπεσιαλιτέ πολλών μανάδων στο ίδιο μενού. Γ.Π.

Φιλικής Εταιρείας 25, Χαλάνδρι, Τ/210-68.14.798

Ανατολική Μεσοποταμία: εζμέ, μπεϊτί και μαντί

Τρεις φίλοι, πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία, ετοιμάζουν, μαγειρεύουν και σερβίρουν το φαγητό στο συνοικιακό μαγαζί του Βύρωνα, ενώ από τα ηχεία παίζουν τα αγαπημένα τους τραγούδια. Από το ντεκόρ μην περιμένετε μεγαλεία, όλα είναι απλά και νοικοκυρεμένα, με τα περισσότερα τραπέζια να απλώνονται στον προστατευμένο εξωτερικό χώρο του μαγαζιού. Όσο για το φαγητό, ό,τι βγαίνει από την κουζίνα (από τις πατάτες και τους μεζέδες μέχρι το ντονέρ) είναι φτιαγμένο από τους ίδιους. Θα ξεκινήσετε με καπνιστή μελιτζανοσαλάτα ή δροσερό και πικάντικο μαζί εζμέ που φτιάχνεται από πιπεριά ψημένη στα κάρβουνα, καυτερή πιπεριά, ντομάτα, κρεμμύδι, δυόσμο και σιρόπι από ρόδι. Και μετά, μπεϊτί κεμπάπ, μικροκαμωμένα μαντί γιαούρτι και ζουμερό ντονέρ (από Παρασκευή μέχρι και Κυριακή). Γ.Π.

Αμασείας 16, Βύρωνας, Τ/ 210-76.57.909

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ13 εξοχικές ταβέρνες κοντά στην Αθήνα που αξίζουν και με το παραπάνω τα χιλιόμετρα

Η Ψαροκαστέλλα είναι (εντελώς) οικογενειακή υπόθεση

Δεν πέφτεις τυχαία πάνω σ΄αυτό το μαγαζί που κρύβεται στις ανηφοριές της Καστέλλας. Σε ένα σημείο της γειτονιάς που θυμίζει χωριό, η Ψαροκαστέλλα απλώνει τραπέζια στην «παραλία» του δρόμου και οι πελάτες λιάζονται στο φως που χώνεται ανάμεσα απ΄τις χαμηλές πολυκατοικίες. Αυτοκίνητο περνάει σπάνια. Όσο ο Κώστας εξηγεί τα του μενού, η σύζυγός του, Μαρία, μαγειρεύει στην κουζίνα ενώ οι δυο γιοί τους σερβίρουν και φροντίζουν για όλα τα υπόλοιπα. Τα σωστά ψημένα ψάρια, η χειροποίητη ταραμοσαλάτα και το μαλακό, μελωμένο χταπόδι που σβήνεται με ημίγλυκο κρασί είναι καλοί λόγοι για να αναζητήσει κανείς το μαγαζί αλλά η σπεσιαλιτέ τους είναι οι γαρίδες. Τις σερβίρουν με μια αραιή, ελαφρώς ξινή και ένα τσικ πικάντικη σάλτσα τα συστατικά της οποία κρατάνε μυστικά. Γ.Π.

Σκρα 19, Πειραιάς, Τ/210-42.22.237

Ο Σκυλoδήμος (Το Μπακάλικο του Φίλιππα)

Λίγη γραβιέρα σερβιρισμένη στο χαρτί και κρασί σε χαμηλά ποτήρια. Στη μέση του μαγαζιού καφάσια με λάχανα, πορτοκάλια, κρεμμύδια. Τριγύρω ράφια με καθαριστικά, λάδια, καφέ στιγμής, όσπρια, κονσέρβες και χαρτικά. Οι θαμώνες ανταλλάζουν κουβέντες για τον Εθνικό Πειραιά, για ψαριές, για την επικαιρότητα. Όλο το σκηνικό στον Σκυλοδήμο είναι βγαλμένο από άλλη εποχή – το μαγαζί κρατάει άλλωστε από τα τέλη της δεκαετίας του ‘50. Ο Φίλιππος, ο ιδιοκτήτης της αυθεντικής πειραιώτικης μπακαλοταβέρνας αλλάζει πόστα από το ταμείο στο σέρβις και πίσω, στο υποτυπώδες κουζινάκι, για να ετοιμάσει τους μεζέδες: τυρί, σαρδέλες, τηγανητές πατάτες, αυγά, κεφτέδες ή εκείνη την πιπεράτη ομελέτα «φωλίτσα» με καβουρμά από την Κομοτηνή. Οι γείτονες μπαινοβγαίνουν που και που για να ψωνίσουν. Και προτού καν φύγεις σκέφτεσαι πότε θα μπορέσεις να ξανάρθεις. Γ.Π.

Δεληγιώργη 16 και Σκυλίτση 23, Πειραιάς, Τ/211-40.8 0.630

Στον Νικήτα στου Ψυρρή

Δεν έχουν μείνει πια και πολλά μέρη στου Ψυρρή που να μην απευθύνονται αποκλειστικά σε τουρίστες αλλά, ευτυχώς για όσους ζουν και κινούνται στο κέντρο, υπάρχει ο Νικήτας με τα ωραία μπφτεκάκια και το κοντοσούβλι-γλύκισμα. Στον πεζόδρομο απέναντι από την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, η ίδια οικογένεια κρατάει από το 1967 το μαγαζί που προσφέρει κάθε μέρα ψητά και μερικά μαγειρευτά, απλά και με αίσθηση σπιτική. Μοσχαρίσια μπιφτεκάκια και χόρτα, κοντοσούβλι και ντοματοσαλάτα, ρεβύθια φούρνου και παντζάρια είναι μερικοί μόνο από τους συνδυασμούς που μου αρέσουν και κανείς τους δεν ξεπερνά το δεκάευρο. Γ.Π.

Αγίων Αναργύρων 19, Πλ. Ψυρρή, Τ/ 210- 32.52.59 

Για παϊδάκι στον Αξώτη

Η ιστορία του Αξώτη ξεκινάει το ΄56. Πριν γίνει ταβέρνα ήταν απλά μια αυλή σπιτιού όπου ο Νίκος Βάσιλας και η γυναίκα του έβραζαν γίδα για τους οικοδόμους που δούλευαν στην περιοχή. Σήμερα ο εγγονός του μαζί με τη δική του σύζυγο έχουν αναλάβει το ιστορικό μαγαζί που παραμένει σχεδόν ανέγγιχτο στον χρόνο. Σπεσιαλιτέ τους είναι τα αρνίσια παϊδάκια. Τα συνοδεύουν με σωστά βρασμένα χόρτα, σπιτικό τζατζίκι και τηγανητές πατάτες λεπτοκομμένες και τραγανές. Τόσο η ατμόσφαιρα όσο και οι τιμές θα σας πάνε πίσω στον χρόνο. Γ.Π.

Παπαρσένη 15, Πολύγωνο, Τ/ 210-64.59.130

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΠού τρώμε χειροποίητο γύρο στην Αθήνα: 6 μαγαζιά που επιμένουν παραδοσιακά

Doner Tzh: Ο Γιμλάζ μας βάζει στην κουζίνα του

Ο Γιλμάζ με τη γυναίκα του Σουλτάν, άνοιξαν την ταβέρνα σε μια ήσυχη γειτονιά της Νέας Σμύρνης πριν από τρία χρόνια. Από την αρχή είχαν στόχο να σερβίρουν πιάτα της τουρκικής κουζίνας που δύσκολα συναντάμε σε αντίστοιχα μαγαζιά στην Αθήνα. Ψήνουν το ντονέρ σε «ντονέρ μεκάν» μια μαντεμένια κατασκευή, με ειδικά ραφάκια όπου τοποθετούνται και καίγονται τα ξύλα και από μπροστά η κάθετη σούβλα ψήνει το κρέας ομοιόμορφα. Το μενού έχει επίσης, μαντί, χειροποίητα ζυμαράκια γεμιστά με μοσχαρίσιο–αρνίσιο κιμά, τα σερβίρουν με ξινούτσικη σάλτσα από σπιτικό γιαούρτι, σκόρδο, λίγο λιωμένο βούτυρο, δυόσμο, άγριο βασιλικό από την Τουρκία και δύο διαφορετικές καυτερές πιπεριές. Το πιλάφι, που συνοδεύει τα πιάτα με κρέας, είναι μαγειρεμένο με φρέσκο βούτυρο που του δίνει μια έξτρα νοστιμιά. Η αραβική μελιτζανοσαλάτα τους είναι ιδιαίτερη, πολύ γευστική – δεν έχει μόνο μελιτζάνα, έχει ταχίνι, σκόρδο και γιαούρτι. Στο τέλος φέρνουν ένα γλυκό πολύ πληθωρικό, κάτι μεταξύ γαλακτομπούρεκου και κιουνεφέ και δείχνουν έτσι την εκτίμηση και προσοχή στους πελάτες τους. Πολλές φορές ο Γιλμάζ θα βγει από την κουζίνα παρότι μαγειρεύει μόνος του για να ρωτήσει αν όλα είναι καλά. Άλλες φορές μπορει να μας φωνάξει μέσα για να μας δείξει πώς φτιάχνει τις πίτες λαβάς από την αρχή. Μ.Π.

Βιζυηνού 2, Νέα Σμύρνη, Τ/210-93.10.411

Κεφαλονίτης

Η ταβέρνα ψηλά στην Καστέλλα πίσω από το Bowling πήρε το όνομά της από τον πρώτο ιδιοκτήτη, που ήταν Κεφαλονίτης. Σήμερα όμως το ‘χουν Ηπειρώτες. Δεν έχει θέα θάλασσα, η σάλα του είναι μικρή και παραμένει ίδια εδώ και περισσότερα από 35 χρόνια ενώ λειτουργεί και υπόγειο με ντεκόρ τα κρασοβάρελα. Τις καλές μέρες έχει τραπέζια κι έξω, στο πεζοδρόμιο, σε μια ήσυχη γειτονιά δίπλα σε μια ήσυχη κατοικημένη περιοχή. Ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια, η ευθύτητα και το νοιάξιμό τους για τους τακτικούς πελάτες τους είναι οι δυο κύριοι λόγοι, πέρα από το φαγητό, που ο Κεφαλονίτης έχει θέση σε αυτή τη λίστα.

Τι παραγγέλνουμε; Τέλειες πατάτες τηγανητές, βραστά χορταράκια εποχής, κεφαλοτύρι σαγανάκι στα κάρβουνα, μπιφτέκι σχάρας κρεάτινο και όχι ιδιαίτερα αφρατεμένο, συκωταρίτσα λαδορίγανη, και παϊδάκια, σωστά κομμένα, ζουμερά και ψημένα ωραία, ροζ μέσα και σκούρα απ’ έξω. Ν.Δ.

Ρεθύμνης 19, Πειραιάς, Τ/210-41.14.426

Ζάχος: Εδώ σου λένε να παραγγείλεις λιγότερα, όχι περισσότερα

Σβέλτο σέρβις, ατμόσφαιρα παλιού κουτουκιού και φαγητό τίμιο και νόστιμο. Εδώ τρώμε ωραίες, φρέσκες καραβίδες και τηγανητά καλαμαράκια, πεσκανδρίτσα ζουμερή ψημένη στον φούρνο, βραστά λαχανικά και χόρτα, φάβα και πατάτες κομμένες στο χέρι, σε μερίδες τεράστιες. Ο κύριος Θωμάς σερβίρει τους πελάτες του με επαγγελματισμό και φοβερή ευγένεια. Στην κουζίνα μαγειρεύουν και ψήνουν μόνο γυναίκες μαγείρισσες και ό,τι περνάει από τα χέρια τους βγαίνει πεντανόστιμο. Στο τέλος, κερνάνε πάντα ένα γλυκάκι. Μ.Π.

Κομοτηνής 37, Καμίνια, Τ/210-48.13.325

Da Michele: Η οστερία στην Άνοιξη κρυμμένη σε ένα εμπορικό

Στο εστιατόριό του στην Άνοιξη, ο Ιταλός Michele Silletti εδώ και 25 χρόνια μαγειρεύει την αυθεντική κουζίνα της πατρίδας του για λίγους πελάτες που τον έχουν μάθει και πηγαίνουν εκεί συχνά. Ο Michele είναι τόσο φιλικός που είναι σαν να μαγειρεύει για φίλους. Βρίσκεται στο πάρκινγκ ενός μικρού εμπορικού κέντρου δίπλα από ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ είναι πραγματικά κρυμένο. Αν πας υποψιασμένος ωστόσο θα δεις στο βάθος μια φθαρμένη πινακίδα που θα σε καθοδηγήσει σε έναν μικρό προαύλιο χώρο με μερικά μεταλλικά τραπεζοκαθίσματα, μάλλον άχαρα, που διαχωρίζονται από γυάλινα διαχωριστικά. Το εσωτερικό, όμως, είναι πολύ όμορφο αν και μικρό. Μοιάζει με τις οστερίες της Ιταλίας και έχει και αυθεντικά ιταλικά προϊόντα που μπορείς να πάρεις για το σπίτι. Πολλά δε σπάνια, από τυριά και αλλαντικά, κονσέρβες και σάλτσες, τουρσιά και ζυμαρικά μέχρι ιταλικά κρασιά και μάρκες ποτών που μπορεί να μην έχεις ξαναδεί. Εδώ τρώμε όλες τις κλασικές μακαρονάδες όπως αματριτσιάνα, αραμπιάτα, καρμπονάρα, αλλά και πιο ιδιαίτερα πιάτα της ιταλικής κουζίνας όπως φιλέτο κουτσομούρας με ρεβύθια και κόκκινη σάλτσα, 5-6 πιάτα ημέρας και γλυκά ημέρας, όπως τιραμισού, πανακότα, κανόλι, μπαμπάδες με ρούμι. Μ.Π. 

Λεωφόρος Μαραθώνος 61, Άνοιξη, Τ/210-81.40.525 

Στην Κυρά Ουρανία για μπιφτεκάκια

Ένα «μπαλκονάκι» με θέα τη φασαριόζικη λεωφόρο, μια μικρή ψησταριά απ’ όπου βγαίνουν τα περίφημα μπιφτέκια και στο βάθος μια κουζίνα που θυμίζει πολύ περισσότερο κουζίνα σπιτιού παρά μαγαζιού. Η ίδια η κυρά Ουρανία, η γυναίκα που έστησε το ‘66 το μαγαζί και για δεκαετίες το έφερνε μόνη της βόλτα μεγαλώνοντας παράλληλα και τα παιδιά της, έρχεται που και που να επιβλέψει, όμως τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας έχουν αναλάβει πλέον το αγαπημένο ψητοπωλείο της Ηλιούπολης. Το μενού έχει λίγα και καλά: μικρά, αφράτα μπιφτέκια με τραγανή κρούστα που σερβίρονται ανά τετράδες σε ασημένιο δισκάκι, αρνίσια παϊδάκια και, για συνοδευτικά, πατάτες κομμένες στο χέρι, χόρτα, σπιτικό τζατζίκι και τυροκαυτερή. Στα διπλανά τραπέζια άνθρωποι της γειτονιάς που έχουν μεγαλώσει με αυτό το, σχεδόν σετ, μενού. Γ.Π.

Ηρώων Πολυτεχνείου 85, Ηλιούπολη, Τ/210-99.14.896

Polpo: το ψαρομάγαζο της Λαχαναγοράς

Η οικογένεια Κατσικάκη συνεργάζεται με καΐκια σε όλη την Ελλάδα και από το δικό της ψαράδικο προμηθεύει καλά εστιατόρια της Αθήνας αλλά και του εξωτερικού. Στο δικό τους μαγαζί, που άνοιξε πρόσφατα λίγα βήματα από την είσοδο της Κεντρικής Λαχαναγοράς του Ρέντη, αφήνουν τη πρώτη ύλη να μιλήσει μόνη της. Τα πιάτα και ο χώρος μοιράζονται την απουσία οποιουδήποτε περιττού στοιχείου. Σε χαλαρό, ανεπιτήδευτο κλίμα, με θέα το πηγαινέλα των φορτηγών στην αγορά, τρώμε ζουμερό φιλεταρισμένο μπαρμπούνι, φρέσκο καλαμάρι όλο γλύκα, μικρόψαρα περασμένα από έμπειρο τηγάνι αλλά και μεγαλύτερα ψάρια, ολόφρεσκα, σωστά ψημένα και με ελκυστική τιμολόγηση. Γ.Π.

Τζων Κέννεντυ 6, Λαχαναγορά Ρέντη, Τ/210-71.04.578

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΦαγητό με τα παιδιά: 15 μαγαζιά όπου μικροί και μεγάλοι περάσαμε φίνα

Ραμόνα: Στο κουτούκι της Καλλιθέας που όλοι γίνονται μια παρέα

Λίγο τα χαμηλά φώτα, λίγο η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα του υπογείου με τα παλιά βαρέλια, λίγο το κρυφό στέκι της γειτονιάς, όλο αυτό βγάζει μια γοητεία, γι’ αυτό και είναι από τις πιο δημοφιλείς ταβέρνες στην Καλλιθέα εδώ και δεκαετίες. Ήταν καλοκαίρι του 1968 όταν ο Χρήστος Κασκαβέλης άνοιξε στη γωνία Αγίων Πάντων και Εσπερίδων την ταβέρνα Ραμόνα, σε ένα μικρό υπόγειο. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1974, η ταβέρνα μεταφέρθηκε λίγο πιο κάτω. Απαραίτητη συνθήκη ήταν η ταβέρνα να βρίσκεται κρυμμένη, γι’ αυτό και η Ραμόνα παρέμεινε στο υπόγειο της πολυκατοικίας και στη νέα διεύθυνση. Σήμερα συνεχίζουν τα παιδιά του αρχικού ιδιοκτήτη, η Μαρία και ο Δημήτρης, και τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει και τα δικά τους παιδιά. Με το που καθίσεις στο τραπέζι, σε ρωτάνε τι θα πιεις και μαζί με το κρασί (χύμα από τη Νεμέα) σου φέρνουν και το μενού. Με ένα στυλό σημειώνεις τι θέλεις να φας. Όλα περνάνε από τα χέρια της Μαρίας, που μαγειρεύει με εποχικά υλικά παραδοσιακές συνταγές: φάβα, χόρτα εποχής,, τηγανητά κεφτεδάκια, κεφαλοτύρι σχάρας, μπεκρή μεζέ, σαλιγκάρια στιφάδο και κοκκινιστό με μοσχάρι, αλλά και μεζέδες για μερακλήδες, όπως ορτύκια ψητά και γλυκάδια αρνίσια στα κάρβουνα. Ένα κουτούκι βγαλμένο από άλλη εποχή, που συνεχίζει και προσελκύει κόσμο από τη γειτονιά αλλά και από όλη την Αθήνα. M.Π.

Μίνωος 11-13, Καλλιθέα, Τ/210-95.15.952

Ταβέρνα του Κατσόγιαννου: Με οικοδέσποινα την Ντόρα τίποτα δεν πάει στραβά

Η ταβέρνα άνοιξε το 1932 αρχικά ως γαλακτοπωλείο. Ιδιοκτήτης ήταν ο Γρηγόρης Κατσόγιαννος. Έδινε γάλα, έφτιαχνε βούτυρο και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και μουσταλευριά. Το γαλακτοπωλείο εξελίχθηκε σε μπακαλοταβέρνα και τελικά έγινε κανονική ταβέρνα. Εκείνη την εποχή λειτουργούσε το εργοστάσιο λιπασμάτων της Δραπετσώνας και στα διαλείμματά τους οι εργαζόμενοι πήγαιναν στον Κατσόγιαννο για μεσημεριανό. Αργότερα πέρασε στα μερακλίδικα χέρια του γιου του, Γιώργου, και της συζύγου του, Ελευθερίας. Το 2005 το μαγαζί πήρε η Ντόρα Σταυρίδου, που κράτησε τις συνταγές των προηγούμενων ιδιοκτητών και πρόσθεσε και άλλες πολίτικες λόγω της καταγωγής της μητέρας της. «Είναι όλα χειροποίητα, δεν παίρνουμε τίποτα έτοιμο», μας ενημερώνει η Ντόρα. Η ταβέρνα φημιζόταν πάντα για τον τηγανητό μπακαλιάρο και τα παϊδάκια, τις σούπες και τα λαδερά με λαχανικά εποχής. Τα κεφτεδάκια με ούζο που προστέθηκαν, είναι όνειρο. Τραγανά και νόστιμα, συνοδεύονται δε από ολόφρεσκες τηγανητές πατάτες, που τις κόβει στο χέρι η Ντόρα. Η συκωταριά αλλά και το μοσχαρίσιο συκώτι λιώνουν στο στόμα και τα αρνίσια παϊδάκια που είναι ομοιόμορφα ψημένα και ταιριάζουν ιδανικά με τη χειροποίητη μελιτζανοσαλάτα γίνονται ανάρπαστα. Οι κεφτέδες σε κόκκινη σάλτσα και το σαγανάκι μετσοβόνε είναι καταπληκτικοί μεζέδες, επίσης. M.Π.

Αγίου Παντελεήμονος 15, Δραπετσώνα, Τ/ 210-46.13.209