Σάββατο απόγευμα στην Άνοιξη, σταματάμε στο πάρκινγκ ενός μικρού εμπορικού κέντρου και ψάχνουμε το μαγαζί που μας έχει φέρει μέχρι εδώ. Οι φίλοι που μας έστειλαν και επέμεναν ότι «δεν έχουμε ξαναφάει σε τέτοιο μέρος», μας είχαν προειδοποιήσει ότι «δεν θα μας γεμίσει το μάτι στην αρχή», και είναι, όντως, έτσι ακριβώς. Προσπεράσαμε το σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα λιανικής και στο βάθος μια φθαρμένη πινακίδα μας καθοδήγησε στο Da Michele, έναν μικρό προαύλιο χώρο με μερικά μεταλλικά τραπεζοκαθίσματα, μάλλον άχαρα, που διαχωρίζονται από γυάλινα διαχωριστικά. Η υποδοχή όμως μας ξάφνιασε ευχάριστα. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του μαγαζιού νιώσαμε ότι μεταφερθήκαμε στην Ιταλία, σε κάποια ψαγμένη επαρχιακή τρατορία. Από τα ηχεία ακουγόταν χαλαρωτική ιταλική μουσική, στους τοίχους το όμορφο ζωγραφισμένο ιταλικό τοπίο πρόσθετε «νότες» νοσταλγίας, οι πελάτες κάθονταν αραιά και συνόδευαν τις λαχταριστές μακαρονάδες με Aperol Spritz. Στη γυάλινη βιτρίνα κάθε είδους ιταλικά προϊόντα, πολλά σπάνια, από τυριά και αλλαντικά, κονσέρβες και σάλτσες, τουρσιά και ζυμαρικά μέχρι ιταλικά κρασιά και μάρκες ποτών που δεν είχα ξαναδεί.
Η Osteria Trattoria Da Michele λειτουργεί στην Άνοιξη τα τελευταία 25 χρόνια. Είναι ένα ιταλικό παντοπωλείο-εστιατόριο στα πρότυπα της ιταλικής μπακαλοταβέρνας ή οστερίας (το μέρος όπου πήγαιναν οι εργάτες μετά τη δουλειά κι έπιναν και έτρωγαν ό,τι είχε φτιάξει η μαγείρισσα).
|
|
|
Στο Da Michele φάγαμε αυθεντική ιταλική κουζίνα από τα χέρια του ιδιοκτήτη και σεφ Μικέλε, ο οποίος μαγειρεύει κάθε μέρα κάτι διαφορετικό και περιποιείται τους πελάτες του σαν να ήταν καλεσμένοι στο σπίτι του. «Όταν άνοιξα αυτό το μαγαζί δεν είχα καν στο μυαλό μου ότι θα γίνει εστιατόριο», λέει ο Μικέλε. «Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βρω έναν χώρο φτηνό και άνετο για να δειγματίζω στους πελάτες μου ιταλικά προϊόντα. Προμήθευα ιταλικά εστιατόρια και ήθελα οι πελάτες να τα δοκιμάζουν πριν τα αγοράσουν. Δεν μπορούσα να το κάνω σε μια αποθήκη. Νοίκιασα αυτόν τον χώρο, έβαλα ένα τραπεζάκι και όσοι ενδιαφερόμενοι ερχόντουσαν, τους μαγείρευα και τους σέρβιρα πιάτα, που έφτιαχνα με τα προιόντα μου». Κάπως έτσι ο Μικέλε έβγαλε άδεια εστιατορίου και σιγά-σιγά άρχισε να εξυπηρετεί και κόσμο από την περιοχή. «Έρχονταν τυχαία και περαστικοί που ήθελαν να δοκιμάσουν τις συνταγές μου. Δεν είχα service και τους έδιωχνα. Μετά σκέφτηκα γιατί να μην τους εξυπηρετήσω. Στην αρχή σέρβιρα σε έναν δύο, οι ενδιαφερόμενοι αυξήθηκαν και τελικά φτάνουμε στο σήμερα, μετά από 25 χρόνια, που έχω ταΐσει ό,τι κόσμο μπορείς να φανταστείς».
 |
 |
Στάνταρ μενού δεν υπάρχει και κάθε μέρα μπορείς να φας κάτι διαφορετικό. «Αν μου πεις δεν σ’ αρέσει το σκόρδο, δεν θα βάλω σκόρδο, αν μου πεις ότι σου αρέσει πολύ, θα σου βάλω έξτρα. Σε μια μικρούλα κουζίνα μαγειρεύω και τα φτιάχνω όλα εκείνη την στιγμή. Όταν έρχεται κάποιος στο μαγαζί, του λέμε τα πιάτα ημέρας και είναι πραγματικά ημέρας. Φτιάχνουμε μακαρονάδες, πίτσες αλλά και μαγειρευτά. Πριν έρθω στο μαγαζί πάω στην αγορά. Ψωνίζω πράγματα εποχής και μετά καθόμαστε με τον γιο μου (σ.σ.: ο γιος του ο μεσαίος, μαγειρεύει δίπλα του στην κουζίνα) και σκεφτόμαστε τι μπορούμε να φτιάξουμε με τα υλικά που έχουμε. Κάπως έτσι βγαίνει το ημερήσιο μενού δεν θέλουμε να βαριόμαστε με τα ίδια και τα ίδια. Φτιάχνουμε όλες τις κλασικές μακαρονάδες όπως αματριτσιάνα, αραμπιάτα, καρμπονάρα. Και πιο ιδιαίτερα πιάτα της ιταλικής κουζίνας όπως φιλέτο κουτσομούρας με ρεβύθια και κόκκινη σάλτσα, από ορεκτικά προσούτο με πεπόνι, βιτέλο τονάτο, μοσχάρι με μανιτάρια, ροσμπίφ με σάλτσα μπαρόλο. Φτιάχνουμε 5-6 πιάτα ημέρας από 6-7 μερίδες και όταν τελειώσουν, τέλος. Και τα γλυκά μας είναι ημέρας, όπως τιραμισού, πανακότα, κανόλι, μπαμπάδες με ρούμι».
 |
 |
Στο Da Michele έρχονται πελάτες από όλη την Αθήνα και όλοι μιλημένοι που εκτιμούν την αυθεντική ιταλική κουζίνα. «Έρχονται άνθρωποι που τους ξέρουμε και μας ξέρουν, δύσκολα κάποιος να περνάει από έξω και να μπει», λέει ο Μικέλε. «Όπως βλέπεις, το μαγαζί δεν φαίνεται ούτε καν από έξω. Ή θα σε φέρει κάποιος ή θα είσαι γνωστός μας. Είμαστε ένα οικογενειακό μικρό μαγαζί και αυτό είναι που αρέσει. Τώρα με τον covid έχουμε αναγκαστεί να αραιώσουμε τα τραπέζια αλλά παλιά όλοι οι πελάτες έτρωγαν όλοι μαζί, καθόντουσαν σε ένα τραπέζι και γινόντουσαν μια παρέα. Υπάρχουν άτομα που έχουν γνωριστεί εδώ και έχουν μείνει φίλοι μια ζωή. Είναι τέτοια η ατμόσφαιρα που σε κάνει να νιώθεις πολύ οικεία και να χαλαρώνεις. Προχθές είχε έρθει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη για παράδειγμα, την άλλη μέρα ήταν εδώ ο Γιώργος Γιαννιάς με την παρέα του και τραγουδήσανε και περάσαμε όλοι πολύ ωραία. Απλά και προσιτά για όλους. Ούτε θα αγχωθεί ποτέ κανείς για το τι να παραγγείλει, μπορεί να μου πει “Μίκελε, φτιάξε μου ό,τι θέλεις σήμερα” και θα το κάνω και θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι».
Όλες οι συνταγές είναι του Μικέλε, ο οποίος δούλευε ως σεφ από μικρός στην Ιταλία, στη γενέτειρά του, Ματέρα (πόλη στη Νότιο Ιταλία). Ήρθε στην Ελλάδα επειδή ερωτεύτηκε και έκανε οικογένεια. «Τις συνταγές τις φτιάχνω εγώ· άλλες τις έχω κληρονομήσει από την οικογένειά μου στη Ματέρα και άλλες τις σκέφτομαι μόνος μου. Μου αρέσει όταν έρχεται ο πελάτης και δε νιώθει πελάτης αλλά φιλοξενούμενός μου στο σπίτι μου. Για αυτό πιστεύω έχουμε κρατήσει τόσα χρόνια σε μια γωνίτσα στο πουθενά χωρίς ούτε πινακίδες ούτε τίποτα. Για αυτό δεν θέλω να αλλάξω. Όποιος θέλει να με βρει και να φάει το φαγητό μου ξέρει πού θα με βρει. Δεν εξυπηρετούμε πολύ κόσμο και τώρα, αν το άρθρο που γράφεις το διαβάσουν πολλοί, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τους εξυπηρετήσω όλους, θα προσπαθήσω πάντως σίγουρα».
«Τι θα θέλατε να σας φτιάξω» μας ρωτάει ο Μικέλε. «Μου αρέσουν τα καυτερά», του λέω. «Ωραία θα σου φτιάξω λίγα από όλα, κρεατικά και ζυμαρικά και θα σου τα φτιάξω καυτερά να σου αρέσουν». Όσο η Μαριάννα, η γυναίκα του, ετοιμάζει το τραπέζι, χαζεύω τις τοιχογραφίες. Απεικονίζουν τη λίμνη Κόμο, αγαπημένο μέρος του Μικέλε στην Ιταλία. Στη λίμνη πλέουν τρία καράβια και έχουν τα ονόματα των παιδιών του: Mario, ο πιο μεγάλος, Gregorio, o μεσαίος και Jouliana. Στον απέναντι τοίχο είναι ζωγραφισμένη μία μικρή βαρκούλα που λεει Michele «Όταν βουλιάζουν τα καράβια, η μικρή βαρκούλα πάει και τους σώζει», λέει με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη ο Μικέλε. «Δεν θέλω να φύγω από εδώ και να μεταφέρω το εστιατόριο μου κάπου αλλού. Ξέρω όλους όσοι έρχονται, έχουμε δεθεί, έχουμε μεγαλώσει μαζί, έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μας, πλέον έρχεται και η τρίτη γενιά. Μου αρέσει έτσι απλό, μικρό όπως ήταν από την αρχή».
Φάγαμε μια φρέσκια σαλάτα καπρέζε με πλούσια μοτσαρέλα και ζουμερές ντομάτες, γευστικό βιτέλο τονάτο, με μπόλικη σάλτσα τόνου και λεπτοκομμένες φέτες μοσχαριού. Μπουράτα με προσούτο και μια καυτερή σπιτική μαρμελάδα που φτιάχνει ο Μικέλε και την πουλάει, και μας άρεσε πολύ. Δύο λαχταριστές μακαρονάδες – καρμπονάρα και αραμπιάτα (όσο καυτερή τη ζήτησα)- και ραβιόλια με μοσχαρίσια μάγουλα σε κόκκινη πικάντικη σάλτσα. Νιοκέτι με μία πεντανόστιμη σάλτσα από τυρί ρομπιόλα και μια μαρμελάδα αχλαδιού στιγμής που φτιάχνει ο Μικέλε στο τηγάνι, ο συνδυασμός γλυκού, αλμυρού, βουτυρένιου και του φρέσκου νιόκι που λιώνει στο στόμα μας ενθουσίασε. Συνοδεύσαμε το γεύμα μας με δροσερό Aperol Spritz και στο τέλος μάς κέρασε αρωματικό εσπρέσο με φρεσκότατο τιραμισού.
 |
 |
Ελληνική ή ιταλική κουζίνα;
«Ο Gordon Ramsay πρόσφατα δήλωσε στην καινούργια του εκπομπή για το ελληνικό φαγητό, ότι η ελληνική κουζίνα είναι ανώτερη από την ιταλική. Τι πιστεύεις για αυτό;» τον ρωτάω; «Δεν μπορώ να συμφωνήσω με τoν Ramsay. Η κάθε κουζίνα έχει την ομορφιά της. Σημασία έχει ποιος μαγειρεύει. Αν μια γιαγιά κάτσει και μου φτιάξει μια παραδοσιακή ελληνική συνταγή, θα πω ότι είναι τοπ αλλά το ίδιο θα μου προκαλέσει και η Ιταλίδα γιαγιά αλλά και η Κινέζα γιαγιά. Την αγαπάω την ελληνική κουζίνα και την τρώω συχνά. Όταν είναι γνήσια και όχι μπασταρδεμένη, η ελληνική κουζίνα είναι εξαιρετική. Όταν πάω σε μια ωραία ταβερνούλα και μου λέει έχω ρόκα παρμεζάνα, αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Κάνε μια φάβα, κάνε κάτι πρωτότυπο που να ταιριάζει με τις υπόλοιπες γεύσεις και όχι, μη μου φέρεις σαλάτα καπρέζε!
 |
 |
Μόνο ελληνικό καφέ δεν μπορώ να πιω γιατί θυμάμαι την πρώτη φορά που τον δοκίμασα και κανείς δεν μου είπε ότι έχει κατακάθι και έτσι τον κοπάνησα όλο σαν εσπρέσο και μου ήρθε αηδία. Οι Έλληνες είναι φίλοι και η ζωή στην Ελλάδα πάντα μου άρεσε. Είναι μια χώρα όπου ζούσα πάντα ελεύθερα και έχω γνωρίσει ανθρώπους που με έχουν και τους έχω αγαπήσει. Δεν έχω πάει σε πολλά ιταλικά στην Αθήνα, το Da Massimo στη Νέα Ερυθραία μου αρέσει. Έχει πολύ λίγα αυθεντικά στην Αθήνα, το πολύ πέντε. Όλα τα άλλα είναι κάπως πιο τουριστικά ιταλικά, χωρίς χαρακτήρα, όπου αν πάει ένας Ιταλός δεν θα αναγνωρίσει κανένα πιάτο στο μενού».
|
|
|
Συνταγή για καρμπονάρα από τον Μικέλε
«Την κάνουμε με τον παραδοσιακό ιταλικό τρόπο με αυγό. Για 125 γρ. σπαγγέτι, χρειαζόμαστε 1 κρόκο αυγού και 50 γρ. γκουαντσιάλε (μάγουλο από χοιρινό). Ψιλοκόβουμε το γκουαντσιάλε, το βάζουμε σε ένα τηγάνι χωρίς λάδι και το τσιγαρίζουμε μέχρι να γίνει τραγανό. Το αφαιρούμε από το τηγάνι. Παίρνουμε λίγο νερό από την κατσαρόλα με τα μακαρόνια που βράζουν και βάζουμε λίγο νεράκι στο τηγάνι, στη συνέχεια βάζουμε τα μακαρόνια και τα ανακατεύουμε. Ρίχνουμε έναν κρόκο αυγού στα μακαρόνια και πάλι ανακατεύουμε. Το ίδιο με πεκορίνο. Στο τέλος βάζουμε από πάνω το τραγανό γκουαντσιάλε και σερβίρουμε».
