«You are not lost, you are here», λέει η φωτεινή επιγραφή πάνω από την μπάρα στο Κύριο Χου στα Πετράλωνα. Είναι η πιο γρήγορη και εύκολη ινσταγκραμική φωτογραφία για όποιον μπαίνει κάθε φορά σε αυτό το μπαρ και τη βλέπει, αλλά για κάποιο λόγο σήμερα έχω μεγαλύτερη ανάγκη να την πιστέψω και με γεμίζει ανακούφιση. Είναι Παρασκευή βράδυ, ο καιρός είναι καλός, η αυλή και τα τραπεζάκια έξω από τον Κύριο Χου είναι γεμάτα με κόσμο, αλλά εγώ προτιμώ να ακουμπήσω τους αγκώνες μου στο ξύλο της μπάρας, να φτιάξω μια ιστορία για κάθε χαρακιά και σημάδι που χαϊδεύω πάνω της, να κοιτάζω την επιγραφή, να νιώθω πως είμαι εκεί που θέλω, να το απολαύσω, να ακούω τη μουσική που παίζει ο Θανάσης που είναι ο DJ σήμερα και να είμαι κάτω από την ντισκομπάλα.
Ο μπάρμαν μας φέρνει τον κατάλογο με τα cocktails και θυμάμαι εκείνο το χριστουγεννιάτικο πράσινο πουλοβεράκι που είδα πρόσφατα και είχε τη φράση «Negroni, please» και κεντημένο ένα ποτήρι με το αγαπημένο μου κόκκινο νέκταρ. Αν το φορούσα τώρα, η παραγγελία μας θα χρειαζόταν ακόμα λιγότερα λόγια, αλλά ίσως καλύτερα γιατί έχω όρεξη να μιλήσω με κόσμο, οπότε για την ώρα ζητάμε δύο negroni και αναμένουμε, όσο ο μπάρμαν ξεκινάει την ιεροτελεστία της προετοιμασίας, ανακατεύοντας τα τρία μέρη του cocktail στο mixing glass σαν να κατέχει την τέχνη του μεσμερισμού. Η Αθηνά μού λέει για το νέο της φλερτ κι εγώ σκέφτομαι ότι η Αθήνα γενικά δεν φλερτάρει και είναι κρίμα, γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και ναι μεν στην Ελλάδα δεν έχουμε γκι, αλλά θα μπορούσαμε να φτιάξουμε το δικό μας έθιμο και να φιλιόμαστε κάτω από τις ντισκομπάλες. Τα negroni μας έρχονται και η πρώτη γλυκόπικρη γουλιά με κάνει να νιώθω όπως κάθε φορά που ακούω το Bittersweet Symphony των Verve – έτσι είναι η ζωή, λένε οι στίχοι, αλλά η μελωδία στο ρεφρέν σκάει με μία αισιόδοξη ένταση και σβήνει όλα τα λόγια, σαν δροσερό κύμα το καλοκαίρι που σβήνει ό,τι είχε γραφτεί πριν στην άμμο.
 |
 |
Όσο περνάει η ώρα, το μπαρ γεμίζει και μέσα σιγά σιγά και χαίρομαι που παρατηρώ ότι υπάρχει κόσμος που θέλει να ξεμουδιάσει – κυριολεκτικά και μεταφορικά – και στέκεται όρθιος, με τα κορμιά να προσπαθούν να συντονιστούν κάπως με τον ρυθμό μετά από πολύ καιρό. Έχουμε ξεμάθει, αλλά το σώμα θυμάται και η μουσική του Θανάση βοηθάει να ξυπνήσει τη μνήμη στους μύες. Αν βρεθείτε στον Κύριο Χου ένα από τα βράδια που παίζει μουσική ο Θανάσης και σας αρέσει κάποιο τραγούδι, μη χρησιμοποιήσετε το shazam – το πιθανότερο είναι ότι η εφαρμογή δε θα το αναγνωρίσει, αλλά αν ρωτήσετε τον DJ, σας εγγυώμαι ότι ο συγκεκριμένος χαίρεται να μοιράζεται τα μυστικά όπλα του για την πίστα. Στην άκρη της μπάρας μόλις έχει καταφτάσει ένα νεαρό ζευγάρι, παραγγέλνει δύο Gin & Tonic και κάνει στην άκρη τα σκαμπό για να χορέψει το «Love Chain Reaction», μία φρέσκια διασκευή του Domino dancing των Pet Shop Boys. Το τραγούδι, μάλλον και το ζευγάρι, προκαλούν το φαινόμενο του Ντόμινο και, σαν αλυσιδωτή αντίδραση, ο κόσμος μέσα στο μαγαζί αρχίζει να χορεύει πιο έντονα με αποκορύφωμα όταν μπαίνει το κομμάτι «Love Invaders».
Μάλλον έχει έρθει η ώρα για κάτι πιο πικάντικο, οπότε αυτή τη φορά ανοίγω τον κατάλογο και παραγγέλνω το Spicy Tai cocktail. Η πιπεριά τσίλι, το τζίντζερ και το ρούμι στο ποτήρι μου κάνουν τα χείλη μου να καίνε και τώρα βλέπω την ντισκομπάλα σαν ένα μωσαϊκό με λαμπερά θραύσματα από γέλια και ανθρώπινες φιγούρες σε αέναη κίνηση, σαν βγαλμένες από την pop art και τα αστικά graffiti του Keith Haring. Ένας για όλους και όλοι για την αυτοσχέδια πίστα στη μέση του μαγαζιού, αυτό φαίνεται να είναι το σύνθημα που έχουν οι «Σωματοφύλακες» – ιδιοκτήτες του Κύριος Χου διαχρονικά.
 |
 |
Μετά από τα σφηνάκια που πίνουμε μαζί με τον μπάρμαν και τον DJ, νιώθω πως αντί για Χριστούγεννα πλησιάζει η Ανάσταση, η ανάταση είναι διάχυτη και θέλω να ακούσω τον ήχο του shaker με πάγο και να σβήσω τη βραδιά με κάτι πιο cool. Το cucumber martini που βλέπω στον κατάλογο φαντάζει η ιδανική λύση και όταν το δοκιμάζω, δικαιώνομαι – για να είναι το αγαπημένο cocktail του Robert De Niro, εξάλλου, θα υπάρχει κάποιος σωστός λόγος. Ξαφνικά θυμάμαι τη σκηνή από την ταινία Ronin στην οποία ο συμπρωταγωνιστής του ρωτάει τον De Niro αν έχει σκοτώσει ποτέ κανέναν κι εκείνος απαντάει «Πλήγωσα τα συναισθήματα κάποιου κάποτε». Δεν γίνεται πιο cool από αυτό.
Δεν ξέρω αν τα νέα φλερτ της Αθηνάς και της Αθήνας θα καταλήξουν στο να πληγωθούν τα συναισθήματα κάποιου, αλλά ακόμα και να γίνει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον θα απέχει από το μούδιασμα που νιώθαμε μέχρι τώρα. Όπως ακριβώς απείχε και αυτή η βραδιά με ποτό και χορό στον Κύριο Χου. Το νεαρό ζευγάρι χορεύει ακόμα μια δική του μπαλάντα, όταν εμείς αποχωρούμε.
