Το ‘χει αυτό το Νikkei. Στήνει κόσμους. Μέσα είναι σαν υποθαλάσσια σπηλιά – το μπαρ-ενυδρείο στο βάθος εντείνει αυτή την αίσθηση. Έξω είναι κήπος τροπικός. Με έναν «ουρανό» από πολύχρωμες κλωστές, πλεκτά ψάθινα φωτιστικά, τραπέζια από κορμούς δέντρων και… χρυσούς ελέφαντες, φτιάχνει το δικό του κοσμικό-εξωτικό παρασύμπαν στην κολωνακιώτικη πλατεία Δεξαμενής. Έχουμε πάει νωρίς, δεν έχει γεμίσει ακόμη. Ένα σεβίτσε και ένα pisco sour μετά, έχει σουρουπώσει και τα τραπέζια γύρω βουίζουν από μικρές και μεγάλες παρέες που βρήκαν εδώ έθνικ καταφύγιο μεσοβδόμαδα, με την Αθήνα να έχει καψώσει.
|
|
|
Αύγουστος στην Αθήνα: 23 μαγαζιά για όσους μείναμε στην πόλη
Εκείνο το σεβίτσε, μυλοκόπι είναι, που παίζει με τις υφές και τις εντάσεις, δίνει μια ιδέα για το τι μας επιφυλάσσει για τη συνέχεια ο Σπύρος Μαυροειδής, που κρατάει τα τελευταία χρόνια τα ηνία της κουζίνας. Σε ένα σπιρτόζικο ζουμί με αρώματα yuzu, πορτοκαλιού και κόλιανδρου, το ψάρι μπλέκεται με δύο λογιών περουβιανό καλαμπόκι, choclo και τραγανό cancha, κρεμμύδι και γλυκοπατάτα. Και συντονίζεται εξαιρετικά με εκείνο το δροσιστικό, ξινούτσικο και φρουτώδες Shochu sour της Μαίρης Ταλαιπώρου, που συνδυάζει pisco (το παραδοσιακό ποτό του Περού) με φλούδες από καφίρ λάιμ, shochu (γιαπωνέζικο ηδύποτο), στην προκειμένη με φράουλα, πιπεριά χαλαπένιο, πράσινο μήλο, τσάι matcha και οξαλίδα – μια φυτική μπουκιά που του πάει πολύ. Και στην μπάρα και στην κουζίνα, που όσο πάει εξελίσσεται, γίνεται σοβαρή δουλειά.
|
|
|
Τα καλοκαίρια του Πέσκια στο JackieO’ Beach Club στη Μύκονο
Το μαγιάτικο tiradito δεν με ενθουσίασε όσο το σεβίτσε, λίγο έντονη η σόγια του, τα νιγκίρι όμως, με κοιλιά τόνου και πράσινο shiso, αλλά και με μοσχάρι ταρτάρ και σουσαμένια wafu sauce ή με φουαγκρά, τζίντζερ και σάλτσα gastrique, που μιξάρουν στοιχεία Άπω Ανατολής και Δύσης σε σύγχρονο ταμπλό, είχαν όλα τη γοητεία τους − καθένα με το δικό του τρόπο. Εκείνο με το χτένι, δε, με κρέμα από kimchi και sriracha, wasabi και μαύρη κινόα, είναι απολαυστικότατο. Δεν θέλεις να τελειώσει. Τα καλοφτιαγμένα gyozas με χοιρινό pata negra, μανιτάρια σιτάκε και φρέσκια τρούφα πάνω σε κρέμα παρμεζάνας, φουλ γεύσης, μαζί με τα dim sum γαρίδας που σερβίρονται μέσα σε μια πεντανόστιμη μπισκ με πιπεριά aji amarillo, γράφουν πολύ ωραία συνέχεια, με το άψογα ψημένο χιλιανό λαβράκι με βούτυρο κίμτσι και νήματα τσίλι να συμπληρώνει το πολύχρωμο ιαπωνοπερουβιανό μωσαϊκό που στήνει ο σεφ στο τραπέζι. Ποντάρουμε και στο κόκκινο. Είναι γκανιάν. Η Μαίρη φτιάχνει θαυμάσια Bloody Mary. Αυτή τη φορά εμπλουτίζει το κλασικό ντοματένιο κοκτέιλ με Campari Cask Tales, παντζάρι και σμέουρο. Είναι γεμάτο, ισορροπημένο, με μια ιδέα κάψας, όχι από tabasco, από χρένο και πούδρα πιπεριάς. Νόστιμο, πολύ νόστιμο.
