Η ρετρό επιγραφή Αβάνα με το σήμα της Σπέντζος Φιλμς φωτίζει το δρομάκι της Λυκούργου από το 1965. Το ιστορικό σινεμά στα όρια του Χαλανδρίου – Νέου Ψυχικού, απέναντι από την Φιλοθέη, χάρισε στη γειτονιά που βρίσκεται στα όρια αυτού του αθηναϊκού τριεθνούς το όνομά της. Όταν λέμε πάω στην Αβάνα, εννοούμε κάπου εκεί τριγύρω.
Το ίδιο όνομα ενέπνευσε τον Ιάσονα Αγγελόπουλο και τον Αντώνη Τζίτζιφα, με εμπειρία στην εστίαση, να ανοίξουν το Habana Trece. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό μπαρ με αξιόλογο ποτό και τσιμπολόγημα, λίγα μέτρα από την είσοδο της Αβάνας. Απ’ έξω δεν το πιάνει το μάτι σου.
Το μπαράκι είναι μικρούλι, σε στυλ κουβανέζικο και λίγο αποικιακό, με πολλές πρασινάδες που κρέμονται από το ταβάνι και έχει δυνατή μουσική. Τη λίστα των κοκτέιλ έχει δημιουργήσει ο Ηλίας Στεργιόπουλος, από το Baba Au Rum. Το μενού χωρίζεται σε δυο μέρη, το πρώτο περιέχει κλασικές κουβανικές συνταγές, κάποιες αρκετά γνωστές και άλλες λιγότερο γνωστές σε μας και περισσότερο στους ντόπιους. Αν θέλετε να δοκιμάσετε ό,τι πίνουν και οι Κουβανοί στα μπαρ, ζητήστε μια Canchanchara, με παλαιωμένο ρούμι, μέλι, εσπεριδοειδή, μπαχαρικά και λεβάντα. Το Mojito Cubano φτιάχνεται ακριβώς όπως το φτιάχνουν την Κούβα με ρούμι, κρυσταλλική ζάχαρη, φρέσκο χυμό λάιμ, κομμάτια λάιμ, δυόσμο, μπόλικη σόδα και ένα ενιαίο κομμάτι πάγου αντί τριμμένου.
Το δεύτερο μέρος του menu περιλαμβάνει τα continental cocktail, εμβληματικά ποτά που έχουν δημιουργηθεί σε ηπειρωτικές περιοχές. Δοκιμάστε Pisco punch από το Σαν Φρανσίσκο, Μanhattan και Gin Gin Mule, ένα modern classic από τη Νέα Υόρκη, Mai Tai από το Los Angeles και άλλα. Στη λίστα με τα αποστάγματα υπάρχουν πολλά ρούμια, για να τα σιγοπιείτε. Όσο για το φαγητό, ο Μιχάλης Μερζένης που τον ξέρουμε από το επιτυχημένο Chicken Picnic έχει φτιάξει ένα σφιχτό και λιχούδικο μενουδάκι με 12 πιάτα για τη μέση, στη λογική του sharing. Οι γεύσεις που δοκιμάσαμε όντως σιγοντάρουν ευπρεπώς το ποτό, ιδανικά θα ήταν δε όλα τα πιάτα να μπορούν να φαγωθούν με τα χέρια, χωρίς πολύ λέρωμα. Δεν χάλασε κι ο κόσμος βέβαια που έπρεπε να μας στρώσουν κουβέρ.
Παραγγείλαμε πατάτες, πάπια και γαρίδες. Στο μπαρ έφτασε ένα μικρό λοφάκι από στικ πατάτας, που είχαν στη βάση μπόλικη κρέμα αβοκάντο, nduja και κόλιανδρο. Η πάπια τραγανή απέξω, ένα φιλέτο με σάλτσα hoisin, ζουμερό και γλυκούτσικο, που ήταν ό,τι έπρεπε με τα όξινα φρουτένια ποτά μας. Τις γαρίδες, που ήταν τηγανητές μέσα σε χυλό, τις συνόδευε μια νόστιμη σάλτσα. Θα επιστρέψουμε για να δοκιμάσουμε και τα υπόλοιπα κοκτέιλ, τα πιάτα που δεν προλάβαμε όπως και επιδόρπιο.