Μεζέδες με ονομασία προέλευσης, μοντέρνα κοκτέιλ, βαβούρα και νοσταλγική ατμόσφαιρα στο all day νεο-ουζερί του Πειραιώς.
Η θέση: Στο Πασαλιμάνι, στην «πασαρέλα», όπως λέγεται η περαντζάδα με τις καφετέριες της περιοχής, πίσω από την πλατεία Κανάρη. Οι σημερινοί ιδιοκτήτες άλλαξαν τα φώτα στο κτίριο, αποτίναξαν την ασχήμια με την οποία το είχαν φορτώσει οι προηγούμενες επιχειρήσεις, θυμήθηκαν τον ιστορικό Μπελαμή (από το Belle Amie που είναι και το σημερινό όνομα του μαγαζιού), τον θρυλικό καφενέ-ουζερί που προυπήρχε, το σενιάρισαν με νου και γούστο αστικό και αποκάλυψαν ένα νεοκλασικό που κανείς δεν θυμόταν ότι υπήρχε στο σημείο αυτό.
Η ατμόσφαιρα: Τσιμεντοπλακάκια, ξύλινα πατώματα και μαρμάρινες σκάλες, μπρούτζινα πόμολα και απλίκες, φερ φορζέ και βιεννέζικες καρέκλες, ένα συνονθύλευμα από νοσταλγικά στοιχεία, ασυνάρτητο θα έλεγε κανείς, αλλά χαρούμενο και ενδιαφέρον. Στα συν του μαγαζιού, ο γλυκός αν και ζωηρός φωτισμός. Το καλοκαίρι οι θαμώνες συνωστίζονται έμπροσθεν του κτιρίου, σε ένα terrace περικυκλωμένο από λεβάντες και αρμπαρόριζες και σε ένα κομμάτι του πεζοδρομίου απέναντι από το Belle Amie. Το ουζερί μαζεύει… κάθε καρυδιάς καρύδι: ευειδή μειράκια, ζευγάρια που ρομαντζάρουν, εργαζόμενους του Πειραιά που κάνουν το lunch break τους (τα μεσημέρια), παρέες όλων των ηλικιών, Πειραιώτες και… ετεροδημότες. Το βράδυ, η μουσική είναι ένας αχταρμάς από ανόμοια είδη: έντεχνα και ελαφρολαϊκά, ξένες μπαλάντες, ποπ και ροκ τραγούδια της αλλοδαπής, μπόλικα oldies – «ανεβαστικά» -ως επί το πλείστον- τραγούδια που μας αρέσουν και που ποτέ δεν θα φανταζόμασταν μαζί. Not bad.
Το φαγητό: Νεο-ουζερί θα χαρακτήριζα το Belle Amie, όχι για να το εντάξω στη νεο-εστίαση του συρμού (βλ. νεο-ταβέρνες, -σουβλακερί, -ψητοπωλεία), αλλά για να περιγράψω τη φρέσκια πρότασή του ως προς το είδος, την ποικιλία και την ποιότητα των μεζέδων που σερβίρει. Στην Αθήνα, σε σχέση και με άλλες πόλεις της Ελλάδος – βλ. Βόλο, Θεσσαλονίκη κ.λπ. -, η υπόθεση μεζές είναι κομμάτι προβληματική. Αν είσαι λάτρης του είδους πρέπει να πας είτε σε ψαροταβέρνες που έχουν αναπτύξει το κομμάτι των θαλασσινών, είτε σε μεζεδοπωλεία που, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων, σερβίρουν κακοφτιαγμένες και ξαναζεσταμένες στο μικροκυμάτων τηγανιές και σαγανάκια. Το Belle Amie έχει συγκεκριμένη πρόταση: ο σεφ και ιδιοκτήτης Χρήστος Τζιέρας έχει μαζέψει προϊόντα και συνταγές από όλη την Ελλάδα, κάνει συχνά-πυκνά αφιερώματα στις τοπικές μας κουζίνες, και έχει συνθέσει μια κάρτα πλούσια και αξιοζήλευτη. Ρεγκοσαλάτα πολίτικη, ντοματοκεφτέδες σαντορινιοί, γαύρος μαρινάτος, σαρδέλες στη σχάρα, τυρόπιτα στριφτή σκοπελίτικη, τυροκαυτερή μακεδονίτικη, κεφτέδες γιαγιαδίσιοι με μπόλικο δυόσμο, αυγά με στάκα ή με παστουρμά ή με σουτζούκι ή καγιανάς, κριθαροκουλούρα με ντομάτα και ξινοτύρι, πατάτες με κεφαλοτύρι, φάβα σαντορινιά, ντολμαδάκια γιαλαντζί με γιαούρτι, καπνιστή μελιτζανοσαλάτα… Όλα φτιαγμένα με μεράκι και προσοχή.
Ο λογαριασμός: Την τελευταία φορά που επισκεφθήκαμε το Belle Amie πληρώσαμε για 6 άτομα με τρία καραφάκια ούζο Πιτσιλαδή, δύο κοκτέιλ και μπόλικους μεζέδες (όχι για τσιμπολόγημα, αλλά για χόρταση) περί τα 120 ευρώ, δηλαδή 20 ευρώ το άτομο. Λογική τιμή για την ποσότητα και την ποιότητα, όμως θα μπορούσαν να είναι λιγάκι πιο οικονομικοί οι μεζέδες.
Η κάβα: Περιποιημένη λίστα ποτών με ελληνικά κρασιά, ούζα, μπίρες και τα τοιαύτα. Οι λάτρεις των κοκτέιλ θα απολαύσετε τις πολύ σοφιστικέ προτάσεις του Χρήστου Λιακάκου που διαφεντεύει την μπάρα.
Επιπλέον πληροφορίες: Προτείνω καλού-κακού να κάνετε κράτηση, ακόμα και τις καθημερινές, διότι είναι αρκετά δημοφιλές το ουζερί. Η εύρεση χώρου στάθμευσης είναι δύσκολη στην περιοχή – τα ιδιωτικά πάρκινγκ στους γύρω δρόμους (ιδιαίτερα στα στενά πάνω από τη Γρηγορίου Λαμπράκη – εννοώ προς την Ηρώων Πολυτεχνείου) θα σας βγάλουν από το άγχος. Το σέρβις είναι γρήγορο και τυπικό, όμως θα έπρεπε να είναι λίγο πιο φιλικό.
