Τα καλέσματα των γιορτών δεν εξαντλούνται στα Χριστούγεννα. Είναι κι όλες αυτές οι μέρες που ακολουθούν, ιδανικές για συγκεντρώσεις φίλων, συγγενών και τραπεζώματα ρεφενέ.
Καλεσμένοι στου Βασίλη Μασσέλου, φίλου και συνεργάτη και οικοδεσπότη ακριβού. Το ραντεβού πρωινό, να έχουμε εμπρός μας τη μέρα, χρόνο για το μαγείρεμα, για τον καφέ, για το στρώσιμο του τραπεζιού. Χρόνο να ανάψουμε το τζάκι, να χαράξουμε τα κάστανα, να κυνηγήσουμε παιδιά και σκυλιά στο περιβόλι έμπροσθεν. Γεμάτα τα δέντρα, βαραίνουν τα κλαδιά τους από πορτοκάλια, μανταρίνια, λεμόνια.
Φτάσαμε νωρίς, ακόμα νωρίτερα ο Λευτέρης Λαζάρου, φίλος της οικογένειας, είναι ήδη στην κουζίνα – ο «βοηθός μου» τον συστήνει ο Βασίλης. Δεν υπάρχει βιάση, μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα είναι η παρέα μας – καθένας θα παίξει το κομμάτι του, το δυνατό του χαρτί, τη σπεσιαλιτέ του. Έχουμε από πριν συνεννοηθεί για τα εδέσματα, τι θα ψήσουμε, τι θα φέρουμε έτοιμο. Τι κι αν δεν ταιριάζουν; Τι κι αν η αναλογία κρεάτων προς λαχανικά κλίνει υπέρ των πρώτων; Μια προέκταση της παρέας είναι το τραπέζι μας, μια γοητευτική σύνθεση παράταιρων στοιχείων.
Η μέρα κυλάει με ρυθμό και οι ώρες μετρώνται με ποτήρια. Ξεκινάμε με καφέ, περνάμε στο κρασί και σύντομα είμαστε έτοιμοι να στρώσουμε τραπέζι. Ένα τραπέζι με τη λογική του ρεφενέ, μια αφορμή να περάσουμε καλά μαγειρεύοντας ολημερίς με φίλους. Κάποιοι φτάνουν στα μισά, αργοπορημένοι – θα τιμωρηθούν γιατί τελείωσε η σούπα, όλοι ζήτησαν και δεύτερη μερίδα. Παρελαύνουν εν χορώ οι μεζέδες, ζεστή η πανσέτα, το κοντοσούβλι αργοψήνεται στο τζάκι, λέμε ότι θα φαγωθεί για επιδόρπιο. Ρέει το κρασί και το κέφι και ο απολογισμός μετριέται πάλι σε ποτήρια και σε άδεια πιάτα στον νεροχύτη. Τα λάφυρα μιας μέρας σπουδαίας.
Ξεκινάμε με τις πατάτες στη στάχτη, γιατί χρειάζονται περίπου 1½ ώρα ψήσιμο. Τις πλένουμε καλά, τις τυλίγουμε σε αλουμινόχαρτο και τις τρυπάμε σε διάφορα σημεία με ένα μυτερό μαχαίρι. Τις βάζουμε στις στάχτες μέσα στο τζάκι, ακριβώς δίπλα στη φωτιά. Αλλιώς, σε δυνατό φούρνο. Για να βεβαιωθούμε ότι είναι έτοιμες, τις τρυπάμε με ένα μαχαίρι.
Συνεχίζουμε με τα κάστανα. Τα χαράσσουμε χιαστί στη βάση τους. Aν δεν έχουμε καστανιέρα (το ειδικό τρυπητό τηγάνι για τα κάστανα), ετοιμάζουμε ένα αυτοσχέδιο ταψάκι από αλουμινόχαρτο, το τρυπάμε σε διάφορα σημεία και ψήνουμε τα κάστανα στις στάχτες μέσα στο τζάκι, ακριβώς δίπλα στη φωτιά.
Ο Λευτέρης Λαζάρου ετοιμάζει τον σπιτικό ζωμό που χρησιμοποιούμε στις συνταγές
Ετοιμάζουμε και την πανσέτα
Γίνεται λουκούμι! Ζουμερή από μέσα, τραγανή απέξω!
Το μελωμένο, κρασάτο χταπόδι της Νότας Μασσέλου, που ήταν ήδη έτοιμο από πριν, μας άνοιξε την όρεξη.
Προμηθευόμαστε μικρές πίτες, για σουβλάκια, κυπριακές ή αραβικές, και τις γεμίζουμε με ό,τι ψήνεται και λίγη σάλτσα.
Όση ώρα μαγειρεύουμε τα πιο χρονοβόρα εδέσματα τρώμε και κάνα σαντουιτσάκι με ό,τι έχει ετοιμαστεί!Η οικοδέσποινα βγάζει τα καλά της σερβίτσια και τα βάζει στο τραπέζι. Όποιος θέλει παίρνει και γεμίζει.Φρέσκα κρεμμυδάκια από τον κήπο του Βασίλη Μασσέλου. Θα τα βάλουμε στη σαλάτα από κάτω!Είναι εύκολη και πεντανόστιμη αυτή η σαλάτα με ωμό κουνουπίδι. Και συνοδεύει τέλεια τα κρεατικά.Δεύτερο κουνουπίδι είναι αυτό, όχι της σαλάτας. Το πλένουμε προσεκτικά και μετά το κόβουμε σε μπουκετάκια.
Η κουνουπιδόσουπα με πράσα του Βασίλη Μασσέλου, μια κρέμα βουτυράτη με εντυπωσιακή νοστιμιά, προετοίμασε το στομάχι μας για τη συνέχεια. Από τα καλύτερα πιάτα της ημέρας ένας αυτοσχεδιασμός του Λευτέρη Λαζάρου με ό,τι είχε το ψυγείο: κουνουπιδοσαλάτα τριμμένη με σάλτσα πιπεριάς, λεπτοκομμένο πράσο και άνηθο.Η παρέα τρώει ό,τι ετοιμάζεται. Και ό,τι θέλει φυσικά. Άλλωστε δεν υπάρχει κανόνας σε αυτό το ολοήμερο τραπέζι.Εντωμεταξύ, μαρινάρουμε το κοντοσούβλι και το ετοιμάζουμε να μπει κι αυτό στη φωτιά.
Μάχη θα γίνει για το κοντοσούβλι, όποιος προλάβει πρόλαβε!
Ο Λευτέρης Λαζάρου φτιάχνει και άλλον έναν μεζέ με λουκάνικα και μανιτάρια, άλλο πράγμα!Είτε ρίξεις μέσα το ψωμί και το φας με… κουτάλι είτε κάνεις παπάρα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο νόστιμο!
Ετοιμάζουμε τις γεμιστές πατάτες, όπως βγήκαν ζεστές ζεστές από το τζάκι. Ανακατεύουμε λίγη από τη μαλακή σάρκα τους με μπέικον και τυρί τριμμένο και τις ψήνουμε για λίγο ακόμα μέχρι να λιώσει τα τυρί. Σερβίρουμε με γιαούρτι στραγγιστό και λίγη γλυκιά πάπρικα.Κοντοσούβλι λουκούμι με πατάτα γεμιστή! Και τα δυο ψημένα στο τζάκι!
Η μικρή Μαρία την έπεσε στους κουραμπιέδες! Τι να του πουν του παιδιού οι μεζέδες; Τον κουραμπιέ όμως τον καλοκοίταζε από την αρχή.
Τι φέρνει η μεγάλη Μαρία στη γάστρα; Σίγουρα μας έχει ετοιμάσει μια έκπληξη! Είναι το χταποδάκι. Θαλασσινά; Γιατί όχι;
Θα λέγαμε και του χρόνου, αλλά προτιμάμε να πούμε «Ξανά σύντομα παιδιά»!
Δείτε εδώ τις συνταγές από το φιλικό τραπέζι ρεφενέ:
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Γαστρονόμος, τεύχος 152.
