Στην Αυστρία τα κάνουν στρούντελ, στην Ολλανδία πάλι τα μαγειρεύουν με ρέγκα. Ξέρουμε επίσης ότι τoν Μεσαίωνα αφαιρούσαν τον πυρήνα και τα αποξήραιναν, κρεμασμένα σε κλωστή όπως τις λιαστές ντομάτες. Για το χοιρινό με μήλα, γίνεται αναφορά και στον Απίκιο. Στην κοιλάδα του Λίγηρα στη Γαλλία, τα χτυπάνε με σφυρί και τα αποξηραίνουν σαν τα ξερά σύκα κι είναι τα λεγόμενα pommes tapées, τα οποία μουλιάζουν σε κρασί και σερβίρουν σαν γλυκό. Για να μη μιλήσουμε για τις μηλόπιτες που σχεδόν κάθε λαός έχει και τη δική του «εθνική» συνταγή ή προτίμηση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η ιστορία του μήλου στον κόσμο
Για ποια μηλόπιτα να πρωτομιλήσουμε; Γι’ αυτή που έφτιαχνε πάντα η μαμά μας κάθε χειμώνα, με τα μήλα κάτω κάτω στο ταψί και από πάνω τον χυλό του κέικ και η οποία μοσχοβολούσε κανέλα; Για την άλλη διάσημη ανάποδη τάρτα των Γάλλων που προέκυψε κατά λάθος, όταν η κυρία Τατέν ξέχασε να βάλει τη ζύμη στο ταψί και έβαλε πρώτα τα μήλα; Για την τάρτα με μήλα που αγαπούν οι Νορμανδοί; Για την εύκολη τάρτα γκαλέτ που δεν χρειάζεται ταρτιέρα; Ή για την apple pie των Αμερικανών που είναι κι ένα από τα αγαπημένα τους γλυκά; Απίθανο το εύρος, η νοστιμιά, η ποικιλία που βρίσκει κανείς όταν ψάχνει στις παραδόσεις διαφόρων χωρών για μηλόπιτα.
