Το ιστορικό ναπολιτάνικο καφέ ιδρύθηκε από τον Vincenzo Apuzzo το 1860, με την ενοποίηση της Ιταλίας, και έζησε μεγάλες δόξες μέχρι το 1938, οπότε η διοίκηση του στρατού διέταξε την παύση της λειτουργίας του, με την αιτιολογία ότι είχε μετατραπεί σε αντιφασιστικό στέκι. Βρίσκεται στη γωνία της Piazza del Plebiscito και της Piazza Trieste e Trento, στο πίσω μέρος του Palazzo della Prefettura, στην καρδιά της Νάπολης, και αποτελεί σταθερή αξία για όσους επιθυμούν να απολαύσουν έναν καφέ και ένα γλυκό με ναπολιτάνικο στιλ.
Pastiera Napoletana: Η αυθεντική συνταγή από μια βέρα Ναπολιτάνα
Η ενδιαφέρουσα μεταπολεμική ιστορία του συνεχίζεται στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν ένας ντόπιος επιχειρηματίας, ο Michele Sergio, μαζί με τους δύο γιους του, Arturo και Antonio, και τον γαμπρό του Giuseppe Rosati ανέλαβαν να αναστήσουν το Gambrinus, με τη φιλοδοξία να το επαναφέρουν στις παλιές του δόξες. Τα κατάφεραν, και στις μέρες μας –που είναι πλέον Προστατευόμενο Ιστορικό και Πολιτιστικό Μνημείο της πόλης –, αιωρείται η αίσθηση ότι το καφέ δεν έκλεισε ούτε μία μέρα από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του, στα μέσα του 19ου αιώνα. Στον προθάλαμό του, με τις παλαιού τύπου προθήκες και τα αμέτρητα γλυκά, συνωστίζονται ορδές τουριστών. Οι περισσότεροι περνούν να ρίξουν απλώς μια κλεφτή ματιά ή να ψωνίσουν ένα κουτάκι με γλυκά, λίγοι από αυτούς κάθονται στα εξωτερικά τραπεζάκια, ενώ ελάχιστοι περνούν στο βάθος, εκεί που πραγματικά αξίζει να ξεχαστείς για ώρες. Ένα πραγματικό αριστοκρατικό σαλόνι, τόπος συνάντησης ευγενών, διανοουμένων, πολιτικών και καλλιτεχνών, με μαρμάρινα τραπέζια και καρέκλες Λουδοβίκου, από όπου πέρασαν βασιλείς και αρχηγοί κρατών, αλλά και διεθνείς προσωπικότητες. Στα σαλόνια του Gambrinus ήπιαν ναπολιτάνικο καφέ μαζί με σφολιατέλες η πριγκίπισσα Σίσι της Αυστρίας, ο Όσκαρ Γουάιλντ και ο Χέμινγουεϊ, μέχρι και ο Σαρτρ, ο οποίος, βυθισμένος στις σκέψεις του για τη Νάπολη, άφηνε να λιώνει μπροστά στα γραπτά του μια γρανίτα λεμόνι. Χάρη στην οικογένεια του Michele Sergio, που ανέλαβε την αποκατάστασή του, η ζωγραφική διακόσμηση των τοίχων του, μια αληθινή πινακοθήκη με πρωτότυπα έργα που είχαν ανατεθεί σε καλλιτέχνες όπως οι Luca Postiglione, Pietro Scoppetta, Vincenzo Volpe, Attilio Pratella, Giuseppe De Sanctis, Giuseppe Casciaro, Gaetano Esposito, Vincenzo Migliaro, Vincenzo Irolli και Vincenzo Caprile, βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Έργα τέχνης που σε συνδυασμό με την αρ νουβό διακόσμηση παραπέμπουν σε αισθητική μπελ επόκ. Μάλιστα σε κάποιες από αυτές τις αίθουσες, φιλοξενήθηκε μεταπολεμικά η τράπεζα της Νάπολης.
Σερβιτόροι με στιλάτες ασπρόμαυρες στολές και αμπιγέ παπιγιόν εξυπηρετούν τους καθήμενους πελάτες ευγενικά και με πολύ καθωσπρέπει συμπεριφορά, και με την καλοκουρδισμένη, κομψή εξυπηρέτηση ενισχύουν την γκράντε αίσθηση του χώρου. Ένας ναός του καφέ, που προάγει την κουλτούρα των Ναπολιτάνων και προασπίζεται τη φήμη που έχουν ως απαιτητικοί καφεπότες, είναι μεταξύ άλλων το Gambrinus. Σε πορσελάνινα φλιτζάνια αρ νουβό αισθητικής, με το λογότυπό του Gran Caffè χαραγμένο με καλλιγραφικά γράμματα, προσφέρουν ένα άριστης ποιότητας χαρμάνι εσπρέσο, προετοιμασμένο έτσι όπως ακριβώς πρέπει: σκούρο, πυκνό και αχνιστό. Παράλληλα το Gambrinus είναι κι ένα εξαιρετικό ζαχαροπλαστείο με μια μεγάλη ποικιλία από καλοφτιαγμένα τυπικά ναπολιτάνικα γλυκά, παρασκευασμένα με την υψηλή εποπτεία του μαέστρου pastry chef Stefano Avellano. Παστιέρα ναπολιτάνα, τραγανές σφολιατέλες ρίτσε και φρόλε με πλούσια, αρωματική γέμιση, ναπολιτάνικη κρεμώδη κασάτα, μπαμπάδες και τζελάτο, συμπεριλαμβανομένων μερικών πρωτότυπων συνταγών, όπως το «Babà Nero» με πρώτης τάξης σοκολάτα, ένα συμβολικό γλυκό ενάντια στον ρατσισμό. Οι κλασικοί, πατροπαράδοτοι μπαμπάδες τους, που στάζουν λεπτόρρευστο σιρόπι, είναι γεμάτοι σαντιγί, μοσχοβολάνε καλό ρούμι και θεωρούνται από τους καλύτερους στην πόλη. Αξίζει να δοκιμάσει κανείς και το επιδόρπιο του St. Gennaro – που είναι ένα τραγανό φύλλο γεμιστό με αμαρένες, παντεσπάνι, σαντιγί και λευκή σοκολάτα με σιρόπι μαρασκίνο –, αλλά και την πολύ πετυχημένη τηγανητή ζέπολα, με πλούσια κρέμα ζαχαροπλαστικής και αμαρένα.
|
|
|
Το χριστουγεννιάτικο γλυκό της Νάπολης είναι τα στρουφόλι, τα μικροσκοπικά λουκουμαδάκια με ζυμάρι αυγού, βουτηγμένα σε σιρόπι μελιού και κόντιτα πορτοκαλιού, που σερβίρονται πασπαλισμένα με πολύχρωμα κονφετί. Οι Ναπολιτάνοι, και ιδίως τα πιτσιρίκια που τρελαίνονται με αυτά, περιμένουν πώς και πώς να έρθουν οι γιορτές, για να τα απολαύσουν οικογενειακώς στα καλά σαλόνια του Gambrinus.
 |
 |
