Η πιο ροκ καντίνα βρίσκεται στον Πειραιά. Εβλεπα τις στροφές της Δραπετσώνας να έρχονται κατά πάνω μου. Είναι 5 το πρωί, είμαστε από γερό ξενύχτι και έχουμε αποφασίσει να κατέβουμε Πειραιά για να συνέλθουμε. Τι ιδέα και αυτή; Υπήρχε λόγος σοβαρός. Αφήνουμε τον Ηλεκτρικό πίσω μας, τη Ρετσίνα, την Κοπή, στρίβουμε από την ακτή Βασιλειάδη στην πύλη Ε2, απέναντι από τα πλοία που πάνε Κρήτη. Δεξιά, ένα τεράστιο τούβλινο κτίριο-φάντασμα, έξοχο δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής της χρυσής εποχής του λιμανιού. Παλιότερα εδώ υπήρχαν νεωλκεία, εγκαταστάσεις φορτοεκφόρτωσης γαιανθράκων, αποθήκες. Στρίβουμε αριστερά και παρκάρουμε. Ενα φιατάκι ανάμεσα σε δύο τεράστιες νταλίκες. Ακούμε από το βάθος βαριά λαϊκά. Καντίνα «Ο Πλαστήρας». Πίνουμε καφέ και αναψυκτικά με φορτηγατζήδες και λιμενεργάτες. Ο ένας κερνάει τον άλλο. Η ώρα περνά και ο κ. Πλαστήρας ανάβει τα κάρβουνα. Χοιρινά καλαμάκια, ζουμερά και καρυκευμένα με αλατορίγανη. Και ψωμί φρέσκο, λευκό (όχι πολυτελείας), αφράτο και νόστιμο. 40 χρόνια είναι στο ίδιο πόστο ο κ. Πλαστήρας, πρώτα η καντίνα ήταν έξω, τώρα είναι κάτω από ένα πιο σύγχρονο κτίσμα. Στο πλευρό του η κ. Αννα.
*Οι τιμές και το μενού των εστιατορίων είναι αυτά που ίσχυαν κατά τη χρονική περίοδο συγγραφής και δημοσίευσης του άρθρου και ενδέχεται να έχουν αλλάξει.
*Τα ρεπορτάζ αγοράς και τα προϊόντα που προτείνουμε στον Γαστρονόμο είναι επιλογές των συντακτών και δεν έχουν εμπορικό σκοπό ούτε αποφέρουν διαφημιστικό έσοδο.
