Ο πιο γρήγορος δρόμος για να φτάσεις στην Αλαγονία, στα 1.000 μ. υψόμετρο, σε μία από τις βουνοκορφές του Ταϋγέτου, είναι μέσω Καλαμάτας – γύρω στα 260 χιλιόμετρα, που σύμφωνα με το GPS αντιστοιχούν σε 3 ώρες και 15 λεπτά χωρίς στάσεις. Τα τελευταία 25 χιλιόμετρα, αυτά της aνάβασης από την Καλαμάτα έως το χωριό, είναι τα πιο δύσκολα, αλλά και τα ομορφότερα. Στις πλαγιές του «αρσενικού» βουνού, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, οργιάζει η φύση κι έτσι ανήμερη και σπαρακτική όπως είναι, σε καταπίνει. Όταν πια μέσα από το δάσος εμφανίστηκε το παλιό εργοστάσιο πατατόσπορου, ξέραμε πως είχαμε φτάσει στον προορισμό μας, στο ομώνυμο κεφαλοχώρι της Αλαγονίας, στα πίσω χωριά του Ταϋγέτου (αυτά που βρίσκονται πίσω από τον Μυστρά). Το χωριό, με τους 100 μόνιμους κατοίκους, ήταν ξακουστό πατατοχώρι, γνωστό για το παχύ ματσόλαδο που βγάζει, αλλά και για το νόστιμο νερό του.
 |
 |
Τα 14 πιο ιδιαίτερα φαγητά της ελληνικής παράδοσης που δοκιμάσαμε στα ταξίδια μας
Η ταβέρνα Παντοπωλείο Μαυρίκης, που λειτουργεί εκεί από το 1879, από την ίδια οικογένεια, κρατάει ζωντανό και συμπαγές το χωριό. Ταβέρνα με τα όλα της, νοικοκυρεμένη και με θέα αεροπλανική στα γύρω βουνά και λαγκάδια, αν και 145 χρονών μοιάζει σύγχρονη, όμορφα διακοσμημένη με ασπρόμαυρες φωτογραφίες που διηγούνται την ιστορία των Μαυρίκηδων και ολάκερου του χωριού. Την κουζίνα διαφεντεύει η μάνα της οικογένειας, η Ιωάννα Παπαγιαννέα-Μαυρίκη. Κάνει σωστό κουμάντο με τα υλικά της, μαγειρεύει με ντόπιες πατάτες και ντόπιο ελαιόλαδο, ξέρει και φτιάχνει καταπληκτικές χυλοπίτες και τραχανάδες. Και από τα υπόλοιπα, μέλι, κρασί, φέτα, μυζήθρα, γιαούρτι, αιγοπρόβατα, κεράσια, βύσσινα, μήλα, καρύδια, κάστανα, κυδώνια, ρόδια, όλα είναι από τον τόπο τους. Τα λαλάγγια της, αυτά τα παραδοσιακά τραγανά, χρυσοτηγανισμένα κριτσίνια, είναι τα ωραιότερα που έχω δοκιμάσει. Το σαγανάκι το κάνει με σφέλα, το ντόπιο τυρί, γνωστό και ως φέτα της φωτιάς.
 |
 |
Το βράσιμο των χόρτων είναι ακριβείας, οι τηγανητές πατάτες είναι γλύκα, ροδοκόκκινες και τραγανές, το αγριογούρουνο στιφάδο είναι μύθος, με γλύκα και οξύτητα μαζί, ενώ και το μαϊντανάτο μοσχαράκι είναι παλιό φαγητό σε μια σπάνια αναβίωσή του. Χρήζει δοκιμής η παραδοσιακή χοντρή μακαρονάδα, η τσουχτή, που είναι λουσμένη με καυτό λάδι, τριμμένη μυζήθρα και τηγανητά αυγά μάτια από το κοτέτσι τους. Τα μαγειρέματα εδώ είναι χρωματισμένα με την παράδοση, ταιριασμένα στην εποχή και προσαρμοσμένα στα διαθέσιμα υλικά. Άλλη φορά θα πετύχουμε μοσχαράκι γιουβέτσι με ρύζι, άλλη φορά γίγαντες πλακί, σπανακόπιτα, τζιγιέρι (ένα είδος πατσά) και άλλοτε γιαπράκια με κατσίκι. Εν αναμονή μιας μικρής λίστας με εμφιαλωμένα κρασιά, συνοδεύουμε τα ωραία φαγητά της Ιωάννας με καλό χύμα από Καλαματιανό παραγωγό που φτιάχνει κρασί στην Πύλο. Το γλυκάκι στο τέλος είναι κι αυτό φροντισμένο. Μπακλαβάς καρυδάτος, ζουμερός αυτή τη φορά, πορτοκαλόπιτα μυρωδάτη και μηλόπιτα μια προηγούμενη.
