Είναι όντως μπλε. Όχι τα σουβλάκια. Οι τοίχοι. Είναι το πρώτο που βλέπεις μπαίνοντας στο σουβλατζίδικο-ψητοπωλείο που άνοιξε πρόσφατα ο Σάκης Βενέτης στη Νέα Σμύρνη, μαζί με τις σχάρες και τους ψήστες. Οι λαμαρίνες στο ταβάνι, το μπετόν, οι τροχαλίες, η μεταλλική συρόμενη πόρτα που οδηγεί στο παρασκευαστήριο κι η γενική κινητικότητα σου δίνουν την αίσθηση ότι είσαι σε εργοτάξιο. Ο executive chef των Electra Hotels & Resorts, που με τα Mple Souvlakia θέλησε να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή του λαϊκού εδέσματος που έχει ταΐσει γενιές και γενιές, τον χώρο τον ήθελε industrial. Το σουβλάκι όχι. Του διάλεξε κρέατα μικρών ντόπιων παραγωγών και του φόρεσε ελληνική μπλε φανέλα πριν το ρίξει στο τερέν.
|
|
|
Από ό,τι λέει, τα σουβλάκια τα αγαπούσε πολύ από παιδί. Σκοπός του ήταν να τα εκσυγχρονίσει χωρίς να τα «πειράξει» πολύ. Ο γύρος, που τον φτιάχνουν από λαιμό και πανσέτα, είναι γευστικός, τρυφερός, χωρίς λίπη. Το κεμπάπ προβατίνας (αυτό το πήρα τυλιχτό) ήρθε με λεπτοκομμένη ντομάτα, κρεμμύδι, μαϊντανό, γλυκιά πάπρικα και υπόξινο μετσοβίτικο γαλοτύρι, είναι ισορροπημένο, με ρουστίκ νοστιμιά. Υπάρχουν αρκετές επιλογές, μπιφτέκι μοσχαρίσιο ή με βουβαλίσιο κιμά, ζυγούρι, παλαμιώτικα χοιρινά λουκάνικα, μοσχαρίσια, ακόμη και λουκάνικο κόκορα, που το συνοδεύουν με μια γλυκιά ντοματένια σάλτσα με σπετσερικό, που σου φέρνει στο νου παστιτσάδα. Για τους χορτοφάγους προτείνουν γύρο σελινόριζας, που μαρινάρεται, βράζεται για λίγο, στριφογυρίζει στην όρθια σούβλα και σερβίρεται με vegan μαγιονέζα με κουρκουμά και φιστίκι. Είναι ωραία ιδέα, για μένα πάντως θέλει παραπάνω ένταση, ιδίως όταν τυλίγεται σε πίτα.
Η πίτα είναι χειροποίητη κι αλάδωτη. Πατάτες στα τυλιχτά δεν μπαίνουν, όποιος θέλει παραγγέλνει μερίδα – σουβλάκια στριμωγμένα, να ξεχειλίζουν, δεν είδα να κυκλοφορούν. Για τη μέση παίρνεις τζατζίκι, μια τυροκαυτερή με πιπεριά καυτερή και Φλωρίνης που την έχει την κάψα της, τυροπιτάρι με μέλι από τη Μάνη, ένα σαγανάκι με πεκορίνο Αμφιλοχίας, κλασικά πράγματα. Οι σαλάτες, απ’ την άλλη, ξεφεύγουν από το δρόμο της αγγουροντομάτας και του λάχανου-καρότου. Είναι ευχάριστη έκπληξη να βρίσκεις σε ένα ψητοπωλείο τραγανά κολοκύθια που ψήνονται στη σχάρα και συνδυάζονται με λιαστό ντοματάκι Σαντορίνης, μανούρι, καβουρδισμένο κουκουνάρι και αγουρίδα.
Τα τυλιχτά στα Mple Souvlakia ξεκινάνε από 2.70 ευρώ κι οι μερίδες από 7.50. Καθώς με το σουβλάκι μια μπίρα τραβιέται, πέρα από γνώριμες, ευρείας κατανάλωσης μπίρες, στα Mple Souvlakia προτείνουν αρκετές ετικέτες από ελληνικές μικροζυθοποιίες. Το μάτι μου, την ώρα που καθόμουν στον πάγκο απέναντι από τις ψησταριές (ένας και μοναδικός είναι, οι περισσότεροι παίρνουν το φαγητό σε πακέτο ή τα παραγγέλνουν διαδικτυακά) έπιασε Septem, Noctua, Φλάρο, Μikonu, Salonikia, Ικαριώτισσα, Chios Beer, Νaoussa Tales και Κίρκη κι είναι κι άλλες, στο ψυγείο παίζουν καμιά εικοσαριά. Να κλείσω λέγοντας ότι κινούνται σε όσο το δυνατόν πιο «πράσινη» λογική. Πλαστικό δεν χρησιμοποιούν. Κρεατικά και συμπαρομαρτούντα μπαίνουν σε χάρτινα κουτιά και μπολ, έχουν προτιμήσει νερό σε χάρτινες συσκευασίες και για το ψήσιμο κάρβουνο ελιάς.
