Ο χάρτης των γλυκών της Θεσσαλονίκης: 21 δοκιμασμένες διευθύνσεις

Την πρώτη φορά που δοκίμασα αρμενοβίλ, νόμισα πως είχα στο στόμα μου το Μπιγκ Μπανγκ. Αυτό το μισοπαγωμένο γλυκό (σεμιφρέντο) είναι ένα ζαχαροπλαστικό αριστούργημα που θέλει παίδεμα και τέχνη για να παρασκευαστεί και έχει έναν ορισμένο τρόπο σερβιρίσματος.

Πωλείται κομμένο σε μεριδιάρικα, παραλληλόγραμμα μπλοκ και (συνήθως) τυλιγμένο μέσα σε διάφανο σελοφάν, που το προστατεύει για λίγη ώρα από το να λιώσει. Η ιστορία του ένα αόριστο σύννεφο, μα η γεύση του είναι σφιχτή και γεροδεμένη, μια γλυκιά πληρότητα. Το γλυκό βάσης είναι μια πληθωρική κρέμα παρφέ, γεμισμένη με τραγανές μαρέγκες και καραμελωμένα αμύγδαλα, και πολλές φορές σερβίρεται με μια παχιά σάλτσα σοκολάτας.

Η Ευγενία και η Έλενα του ζαχαροπλαστείου Armenoville έδωσαν νέα πνοή στο ομώνυμο γλυκό

Στα ζαχαροπλαστεία Τάσος (Λεωφ. Κομνηνών 16, Πανόραμα, Τ/2310-342.103) και Καραγιάννης (Ευζώνων 50, Τ/2310-845.289) θα δοκιμάσουμε την τελειοποιημένη κλασική εκδοχή, ενώ στο νέας κοπής εξειδικευμένο ζαχαροπλαστείο Armenonville (Μητροπόλεως 102, Τ/2310-525.112), εκτός από ωραίο κλασικό, ετοιμάζουν και μερικές σκανδαλιστικά νόστιμες παραλλαγές, όπως με κρέμα λεμονιού, με πραλίνα φουντουκιού και με αλμυρή καραμέλα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΠού τα πίνουμε στη Θεσσαλονίκη: τα μπαρ κι οι μουσικές της πόλης Για τα ωραιότερα σερμπέτια της πόλης ακροβολιστήκαμε σε τρεις μεριές. Στο Γαλακτοπωλείο του Χατζή (Π. Μελά 16 και Τσιμισκή, Τ/2310-284.620) φτιάχνουν μεταξύ άλλων καταπληκτικό πολίτικο καζάν ντιπί και ταούκ γιουκσού με ψαχνό από στήθος κοτόπουλου, ένα χορταστικό εκμέκ με βουβαλίσιο καϊμάκι και μια μεγάλη κι ενδιαφέρουσα ποικιλία από μαλεμπί. Στου Γεωργακούδα (Καπετάν Γκόνη 45, Καλαμαριά, Τ/2314-014.828) κάνουν τα τέλεια σαραγλί, τρυφερό ραβανί και καρυδόπιτα, ενώ το γαλακτομπούρεκο του Νικηφόρου (Ελ. Βενιζέλου 54, Τ/2310-243.577), που, σαν να μην έχει ήδη αρκετά σιρόπια, ξανασιροπιάζεται και μπροστά μας την ώρα της παραγγελίας, είναι αγαλλιαστικά κρεμώδες και παραδόξως όχι και τόσο λιγωτικό. Ν.Μ.

Πόσα τρίγωνα μπορείς να φας σε μία μέρα;

«Τα καλύτερα τρίγωνα θα τα βρεις στον τάδε. Όχι, τα καλύτερα τρίγωνα θα τα βρεις στον δείνα», μας σύστηναν οι ντόπιοι. Για να επιβεβαιώσουμε του λόγου το αληθές, δοκιμάσαμε όλα όσα μας πρότειναν και σε μια τυφλή γευσι- γνωσία με πάνω από 15 διαφορετικά τρίγωνα, καταλήξαμε στην τοπ τριάδα κατά τη γνώμη μας. Συμπερασματικά οι Ελενίδηδες δεν έχουν ξεχωρίσει τυχαία. Οι ζαχαροπλάστες που έκαναν τα τρίγωνα συνώνυμα με το όνομα και την περιοχή τους, το Πανόραμα, δικαίωσαν πανηγυρικά τη φήμη που τους έχει εδραιώσει από το 1960. Στην ουσία πρόκειται για δύο διαφορετικά παρακλάδια της ίδιας οικογένειας, που αμφότεροι ξέρουν απέξω κι ανακατωτά την κερδισμένη συνταγή.

Στα Τρίγωνα Ελενίδης (κεντρικό: Βενιζέλου 12, Πανόραμα, Τ/2310-344.948), με το κόκκινο κουτί με τα λευκά γράμματα, και στον Γ. Ελενίδη (κεντρικό: Λεωφ. Κομνηνών 69, Πανόραμα, Τ/2310-341.531), με το λευκό κουτί με τα κόκκινα γράμματα, τα τρίγωνα αποτελούνται από ιδεωδώς ξεροψημένο, βουτυρωμένο και σιροπιασμένο χειροποίητο φύλλο κρούστας και κρέμα βουτυρένια, μωρουδιακά απαλή και εύγευστη. Σε ένα δεύτερο κουτάκι να τους ζητήσετε να σας βάλουν και μπακλαβά – καθένας τους τον κάνει διαφορετικά, μα και οι δύο είναι υπέροχοι. Η έκπληξη της γευσιγνωσίας ωστόσο δεν ήταν οι Ελενίδηδες, αλλά τα πολύ νόστιμα τρίγωνα από ένα παλιό ζαχαροπλαστείο της Θέρμης, τη Δροσσά (Ταβάκη 24, Θέρμη, Τ/2310- 466.275), που ήταν υποδειγματικά σιροπιασμένα και ξέχειλα από την πλούσια, βουτυράτη κρεμούλα τους. Ν.Μ.

Δοκιμάστε κι αυτά…

Η εντυπωσιακή βιτρίνα του ζαχαροπλαστείου Magoa.

Σε μια Θεσσαλονίκη όπου το μετρό αργεί ακόμα να γίνει, μας έφαγαν οι ποδαρόδρομοι, κάτι που τελικά λειτούργησε προς όφελός μας, αφού κάθε γωνιά της πόλης κρύβει κι από έναν γλυκό πειρασμό. Μέχρι και γαλλικού στιλ ζαχαροπλαστικά πονήματα βρήκαμε στο ολοκαίνουργιο Magoa (Παλαιών Πατρών Γερμανού 29, Τ/2311-301.157) του pastry chef Γιώργου Άυγέρου, που ύστερα από χρόνια εμπειρίας –πολλά εκ των οποίων στο Sani Resort– δοκιμάζει παράλληλα και την τύχη του στο πρώτο δικό του ζαχαροπλαστείο.

Στις γυαλιστερές βιτρίνες του βρίσκουμε high end γλυκά από ένα σφιχτό μενού που θα φρεσκάρεται τακτικά και για την ώρα περιλαμβάνει από Paris-Brest φουντούκι, lemon pie σαν κόσμημα και ένα πιο εστιατορικό γλυκό roll με μαρμελάδα μύρτιλο, γιασεμί και χτυπημένη γκανάς μύρτιλο μέχρι ασυναγώνιστα βελούδινες πραλίνες σοκολάτας και βουτυράτα μπισκότα τύπου πτι φουρ. Παρακάτω, στην άρτι αφιχθείσα κρουασαντερί Senol (Παλαιών Πατρών Γερμανού 23, Τ/2310-223.860) δοκιμάσαμε νόστιμα, ξεροψημένα κρουασάν νέας γενιάς, με χειροποίητη ζύμη και δικές τους γεμίσεις, ενώ από το μικρό ζαχαροπλαστείο Ζάχαρη (Λόρδου Βύρωνος 7, Τ/2310-257.734) περάσαμε για το ωραίο τους τσουρέκι, το προφιτερόλ, τη σοκολατίνα και τα σιροπιαστά με αμύγδαλο και αρωματικό βούτυρο.

Δεν παραλείψαμε να περάσουμε και από τον Χατζηφωτίου (Π. Μελά 37, Τ/2310-232.166), που φημίζεται για όλα τα τυλιχτά σοκολατένια κεράσματά του, όπως τα ανώμαλα σοκολατάκια, τα γκοφρετάκια, τα παστάκια μον αμούρ και φυσικά τα θρυλικά πουράκια. Ο φούρνος Blé (Aγίας Σοφίας 19, Τ/2310-220.008) εξακολουθεί να βγάζει ωραία προζυμένια ψωμιά και παραδοσιακά κρητικά λυχναράκια και ειδικεύεται επίσης στα τσουρέκια και στην πατισερί. Τέλος, από τον Εμμανουήλ Μπεζέ (Λεωφ. Κωνσταντίνου Καραμανλή 117, Τ/2310-323.247) περνάμε για μια μεγάλη ποικιλία και πολλές παραλλαγές επάνω στο θέμα «μαρέγκα και μπεζές» και στο κατάστημα Ζανδέ (Εγνατία 108, Τ/2310-222.286) βρίσκουμε βουτηγμένες στα σιρόπια τις διάσημες παραδοσιακές τουλούμπες Βελβεντού. Ν.Μ.

Δεληγεωργάκη, από το 1943

Το λουκούμι με μούστο και καρύδι, τα μπακλαβαδάκια με φρέσκο βούτυρο, το νεραντζάκι τυλιγμένο στη σοκολάτα και η πάστα φλόρα βερίκοκο. Αυτή ήταν η παραγγελιά που μου είχαν ζητήσει από το παλιό ζαχαροπλαστείο, που ιδρύθηκε το ’43 από τον Παναγιώτη Δεληγεωργάκη από την Ίμβρο, ο οποίος ήξερε να φτιάχνει τα καλύτερα λουκούμια. Την τελευταία δεκαετία, τα ηνία και τις συνταγές πήραν οι εγγονές του, η Ελευθερία και η Διονυσία. Τα πάντα φτιάχνονται χειροποίητα, από τις ίδιες, στο μικρούτσικο εργαστήρι τους στο πίσω μέρος του μαγαζιού.

Παντοτινό γκραν σουξέ τα λουκούμια, κυρίως οι γεύσεις τριαντάφυλλο, άνθος λεμονιάς, περγαμόντο, ινδοκάρυδο και μαστίχα. Λόγω της εγγύτητας με την εκκλησία, πολύ ευπώλητα είναι τα νηστίσιμα, όπως μαρόν γλασέ, ροδίνια, φλωρεντίνες αλάδωτες, ταχινοπιτάκια, κέικ με σταφίδα, μούστο και καρύδι. Κληρονομιά από τον παππού και η 100 χρονών ξύλινη σφραγίδα με την οποία φτιάχνουν την τριφτή μικρασιάτικη μπισκοτοβασιλόπιτα της Πρωτοχρονιάς. Αγίας Σοφίας 58, Τ/2310-272.792. Ν.Μ.

Ήλιος, από το 1938

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΘεσσαλονίκη: Οδός Ολύμπου, ο δρόμος που έχει τη δική του ιστορία «Από τον Ήλιο να πάρεις τρίγωνα με χειροποίητο φύλλο σφολιάτας, εργολάβους και πάστες αμυγδάλου», με είχαν ορμηνέψει. Εγώ πήρα κι ένα κουτί ανάμεικτα εκλέρ τίγκα στη σοκολάτα και βίντατζ σουδάκια με μία στρώση ξανθιάς καραμέλας. Το παμπάλαιο ζαχαροπλαστείο λειτουργεί από το 1938, οπότε και ιδρύθηκε από τον Μικρασιάτη πρόσφυγα Μιχαήλ Νικολάου, ως γαλακτοπωλείο αρχικά, όπου πουλούσαν αριάνι και γιαούρτι στην Κατοχή. Όταν ήρθαν καλύτερα χρόνια, προστέθηκαν σιγά σιγά και κάποια γλυκά, όπως οι τουλούμπες, και το γαλακτοπωλείο άρχισε να γίνεται ζαχαροπλαστείο με τη συμμετοχή του Γιώργου, γιου του Μιχαήλ. Σήμερα η τρίτη γενιά καταπιάνεται με τις ίδιες συνταγές κι ελάχιστες παραλλαγές στο εργαστήρι τους στις Συκιές. Αντιγονιδών 7, Τ/2310-522.114, και Πλάτωνος 5, Συκιές, Τ/2310-615.337. Ν.Μ.

Η τρίτη γενιά στο ζαχαροπλαστείο Ήλιος φτιάχνει γλυκά με τις συνταγές του παππού, του Μικρασιάτη πρόσφυγα Μιχαήλ Νικολάου, που το ίδρυσε το 1938.

Μουρούζη, γλυκά από το 1970

Μια συλλογή από ρετρό παιχνίδια και μεταλλικά κουτιά φτιάχνουν ένα νοσταλγικό σκηνικό στο κατάστημα της οικογένειας Μουρούζη, με κωνσταντινουπολίτικη καταγωγή. Το μαγαζί λειτουργεί από το 1970, με μια διαδοχή από πατέρα σε γιο και εγγονό. Με βιολογική μαύρη ζάχαρη, αυγά από κότες ελευθέρας βοσκής, βιολογικό ελληνικό αλεύρι και φρέσκο βούτυρο φτιάχνουν παλιές και νέες συνταγές. Οι Θεσσαλονικείς λατρεύουν ιδιαίτερα τα ημίγλυκα κουλουράκια, τα τσουρέκια και τις βασιλόπιτες, τα «μαντιλάκια» με φύλλο σιροπιασμένο και πραλίνα αμυγδάλου, την υπέροχη τάρτα λεμονιού, τις τουλούμπες, τις δίπλες αλλά και τα αρμενοβίλ. Ν.Δ.

Λουκούμια Παπαδόπουλος, από το 1948

Για δεκαετίες η πόλη απολαμβάνει από το εργαστήριο της οικογένειας Παπαδοπούλου πεντανόστιμο χαλβά, βανίλια υποβρύχιο, παστέλια και μαστιχωτά, μυρωδάτα λουκουμάκια, εξαιρετικά ζουμερά. Παράγουν σήμερα περίπου 20 διαφορετικές γεύσεις σε υποβρύχια – κλασικές αλλά και πιο πρωτότυπες, όπως είναι το ροδάκινο και το βατόμουρο. Στο κατάστημα υπάρχουν πολλά ακόμα κεράσματα, τυλιχτά, σοκολατάκια και εδέσματα από συνεργαζόμενους παραγωγούς, ωστόσο, αν πρέπει να ξεχωρίσουμε ένα, αυτό είναι το δικό τους μπισκοτολούκουμο, ένα γλυκάκι παλαιάς κοπής που αξίζει να δοκιμάσετε. Ίωνος Δραγούμη 49, Τ/2310-544.040. Ν.Δ.