Σε ένα ζαχαροπλαστείο που μοιάζει με γκαλέρι, σε ένα τηνιακό εστιατόριο που φτιάχνει θαυμάσια πίτσα, σε ένα πολύ ανθρώπινο ταβερνάκι στη Νίκαια και σε ένα άλλο, επίσης νόστιμο, στο Χαλάνδρι, σε ένα πολυσυζητημένο εστιατόριο που άνοιξε πρόσφατα στην Αθήνα και άλλα που είναι εδώ περισσότερο καιρό. Τον Ιούνιο η ομάδα του Γαστρονόμου βρέθηκε σε διάφορα μέρη, δοκίμασε πιάτα και προϊόντα και αυτά είναι μερικά από αυτά που ξεχώρισε – το καθένα για διαφορετικούς λόγους.
Tserki: ένα μοναδικής αισθητικής ζαχαροπλαστείο στην Πάρο
|
|
|
Ένα ζαχαροπλαστείο σαν γκαλερί στην Πάρο. Εδώ θαρρείς πως τα γλυκά του pastry chef Κωνσταντίνου Χολέβα σμιλεύονται όπως τα γλυπτά. Περιτριγυρισμένος από χειροποίητα γλυπτά και χειροποίητα γλυπτικά γλυκά το μάτι σου γεμίζει λευκότητα από το φημισμένο παριανό μάρμαρο, που ενέπνευσε τους δημιουργούς του, Saint of Athens και DVMP Architects. Μινιμαλιστική κυκλαδίτικη αισθητική, λιτές φόρμες, ολόλευκο φόντο και μέσα σε αυτό γλυκά που θα θυμάμαι για πάντα. Αν το καλοσκεφτείς, τόσο η γλυπτική όσο και η ζαχαροπλαστική είναι μορφές τέχνης που βασίζονται στα χέρια του δημιουργού τους… Φωτογραφίες: Γιάγκος Παπαδόπουλος, Artworks: Tire Up Studio – Panos Profitis / Νάντια Λιαργκόβα
Πίτσα με αγκιναράκι Τήνου στην Τήνο
 |
 |
 |
 |
Το χωριό των μαρμαρογλυπτών θαρρώ πως είναι το ομορφότερο της Τήνου. Μιλάω για τον Πύργο, τη γενέτειρα του Γιαννούλη Χαλεπά, το κεφαλοχώρι του Πανόρμου, που είναι σκέτο κομψοτέχνημα. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται ένα από τα αγαπημένα μου εστιατόρια στο νησί, ιδανικό για εύκολο, comfort φαγητό, νόστιμο και χορταστικό. Εκεί συνήθως πηγαίνω μετά τις βουτιές στη Ρόχαρη, στην Αγία Θάλασσα ή στην Κολυμπήθρα για καλοφτιαγμένες πίτσες στη δροσιά της πέργκολας, για νόστιμα, χειροποίητα ζυμαρικά, κοκτέιλ και τοπικά κρασιά σε μια σκιερή και φροντισμένη αυλή. Στα ζυμάρια της πίτσας ρίχνουν μπόλικη δουλειά, χρησιμοποιούν ιταλικά άλευρα από πετρόμυλο και τα περιμένουν υπομονετικά να ωριμάσουν για πολλές ώρες (ζυμάρια μακράς ωρίμασης). Αυτά είναι τα ζυμάρια για την ιταλική πίτσα, που βγαίνει λεπτή και τραγανή, γιατί εδώ θα βρούμε και την παλιά αγαπημένη μας, την καναδέζικου στυλ πίτσα, που μας θυμίζει εκείνες τις old school, αφράτες της γειτονιάς μας. Με πολλή προσοχή διαλέγουν τα υλικά των toppings, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι τοπικά. Γινωμένες τηνιακές ντομάτες και ντοματίνια, αλλά και προσούτο Τήνου και ντόπια αγκιναράκια από την Κώμη, μπέικον από την Καρδίτσα και μοτσαρέλα ιταλική. Ένα από τα ωραία αντιπάστι του καταλόγου είναι η μοτσαρέλα fior di latte με άγρια αγκινάρα Τήνου, κοπανιστή Τήνου και ξύσμα γλυκού λεμονιού. Οπωσδήποτε κρατήστε χώρο και για το χειροποίητο παγωτό τους! Φωτογραφίες: Έβελυν Φωσκόλου / Νικολέτα Μακρυωνίτου
Dough and shaker, Πύργος, Τήνος, Τ/22830-31.119
Ψαράκια στον Ιωνικό και μούρα στ’ Άκρα
 |
 |
Μετά τη βόλτα στην Ελευσίνα και στα παροπλισμένα πλοία της Βλύχας, στάση στην Τράτα (Κοντούλη 42, Τ/210-55.41.602). Η πιο γραφική ψαροταβέρνα της πόλης, με τη μεγάλη μπουκαμβίλια στη «νησιώτικη» αυλή, έχει κάτι από τη δεκαετία του ‘60. Έχει και ολόφρεσκα ψάρια που διαλέγει κάθε πρωί ο κύριος Αλέκος. Πετύχαμε ψητή τσιπούρα με γεύση θάλασσα αλλά και το ελαφροκαπνισμένο σκουμπρί που ετοιμάζει ο ίδιος. Εξίσου εντυπωσιακή ποιότητα και ωραία, ανθρώπινη ατμόσφαιρα στον Ιωνικό (Προύσης 17, Νίκαια, Τ/210-49.20.202), στην ψαροταβέρνα της Νίκαιας που αξίζει να κάνεις στέκι. Απίστευτες, ψωμομένες σαρδέλες, γλυκές, ζουμερές γαρίδες, ζεστή φάβα, κρύα μπίρα–ευτυχία. Για κλείσιμο στο Παγκράτι με τα γλυκά του Άκρα (Αμύντα 12, Παγκράτι, Τ/210-72.51.116). Πολλά τα ωραία (τάρτα μελιού με αλάτι, φρούτα ψητά στο μαντέμι με παγωτό, καραμελωμένο ψωμί κ.α.). Για το καλύτερο απ’ όλα δεν χρειάζεται καν να κλείσεις τραπέζι. Αν δεις την τάρτα με τα μούρα στη βιτρίνα του μαγαζιού πρέπει να σταματήσεις. Γεωργία Παπαστάμου
Επιστροφή στο See|ds, στα Ιλίσια
 |
 |
 |
 |
Έκανε δυνατή αρχή το εστιατόριο του Δήμου Σαμουράκη, που άνοιξε το περασμένο φθινόπωρο στα Ιλίσια. Αλλά και το τελευταίο του μενού το χάρηκα εξίσου. Είναι γοητευτικός ο τρόπος που χειρίζεται τις γεύσεις και τις υφές ο σεφ, που μαζί με την ομάδα του βγαίνουν από την κουζίνα –για λίγη έξτρα διαδραστικότητα– κι αφήνουν στο τραπέζι πιάτα πρωτότυπα και νόστιμα, με προσεκτικά καλιμπραρισμένες εναλλαγές και εντάσεις. Το λεπτοδουλεμένο καλαμπόκι με νότες εστραγκόν, τα μύδια στη σχάρα, ζουμερά, με την αίσθηση της φωτιάς, και που με τη σαλατούλα τους και την ιδιαίτερη beurre blanc τους είναι βοτανικά και θαλασσινά μαζί κι η πάπια από το Challans –είναι το μόνο που φέρνουν από τη Γαλλία– μαστόρικα ψημένη, με καψαλισμένη σελινόριζα και ένα θαυμάσιο jus αρωματισμένο με λεβάντα, είναι μερικά μόνο στιγμιότυπα από το «σερί» αυτής της εποχής στο See|ds, ενώ το κρασί και τα επιδόρπια έχουν κάνει βήματα μπροστά. Δεν είναι για κάθε μέρα, προφανώς, αλλά αν κάποιος θέλει μια γκουρμέ έξοδο μια στο τόσο, νομίζω ότι αξίζει να δοκιμάσει αυτό το διακριτικό και φιλόξενο εστιατόριο που έχει μια ωραία, μοντέρνα κομψότητα κι ένα επίσης ωραίο δικό του τέμπο. Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Αντωνιάδης / Άντζελα Σταματιάδου
Ουμπλιανής 14 και Διοχάρους, Ιλίσια, Τ/210-72.35.116
Καλοκαιρινές αθηναϊκές γεύσεις
|
|
|
|
|
|
Το καλοκαίρι στην Αθήνα όχι μόνο δεν δυσκολεύεσαι να βρεις που θα φας, αλλά δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Δοκίμασα αρκετά τον Ιούνιο. Αυτά ήταν τα αγαπημένα μου: Όλοι ξέρουν ότι στο Tanpopo (Αριστείδου 1, T/210-70.00.252) του Κοντιζά τρώμε υπέροχο ράμεν, αλλά επειδή η εποχή δύσκολα σηκώνει την αχνιστή σουπίτσα, έχουν βάλει και άλλα ωραία στο μενού. Το mazemen που στην ουσία είναι το ράμεν χωρίς τον ζωμό ήταν πολύ νόστιμο και απολαυστικό. Τα σπαγγέτι με κόκκινη σάλτσα στο πεζοδρόμιο του Paleo Wine Store (Πολυδεύκους 39, Πειραιάς, Τ/210-412 5204) μαζί με ροζέ κρασί Προβηγκίας και επίσκεψη στις κοντινές γκαλερί στην Πολυδεύκους μου έφτιαξαν το απόγευμα μιας Κυριακής. Το καλαμάρι με κρέμα ταραμά, ψητό μαρούλι και ζελέ ούζου στο Varoulko (Ακτή Κουμουνδούρου 54, Τ/210-52.28.400) ήταν τόσο νόστιμο που ακόμα θυμάμαι τη γεύση του. Η τάρτα με αγριοφράουλα στο Sweet Nolan (Απόλλωνος 6Β, Σύνταγμα, Τ/210-32.40.698) –που δεν την έχει πια γιατί τελείωσαν τα φρούτα– ήταν όνειρο, εύχομαι να τη φτιάξουν και του χρόνου. Τα γλυκοκαυτερά χτένια στο Oinoscent (Βουλής 45, Σύνταγμα, Τ/210-32.29.374) και τα ελληνικά φυσικά κρασιά που πρότεινε ο σομελιέ ταίριαξαν πολύ. Η ντοματοσαλάτα με κάππαρη και ξινοτύρι στα Άκρα (Αμύντα 12, Παγκράτι, Τ/210-72.51.116) ήταν η επιτομή της απλότητας στη γεύση. Και τέλος, το επικό μπιφτέκι με ψιλοκομμένη ζουμερή και ολόγλυκη ντομάτα στην Tαβέρνα του Μιχάλη (Βαλαωρίτου 20, Χαλάνδρι, Τ/210-68.15.166) στο Χαλάνδρι μετά το πρώτο μπάνιο κήρυξε την έναρξη του καλοκαιριού μου. Μαρίνα Πετρίδου
Antigoni’s Deli Concept: εδώ το tasting προηγείται της αγοράς
Στην καρδιά του Πυθαγόρειου, του πιο τουριστικού μέρους της Σάμου, η μητέρα του Λάμπρου Βακιάρου, Αντιγόνη, άνοιξε τη δική της νόστιμη γωνιά. Το Antigoni’s Deli Concept, είναι στην ουσία ένα experience deli shop, ένα μαγαζί που είχε οραματιστεί η Αντιγόνη και ήθελε εδώ και χρόνια να δημιουργήσει. Ο Λάμπρος φυσικά τη βοήθησε σε όλα τα επίπεδα και έκανε το όνειρο της μαμάς του πραγματικότητα! Αυτό που μου άρεσε εδώ είναι πως ο πελάτης μπορεί να δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα πριν τα αγοράσει: από καλά ντόπια ελαιόλαδα και μέλι Σάμου μέχρι αλκοολούχα ποτά, χυμούς, τυριά, αλλαντικά και κρασιά. Κι όλα αυτά μέσα σε έναν πολύ όμορφο χώρο με τη φυσική πέτρα του κτιρίου να υπάρχει περιμετρικά του μαγαζιού τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Το δεύτερο που μου άρεσε είναι πως μετά τις 6 το απόγευμα το μαγαζί βγάζει τραπεζάκια στον πεζόδρομο (από τις 12.00 το μεσημέρι δεν περνούν αυτοκίνητα και κινούνται όλοι με τα πόδια) και μπορείς να κάτσεις και να απολαύσεις το κρασί σου με μια ποικιλία τυριών και αλλαντικών. Νάντια Λιαργκόβα
Λυκούργου Λογοθέτη & Μεταμορφώσεως, Πυθαγόρειο, Τ/22730-61.122
