Kantina: Δοκιμάσαμε το εστιατόριο-φάντασμα του Σταύρου Βαρθαλίτη

Tο φαγητό που παραγγέλνουμε από εφαρμογές delivery, όλο και πιο συχνά μαγειρεύεται σε ghost κουζίνες, από μάγειρες που δουλεύουν σε εστιατόρια που δεν υπάρχουν. Ή τουλάχιστον δεν είναι εστιατόρια με την κλασική έννοια του όρου. Δεν έχουν επιγραφή ή κάτι ιδιαίτερο στην πρόσοψη που να υποδεικνύει την ύπαρξή τους, δεν έχουν σάλα με τραπεζοκαθίσματα, ούτε και σερβιρότους. Σε κάποιες περιπτώσεις η ίδια κουζίνα μπορεί να εξυπηρετεί πολλά διαφορετικά ghost εστιατόρια, με διαφορετικές επωνυμίες και ξεχωριστά μενού ενώ υπάρχουν και τα παραδείγματα γνωστών, «κανονικών» εστιατορίων που εκτός από το φαγητό που προσφέρουν στους πελάτες που το επισκέπτονται τρέχουν και άλλα, παράλληλα, «εικονικά» εστιατόρια, επίσης με διαφορετικές επωνυμίες και διαφορετικά πιάτα. Σε κάθε περίπτωση, από την περίοδο της καραντίνας και μετά, τα ghost εστιατόρια φαίνεται πως έχουν έρθει για να μείνουν.

Ο νικητής του τηλεοπτικού διαγωνισμού μαγειρικής Master Chef, Σταύρος Βαρθαλίτης, εμφανίστηκε πριν λίγες εβδομάδες στις γνωστές εφαρμογές delivery με την Kantina που ειδικεύεται, σύμφωνα με την επίσημη περιγραφή της, στο «ανατρεπτικό ελληνικό street food». Το πρώτο του ghost εστιατόριο. Το δοκιμάσαμε και εδώ είναι οι πρώτες εντυπώσεις:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣMadame Fraise: Το πρώτο ghost ζαχαροπλαστείο της Αθήνας Το μενού χωρίζεται σε: σαλάτες, ορεκτικά και –το κυρίως θέμα– ανοιχτές μερίδες. Το τελευταίο σημαίνει πίτες για σουβλάκι, ξαπλωτές και φορτωμένες με διαφόρων ειδών φαγητά –από τα πιο τυπικά, όπως γιαουρτλού και πανσέτα, μέχρι κοκκινιστά κεφτεδάκια, κοκκινιστό μοσχάρι ή τηγανητό κοτόπουλο. Στα ορεκτικά βρήκαμε από κολοκυθοκεφτέδες και φέτα σαγανάκι σε φύλλο κρούστας με μέλι και σουσάμι ως και hot dog–σπετζοφάι. Από τα δύο «πρόσωπα» της Καντίνας (εκείνη του στριτφουντάδικου με ελληνικά στοιχεία και εκείνη που τείνει προς πιο το πιο κλασικό ελληνικό μεζεδοπωλείο) δεν χρειάστηκε να διαλέξουμε κάποιο. Παραγείλαμε λίγο απ’ όλα και έφτασαν σε generic χαρτονένια πακέτα. Το σημειώνω γιατί η αλήθεια είναι πως έχουμε δει διάφορες προσπάθειες (σε μερικές περιπτώσεις και υπερπροσπάθειες) από νέα ghost εστιατόρια να δίνουν κάποιο στίγμα μέσα από τις συσκευασίες του φαγητού. Αφού εστιατόριο δεν υπάρχει, προσπαθούν να ξεχωρίσουν με κάποιο brand engagement μέσω της συσκευασίας. Προσωπικά, εφόσον το πακέτο δεν είναι πλαστικό, καρφί δεν μου καίγεται για τα υπόλοιπα στολίδια, τα οποία υποπτεύομαι πως ανεβάζουν και αρκετά τα τελικά κόστη.

Με νοιάζει παρόλ’ αυτά, εφόσον το εστιατόριο είναι ghost και το φαγητό δεν πρόκειται ποτέ να σερβιριστεί από κάποιον επαγγελματία σε πιάτο (και μέσα ελάχιστα λεπτά να φτάσει στο τραπέζι μου), να υπάρχει η αντίστοιχη πρόβλεψη. Τα πολλά τηγανητά, πώς να το κάνουμε, θα πανιάσουν λίγο στο δρόμο για το σπίτι όσο καλά και να τα έχεις φτιάξει. Επίσης, ακόμα κι αν όλα πακεταριστούν ωραία και καλά με τον ίδιο τρόπο που θα σερβίρονταν σε ένα εστιατορικό πιάτο, δεν σημαίνει πως θα φτάσουν το ίδιο ωραία σε εκείνον που τα παρήγγειλε στο σπίτι. Εννοείται πως το delivery είναι delivery –όλο και κάτι θα ανακατευτεί και θα τσαλαπατηθεί. Ούτε είναι λογικό να περιμένει κανείς όμορφο στήσιμο όπως θα έκανε σε ένα φυσικό κατάστημα. Το αντίθετο λέω όμως. Όταν συστήνεσαι ως ghost εστιατόριο καλό είναι να σκεφτείς πως αν το τηγανητό κοτόπουλο ακουμπάει πάνω στην coleslaw για τουλάχιστον 20 λεπτά μέχρι να φτάσει σε αυτόν που θα το φάει, λογικό είναι η κάτω μεριά του να μουσκέψει κάπως. Αυτό έγινε με το fried chicken από την Kantina που, κατά τα άλλα, μια χαρά νόστιμο ήταν (η coleslaw του ισορροπημένη, χωρίς άπειρη μαγιονέζα, με καλή οικονομία στο τραγανό κρεμμύδι με το οποίο το είχαν πασπαλίσει). Οι κολοκυθοκεφτέδες, με μπόλικα φρέσκα μυρωδικά, έδειχναν πως θα ήταν ωραίοι και τραγανοί, αν είχαν σερβιριστεί επιτόπου. Όσο για το hot dog-σπετζοφάι παραήταν λιπαρό για τα γούστα μου (βλ. βουτυράτο ψωμί, λουκάνικο, μαγιονέζα και τηγανητά κρεμμύδια).

Η vegan επιλογή του καταλόγου –γύρος μανιταριών πλευρώτους με μπαχαρικά, πατάτες και ελαφρύ, vegan τζατζίκι πάνω σε πίτα– ήταν η αγαπημένη μου. Ωραία ψημένα, λεμονάτα μανιτάρια, ελαφρώς πικάντικα, και με κύβους αγγουροντομάτας για γαρνιτούρα. Πήραμε και τους «βαρθαλίτικους» κεφτέδες λόγω ονόματος. Συμπαθητικά κοκκινιστά κεφτεδάκια, και πάλι με τηγανητές πατάτες σε κύβους, μαζί με φέτα, πάνω σε πίτα. Το σύνολο το είχαν ραντίσει στο τέλoς με λάδι μυρωδικών, οι πατάτες το είχαν απορροφήσει και είχαν πρασινίσει σε σημεία. Μέχρι να πάρω χαμπάρι τι ακριβώς είχε συμβεί, όμως, αναρωτιόμουν γιατί ήταν πράσινες…

Κάποιες ωραίες προτάσεις, αρκετά μικρά φάουλ και για το τέλος η διαπίστωση ότι και το ghost εστιατόριο έχει και αυτό τις ιδιοτροπίες του και χρειάζεται την αντίστοιχη φροντίδα.

Μπορεί κανείς να παραγγείλει φαγητό από την Kantina by Stavros Varthalitis μέσω γνωστών εφαρμογών delivery.