To σύνθημα είναι «όλα στη μέση»: 8 εστιατόρια στον ρυθμό της μοιρασιάς | ΕΞΟΔΟΣ

Πάντα βάζαμε φαγητό στη μέση. Όλη η Μεσόγειος το ’χει αυτό. Οι μεζέδες οι δικοί μας και της Μέσης Ανατολής, τα ιταλικά antipasti και τα τάπας που γεμίζουν τα τραπέζια αντικατοπτρίζουν τις παραδόσεις, τη ζεστασιά, την αλαφράδα, τη χαρά του ανταμώματος. Προφανώς το να πάρει καθένας το πιάτο του και να φάει με την ησυχία του ό,τι λαχταράει έχει τα ατού του. Γλυτώνει και τη… διαπραγμάτευση. Δεν είναι όλα τα πιάτα για να μοιράζονται (βλέπει σούπα ή μακαρόνια). Όμως αυτά που μπορούν να σταθούν στο κέντρου του τραπεζιού είναι πολλά κι η γενική διάθεση πάει συχνά πλέον προς τα εκεί. Θες η κρίση, θες οι περιορισμοί της πανδημίας κι όσα άλλα μας έχουν ζορίσει, τα καλοβλέπουμε τα νέα μοντέλα που συνδυάζουν την πρωτοτυπία, την οικειότητα του comfort food και την κουλτούρα της μοιρασιάς. Πολλά εστιατόρια χαλαρώνουν και μπαίνουν σ’ αυτή τη λογική με πιάτα σχεδιασμένα για τη μέση.

Το ψαγμένο/χαλαρό μοντέλο του ΦΙΤΑ

Όταν πρωτοάνοιξε στο google δεν έβγαινε, η αναζήτηση σκάλωνε σε σάιτ με άνθη-φυτά, κι όλοι σχεδόν πρωτοπήγαμε στα ψαχτά, με την οδό Ντουρμ στο GPS. Τώρα, κόσμος από όλη την Αθήνα ξέρει απέξω κι ανακατωτά το δρόμο για αυτή τη γαστροταβέρνα, το γαστρομαγειρείο, το ταβερνομπιστρό −δεν ξέρεις πώς ακριβώς να το αποκαλέσεις− που βρήκε τη θέση του σε μια γωνιά ανάμεσα στις γραμμές του τραμ (η στάση Κασομούλη είναι ακριβώς απέναντι) και στις προσφυγικές πολυκατοικίες του Δουργουτίου. Η πρασιά, η αύρα της γειτονιάς, το χαλαρό, παρεΐστικο στιλ που θέλησαν από την αρχή να δώσουν στο μαγαζί τους ο Φώτης Φωτεινόγλου και ο Θοδωρή Κασσαβέτης έπαιξαν το ρόλο τους. Ο κύριος λόγος όμως είναι το ίδιο το φαγητό, που κρατάει τα υλικά σε πρώτο πλάνο, προσθέτοντας μερικές ενδιαφέρουσες «διαφορετικές» πινελιές εδώ κι εκεί, και ευνοεί τη λογική της μοιρασιάς. Το μενού αλλάζει ανάλογα με το τι βρίσκουν στην αγορά, οπότε η παρτίδα τον πιάτων είναι κάθε φορά διαφορετική. Αυτό τον καιρό, πέρα από την νοστιμότατη απαλή ταραμοσαλάτα τους, που όλοι πια την παραγγέλνουν στον αυτόματο, παίζει να πετύχετε ντολμαδάκια με παστή πέστροφα και κρέμα λεμόνι, κροκέτες γεμιστών, σκορπίνα καρπάτσιο με ντομάτα, ξύσμα λεμονιού και βασιλικό, ταρτάρ τόνου με μαγιονέζα αχινού και λάιμ, λαβράκι με μπριάμ, που στρέφει την προσοχή στην κατσαρόλα, ή μπάμιες φούρνου, με ψάρι κι αυτές. Τα αγαπάνε τα της θάλασσας εδώ. Α.Σ.

Ντουρμ 1 και Κασομούλη, Νέος Κόσμος, T/211-41.48.624

Annie Fine Cooking: με νησιώτικο αέρα

Ιδανικό σενάριο για καλοκαιρινό γεύμα: σε νησιώτικη ταβέρνα, με τα αλάτια και όλη την παρέα να χιμάει ταυτόχρονα σε ό,τι πιάτο υπάρχει στο τραπέζι. Για όσους ξέμειναν Αθήνα ο Στέφανος Μιχάλης −σεφ του Annie Fine Cooking και Αναφιώτης στην ψυχή− σερβίρει την αμέσως επόμενη καλύτερη επιλογή. Ό,τι θέλουμε να τρώμε το καλοκαίρι το έχει: ωμό μαγιάτικο με φρούτα, νοστιμισμένο με εξαιρετικό λάδι, ζαργάνα ψητή με αλμύρα, γεμιστά (ναι!), μύδια αχνιστά με πεντανόστιμα βοτανικά ζουμιά, φάβα με κατσικίσια συκωταριά, τρυφερά κατσικίσια παϊδάκια και νησιώτικα τυριά, από καρίκι Τήνου μέχρι ξηρό Μηλέικο. Αλλάζουν αυτά μέρα με τη μέρα, ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά, αλλά το νόημα μένει το ίδιο: φρεσκάδα και νοστιμιά. Στο σκιερό πεζοδρόμιο του Νέου Κόσμου, παρέα με ελληνικά κρασιά. Γ.Π.

Μεναίχμου 4, Νέος Κόσμος, Τ/ 210-92.13.690

Tsiftis: σύγχρονες νοστιμιές στη σέντρα

Μήνες πριν ανοίξει ο Tsiftis, ο σεφ και συνιδιοκτήτητης Σήφης Μανουσέλης, μου έλεγε ότι ήθελε ό,τι βγάζει η ανοικτή κουζίνα να μπαίνει στο κέντρο του τραπεζιού και να μοιράζεται. Με το που ξεκίνησε το εστιατόριο −οι ίδιοι το λένε «γαστροκουτούκι»− που απλώνει τα τραπέζια του σε ένα χαλαρό πεζόδρομο στα Ιλίσια, και δυο βήματα από τη Μιχαλακοπούλου, σε κάνει σχεδόν να ξεχνάς κίνηση και βαβούρα, το είδαμε και στην πράξη. Σ’ αυτό τον νέο χώρο με το σύγχρονο στιλ, που θέλει μέσα από τα πιάτα του να βγάζει τις μαγειρικές του αναζητήσεις παραμένοντας όμως κατανοητό και… φιλικό στο χρήστη, ο κατάλογος, που αλλάζει συχνότατα, κάθε εβδομάδα, δεν χωρίζεται σε ορεκτικά, σαλάτες και κυρίως. Διαλέγετε τα πιάτα που θέλετε, τα φέρνουν με τη σειρά που τους πρέπει και προτείνουν να τα μοιραστείτε, δοκιμάζοντας έτσι πιο πολλά. Εμείς στην πρώτη, αναγνωριστική μας επίσκεψη βάλαμε στη μέση τη ντοματοσαλάτα με ντομάτες σε ζύμωση, μαρμελάδα φράουλα και ανεβατό, τα αμπελοφάσουλα με σταφύλι, αγουρίδα και ξινομυζήθρα, τα πολύ γευστικά μύδια, με το σπανάκι, τον ηλιόσπορο και λίγο τσορίθο για μια ιδέα κάψας και τον καθησυχαστικό, τρυφερό και γλυκοφάγωτο κόκορα παστιτσάδα με σιουφιχτά και λαζαρέτο Ιθάκης. Α.Σ.

Μιχαλακοπούλου και Σεβαστείας, Ιλίσια, T/210-77.54.246

Proveleggios: από πίτσα μέχρι βλίτα στα κάρβουνα

Στον ατμοσφαιρικό πεζόδρομο της Παραμυθίας ο Proveleggios προσφέρει κεφάτα πιάτα, με ετερόκλητες αναφορές, σχεδιασμένα για μοιρασιά. Ανάλογα με την εποχή, τη μέρα και την έμπνευση της ομάδας ο κατάλογος αλλάζει συμπεριλαμβάνοντας από ωμά και φαγητά ψητά στα κάρβουνα μέχρι πίτσες, τάκος και μίνι μπέργκερ. Μερικά απ’ όσα βάλαμε στη μέση του τραπεζιού σε πρόσφατη επίσκεψη: σολομοπέστροφα gravlax με αμπελοφάσουλα και μπόλικο άνηθο, ντάσκα sashimi σερβιρισμένη πάνω σε αλμύρα, τάκος με κολιό στα κάρβουνα και πίτσα, προζυμένια, ψημένη στον ξυλόφουρνο. Highlight: η σαλάτα με βλίτα περασμένα από τα κάρβουνα, με απλό λαδολέμονο, ναξιώτικο παλαιωμένο ανθότυρο και βερύκοκα. Γ.Π.

Παραμυθίας 11, Κεραμεικός, T/210-52.34.749

Η φιλική μπιστρονομία του Jerár

Στη Δάφνη πρωτογνωρίστηκαν, στη έφτιαξαν το εστιατόριό τους ο σεφ Χάρης Νικολούζος κι ο ιδιοκτήτης του μπαρ Spoiled Γιώργος Καβακλής. Με το Jerár θέλησαν να βάλουν στην περιοχή μια πινελιά ανεπιτήδευτου γκουρμέ. Σχεδόν όλοι όσοι κάθονται στα τραπέζια του, είτε έξω, στον πεζόδρομο, χαζεύοντας τα πιτσιρίκια που παίζουν στην παιδική χαρά, είτε μέσα, απέναντι από την ανοικτή κουζίνα, στη δροσιά του κλιματιστικού, τα πιάτα τα μοιράζονται. Ακόμη και την χαρακτηριστική του cacio e pepe – γαρίδες Μικρολίμανο που προσθέτει στην λιτή ιταλική συνταγή αφρατεμένη μπίσκ κι από πάνω ταρτάρ γαρίδας. «Δεν είναι κάτι που το κίνησα εγώ, από μόνοι τους κατευθύνθηκαν προς τα εκεί», λέει ο σεφ, «αλλά γιατί όχι;». Εγώ πάλι θα σας προτρέψω τη μακαρονάδα να τη χαρείτε σε σόλο περφόρμανς και να βάλετε στη μέση τη βελούδινη ταραμοσαλάτα με το αρωματικό ελαιόλαδο, το αμπελόφυλλο και το τραγανό φαγόπυρο, το τηγανητό κουνέλι με τη μαγιονέζα με τα σπετσερικά, που μαρτυράει την κερκυραϊκή καταγωγή του σεφ, τον μπακαλιάρο με τη ρεβυθάδα ή το prime rib. Μαζί τους θα βρείτε μια ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών που συγκεντρώνει ετικέτες μικρών οινοποιείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και κοκτέιλ με την υπογραφή του «αδελφού» μπαρ. Α.Σ.

Aγίας Βαρβάρας 55, Δάφνη, T/210-97.55.764

Dopios: στο ρυθμό του εξελιγμένου μεζέ

Εδώ μιλάμε όντως για μεζεδοπωλείο, φύσει τη μοιρασιά πρεσβεύει, με τη ματιά όμως ενός από τους πιο δημιουργικούς σεφ της ελληνικής σκηνής. Στην ερμηνεία του Χριστόφορου Πέσκια, ο μεζές είναι παιχνιδιάρικος. Κρατάει το ελληνικό στοιχείο σε πρώτο πλάνο, παίζει με άλλες ιδέες και υλικά που του δίνουν αυτό το έξτρα «κάτι». Στα τραπέζια απλώνονται καρπάτσιο λαβράκι με πράσινη ντοματούλα και κουμκουάτ, εκείνη η φανταστική σαλάτα με αμπελοφάσουλα, αμύγδαλα, γραβιέρα Σκύρου, με dressing αποξηραμένου αυγού και ντομάτας που της πάει πολύ, η απλή αλμύρα με το γιαπωνέζικο αυγολέμονο, οι γαριδούλες ποπ κορν με την πυκνή φρουτώδη σκορδαλιά με το μαύρο σκόρο και το umeboshi, το τηγανητό μπαρμπούνι σαβόρο, τα αρνίσια γλυκάδια με την καυτερή «κερατένια» σάλτσα πιπεριάς κι άλλα πολλά που μπολιάζουν το γνώριμο με μικρές εκπλήξεις. Ο σεφ έχει προσθέσει στο μενού και μια μικρή συλλογή από ωραία ελληνικά προϊόντα, που μπορεί να βάλει πλάι στο κρασί, τη μπίρα ή το τσίπουρο, από μια κρητική γραβιέρα κι ένα τηνιακό λουκάνικο μέχρι καπνιστό χέλι από την Άρτα ή αυγοτάραχο Μεσολογγίου Α.Σ.

Σκουλενίου 1, Αθήνα, Τ/210-33.10.049

Cerdo Negro: τα ελληνικοϊσπανικά της παρέας

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Cerdo Negro 1985 (@cerdonegro1985)

«Compartir es vivir» (το να μοιράζεσαι σημαίνει να ζεις) γράφει η σελίδα του Cerdo Negro. Ελληνοϊσπανικές όπως είναι οι αναφορές του, το εστιατόριο του Γκαζιού δεν θα μπορούσε παρά να προτείνει πιάτα σχεδιασμένα για τις παρέες. Τον πρώτο λόγο εδώ έχει η ανοιχτή φωτιά. Στο μικρό και περιεκτικό μενού θα βρείτε δέκα πιάτα που ανανεώνονται κάθε δύο μήνες, βασισμένα στα υλικά της κάθε εποχής. Ο σεφ και συνιδιοκτήτης Κωνσταντίνος Αλεξόπουλος χειρίζεται τις σχάρες πάνω από τις φλόγες, ψήνει, καψαλίζει, κάνει καπνίσματα και προτείνει ενδιαφέροντα, αρκετές φορές πληθωρικά πιάτα, που αξίζει να δοκιμάσεις. Γ.Π.

Βίτωνος 5, Γκάζι, Τ/ 210-34.70.628

Σερσέ λα φαμ: φρέσκιες ιδέες για τη μέση

Με θέα το πέρα δώθε των περαστικών, κοντά αλλά σε ασφαλή απόσταση από την Ερμού, το Σερσέ λα Φαμ είναι ένα ελληνικό μπιστρό ή, όπως αυτοπροσδιορίζεται, ένα σύγχρονο αστικό καφενείο. Ξεκινάει το πρωί με καφέ στη χόβολη και συνεχίζει με βερμουτάκια και κρασιά που κατεβαίνουν πιο ωραία παρέα με τους μεζέδες του μενού. Πρόσφατα ο κατάλογος φρεσκαρίστηκε, με τη βοήθεια της Σταυριανής Ζερβακάκου που έχει επιμεληθεί ένα σημαντικό μέρος του, και τα πιάτα που μπορεί να παραγγείλει και να μοιραστεί κανείς κάνουν μια ωραία βόλτα στην Ελλάδα, καθώς βασίζονται και αναδεικνύουν εκλεκτά υλικά από διάφορους τόπους της χώρας μας. Θα δοκιμάσετε από ηµίπαστο γαύρο με ξίδι παλαίωσης, τριμμένη ντομάτα και μυρωδικά, χόρτα εποχής µε Ληµνιακό ασπροµύτικο φασόλι, λαδολέµονο ταχινιού, βραστό αυγό και σουμάκ, μπουγιουρντί με καλαθάκι Λήμνου, γίγαντες Φενεού πλακί μαγειρεμένους σε πορτοκαλόζουμο και σερβιρισμένους με καπνιστό σκουµπρί ή πατάτες γιαχνί με ρέγγα που αποκτούν άλλη διάσταση καθώς μαγειρεύονται με κρασί. Για το τέλος: μανιάτικη γαλατόπιτα, φουρνιστό ρυζόγαλο και άλλες γαλατένιες λιχουδιές. Γ.Π.

Μητροπόλεως 46, Σύνταγμα, Τ/210-32.22.020