Οι συνταγές που μαγείρεψε η ομάδα του Γαστρονόμου τον Ιούνιο

Προφανώς δεν μαγειρέψαμε μόνο αυτά. Αυτά τα πιάτα, για τα οποία θα διαβάσετε παρακάτω, όμως, τα ξεχωρίσαμε. Για τη νοστιμιά τους, για τη θαλπωρή τους, για την ιστορία τους, για τον τρόπο που συνδυάζουν τα υλικά τους, για τα μικρά μυστικά τους… Δοκιμάστε τα κι εσείς, οι δοσολογίες, οι εκτελέσεις κι ό,τι άλλο χρειάζεται να ξέρετε για κάθε συνταγή είναι ακριβώς από κάτω.

Τα δεύτερα καλύτερα φαλάφελ μετά του Ιμπραήμ

Στη «δύσκολη» γειτονιά της πλατείας Βάθης μάς κάνει ο Ιμπραήμ να κατηφορίζουμε συχνά πυκνά, με ολιγόλεπτη στάση μπροστά στο κατάστημά του, ένα από αυτά τα απλά, λαϊκά φαγάδικα που κάθεσαι για να χορτάσεις φτηνά, και όχι για μόστρα και κοινωνική έξοδο. Η αλήθεια είναι ότι πάντα περνάω βιαστική, και συνήθως τα τραγανά και πεντανόστιμα φαλάφελ του που μοσχοβολάνε, τα παίρνω τις περισσότερες φορές στο χέρι. Η πείρα τους, η καλή συνταγή και η σωστή εκτέλεση κατατάσσει αυτά τα φαλάφελ ανάμεσα στα καλύτερα που βρίσκουμε στην Αθήνα, και το ωραίο είναι ότι τον ψήσαμε και μας έδωσε τη συνταγή, την οποία κατέγραψε αναλυτικότατα, χωρίς να της ξεφύγει ούτε γραμμάριο, η συνάδελφος Βιβή Κωνσταντινίδου. Την έφτιαξα τις προάλλες και είναι πραγματικά μια υποδειγματική συνταγή για φαλάφελ, τόσο νόστιμα όσο και τα ορίτζιναλ του Ιμπραήμ. Επειδή δεν είχα αραβικές πίτες που λέει η συνταγή, χρησιμοποίησα τις κλασικές, αφράτες πίτες σουβλακιού που τις άλειψα με μια σάλτσα που έφτιαξα με ταχίνι, γιαούρτι, σκόρδο, λεμόνι, κύμινο και μαϊντανό. Νικολέτα Μακρυωνίτου

Κλαφουτί με κεράσια

Αυτό το γλυκό είναι ο λόγος που αγόρασα εργαλείο αφαίρεσης κουκουτσιών. Αλλά και με μια φουρκέτα η δουλειά γίνεται. Σημασία έχει ότι το κλαφουτί με κεράσια είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα πιο νόστιμα γλυκά του καλοκαιριού. Ενδεικτικά να πω ότι συνήθως διπλασιάζω τη συνταγή και φτιάχνω δύο ταψιά: το ένα το «εισπνέουμε» και το άλλο κρατάει μια-δυο μέρες ακόμα. Είναι επίσης πανεύκολο. Πέρα από το καθάρισμα των κερασιών που παίρνει λίγη ώρα, η υπόλοιπη διαδικασία γίνεται με κλειστά τα μάτια. Πρώτα τα κεράσια μαρινάρονται σε μπράντι και μετά, μαζί με τα ζουμιά τους, προστίθενται σε έναν απλό χυλό που έχει μάλιστα ελάχιστη ζάχαρη. Όλο μαζί, το μείγμα ψήνεται, φουσκώνει εντυπωσιακά και ξεφουσκώνει εντυπωσιακά γρήγορα. Αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αυτό που μένει στο τέλος είναι ξεροψημένες άκρες και ένα μαλακό, σχεδόν κρεμώδες εσωτερικό με ψημένα ζουμερά κεράσια. Γεωργία Παπαστάμου

Μουσακάς χωρίς μπεσαμέλ

Ο μουσακάς της Νένας Ισμυρνόγλου / Φωτογραφία: Θεοδόσης Γεωργιάδης

Ο αυθεντικός μουσακάς δεν έχει μπεσαμέλ. Η μπεσαμέλ είναι μεταγενέστερη προσθήκη, που μάλλον μπήκε στη ζωή μας από τον Τσελεμεντέ. Τη συνταγή για τον αυθεντικό μικρασιάτικο μουσακά μάς την είχε πρωτοδώσει παλιά η Εύη Βουτσινά και είναι αυτή που έχουμε δημοσιεύσει εδώ. Αργότερα, την έφαγα και από τα χεράκια της Νένας Ισμυρνόγλου. Δεν έχετε ιδέα πόσο διαφορετική αίσθηση έχει από τον κλασικό μουσακά, που -δεν λέω- είναι νοστιμότατος αλλά πολλές φορές μας πέφτει βαρύς. Αυτός εδώ ο μουσακάς είναι η πιο ελαφριά εκδοχή του. Παραμένει ζουμερός, με μια ωραία φρεσκάδα από τις ντομάτες αλλά χωρίς τη λιπαρότητα της μπεσαμέλ. Επειδή δεν είναι το ίδιο μπελαλίδικος, μπορείτε να τον φτιάχνετε και τις καθημερινές. Χριστίνα Τζιάλλα

Μελιτζάνες με ξινόχοντρο

Καιρό είχα να πάω στα μέρη του. Την περασμένη εβδομάδα, όμως, έφαγα από τα χέρια του Μιχάλη Χάσικου, που έχει τα Hasika στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου, εδώ στην Αθήνα. Eίχε έρθει για λίγες μέρες φιλοξενούμενος στο Jerár. Πολλά ωραία είχε το μενού του, από ασκορδουλάκους και γιαλοράδικα τουρσί και θαυμάσιες γαρίδες Κοιλάδας ταρτάρ, που ανακατεμένες με ντομάτα, φέτα, καβρουμαδάκια χαρουπιού και πέρλες μαύρου σκόρδου, ήταν σαν κρύο σαγανάκι, μέχρι ένα φανταστικό κουνέλι μαγειρεμένο σε λεμονόφυλλα με μια πολύ γευστική σάλτσα από μαρουβά. Την επομένη θυμήθηκα αυτή τη συνταγή που μας είχε δώσει παλιότερα και δεν την είχα φτιάξει. Εύκολη είναι. Βάζεις τις μελιτζάνες με το αλάτι στο σουρωτήρι, πριν τις τηγανίσεις, για να μην τραβήξουν πολύ λάδι, βάζεις τον ξινόχοντρο να μουλιάσει στη φρέσκια ντομάτα, να μαλακώσει λίγο, και ετοιμάζεις την ντοματένια σάλτσα, όπου βάζεις και τις μεν και τον δε να συναντηθούν και να ποτίσουν νοστιμιά. Λίγος δυόσμος –βάρσαμο ή αβάρσαμο τον λένε στην Κρήτη– στο τέλος κι έχεις ένα καλοκαιρινό φαγάκι μούρλια σχεδόν με το τίποτα. Άντζελα Σταματιάδου

Το μπέργκερ του Έλβις αλλιώς

Κάποτε ο Έλβις Πρίσλεϊ έκανε το αδιανόητο. Έφαγε ένα σάντουιτς που είχε μέσα: ένα ολόκληρο βαζάκι μαρμελάδα μύρτιλο, ένα ολόκληρο βαζάκι φυστικοβούτυρο και ένα κιλό μπέικον! Όλα αυτά χωμένα σε μία μεγάλη φραντζόλα κομμένη κατά μήκος. Του το σερβίρανε σε ένα εστιατόριο στο Ντένβερ και κόστιζε 49.95 δολλάρια. Ο «βασιλιάς» δεν ξέχασε ποτέ εκείνο το σάντουιτς. Όταν τον Φεβρούαριο του 1976 το λιγουρεύτηκε ξανά, δεν το αναζήτησε στο street food-άδικο της γειτονιάς του αλλά πήρε το ιδιωτικό του τζετ και «πετάχτηκε» μέχρι το Ντένβερ για να φάει το πολυπόθητο έδεσμα. Οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου όχι μόνο τον εξυπηρέτησαν, αλλά του έστειλαν 30 τέτοια σάντουιτς στο αεροδρόμιο του Ντένβερ για να τα απολαύσει αμέσως μόλις φτάσει –αυτός και η συνοδεία του. Από τότε ο συνδυασμός φυστικοβούτυρου, μπέικον και μαρμελάδας σε ψωμί έγινε για τους Αμερικανούς συνώνυμο του Έλβις. Σε πολλά αμερικάνικα street food μαγαζιά βρίσκουμε διάφορες εκδοχές του Έλβις σάντουιτς. Πολλές φορές το σάντουιτς περιλαμβάνει αντί για μαρμελάδα μύρτιλο, μαρμελάδα μπανάνα ή φρέσκια μπανάνα κομμένη σε λεπτές ροδέλες. Σε πρόσφατο ρεπορτάζ μου για τον Γαστρονόμο φτιάξαμε με τον σεφ και tik tοker Νίκο Μαρόλη το… Σάντο του Έλβις στο οποίο, αντί για κλασικό ψωμί για μπέργκερ ή για σάντουιτς, ο Νίκος χρησιμοποίησε ψωμί για σάντο. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό: το μπέικον όσο crispy έπρεπε, η μαρμελάδα μπανάνας ελαφρώς γλυκιά και το φυστικοβούτυρο σε μια τέλεια δεμένη και ισορροπημένη σος. Δεν αφήσαμε ούτε ψιχουλο. Μαρίνα Πετρίδου

Γλυκό ψυγείου με κρέμα και ζελέ ανανά — Φωτογραφία: Θεοδόσης Γεωργιάδης, Food styling: Σταυρούλα Φουτσά

Μου αρέσουν οι εύκολες συνταγές γιατί δεν έχω πολύ χρόνο για μαγείρεμα, ενώ γλυκά φτιάχνω σπάνια. Τον χειμώνα συνήθως κέικ και το καλοκαίρι κάτι δροσερό: παγωτό, ζελέ ή κάποιο γλυκό ψυγείου. Αυτό που ξεχώρισα αυτόν τον μήνα είναι το γλυκό ψυγείου του ζαχαροπλάστη Δημήτρη Μιχαηλίδη. Είναι φρουτένιο, με γεύση ανανά, έχει κρέμα και τραγανό μπισκότο στη βάση του. Τρεις απολαυστικές στρώσεις, που δεν σε βαραίνουν και καλύπτουν πλήρως τη διάθεσή σου για γλυκό (εκείνες τις δύσκολες απογευματινές ώρες, που ονειρεύεσαι παγωτά και θες κάτι δροσιστικό). Αυτό, λοιπόν, το γλυκό ψυγείου είναι πανεύκολο και χρειάζεται τα πιο απλά υλικά: νερό, γάλα, γιαούρτι, ζελέ με γεύση ανανά (και με φράουλα βγαίνει το ίδιο απολαυστικό), μπισκότα (παίρνω τα digestive γιατί είναι τα αγαπημένα μου), βούτυρο και κρέμα ζαχαροπλαστικής σε φακελάκι. Είναι ένα γλυκό που αρέσει πολύ και στα παιδιά και στους μεγάλους οπότε το συστήνω ανεπιφύλακτα! Νάντια Λιαργκόβα