Το Νέο Ψυχικό τρώει σουβλάκια από τη Λίλα εδώ και 65 χρόνια

Όλα ξεκίνησαν το 1953 όταν ο Γιώργος Νιάρχος έστησε το τρίκυκλο του έξω από το γήπεδο του Παναθηναïκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, όχι για να το παρκάρει και να πάει να δει τον αγώνα, αλλά για να στήσει εκεί την αυτοσχέδια ψησταριά του και να ξεκινήσει να πουλάει τα σουβλάκια του. Ο κύριος Γιώργος ξεχώρισε αμέσως από τους άλλους πλανόδιους πωλητές. Οι οπαδοί σχημάτιζαν ουρές για να προμηθευτούν το πολυπόθυτο τυλιχτό ανεξαρτήτως ποια ομάδα υποστήριζαν. Εκεί στην ουρά δεν είχε σημασία αν ήσουν Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός, όλοι απολάμβαναν το σουβλάκι του. Μέχρι και ο Μίμης Δομάζος το προτιμούσε. Ο κύριος Γιώργος έψηνε τα κρέατα σωστά και έβαζε μια κόκκινη σάλτσα με μυστική συνταγή που γινόταν ανάρπαστη. Την ετοίμαζε στο σπίτι η σύζυγός του η Λίλα με ζωμό που έφτιαχνε η ίδια βράζοντας κόκκαλα.

Οι δουλειές πήγαν τόσο καλά που πολύ σύντομα ο κύριος Γιώργος άνοιξε το πρώτο του σουβλατζίδικο στη γειτόνιά του, στο Νέο Ψυχικό. Σήμερα, 65 χρόνια μετά το μαγαζί παραμένει ανοιχτό και η επιχείρηση πετυχημένη. Τώρα το σουβλατζίδικο έχει αναλάβει η κόρη του Ευδοκία και τα εγγόνια του Λίλα και Ανέστης. «Νιώθω σαν να γεννηθήκαμε στο σουβλατζίδικο γιατί μένουμε ακριβώς από πάνω», λέει η Λίλα Κουρούνη που έχει πάρει το όνομα της γιαγιάς της. Η Λίλα έμαθε την τέχνη του σουβλακιού από τη μητέρα της Ευδοκία Νιάρχου, η οποία δούλεψε για χρόνια δίπλα στον δικό της πατέρα και έμαθε όλα τα μυστικά. Τα σουβλάκια της Λίλας είναι υπόθεση τριών γενεών και όλοι έχουν βάλει το λιθαράκι τους για να συνεχίσουν την παράδοση. «Έχουμε προσπαθήσει να διατηρήσουμε τις συνταγές του παππού όσο γίνεται αυτούσιες», λέει η Λίλα. «Σε κάποια πράγματα βέβαια ήταν απόλυτος δεν έβαζε ποτέ τζατζίκι και πατάτες στο σουβλάκι του και δεν το συζήτούσε καν. Όποιος του ζητούσε του έλεγε να πάει αλλού. Εμείς έχουμε χαλαρώσει και αν μας το ζητήσουν βάζουμε πατάτες αλλά μόνο φρέσκιες που τις κόβουμε εμείς καθημερινά. Βάζουμε και τζατζίκι το οποίο είναι σπιτικό δικό μας, άλλοι προτιμούν γιαούρτι».

Παραδοσιακά το σουβλάκι της Λίλας φτιάχνεται με μαλακή, καλοψημένη αλάδωτη πίτα, ποιοτικό κρέας, κόκκινη ζουμερή και γλυκιά χοντροκομμένη ντομάτα από το Λεωνίδιο, ροδέλες από άσπρο κρεμμύδι από τα Ψαχνά Χαλκίδας, μουστάρδα (ιδέα του παππού) και τη μυστική κόκκινη σάλτσα της γιαγιάς Λίλας. Η μουστάρδα αν και ασυνήθιστη προσθήκη σε τυλιχτό δένει πολύ ωραία με την κόκκινη σάλτσα. Οι συνταγές για το κρέας είναι κληρονομιά του παππού Γιώργου. Το μπιφτέκι και το κεμπάπ το ζυμώνουν οι ίδιοι και το κοντοσούβλι που ήταν και παραμένει η πιο δημοφιλής επιλογή των πελατών είναι αυτό που ξεχωρίζει. Το μυστικό στο κοντοσούβλι είναι το καλό κρέας και το σωστό ψήσιμο. Έχουν μια ειδική κοντοσουβλιέρα που το ψήνει αργά και σταθερά. Το κρέας γίνεται ζουμερό από μέσα και ξεροψημένο απ’ έξω. Το κάθε τυλιχτό έχει και από τα δύο. Βάζουν την πίτα στην πλάκα και εκεί τη γεμίζουν· εκεί βάζουν τα υλικά για να διατηρηθεί η θερμοκρασία. Οι πίτες τους είναι από εργαστήριο Σταμάτης στο Περιστέρι. «Είμαστε 50 χρόνια συνεργάτες ούτε που θυμάμαι ποιο είναι το επώνυμό του τον φωνάζω πάντα με το μικρό του. Τους καλούς συνεργάτες δεν τους αλλάζεις», λέει η κυρία Ευδοκία.

Ο χώρος είναι πολύ απλός, μικρός και λειτουργικός. Τα λουλούδια που στολίζουν τα τραπέζια και το μαγαζί τα παίρνουν από το φυτώριο που βρίσκεται ακριβώς δίπλα και σε κάνουν να νιώθεις ευπρόσδεκτος. «Η γειτονιά δεν έχει αλλάξει και πολύ από παλιά και έχουμε τακτικούς πελάτες, αυτούς που έρχονται συχνά και ξέρουμε πώς θέλουν τα σουβλάκια τους», λέει η Λίλα. «Έρχονται από το κέντρο ειδικά για να φάνε το σουβλάκι μας, δεν είναι ότι περνάνε τυχαία απ’ έξω. Είναι δύσκολη δουλειά αλλά είναι κάτι που το κάνουμε χρόνια και το έχουμε αγαπήσει. Αν είσαι γυναίκα είναι ακόμη πιο δύσκολο γι’ αυτό ίσως οι περισσότεροι σουβλατζήδες είναι άντρες. Βέβαια αν είσαι μια γυναίκα σαν τη μάνα μου καταρρίπτεται το στερεότυπο: Η μάνα μου είναι δέκα άντρες!», λέει χαμογελώντας.