Βόλτα στη Μαυρομιχάλη, τον νέο δρόμο-προορισμό του κέντρου

Σάββατο πρωί και η ζωηράδα από τη λαϊκή της Καλλιδρομίου απλώνεται στη Μαυρομιχάλη. Η μία άκρη της αγοράς συναντιέται με τον ανηφορικό δρόμο και τα τριγύρω μαγαζιά γεμίζουν με κόσμο. Ανθοδέσμες στα χέρια των περαστικών, τσάντες αφημένες δίπλα στα πόδια των τραπεζιών –τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του τελετουργικού της ημέρας. Και την υπόλοιπη εβδομάδα, όμως, όλο και περισσότεροι Αθηναίοι δίνουν πια ραντεβού στη Μαυρομιχάλη, τον «δρόμο της βόλτας», που ξεχωρίζει γιατί δεν έχει τη βαβούρα των διπλανών παραλλήλων της (της Ιπποκράτους και της Χαριλάου Τρικούπη με τη συνεχή ροή αυτοκινήτων) αλλά και επειδή πολλά από τα μαγαζιά που έχουν βρει στέγη στα τετράγωνά της έχουν και από κάτι ωραίο να προσφέρουν. Κρασιά, λουλούδια, κοκτέιλ, σκακιστικές μάχες που κρατάνε όλη μέρα και μεζεδάκια: αυτά είναι μερικά μόνο απ’ όσα την έχουν μετατρέψει σε προορισμό.

Ο δρόμος πήρε το όνομά του από τη μανιάτικη οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων (o Πέτρος ή Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ήταν οπλαρχηγός στην Επανάσταση του ‘21 και πολιτικός) ενώ τον Σεπτέμβρη του ‘41, σε ένα μικρό σπίτι στο τέρμα της οδού ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Χαμηλά, στον αριθμό 6 αξίζει να κάνει κανείς σήμερα μια στάση για να παρατηρήσει το διατηρητέο νεοκλασικό κτίριο του 1870 που υπήρξε ιδιωτική κατοικία του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλλερ. Ένα από τα νοητά όρια μεταξύ Εξαρχείων και Νεάπολης (και Κολωνακίου), η Μαυρομιχάλη ήταν μέχρι πριν λίγες δεκαετίες γεμάτη βιβλιοδετεία. Τα δικηγορικά γραφεία, οι εκδοτικοί οίκοι και τα βιβλιοπωλεία εξακολουθούν να κυριαρχούν.

Από τα πιο χαρακτηριστικά μαγαζιά του δρόμου, το Πανελλήνιον, έχει ιστορία που ξεκινά το 1885. Το σκακιστικό καφενείο ξεκίνησε να λειτουργεί στον αριθμό 19 της Πανεπιστημίου. Μέσα στα χρόνια μετακινήθηκε και από τις αρχές του ‘90 λειτουργεί στην τωρινή του θέση, έχοντας μεταφέρει στην ψηλοτάβανη αίθουσα με το όμορφο πατάρι όλο τον παλιό του εξοπλισμό. Στα μαρμάρινα τραπέζια με τις βιενέζικες καρέκλες οι παρτίδες δεν σταματούν μέχρι αργά το βράδυ. Είναι δύσκολο να περάσεις απ’ έξω και να μη σταματήσεις να χαζέψεις λίγο τις «μάχες» από την τζαμαρία. Παλιοί, έμπειροι παίκτες μαζί με αρχάριους παίζουν αφοσιωμένοι ενώ ο Σπάσκι, ο Σμίσλοβ και ο Πετρόσιαν «επιβλέπουν» από τα κάδρα τους στον τοίχο. Ο grand maître Ανατόλι Κάρποφ πέρασε δε αυτοπροσώπως μια φορά και υπάρχουν ακόμα θαμώνες του καφενείου που τον θυμούνται να παίζει σιμουλτανέ σε τριάντα σκακιέρες και να τους κερδίζει όλους. Για τα διαλείμματα μεταξύ παρτίδων, το καφενείο σερβίρει και ουζάκια μαζί με κεφτέδες, ομελέτες και άλλα παρόμοια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΗ άνοδος της οδού Απόλλωνος: ένας δρόμος, πολλά γευστικά σποτ Ακολουθώντας τις μυρωδάτες ανθοδέσμες με φρέζιες και νεραγκούλες που όλο και κάποιος περαστικός κουβαλάει στη Μαυρομιχάλη, φτάνουμε στο Polyamorous που συνδυάζει τρία κάπως ετερόκλητα πράγματα: φυτά, ποτά και ερωτικά παιχνίδια. Η Ελένη Νικολούλια και ο Αλέξανδρος Γκικόπουλος, και οι δύο τους με background στον χώρο των μπαρ και του ποτού, είναι κάτοικοι της περιοχής. «Μένουμε τα τελευταία δέκα χρόνια στην Ιπποκράτους. Η Μαυρομιχάλη μάς αρέσει γιατί είναι ο δρόμος της βόλτας και του περπατήματος. Δεν είναι σαν την Ιπποκράτους που έχει μια μόνιμη κίνηση και ταχύτητα. Όποια μέρα και ώρα να περάσεις από εδώ βλέπεις κόσμο να περπατάει στη μέση του δρόμου. Είναι σαν να είναι πεζόδρομος. Φυσικά και η γωνία με τη λαϊκή της Καλλιδρομίου του δίνει πολύ χαρακτήρα», λέει η Ελένη.

Στην μία γωνία του μαγαζιού ο Αλέξανδρος, γνωστός σε πολλούς ως ένας από τους πιο ταλαντούχους bartenders της πόλης, τυλίγει με ζήλο μια ανθοδέσμη με μαύρα τριαντάφυλλα. Η Ελένη δίνει συμβουλές για το λεπτεπίλεπτο φυτό «αράχνη» και λίγο μετά καθοδηγεί τους πελάτες ανάμεσα στα Riesling και στα ρούμια που βρίσκονται στα ράφια. «Αυτό που το βάζω;» γράφουν οι χαριτωμένες κάρτες δίπλα στα ντιζαινάτα sex toys που πωλούνται στο Polyamorous. «Τα φυτά μάς αρέσουν πάρα πολύ. Και το σπίτι μας είναι όπως το μαγαζί, σαν ζούγκλα. Τα ποτά είναι το αντικείμενο της δουλειάς και των δυο μας, οπότε είναι αναπόσπαστο κομμάτι του Polyamorous» λένε. Όσο για τα παιχνίδια, οι δυό τους ένιωσαν πως ήταν η ώρα να τα δούμε σε έναν καλόγουστο, φιλικό χώρο. Στο Polyamorous βρίσκουμε ακόμα αρκετές σπάνιες εμφιαλώσεις ενώ, κατόπιν συνεννόησης, ετοιμάζουν και κοκτέιλ για το σπίτι (σε ποσότητες από μισό λίτρο και πάνω).

Λίγο παραπάνω βρίσκεται το Τιγρέ. Παρόλο που είναι πρόσφατη προσθήκη στη γειτονιά, αγαπήθηκε γρήγορα και με έναν τρόπο δημιουργεί την αίσθηση πως βρισκόταν από πάντα εκεί. Ανάλογα με την ώρα της ημέρας αποκτά και διαφορετικό πρόσωπο. Το πρωί είναι ήσυχο καφέ που σερβίρει specialty καφέ της Cafeistas, απλό πρωινό με αυγά, σάντουιτς, σπιτική γκρανόλα ή scones, ενώ, όσο περνάει η ώρα, τη θέση του καφέ παίρνουν τα κρασιά και τα κοκτέιλ. Αργότερα δεν είναι ασυνήθιστο να δεις τους θαμώνες του να χορεύουν ή να τραγουδάνε με μια φωνή Μαντόνα. Αυτό ακριβώς συνέβη την τελευταία φορά που έπαιζε μουσική στο Τιγρέ ο Κωνσταντίνος Καλφακάκος. Άλλες μέρες μπορεί να ακούσεις εκεί τη μουσική που διαλέγει ο Jeff Gonzales.

«Ήμουν για χρόνια κάτοικος των Εξαρχείων και πάντα μου άρεσε η ηρεμία της Μαυρομιχάλη» λέει ο Μιχάλης Σίας, ένας από τους τρεις ανθρώπους που έστησαν το μαγαζί. «Σε σχέση με τους διπλανούς παράλληλους δρόμους έχει μια διαφορετικότητα. Και από την Ιπποκράτους και από την Ασκληπιού και από τη Ζωοδόχου Πηγής. Αυτός που θέλει να περπατήσει συνήθως θα διαλέξει τη Μαυρομιχάλη. Είσαι στη Χαριλάου Τρικούπη και θέλεις να το πας πιο ήρεμα; Θα έρθεις από εδώ. Είναι ο πιο κουλ δρόμος – κουλ με την έννοια της ηρεμίας. O δρόμος–επιλογή του πιο χαλαρού τύπου» λέει. Συζητώντας το πώς ο δρόμος μετατρέπεται τον τελευταίο καιρό σε ανερχόμενη «πιάτσα» τονίζει πως χρειάζεται μέτρο: «Δεν θέλουμε η γειτονιά να γίνει ένα νέο Γκάζι, ούτε ένα νέο Σύνταγμα. Αυτό που έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε και που θα θέλαμε να κάνουν και τα υπόλοιπα μαγαζιά που ανοίγουν είναι να λειτουργούν με σεβασμό προς το ιστορικό βάρος της περιοχής, προσέχοντας τι προσφέρουν και τις τιμές στις οποίες το προσφέρουν».

Δίπλα σε ένα από τα πιο παλιά κορνιζάδικα της Αθήνας, η ίδια οικογένεια που τρέχει σήμερα την επιχείρηση λειτουργεί και το Frumel , ένα ροκ εντ ρολ μεζεδοπωλείο, όπως το χαρακτηρίζουν οι ίδιοι. Η έμπνευση για τη vintage διακόσμηση ήταν τα μεζεδοπωλεία του 1920, ενώ το ίδιο το όνομά του κρύβει και αυτό μια ιστορία από τα παλιά. Το Frumel ήταν δημοφιλές λικέρ της ελληνικής ποτοποιίας Παναγιωτάκη, το οποίο μάλιστα έγινε και τραγούδι με τίτλο «Ουίσκι, τζίν και φρούμελ» και τραγουδήθηκε και από τον Στέλιο Καζαντζίδη. Στην κουζίνα του μαγαζιού η κυρία Πελαγία ετοιμάζει απλούς μεζέδες –μπουγιουρντί, ταμπουλέ, τηγανιές– χρησιμοποιώντας αρκετά υλικά από μικρούς παραγωγούς, όπως λουκάνικο και σφέλα από την Καλαμάτα. Το σκορδάκι και η καυτερή πιπεριά δίνουν το παρόν στους περισσότερους μεζέδες και όλα σερβίρονται σε τσίγκινα πιάτα. Ο κατάλογος έχει μπίρες ευρείας κυκλοφορίας, κρασί και ρακί (χύμα) και ούζο (χύμα και κάποια εμφιαλωμένα). Αν μετά τους μεζέδες ανοίξει η όρεξη για γλυκό, εκεί κοντά βρίσκεται και το δημοφιλές Πορτατίφ με τα φρεσκοφτιαγμένα (αν και κάποιες φορές λίγο φορτωμένα) γλυκά του. Στα ευπώλητα, το εκλέρ φυστίκι, το ζουμερό κέικ καρότου και το συμπαθές προφιτερόλ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΔημήτρης Liem: O σεφ του Kitschen μάς πάει στη Νίκαια για φαγητόΤη γωνία της Μαυρομιχάλη με τη Βαλτετσίου δύσκολα θα τη δεις χωρίς κόσμο ξεχυμένο στον πεζόδρομο. Το Warehouse που στεγάζεται στον χώρο ενός παλιού βιβλιοδετείου ήταν ένα από τα πρώτα μαγαζιά που έφεραν ποιοτικό καφέ, προσεγμένες επιλογές κρασιών και αρκετό καινούργιο κόσμο στη γειτονιά. Αυτή την εποχή εκτός από καινούργιο κατάλογο φαγητού σε επιμέλεια του σεφ Θοδωρή Καραγιαννίδη, στο Warehouse ετοιμάζονται και για μια μεγάλη ανανέωση της wine list που σχεδόν θα διπλασιάσει τις επιλογές. «Τον δρόμο τον διαλέξαμε κατά τύχη. Όταν πρωτοανοίξαμε στη Μαυρομιχάλη δεν υπήρχαν αντίστοιχα καταστήματα» λέει ο Γιώργος Κανόπουλος, ένας εκ των ιδιοκτητών. Ο ίδιος δεν θέλει να ωραιοποιεί τα πράγματα: «Είναι ένας αρκετά άσχημος δρόμος με στενά πεζοδρόμια και πάρα πολλές λακκούβες. Παρόλ’ αυτά, ειδικά πιο πάνω, έχει τρομερά κτίρια. Επίσης είναι το νοητό σύνορο μεταξύ Κολωνακίου και Εξαρχείων. Μεταξύ δύο κόσμων θα έλεγα. Και πάντα στα “ενδιάμεσα” προκύπτει κάτι ωραίο», περιγράφει χωρίς να κρύβει την ανησυχία του για την αλλαγή της περιοχής. «Τα Εξάρχεια γενικά περνούν μια φάση με πολύ Αirbnb, με πολλές αγορές ακινήτων από ξένους, με ανθρώπους που δεν βρίσκουν σπίτια να μείνουν. Μια γειτονιά δεν χρειάζεται μόνο μαγαζιά. Χρειάζεται τους ανθρώπους της –τα Εξάρχεια τα κρατάνε οι άνθρωποι» λέει.

Ο Αντώνης Μπούκας γνώρισε τη γειτονιά από μικρός, όταν ο πατέρας του, ως εργαζόμενος σε εκδοτικό οίκο της περιοχής τον έπαιρνε μαζί του. Όταν ξεκίνησε την Three Dots And A Dash, μια εταιρεία που κάνει bar catering και bar consulting, το «αρχηγείο» στήθηκε στην κοντινή Αριανίτου. Η καραντίνα έβαλε απότομο φρένο στις εκδηλώσεις με τις οποίες καταπιάνονταν και αναζητώντας νέα κατεύθυνση δημιούργησαν τα Urban Cocktails –κοκτέιλ που έρχονται στο σπίτι. Ετοιμάζονται την ώρα της παραγγελίας, μπαίνουν σε μπουκαλάκι και σε ξεχωριστή συσκευασία vacuum έρχεται μαζί τους ο κατάλληλος πάγος μαζί με τη γαρνιτούρα. Αφού η καραντίνα πέρασε, οι φίλοι και γνωστοί που πήγαιναν εκεί να πάρουν το ποτό τους ζητούσαν επίμονα «κάπου να ακουμπάνε» και κάπως έτσι δημιουργήθηκε Το Μπαρ το περασμένο καλοκαίρι. Εκεί δοκιμάζουμε signature cocktails, οπως το πρασινωπό Botanist secret, που συνδυάζει τζιν με λικέρ αφροξυλιάς, αγγούρι, λεμονόχορτο και μοσχολέμονο ή το Ruby’s Heart, μια παραλλαγή του κλασικού Νegroni με τζιν αρωματισμένο με φράουλες και πιπέρι μαζί με βερμούτ και μπίτερς σοκολάτας. Για το φετινό καλοκαίρι ετοιμάζονται να ανοίξουν και την πίσω «κρυφή» αυλή που έχουν γεμίζει με φυτά.

Info:
Polyamorous, Μαυρομιχάλη 72-74, Τ/ 216-20.22.477
Τιγρέ, Μαυρομιχάλη 98, Τ/210-36.31.232
Το Μπαρ, Μαυρομιχάλη 111, Τ/210-36.00.222
Warehouse, Μαυρομιχάλη & Βαλτετσίου 21, Τ/215-54.08.002
Frumel, Μαυρομιχάλη 59, Τ/210-51.25.068
Πορτατίφ, Μαυρομιχάλη 81, Τ/ 210-36.45.264
Πανελλήνιον, Μαυρομιχάλη 16, Τ/210-36.34.492

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤα στέκια της μπίρας: 10+1 μέρη για craft ζυθοποσία στην Αθήνα