τραγανές τηγανητές πίτες τους τις ξεχωρίζουμε με κλειστά μάτια, ύστερα από τις δεκάδες φορές που τις έχουμε δοκιμάσει ακόμα και σε τυφλές γευστικές δοκιμές. Αξιοποιώντας τις παραδοσιακές, οικογενειακές συνταγές που έφερε η οικογένεια από τη Μικρά Ασία, το εργαστήριο φύλλου και πίτας «Δήμητρα Γουναρίδη» έχει καταφέρει να γίνει σημείο αναφοράς στη Νέα Ιωνία, διατηρώντας δεκαετίες τώρα σταθερή πελατεία και επιμένοντας στη χρήση ποιοτικών πρώτων υλών. Ειδικά τις ξεροψημένες,






Το περίτεχνο φύλλο ματσόβεργας που βγαίνει καθημερινά διάφανο και φίνο σαν μεταξωτό σεντόνι, όπως επίσης και τις ζύμες κουρού, κανταϊφιού και πίτσας και τα φύλλα σφολιάτας, με αληθινό αγελαδινό βούτυρο Βρετάνης, τα χρησιμοποιούν και τα προτείνουν ένθερμα πολλοί διακεκριμένοι σεφ, ανάμεσα στους οποίους και η δική μας Νένα Ισμυρνόγλου.




Η ιστορία της οικογενειακής επιχείρησης ξεκινά επίσημα το 1945 από τον Τάσο Γουναρίδη, πρόσφυγα από τη Σπάρτη Μικράς Ασίας. Ο περιπετειώδης ερχομός του οκτάχρονου Τάσου στη Νέα Ιωνία ξεκίνησε το ’22, όταν μαζί με τη μάνα του Ευλαμπία και τις δύο αδερφές του έφτασαν από τη Σπάρτη στην Αττάλεια και με καράβι στον Πειραιά, μόνο με τα ρούχα τους, μερικές εικόνες και ένα πουγκί χρυσαφικά. Ο Τάσος έγινε κουλουράς για να τα βγάλουν πέρα κι αργότερα έπιασε δουλειά στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο του Τσίτα.


|
|


Ήταν ικανός και πρόκοψε. Άνοιξε ένα υποτυπώδες εργαστήρι, στο υπόγειο του προσφυγικού σπιτιού τους, και με λίγες οκάδες αλεύρι μόχθησε, αλλά τα κατάφερε. Στήριγμά του η γυναίκα του Δήμητρα, η οποία έμαθε τις μικρασιατικές συνταγές της πεθεράς της, τελειοποίησε τις πίτες, έφτιαχνε κουρκουμπίνια και τουλουμπάκια, κι εκείνος, άριστος τεχνίτης, έκανε τα φύλλα ματσόβεργας (Βηρυτού), ξακουστά σε όλη τη χώρα. Έστελναν παραγγελίες στα Γιάννενα, στην Κέρκυρα, στην Πάτρα και στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της Αττικής, όπως στο Ρωσσικόν και στον Ασημακόπουλο.




|
|
Τα παιδιά τους, Γιώργος, Θανάσης και Δαμιανός, μεγάλωσαν μέσα στο μαγαζί που δεν έκλεινε ποτέ, έφτιαχναν φύλλο κανταΐφι στα διαλείμματα του σχολείου κι όταν ήρθε η ώρα, έπιασαν κι αυτοί τους πλάστες. Ο Γιώργος μαζί με τη γυναίκα του, Μάτα, συνέχισαν την επιχείρηση των γονιών τους και εδώ και λίγα χρόνια ανέλαβε τα ηνία η τρίτη γενιά, ο γιος τους Ηλίας Γουναρίδης. Με πίστη στη βασική αρχή, που είναι η εξαιρετική πρώτη ύλη, παράγει χειροποίητα τα παραδοσιακά ισλί κεντημένα ένα ένα με το τσιμπιδάκι, τα μαστιχωτά τσουρέκια, τα φανταστικά σμυρναίικα κουλούρια, που έχουν μόνο χυμό και πούλπα από πορτοκάλι.




Όση ώρα ήμουν εκεί, μέτρησα πέντε τηγανιές από τις διάσημες τρίγωνες πίτες τους να βγαίνουν και να εξαφανίζονται καυτές από τους πρωινούς πελάτες. Παστουρμαδόπιτες, κιμαδόπιτες, τυρόπιτες, μανιταρόπιτες, συννεφένιες κι αλάδωτες, με τραγανό φύλλο, γεμισμένες με διαλεχτά υλικά, όπως εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, ΠΟΠ κασέρι και φέτα. «Οι γεμίσεις του Ηλία είναι πολύ καλύτερες από τις δικές μου», λέει καμαρώνοντας ο πατέρας του. Τα ταψάκια με τα σου μπουρέι (su böreï: πίτες με βραστό φύλλο), τις πίτες Καισαρείας και τα σπέσιαλ σιροπιαστά, όπως το σαραϊλί, που πωλούνται είτε ψημένα είτε ωμά, για να τα ψήσει ο πελάτης στο σπίτι του, γίνονται καθημερινά ανάρπαστα.
Ευαγγελικής Σχολής 5, Νέα Ιωνία, Τ/210-27.12.548