Είναι ωραίο να σχολάς το απόγευμα από τη δουλειά και λίγο αργοτέρα να πίνεις το σπιτικό βερμούτ τους −έχουν φτιάξει κι ένα δεύτερο, ξηρό− με τόνικ ή και να αφήνεις το φορτωμένο μέρος της ημέρας πίσω. Το Οdori Vermuteria di Atene, που άνοιξε πριν πριν από έξι χρόνια, βάζοντας τα ενισχυμένα, αρωματισμένα με βότανα και μπαχαρικά κρασιά στο επίκεντρο ενός φιλικού στο χρήστη all-day σεναρίου με νότες εξοχικής Ιταλίας, έχει γίνει συνήθεια. Αυτή την εποχή στα τραπέζια του απέναντι από το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων και το πλατάνι του, Αθηναίοι που δεν έφυγαν ακόμη για μέρη ποτισμένα με αλμύρα και τουρίστες –μέρος κι αυτοί της καλοκαιρινής ανθρωπογεωγραφίας του κέντρου– τρωγοπίνουν όλες τις ώρες τις μέρας. Τα κοκτέιλ ξεκινάνε από νωρίς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πίνουμε σαν Ιταλοί: 5 μαγαζιά για απεριτίβο στην Αθήνα
|
|
|
Πού τρώμε κάτι στα γρήγορα πριν ή μετά το θερινό σινεμά στο κέντρο
Οι λίστες του είχαν πάντοτε ιδιαίτερη αισθητική. Πάντα θυμάμαι εκείνο τον πρώτο με την ανάγλυφη αρτεμισία και τον «We will always have Athens»– φόρος τιμής στις εικόνες και τις γεύσεις της Αθήνας (έκρυβε κι ένα Νegroni… από τη Βαρβάκειο). Αυτός που κρατάω στα χέρια μου τώρα, ονόματι «Aesthetics, εμπνευσμένος από βόλτες του Μανώλη Λυκιαρδόπουλου σε μουσεία και γκαλερί, μoιάζει με artbook. Με μια μεζούρα Αναγέννηση, ένα dash ιμπρεσιονισμό και μερικά γραφιστικά, αποτυπώνει το αλισβερίσι κλασικού και σύγχρονου στα κοκτέιλ της ομάδας του Odori, που κρύβουν από πίσω τους αρκετή δουλειά, φροντίζοντας να παραμένουν ευκολόπιοτα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Από τα aperitivi που πάντα έχουν ειδικό βάρος εδώ, αξίζει να δοκιμάσεις το Montana Americano, μια λίγο πιο γλυκιά παραλλαγή του Americano με λευκό bitter αντί για Campari, αρώματα αφροξυλιάς και τσαγιού του βουνού, που γαρνίρουν με λεπτές φέτες αχλαδιού σε ώσμωση με φράουλα και σμέουρο. Το Illustionist είναι μακρινός συγγενής του Porn Star Martini, ένα διάφανο, κομψό highball με βότκα, σόδα με φρούτο του πάθους (που θα το βρεις και σε ζελεδάκι στο ποτήρι σου) και λέμονγκρας κι ένα cordial από κρασί. Το Garden in a Bottle, ένα εμφιαλωμένο κοκτέιλ με λαχανί χρώμα που σου φέρνει στο νου… μαγικό ελιξίριο, δένει τζιν και ξηρό βερμούτ με ελαιοσάκχαρα από σέλερι και αγγούρι, λικέρ γεντιανής και αρμπαρόριζα κι είναι ευχάριστα βοτανικό και δροσιστικό. Για όποιους θέλουν ένα πιο στιβαρό ποτό, το Irish Sand, μια διασκευή του Blood & Sand με ιρλανδικό ουίσκι, ελαιοσάκχαρα πορτοκαλιού και σιρόπι από κεράσια Amarena, γλυκόξινο, με ωραία αίσθηση του φρούτουείναι πολύ ωραία επιλογή – το αλκοόλ είναι εκεί χωρίς να το βαραίνει.
Δεν είναι μόνο τα κοκτέιλ καινούργια, είναι και το φαγητό. Το νέο μενού έχει στήσει ο Νίκος Σωτηρόπουλος – έχουμε φάει πολύ ωραίες πίτσες με την υπογραφή του σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας. Εκεί θα βρεις ένα χοντροκομμένο μοσχαρίσιο ταρτάρ από Chianina, μια ιδέα πικάντικο, πάνω σε μια γενναία στρώση buratta, με φουντούκι, πίκλες από μανιτάρι και πολύ λεπτά και τραγανά στικς πατάτας. Πλούσιο, πληθωρικό, έχει μπόλικη νοστιμάδα, μόνο που τα υπόλοιπα στοιχεία σκεπάζουν λίγο το κρέας, που αν αγαπάς τα ταρτάρ θέλεις να βγαίνει μπροστά. Οι κροκέτες πατάτας με καπνιστό τυρί και τραγανή πανσέτα και τα suppli (κροκέτες ρυζιού) με μοσχαράκι ραγού και καπνιστή πρόβολα, comfort food σε σφαιρίδιο, είναι από τα πιο δημοφιλή καινούργια ορεκτικά και η Αmatriciana, με φρέσκα σπαγγέτι alla chitara, να κρατάνε στο δόντι, γλυκοφάγωτα ντοματίνια, guanciale και ‘nduja, καλοφτιαγμένη και νόστιμη.
|
|
|
Στη ναπολιτάνικη πίτσα με το τροφαντό στεφάνι, το ζυμάρι το περίμενα λίγο πιο ανάλαφρο, πιο κρουστό, δεν είχε τη χάρη του καυτού φούρνου − ίσως και να πετύχαμε την περίπτωση. Τα toppings πάντως είχαν καλοδιαλεγμένα υλικά, όμορφα «πλεγμένα», τόσο στην Cosmopolitan, που συνδυάζει ωραία μορταδέλα, κρέμα βασιλικού, burrata και τριμμένο φυστίκι, όσο και στην Old Fahioned Capricciosa, με κρέμα πεκορίνο, fior di latte και καπνιστή πρόβολα, αγκινάρα, ελιές, μανιτάρια και προσούτο cotto. Οι πίτσες έχουν πλέον ονόματα κοκτέιλ, οπότε στο πλάι τους στον κατάλογο θα βρεις μια Bloody Margarita, μια Black Russian με κρέμα μαύρης τρούφας, μια Kamikazee (Diavola εννοεί ο ποιητής) και πάει λέγοντας.
