Τον Φεβρουάριο η ομάδα του Γαστρονόμου δοκίμασε διάφορες συνταγές, ορισμένες από τις οποίες ξεχώρισαν και μπήκαν στο σταθερό της μαγειρικό ρεπερτόριο. Κάποιες από αυτές παίρνουν τον χρόνο τους και βασίζονται στην ισορροπία αρκετών διαφορετικών συστατικών ενώ άλλες έχουν ελάχιστα υλικά και γίνονται στο πι και φι. Από εξωτικές φασολάδες και γρήγορα σνακ μέχρι σοκολατένια γλυκά και πικάντικα κοκτέιλ, αυτά ήταν τα αγαπημένα μας για τον μήνα που ολοκληρώνεται.
(Δείτε τη δοσολογία των υλικών της κάθε συνταγής και την εκτέλεση στο τέλος του άρθρου)
Σοκολατόπιτα στο τηγάνι, με 4 υλικά, σε 30 λεπτά
Κυριακή απόγευμα, ψιλόβροχο, ψιλοκατάθλιψη. Ένα γλυκό θα σώσει την κατάσταση αλλά πού να βγαίνεις έξω με το κρύο; Ψαχουλεύεις τη σελίδα του Γαστρονόμου, πέφτεις πάνω σε σοκολατόπιτες, σταματάς. Ποια να διαλέξεις; Αυτή με τα μόλις 4 υλικά δείχνει πολλά υποσχόμενη. Και είναι. Πανεύκολη και γρήγορη, πνιγμένη στη σοκολάτα, βγαίνει πυκνή αλλά και αφράτη, όχι λασπώδης, σκούρα και λαχταριστή. Ετοιμάζεται σε 10 λεπτά, ψήνεται σε 20, μέχρι να φτιάξεις έναν καφέ και να μαζευτούν οι γάτες κοντά σου για να βολευτούν η καθεμιά στην αγαπημένη της θέση, η σοκολατόπιτα είναι έτοιμη. Την τελευταία φορά που την έφτιαξα, έλιωσα το βούτυρο με την κουβερτούρα μέσα σε ένα βαθύ και βαρύ αντικολλητικό τηγάνι αντί για το συνηθισμένο κατσαρολάκι. Εκεί πρόσθεσα και τα χτυπημένα αυγά με τη ζάχαρη αλλά αυτή τη φορά, αντί να αδειάσω το μείγμα σε ταψάκι, το άφησα να ψηθεί στο τηγάνι, σκεπασμένο με το γυάλινο καπάκι του. Έγινε ακόμα καλύτερο και το συνιστώ, αρχικά σε χαμηλή φωτιά και στη συνέχεια σε λίγο πιο δυνατή. Αν το φτιάξετε σε κουζίνα γκαζιού (ή σε πετρογκάζ, όπως εγώ), χρειάζεται λίγη προσοχή στη φλόγα, μην αρπάξει στη βάση και πικρίσει, αν και μια λεπτή κρούστα είναι τελικά πολύ ενδιαφέρουσα. Στο τηγάνι η σοκολατόπιτα αυτή μοιάζει με σουφλέ και τρώγεται χλιαρή, με ή χωρίς παγωτό για συνοδεία, σίγουρα με σκέτο καφέ. Το κυριακάτικο απόγευμα ξαφνικά έγινε πολύ ενδιαφέρον. -Βιβή Κωνσταντινίδου
Βρήκα το υπεραπόλυτο χούμους
Αυτό το χούμους που έφτιαξα με συνταγή του Χριστόφορου Πέσκια, ήταν πάναπλο και απολύτως ακριβές στις αναλογίες του. Έβαλα όλα τα υλικά στο μπλέντερ, το έβαλα μπρος και το άφησα να χτυπιέται για 3-4 λεπτά μέχρι να γίνει αφρός. Φανταστική γεύση, ίσως το καλύτερο που έχω δοκιμάσει ποτέ, ισορροπημένο σε όλα του. Η μόνη μου παρασπονδία είναι ότι αντί για 3 λεμόνια που προτείνει ο σεφ, εγώ έβαλα 2, και πρόσθεσα και τον χυμό από 1 μανταρίνι. Έφαγα το μισό χούμους με το κουτάλι χωρίς να το καταλάβω, και το άλλο μισό το έφαγα την επόμενη μέρα, τυλιχτό μέσα σε πιτούλα σουβλακιού, μαζί με φρεσκοκομμένα λαχανικά: αγγουράκι, κρεμμύδι, ντομάτα και μαρούλι. -Νικολέτα Μακρυωνίτου
Ρυζόγαλο Ζακύνθου με λεμόνι και κανέλα
Έχουμε (ευτυχώς) τη Στάνη, οπότε μέχρι πρόσφατα δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να κάτσω να φτιάξω μόνη μου ρυζόγαλο. Το παλιό γαλακτοπωλείο της Ομόνοιας κατέχει την τέχνη. Παρόλα αυτά, όταν είδα αυτήν εδώ τη συνταγή το ξανασκέφτηκα. Και η ιδέα του λεμονιού μου άρεσε και η προοπτική του να φάω ρυζόγαλο χυλωμένο και ζεστό, κατευθείαν από την κατσαρόλα. Το ρυζόγαλο Ζακύνθου είναι τόσο λαχταριστό όσο φαίνεται. Η μόνη δική μου παραλλαγή ήταν να το πασπαλίσω στο τέλος με λίγο τριμμένο μοσχοκάρυδο αντί κανέλας. -Γεωργία Παπαστάμου
Ινδική φασολάδα με γίγαντες και μπαχαρικά
Μ’ αρέσουν τα ινδικά. Γκαράμ μασάλα έχω σχεδόν πάντα στο ντουλάπι, κι άμα μου σώνεται φτιάχνω ένα μείγμα με 1 ½ κουταλάκι του γλυκού κόλιανδρο, ίση ποσότητα καρδάμωμο και μαύρο πιπέρι,1 κουταλάκι κύμινο και ½ κουταλάκι κανέλα, γαρίφαλο και μοσχοκάρυδο, που είναι σχετικά κοντά στα μείγματα που βρίσκω στα μπαχαράδικα. Συνήθως το βάζω σε κάρι λαχανικών ή κάρι με κοτόπουλο, σε ένα κοκκινιστό κουνουπίδι που φτιάχνω στην κατσαρόλα, σε κόκκινες φακές και ρεβύθια, αλλά για κάποιο λόγο μέχρι τώρα σε φασόλια δεν είχα σκεφτεί να το δοκιμάσω. Οι γίγαντες Πρεσπών έγιναν πολύ ωραίοι, μαγειρεμένοι σ’ αυτή την… εξωτική φασολάδα με ένα σωρό ζεστά μπαχαρικά –τσίλι έβαλα λίγο παραπάνω– και πολτό από ινδική καρύδα και νερό, που τους δίνει μια ιδιαίτερη γλύκα. Βάζεις και μια γεμάτη χούφτα φρέσκο κόλιανδρο στο τέλος και το στόμα σου γεμίζει αρώματα σε κάθε κουταλιά. -Άντζελα Σταματιάδου
Rustic Bloody Mary
Είμαι φαν των κοκτέιλ του Τάσου Κοράκη, bar manager στο Tanpopo. Οι signature συνταγές του ταιριάζουν ιδανικά με τις ασιατικές γεύσεις του εστιατορίου. Όταν έδωσε στον «Γ» τη συνταγή για τη δική εκδοχή του Bloody Mary έβαλα στόχο να τη φτιάξω. Αφορμή ήταν μια μάζωξη φίλων στο σπίτι το περασμένο Σαββατοκύριακο. Έφτιαξα τη σάλτσα ντομάτας από πριν και όταν ήρθε η παρέα το μόνο που είχα να κάνω ήταν να βάλω όλα τα υλικά στο σέικερ και να φτιάξω τα ποτά. Ενθουσιάστηκαν όλοι! Η προσθήκη του ούζου και της άλμης ελιάς μπορεί να ακούγεται περίεργη, δεν είναι όμως, ταιριάζει πολύ και δίνει νέα διάσταση στη γεύση του κλασικού κοκτέιλ. Το αγαπώ το Βloody Μary όπως και την ιστορία που το συνδέει με την αιμοσταγή Μαρία Τυδώρ, την Bloody Mary, που σφαγίασε όσους προτεστάντες πρόλαβε. Για τους πιο ρομαντικούς υπάρχει και η εκδοχή του ερωτευμένου νέου που έπινε το κοκτέιλ για να ξεχάσει την παλιο-Μαίρη που του ράγισε την καρδιά. -Μαρίνα Πετρίδου