Τι λαχταράμε να φάμε στις διακοπές μας; | ΕΞΟΔΟΣ

Οι διακοπές για τους περισσότερους είναι προ των πυλών. Όλοι χρειαζόμαστε λίγη ξεκούραση, χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μας, μπάνιο και φυσικά νόστιμο φαγητό στους αγαπημένους μας καλοκαιρινούς προορισμούς. Επίσης, όλοι έχουμε συνδέσει τις διακοπές μας με γεύσεις που δοκιμάσαμε, μας έχουν μείνει στο μυαλό και πάντα ανυπομονούμε να ξαναγευτούμε.

Καπονάτα στο Tra Due στην Κεφαλονιά

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Tra Due (@tra_due_restaurant)

Μια ολόκληρη ντομάτα, ξεφλουδισμένη και λαμπερή, πάνω σε στρώμα από πέστο βασιλικού. Κόβεται στη μέση στο σερβίρισμα και από μέσα της ξεχύνεται ένα μελωμένο μείγμα από κολοκυθάκι, μελιτζάνα, σέλερι και καβουρδισμένο κουκουνάρι. Η ιδέα γι’ αυτό το πρώτο πιάτο ανήκει στον Λευτέρη Λαζάρου που επιμελήθηκε το μενού του fine ιταλικού ρεστοράν Tra Due, στο Φισκάρδο της Κεφαλονιάς. Μποστανικά και μυρωδικά της συνταγής προέρχονται από κτήμα στα νότια του νησιού, από καλλιέργεια υπαίθρια και χωρίς φάρμακα. Β.Κ.

Πλατεία Καββαδία, Φισκάρδο, Κεφαλονιά, Τ/ 26740-41.773

Τα τηγανητά στις Αμπελοστράτες, στη Ζάκυνθο

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη ampelostrates (@ampelostrates)

Πιτάκια-κουλούρες με ζύμη από πεϊνιρλί και γέμιση ντόπια τυριά ή χόρτα εποχής τσιγαριαστά (ή μήλο, ως επιδόρπιο). Συκωτάκια πουλιών με φλογερό ντόπιο λαδοτύρι. Ζακυθινά μανιτάρια «μεθυσμένα» σε ντόπιο κρασί. Αυγά από την αυλή, σκέτα ή με παστουρμά ή με σουτζούκι. Τούτα είναι λιγοστά από τα θεσπέσια τηγάνια που σερβίρουν στις Αμπελοστράτες, το from farm to table εστιατόριο με τον καταπράσινο κήπο με ελιές και αμπέλια, στο χωριό Κοιλιωμένος. Όλα τα προϊόντα είναι της οικογενειακής καλλιέργειας και φυσικά με ντόπιο ελαιόλαδο. Β.Κ.

Αμπελοστράτες, Κοιλιωμένος, Ζάκυνθος, Τ/26950-43.718

Τα ψωμάκια-φιγούρες ζώων στο Ρέθυμνο

Σαν σφιχτά, ημίγλυκα τσουρεκόψωμα, αυτά τα τρισχαριτωμένα βρώσιμα ομοιώματα ζώων είναι μια λιχουδιά με συναισθηματικό βάρος, μοσχοβολούν φροντίδα, απηχούν μνήμες από την ελληνική νησιωτική παράδοση και έχουν μια γλυκιά παιδική αθωότητα. Θυμίζουν τα πασχαλινά ψωμάκια που φτιάχνουν στην Κρήτη, στην Τήνο και αλλού και τα πλάθουν σε διάφορα ζωόμορφα σχήματα, πότε σαν πουλιά, πότε σαν ψάρια, πότε σαν δράκους, για να τα μοιράσουν στα παιδιά και στα βαφτιστήρια, μόνο που εδώ τα φτιάχνουν όλο τον χρόνο. Πού είναι αυτό το εδώ; Στην παλιά πόλη του Ρεθύμνου όπου στέκει από το 1958 ο παραδοσιακός φούρνος του Κωνσταντίνου Σπανουδάκη, κατηγορία από μόνος του, με εξειδίκευση αυστηρή. Δεν ζυμώνει ψωμί. Φτιάχνει μόνο αυτά τα τσουρεκόψωμα, κάτι παξιμάδια, λίγα σφολιατοειδή και καλιτσούνια, μαζί με κουλούρια της Λαμπρής και κουραμπιέδες – όλο τον χρόνο! «Καλλιτεχνικό Αρτοποιείον» αναγράφει με καλλιγραφικά η ταμπέλα και αυτό είναι όντως. Και πώς μ’ αρέσει αυτό το «ν» που ξέχασε ο καλλιγράφος στο όνομα και το στρίμωξε εκ των υστέρων, ανάμεσα στο «ω» και το «σ»… Χ.Τ.

Νικηφόρου Φωκά 93, Παλιά Πόλη Ρέθυμνο

Το υδραίικο αμυγδαλωτό στo Caprice στην Ύδρα

Εντάξει, δεν είναι μόνο το επιδόρπιο. Λαχταράω να φάω κι άλλα πράγματα στο Caprice, το ιταλικό εστιατόριο-θεσμό της Ύδρας. Γι’ αυτό και επιστρέφω συχνά-πυκνά. Κάθε φορά είναι και μια βουτιά σε γνώριμα νερά, αφού το μενού είναι πάνω κάτω σταθερό. Τόσα χρόνια τώρα, θα έπρεπε να τα είχα φάει όλα και μάλιστα από δύο φορές, αν δεν είχα κολλήσει άσχημα με τα comfort casarecce με σάλτσα ντομάτας και πρόβειο τυρί Αμαλιάδας. Και μετά από ένα λουκούλλειο γεύμα με ιταλικές πίτσες και πάστες, επιστρέφω στην αγκαλιά της Ελλάδας με το υδραίικο αμυγδαλωτό, που σερβίρουν σε επιδορπιακή λογική, με παγωτό και μαρμελάδα. Χ.Τ.

Σαχτούρη, Ύδρα, Τ/22980-52.454

Την μπουγάτσα του Select στα Γιάννενα

Στις διακοπές του καλοκαιριού, πάντα περνάω μερικές μέρες στο χωριό από όπου κατάγομαι, κοντά στα Γιάννενα. Δοθείσης της ευκαιρίας, «χτυπάω» και μια μπουγάτσα στο παλιό μπουγατσοποιείο Select, διαγωνίως απέναντι από το Ρολόι (κεντρικό σημείο των Ιωαννίνων και ιστορικό τοπόσημο στην Αβέρωφ). Άνοιξε το 1964 από τη Βασιλική Κασκάνη και τον σύζυγό της, ο οποίος είχε μάθει την τέχνη στην Κωνσταντινούπολη. Με το χέρι στην καρδιά, πιστεύω ότι είναι από τις πιο νόστιμες μπουγάτσες που έχω δοκιμάσει. Οι επιλογές είναι δύο: με κρέμα ή με τυρί. Αν θέλετε, ζητάτε και ανάμεικτη μερίδα. Παραγγείλτε μαζί και τα μικρά καλαμποκίσια ψωμάκια – περίεργο συνοδευτικό για μπουγάτσα, δεν το έχω συναντήσει αλλού, αλλά μου αρέσει πολύ. Μετατρέπει την μπουγάτσα σε φαΐ κανονικό, θρέψη και απόλαυση πακέτο. Χ.Τ.

Αβέρωβ 2, Γιάννενα, Τ/26510-71.073

Ψάρι και κατσίκι με χίλιους τρόπους στη Μαργαρίτα στην Ανάφη

Πεπόνι με ελιές και γραβιέρα. Φωτογραφία: Χριστίνα Τζιάλλα

Ψάρι ημέρας σεβίτσε. Φωτογραφία: Χριστίνα Τζιάλλα

Σε κάποια άλλη ζωή πρέπει να ήμουν Αναφιώτισσα. Την πρώτη φορά που ήρθα στο νησί, πριν από πολλά χρόνια πλέον, ένιωσα σαν να γύριζα στην πατρίδα. Σαν να το ήξερα αυτό το μέρος, σαν να είχα περάσει παιδικά καλοκαίρια εκεί. Πιστεύω βοήθησε το ότι έμενα στα δωμάτια της «Μαργαρίτας» στο Κλεισίδι γιατί εκεί έχεις την αίσθηση ότι είσαι στο εξοχικό σου και έχουν πλακώσει φίλοι και ξαδέρφια. Σήμερα, τα ηνία έχει η κόρη της Μαργαρίτας, Έφη Καλογεροπούλου. Μια αυλή των θαυμάτων είναι η «Μαργαρίτα», με άξονα την ταβέρνα, από όπου ξεκινάς το πρωί για πρωινό και καταλήγεις το βράδυ για δείπνο. Χαϊδευτικά λέω «ταβέρνα», γιατί έχει αυτή την απροσποίητη ζεστασιά που σου εμπνέουν τα αληθινά στέκια και τα παραθαλάσσια ταβερνάκια που σε δέχονται όπως είσαι, με το μαγιό και το μαλλί να στάζει. Όμως το φαγητό δεν είναι ταβέρνας. Από όταν ανέλαβε τη «Μαργαρίτα» η Έφη, η κουζίνα έχει γίνει φυτώριο για νέους ταλαντούχους μάγειρες που κάνουν το «αγροτικό» τους σε έναν παράδεισο κι έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, να πειραματιστούν και να δοκιμαστούν. Από εκεί πέρασε για ένα φεγγάρι και ο Στέφανος Μιχάλης, σεφ πλέον του Annie Fine Cooking στο Νέο Κόσμο. Πέρυσι, μαγείρευαν ντουέτο ο Άλεξ Βεζακιάδης και ο Σπύρος Τσελέντης. Αυτό το καλοκαίρι, ο Άλεξ πήρε μεταγραφή στο Στενάκι στη Σαμοθράκη, αλλά ο Σπύρος συνεχίζει. Η λογική είναι σταθερά ίδια: ντόπιες πρώτες ύλες σε ανάριες, φίνες, δημιουργικές μαγειρικές. Ο μάγειρας πρέπει να αποδείξει τα αντανακλαστικά του ‒ σήμερα μπορεί να έχει το τάδε ψάρι, αύριο το δείνα. Ό,τι πιαστεί στο δίχτυ. Τίποτα δεν πάει αναξιοποίητο και τίποτα δεν περισσεύει. Πέρυσι, δοκιμάσαμε το ντόπιο κατσίκι με χίλιους τρόπους, με χόρτα, παϊδάκι μέχρι και παστό το είχαν κάνει, κομμένο σε λεπτές φέτες σαν αλλαντικό. Φέτος, μαθαίνω ήδη ότι ο Σπύρος έχει σηκώσει το γάντι με επιτυχία. Μετανιώνω ήδη που δεν θα με βγάλει ο δρόμος κατά κει. Χ.Τ.

Τα στρογγυλά τυράκια της Τήνου

Ένα τάμα έχω εγώ όταν πάω Τήνο: να φέρω πίσω στρογγυλά τυράκια. Δεν υπάρχει αυτό το τυρί! Είναι συγγενής με το βολάκι της Άνδρου και της Σύρου κι είναι σουβενίρ απ’ τα λίγα. Με μια ντελικάτη ευχάριστη ξινάδα και βαθιά γαλατένια μυρωδιά και γεύση. Φτιάχνεται συνήθως από γάλα αγελαδινό ή και σε ανάμειξη με αιγοπρόβειο. Το παράγουν αλέθοντας το πέτρωµα -ένα ανάλατο, ουδέτερο τυρί-, το οποίο εν συνεχεία αναµειγνύεται µε αλάτι και πλάθεται στρόγγυλο σαν πορτοκάλι ή κωνοειδές σαν αχλάδι. Μπαίνει σε τουλπάνι και στεγνώνει στον αέρα για 4 µε 5 µέρες και, όσο ωριµάζει, ξεραίνεται και στεγνώνει, γίνεται πιο πικάντικο. Χ.Τ.

Παστές σαρδέλες στον Καραβόγιαννο στη Λέσβο

Στα ουζερί της Λέσβου, φτιάχνουν το δικό τους παραδοσιακό σούσι: είναι η γνωστή παστή σαρδέλα και παπαλίνα (είδος σαρδέλας που αλιεύεται στον κόλπο της Καλλονής το καλοκαίρι και κυρίως τον Αύγουστο). Συνήθως τις παστώνουν το ίδιο πρωί που θα τις προμηθευτούν από τον ψαρά για να φαγωθούν το μεσημέρι και ξαναπαστώνουν το μεσημέρι για να έχουν για το βράδυ. Στην ουσία είναι ελαφρόπαστες και όχι παστές. Στον Καραβόγιαννο στη Σκάλα Ερεσσού, για παράδειγμα, που φημίζεται για αυτή την ντελικατέτσα, τις αφήνουν στο αλάτι μόνο 2 ώρες. Έχει ενδιαφέρον και η ιεροτελεστία της κατανάλωσής τους: τις πιάνεις από την ουρά, τις σκίζεις στη μέση για να αφαιρέσεις το κόκαλο και τις τρως. Χ.Τ.

Σκάλα Ερεσού, Τ/22530-53.665

Τη φουρτάλια στο Αγνάντι

Το παλιό μπακάλικο που έγινε μεζεδοπωλείο έχει το όνομα, έχει και τη χάρη. Από το ασβεστωμένο μπαλκονάκι του χαζεύεις τη θέα στη θάλασσα και τη Σύρο στο βάθος, όσο στη κουζίνα ο κυρ Γιάννης ετοιμάζει φαγητά με νοστιμιά σπιτική. Θα πάρουμε κεφτέδες, αμπελοφάσουλα ωραία βρασμένα, ντόπιο βολάκι, αγκινάρα ξυδάτη και, οπωσδήποτε, μια φουρτάλια χοντρουλή, με πατάτες και τηνιακό λουκάνικο. Γ.Π.

Κτικάδος, Τήνος, Τ/22830-21.095

Το μπριάμ στην Τερέζα

Δικό τους λουκάνικο, μουσακά μελένιο και ελαφρύ, κεφτέδες, τραγανές μαραθοτηγανίτες και ένα μπριάμ (με λαχανικά απ’ το μποστάνι τους) που λαχταράω όλο τον χρόνο. Όλα καλά τα κάνουν στην Τερέζα, το οινοπαντοπωλείο στη Μυρσίνη που πουλάει ακόμα καθαριστικά, χαρτικά και κονσέρβες. Στην κουζίνα, η μαμά μαγειρεύει όπως ακριβώς θα έκανε και στο σπίτι της, η κόρη σερβίρει τα λίγα τραπέζια που απλώνονται δίπλα στο κηπάκι και οι υπόλοιποι καταβροχθίζουμε με μοναδική έγνοια αν έχει προλάβει να παγώσει το γλυκό ψυγείου που κάνουν για επιδόρπιο. Γ.Π.

Τερέζα, Μυρσίνη, Τήνος, Τ/22830-41320

Τα πιάτα ημέρας στο Θαλασσάκι

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Αντωνία Ζάρπα (@tothalassaki)

Οι νοστιμιές της Αντωνίας Ζάρπα και το κύμα που σκάει σχεδόν στα πόδια μου στο Θαλασσάκι την ώρα που πέφτει ο ήλιος είναι από τους πιο ωραίους συνδυασμούς που έχω βιώσει σε διακοπές. Αυτές τις μέρες έχει στο μενού όλα τα λαχανικά του θέρους σε διάφορες εκδοχές. Και τι δεν θα ‘δινα να βρίσκομαι εκεί! Μ.Π.

Υστέρνια, Τήνος, Τ/22830-31366

Τα ματσάτα στη Φολέγανδρο

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη UNCOVER (@uncover_mag)

Το δεύτερο καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις στη Φολέγανδρο είναι οι πεζοπορίες προς στις παραλίες (που μπορεί να είναι απαιτητικές, αλλά όταν φτάνεις στον προορισμό και βουτήξεις στα δροσερά, πεντακάθαρα νερά, το απολαμβάνεις πραγματικά). Το πρώτο είναι, μετά από τις πεζοπορίες και το κολύμπι, να καταλήξεις σε μια από τις δύο ταβέρνες στην Άνω Μεριά και να απολαύσεις ένα πιάτο με ματσάτα –ντόπια χειροποίητα ζυμαρικά– με κόκκινη σάλτσα και κρέας από το νησί. Μ.Π.

Η Συνάντηση Τ/22860-41208 και Καφεπαντοπωλείο της Ειρήνης, Τ/22860-41436, Άνω Μεριά, Φολέγανδρος

Οι τηγανητές πατάτες στον Ντουνιά

Ο Στέλιος και η οικογένειά του με είχαν φιλοξενήσει στη Δρακώνα πριν μερικά χρόνια. Ήθελα να ζήσω την εμπειρία του «Ντουνιά» από κοντά. Τάιζα μαζί τους τα «ζα», τους βοηθούσα στις προετοιμασίες, έκοβα φρέσκα μυρωδικά για να τα βάλουμε στα πιάτα, ζυμώναμε μαζί ψωμί και έβαζα ένα χεράκι στα μαγειρέματα. Είχα δοκιμάσει όλα τα πιάτα και ήταν όλα υπέροχα. Όμως οι τηγανητές πατάτες του Ντουνιά είναι το κάτι άλλο. Όταν ο Στέλιος τις έβαζε στο τσουκάλι του, σε ελαιόλαδο, στα ξύλα στην ανοιχτή φωτιά, περίμενα σαν μικρό παιδί να γίνουν για να τις φάω. Μ.Π.

Ντουνιάς, Δρακώνα, Χανιά, Τ/28210-65.083

Το κατσικάκι Χίου στα Αυγώνυμα

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη To Asteri Chios Avgonyma (@toasterigr)

Η θέα στο Αστέρι, στα Αυγώνυμα, είναι καθηλωτική αλλά και τα φαγητά που έχουν στο μενού δεν πάνε πίσω. Τα ψητά χιώτικης εκτροφής που σερβίρουν μαζί με κουλουρίδα Χίου (χειροποίητο ζυμαρικό) είναι λόγος να πας και να ξαναπάς. Μ.Π.

Το Αστέρι, Αυγώνυμα, Χίος, Τ/ 22710-20577

Χταπόδι και ούζο στους Λειψούς

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη “𝗔𝘀𝗽𝗿𝗮𝗸𝗶𝘀” 𝘀𝗶𝗻𝗰𝗲 𝟭𝟵𝟱𝟲 (@asprakis_ouzeri)

Στους Λειψούς μετά τις μονοήμερες κρουαζιέρες στα γύρω νησιά, οι επισκέπτες και οι καραβοκύρηδες καταλήγουν στα ουζερί του λιμανιού για τσίπουρο, ούζο ή ντόπιο κρασί και χταποδάκι. Τα χταπόδια που κρέμονται μπροστά από τα μαγαζιά είναι η πιο χαρακτηριστική εικόνα του νησιού. Μ.Π.

Ουζερί Ασπράκης, Οδός μεζέ και ούζου γωνία, Λειψοί, Τ/22470-41273

Η αστακομακαρονάδα της Σταματίας

Με θέα στην πευκόφυτη παραλία του… Πεύκου, θα απολαύσετε την πιο νόστιμη αστακομακαρονάδα της Σκύρου από τα χεράκια της κυρίας Σταματίας. Τα μακαρόνια είναι άψογα βρασμένα, ο αστακός μαλακός και μαγειρεμένος σωστά και η κόκκινη σάλτσα πεντανόστιμη. Ο αστακός υπάρχει σε αφθονία στο νησί αλλά το ψάρεμά του επιτρέπεται μόνο από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο και τότε θα τον βρείτε φρέσκο στα μαγαζιά. Μ.Π.

Ταβέρνα της Σταματίας, Πεύκος, Σκύρος, Τ/6972-558232

Το κατσίκι στην ταβέρνα Καρυδιές στη Σαμοθράκη

Κατσίκι και πάλι κατσίκι. Μετά το μπάνιο στους Κήπους με τα γκρι βότσαλα. Μετά το φαράγγι του Φονιά, τα σκαρφαλώματα στις βάθρες (ίσως κι ένα «βάπτισμα» σε παγωμένο –πολύ παγωμένο– νερό). Στην ταβέρνα Καρυδιές στην Άνω Μεριά το μαγειρεύουν με δεκάδες τρόπους. Με δαμάσκηνα. Με μελιτζάνες. Με πλιγούρι ή με κριθαράκι. Τηγανητό, στη λαδόκολλα, στα κάρβουνα, κοκκινιστό, λεμονάτο. Κατσικομακαρονάδα. Χάνεις το μέτρημα. Κι οι τσιγαριστοί γίγαντες ωραιότατοι για προθέρμανση, εκεί στη σκιερή αυλή. Α.Σ.

Άνω Μεριά, Σαμοθράκη, Τ/25510-98.266, 6977-232364