Πού θα βγάζαμε για φαγητό τους πολιτικούς αρχηγούς | ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μια και η τάση που διαμορφώνεται τελευταία στις προεκλογικές καμπάνιες των πολιτικών είναι οι πιο πριβέ «του νόου ας μπέτερ» εμπειρίες σε καφέ και εστιατόρια, όπου μας καλούν για να απολαύσουμε ένα ποτό και να μας κατηχήσουν, είπαμε να τους ανταποδώσουμε τη φιλοφρόνηση και να τους καλέσουμε κι εμείς για φαγητό. Πού όμως; Αυτό θέλει σκέψη. Ποιο εστιατόριο ταιριάζει στον Μητσοτάκη και ποιο στον Τσίπρα; Πού θα πήγαινε ο Κουτσούμπας και πού ο Ανδρουλάκης; Η αλήθεια είναι ότι ζοριστήκαμε να αποφασίσουμε. Τα κριτήρια που λάβαμε υπόψη μας είναι η προσωπικότητα του κάθε αρχηγού και η δημόσια εικόνα του, όπως διαφαίνονται μέσα από ρητά και άρρητα στοιχεία. Σκαλώσαμε και πάλι όμως. Γιατί ένα πρόσωπο δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την περσόνα που έχουν χτίσει οι επικοινωνιολόγοι του. Με άλλα λόγια, ίσως ο Τσίπρας να ήθελε βρε αδερφέ να τρώει κάθε βράδυ στο Abreuvoir, αλλά -φευ- τι θα έλεγαν οι ψηφοφόροι του; Για να ξεπεράσουμε τον σκόπελο, ακολουθήσαμε απλώς το ένστικτό μας και ιδού η επιλογή μας. Στο κάτω κάτω, εμείς καλούμε και όποιος θέλει έρχεται.

Πού θα βγάζαμε για φαγητό:

…τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Ως πρωθυπουργός που πρέπει να διαφυλάξει την εικόνα του, έχει και τα πιο πολλά να χάσει, αν κάνει μια λάθος επικοινωνιακή κίνηση. Πιστεύουμε ότι θα μας αρνιόταν μια πρόσκληση στα πιο κυριλέ εστιατόρια των Βορείων Προαστίων, αφού έως τώρα έχει σχεδιάσει προσεκτικά τις κινήσεις του έτσι ώστε να μετριάσει το προφίλ του ανθρώπου που έχει μεγαλώσει με προνόμια και είναι αποκομμένος από την πραγματική ζωή. Πρώτα η μετακόμιση των γραφείων του κόμματος στην οδό Πειραιώς, μετά η μετακόμιση του ίδιου από την Κηφισιά στο κέντρο (εντάξει, δεν πήγε και στην πλατεία Αττικής, στο Κολωνάκι πήγε), όλα έγιναν «καθ’ εικόνα και ομοίωση» του μέσου ψηφοφόρου. Δεν γίνεται ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός να μένει στην Κυψέλη κι εκείνος να είναι εξόριστος στα Βόρεια με την πλουτοκρατία. Την ίδια επικοινωνιακή γραμμή της «μη πρόκλησης» βλέπουμε να ακολουθεί και στην επιλογή των εστιατορίων όπου βγαίνει κατά καιρούς. Τον έχουμε δει βέβαια και στον Δουράμπεη, το καλό και ακριβό ψαροεστιατόριο στο Μικρολίμανο, το οποίο βρίσκεται μεν σε λαϊκή περιοχή, αλλά οι πελάτες του έρχονται από όλη την Αθήνα. Κάποιοι από αυτούς -πώς να το θέσω κομψά;- δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Εντάξει, λίγο σκληρό, το παραδέχομαι. Ας πούμε απλώς ότι δεν ξέρουν τι θα πει «μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει», πόσο κοστίζει μια φρατζόλα ψωμί και γιατί χρειάζεται να κάνεις διακανονισμό με τη ΔΕΗ. Καταλάβατε τι εννοώ, ας μην συνεχίσω για να μην μας κατηγορήσουν και για λαϊκισμό. Μόνο να δείτε τα αυτοκίνητα που είναι παρκαρισμένα απ’ έξω, θα καταλάβετε για τι κόσμο μιλάμε. Αλλά και σε κυριλέ ξενοδοχεία του κέντρου έχει θεαθεί ο Κυριάκος, για γεύματα εργασίας με υπουργούς κλπ. Σε πιο ανεπίσημες και φιλικές εξόδους, τον έχουμε δει με τα μάτια μας στον Ηλία στο Θησείο για παϊδάκι (εδώ κερδίζει πόντους με όλους τους ψηφοφόρους, γιατί -δεν μπορεί- κάποιος που τρώει παϊδάκι είναι σίγουρα «δικός μας»). Τον έχουμε δει και στο Loco, την τακερία στο Σύνταγμα, με τη Μαρέβα και μεγάλη παρέα, αλλά και για σούσι, γιατί -είπαμε- είναι μοντέρνος άνθρωπος και πολίτης του κόσμου. Ταυτιστήκατε;

Συμπέρασμα: Δεν θα μας αρνηθεί πιστεύουμε μια έξοδο στον Ζάχο στα Καμίνια. Λαϊκή γειτονιά, κουτούκι, κρασοβάρελα, φωτογραφίες του Καζαντζίδη στον τοίχο, plus ότι είναι και στέκι των Ολυμπιακών (αν θυμάμαι καλά, έχει δηλώσει Ολυμπιακός). Εναλλακτικά, θα τον πάμε στον Τσομπανάκο στην Καισαριανή για να παίξει στην έδρα του αντιπάλου. Θα φάμε ωραιότατα λεπτοκομμένα παϊδάκια («φρούτα του δάσους» τα αποκαλούν οι σερβιτόροι), κεμπάπ, σαλιγκάρια στιφάδο και ντολμαδάκια που έχει πει ότι είναι το αγαπημένο του φαγητό. Δεν ξέρουμε αν θα είναι σαν της μαμάς του της Μαρίκας (η συνταγή υπάρχει στο βιβλίο της «Συνταγές με… ιστορία»), αλλά εμάς μας αρέσουν. Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, rsvp.

…τον Αλέξη Τσίπρα

Αχ βρε Αλέξη, εσύ κι αν έχεις πρόβλημα. Όπου κι αν πας, σε περιμένουν στη γωνία και γράφουν μετά τα τρολ για σχέσεις με το κεφάλαιο και βγαίνεις εσύ προδότης των ιδεών σου. Γιατί εντάξει, και τον Κυριάκο θα τον στηλιτεύσουμε αν πάει διακοπές με κότερο, αλλά μέσα μας θα τον δικαιολογήσουμε. Αν όχι αυτός, τότε ποιος; Αλλά εσύ; Σαν τη γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να ξέρεις την αξία του φαίνεσθαι και να φυλάγεσαι από το κακό το μάτι. Αλλά εδώ που τα λέμε, τα φταις κι εσύ. Δεν αφήνεις τίποτα να πέσει κάτω κι έχεις ανάγει τις προσωπικές επιθέσεις προς τον αντίπαλο και όλο του το σόι σε πολιτικό εργαλείο. Τώρα, θα πρέπει να δεχτείς τις συνέπειες. Μπορεί να σου αρέσει μια rib eye, μια bloody Τόμαχωκ που την έφαγες κι ενθουσιάστηκες στη Θεσσαλονίκη, αλλά είναι ακριβό το σπορ της καλής κρεοφαγίας. Κι ενέχει και τον κίνδυνο να παρεξηγηθεί, θυμίζοντας κάτι από παλιό καλό πασοκικό λάιφταϊλ. Τότε ήταν η αστακομακαρονάδα, τώρα είναι τα χλιδάτα μοσχάρια Wagyu που τους κάνουν μασάζ πριν τα σφάξουν, για να έχουμε εμείς να φάμε μαλακό κρεατάκι, μην και κουραστεί η μασέλα μας. Μήπως σε παρεξηγήσουν πάλι, όπως τότε με το κότερο; Ή μήπως επιδιώκεις να σε παρεξηγήσουν; Άλλωστε, κάνεις ό,τι μπορείς να ταυτιστείς με τον Αντρέα. Wagyu it is, λοιπόν! Όμως θα σε πάμε εκεί που συχνάζουμε εμείς και μας αρέσει. Στον Βεζενέ. Άλλωστε, εσύ δεν είσαι γεννημένος μέσα στα πλούτη και τα προνόμια. Εσύ ανέβηκες μόνος σου και όπως όλοι μας, θέλεις να πάρεις μια γεύση από την καλή ζωή. Τη δικαιούσαι βρε αδερφέ.

…τον Δημήτρη Κουτσούμπα

Σύντροφε, θα σε προσέξουμε, μην αγχώνεσαι. Έχουμε παρατηρήσει τις κινήσεις σου, έχουμε αντιληφθεί την στρατηγική στροφή σου σε ένα πιο νεανικό κοινό. Κάτι το luben, κάτι η συνέντευξη στη Ναταλία Γερμανού, κάτι η συναυλία με τον Ξαρχάκο στο ΣΕΦ, όπου μάθαμε ότι μίλησες όμορφα και σωστά αποφεύγοντας να αναφερθείς στην πολιτική, όλα συνηγορούν ότι κάνεις μια προσπάθεια να βελτιώσεις το άκαμπτο προφίλ του κόμματος. Ο οποίος Ξαρχάκος ανήκει σε άλλο πολιτικό στρατόπεδο, να το πούμε κι αυτό, γιατί έτσι έδειξες το μεγαλείο σου· ότι δεν φοβάσαι να συνομιλήσεις με τον διαφωνούντα. Έριξες έτσι δίχτυ σε όλους τους μη ψηφοφόρους κι έδειξες ότι είσαι προσιτός και ότι μπορείς να συνεργαστείς. Σαν να τους απεύθυνες το δικό σου χριστοδούλειο «Ελάτε όπως είστε». Μια αγκαλιά είναι το ΚΚΕ, χωράει όλα τα απολωλότα πρόβατα. Είναι εκεί, για να πιάσει όλους -δεξιούς και αριστερούς- που έζησαν απανωτές διαψεύσεις τα προηγούμενα χρόνια και νιώθουν ματαιωμένοι. Ξέρεις τι θα έδειχνε αμέσως ότι είσαι έτοιμος να βάλεις νερό στο κρασί σου; Όχι, όχι, προς Θεού, δεν εννοούμε να αλλάξεις μυαλά και ιδέες. Αλλά να παίξεις καλύτερα το επικοινωνιακό παιχνίδι και να κλείσεις το μάτι στους αναποφάσιστους, τώρα, όσο προλαβαίνεις. Κάνε την κόντρα! Βγες έξω από το comfort zone σου. Δεν πειράζει αν προκαλέσεις και λίγο. Ευτυχώς οι σταθεροί ψηφοφόροι του ΚΚΕ δεν ακολουθούν τον πρόεδρο, αλλά την Ιδέα. Θα τους ξενίσεις, αλλά θα το ξεπεράσουν. Βγες σε κάτι μοντέρνο, καινούργιο, λίγο χίπστερ. Σαν το Pharaoh. Δεν είναι και εντελώς κουλό, σκέψου το. Στην πλατεία Κάνιγγος είναι, στα Εξάρχεια. Φασαριόζικο, cool, με ωραίο crowd. Μοδάτο αλλά και σοφιστικέ. Έλα όπως είσαι. Ταιριάζεις.

…τον Νίκο Ανδρουλάκη

Τον κ. Ανδρουλάκη δεν τον ξέρουμε καλά. Έχει ακόμα το μυστήριο του καινούργιου έρωτα. Γι’ αυτό και δυσκολευόμαστε να επιλέξουμε το ιδανικό στέκι. Όπως στο πρώτο ραντεβού, θέλουμε να τον εντυπωσιάσουμε, αλλά να νιώσει και άνετα. Είναι πιο νέος και από τον Τσίπρα, έχει ζήσει στο εξωτερικό και είναι και πολυταξιδεμένος. Πόσο δύσκολο θα είναι να ταιριάξουμε; Προς στιγμήν σκέφτηκα να τον πάμε σε κανένα κρητικό εστιατόριο, αλλά φαντάζομαι αυτά θα τα έχει φάει με το κουτάλι. Από την άλλη, τώρα που είμαστε ένα βήμα πριν την κάλπη, ίσως να θέλει να θυμίσει στους Κρητικούς ότι δεν έχει ξεχάσει τις ρίζες του. Θα ψήφιζα τον Μίτο, τον συνοικιακό καφενέ του Ρεθυμνιώτη Μανώλη Χνάρη στην Καλλιθέα. Θα βεβαιωθούμε πρώτα ότι έχει χοχλιούς, που ξέρουμε ότι είναι η αδυναμία του.

Ή μήπως να κρυφτούμε από όλους και από όλα σαν παράνομο ζευγαράκι; Να ξεχάσει κι εκείνος λίγο τις παρακολουθήσεις, που όσο να πεις θα του έχουν αφήσει ένα σύνδρομο καταδίωξης. Ιδανικό σποτ, ο Κουτρούλης στους Αμπελόκηπους. Υπόγειο ταβερνάκι, κρυμμένο, δεν έχει ούτε ταμπέλα. Έχει όμως καλό φαγητό και γαρδουμπάκι γλυκοφάγωτο. Αλλά, δεν ξέρω… Μήπως παραείναι καλτ για τον Ανδρουλάκη; Κάτοικος Παπάγου είναι ο άνθρωπος. Δεν ξέρω, επιφυλάσσομαι. Μήπως δεν ταιριάζουμε τελικά;

…τον Γιάνη Βαρουφάκη

Εντάξει, ξέρουμε πού δεν θα πάμε με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Όχι άλλες Γιάντες και όχι άλλα Εξάρχεια. Νισάφι πια Γιάνη μου, υπάρχουν κι αλλού εστιατόρια, το έκανες το statement, το καταλάβαμε. Είσαι cool. Μέχρι και ξύλο έφαγες για να μην στερηθείς το στέκι σου και αυτό το επικροτούμε. Τα στέκια είναι ιερά. Φόρα τώρα το δερμάτινό σου και ακολούθησέ μας για μια εμπειρία τύπου Hangover. Δεν θα τη θυμάσαι, αλλά θα υπάρχουν οι φωτογραφίες για να το αποδείξουν. Προτείνω να ξεκινήσουμε χαλαρά από κάποιο νεοπλουτίστικο εστιατόριο «to be seen» στην παραλιακή γκαζώνοντας επιδεικτικά και να καταλήξουμε στα μπουζούκια. Ξέρω, ξέρω, ούτε σηκωτός. Το δέχομαι. Ούτε εμείς διασκεδάζουμε έτσι, αλλά κάπου κάπου καλό είναι να ερχόμαστε σε επαφή και με μια άλλη πραγματικότητα, για να μην γινόμαστε αυτάρεσκοι. Ίσως ήρθε η ώρα να βγούμε από τον μαγικό καθρέφτη που δείχνει τα πράγματα όπως θέλουμε εμείς να είναι. Εκεί έξω υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που ζει, αναπνέει και πορεύεται ερήμην μας. Είναι επικίνδυνο να τον αγνοούμε. Δες λοιπόν αυτή την έξοδο σαν συνταγογραφούμενη εμπειρία. Όσο πικρό και αν είναι το φάρμακο, πρέπει να το πιεις.

…τον Κυριάκο Βελόπουλο

Mία είναι η λύση για τον πρόεδρο της Ελληνικής Λύσης. Το ντελίβερι. Δύσκολο να τον βγάλουμε στα στέκια που μας αρέσουν. Και τι να πούμε; Θα πρέπει να διαβάσουμε και κάποια από τα βιβλία του για να έχουμε θέμα συζήτησης; Ωχού και δεν με νοιάζει.