Σκιάθος: 7 νόστιμα στέκια από τον insider Γιώργο Πίττα | ΕΞΟΔΟΣ

Aπό τους «δημοσιογράφους» της γαστρονομίας ελπίζω να είμαι από τους πρώτους, ίσως και ο πρώτος που πάτησε το πόδι του στο νησί και απόλαυσε τα ψαράκια του, καθότι το 1967, δεκατριάχρονος, έτρωγα μπαρμπουνάκια στην ταβέρνα του Αργύρη, στην παρθένα τότε αμμουδιά των Κουκουναριών. Από τότε η Σκιάθος -όπως και πολλά άλλα νησιά- τουριστικοποιήθηκε και έχασε την επαφή με τη γαστρονομική παράδοσή της και αρκέστηκε στην παρασκευή των τουριστικών στερεότυπων φαγητών ή προσφάτως στην υιοθέτηση διεθνών προτάσεων. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια στη Σκιάθο δημιουργήθηκαν και σταθήκαν -από τη στήριξη της πελατείας τους κυρίως, και λιγότερο από την διαφημιστική τους προβολή- γαστρονομικά στέκια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μακριά από τη σεβιτσομανία, την ταρταρομανία και την καρπατσομανία που έχουν κατακλύσει εφέτος τον τόπο, παραθέτω με βάση τα γούστα μου ό,τι πιο ιδιαίτερο, εκλεκτό και έντιμο υπάρχει στο νησί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλα του ιδίου σχετικά επιπέδου μαγαζιά εστίασης που μπορούν να ικανοποιήσουν τους απαιτητικούς επισκέπτες του νησιού.

Οι επιλογές μου περιλαμβάνουν: δύο μικρά ταβερνάκια μέσα στην πόλη (Αμφιλύκη, Καλό πηγάδι), ένα ταπεινό αλλά ουσιώδες fine dining εστιατόριο (Εξάντας), μια τυπική αλλά αξιοπρεπή, μεγάλη ψαροταβέρνα (Ακρογιάλι), ένα ταβερνάκι στα ορεινά του νησιού με μαμαδίστικες γεύσεις (Ανατολή) και δύο ιδιαίτερα beach-bars γαστρονομικά στέκια που διαφέρουν πολύ από τα συνηθισμένα θορυβώδη μπιτσόμπαρα (Διαμάντι beach bar και Ταρσανάς beach bar).

Αμφιλύκη

Αν θα ’πρεπε κάποια ταβέρνα της Σκιάθου να δικαιούται βραβείο ελληνικής κουζίνας, αυτή θα ήταν δίχως άλλο η ταβέρνα Αμφιλύκη. Γιατί είναι αυτή που όσο καμία άλλη προσφέρει την παραδοσιακή Σκιαθίτικη κουζίνα, πάντρεμα δηλαδή των ψαριών και των τσοφλιών (έτσι λέγαν τα καραβιδοειδή και τους αστακούς οι Σκιαθίτες, γιατί δεν είχαν ψαχνό και δεν φτούραγαν για χόρταση στις πολυπληθείς οικογένειες) με λαχανικά. Το Αμφιλύκη βρίσκεται κρυμμένο κοντά στην Ακρόπολη της Σκιάθου, ψηλά στην πλαγιά της παραλίας της Μεγάλης Άμμου με μια συγκλονιστική θέα στη θάλασσα και στα νησάκια Τσουγκριά και Τσουγκριάκι. Την ταβέρνα διαχειρίζεται ο Χρήστος Καλογιάννης με την οικογένειά του (την αδελφή του Μαρία, τη γυναίκα του και την κόρη του). Από τα εδέσματά τους ξεχωρίζει η σύβραση σφυρίδας με ντοματούλα (ένα ποίημα), οι καραβίδες με κολοκυθάκια, μια θεσπέσια ελαφριά και φινετσάτη γεύση, αλλά και οι συναγρίδες στιφάδο και το καπνιστό συκώτι σκλεπούδας (πεσκανδρίτσας). Κάθε μέρα έχει και μία έκπληξη που φυσικά γίνεται ανάρπαστη.

Ακρόπολη Σκιάθου, Τ/24270-22.839

Καλό πηγάδι

Σε απόσταση 500 μέτρων μακριά από το λιμάνι, κρυμμένο πίσω από το σχολείο, βρίσκεται το Καλό Πηγάδι, το ουζερί των ψαράδων, της εργατιάς και κάποιων «ψαγμένων». Τίποτα το επιτηδευμένο, τίποτα το φανταχτερό. Μια δίρριχτη τέντα που λειτουργεί από Μάρτη ως Δεκέμβρη -τον υπόλοιπο καιρό ο κόσμος στριμώχνεται μεσ’ το μαγαζί- και ένα διχτάκι στον τοίχο, λαϊκή διακόσμηση, για να υπενθυμίζει την προέλευση των μεζέδων. Ο Γιάννης και η Ζωή Πασχάλη και ο γιος τους ο Νίκος σας υπόσχονται γεύσεις διαλεκτές, όπως μπρασκοουρές σκορδαλιά, σουπιές με κολοκυθάκια, απίστευτα νόστιμους γαριδοκεφτέδες, αυγά σουπιάς, λυράκια (κολοκυθάκια σκιαθίτικα), χταποδάκι ξιδάτο, τουνάκι ψητό, σαλατούρι, φάβα με ξιδάτους γαύρους… Τι άλλο να επιθυμεί για τσιπουρομεζέ ο καλός ο άνθρωπος;

Πίσω από το γυμνάσιο, πόλη Σκιάθου, Τ/24270-23.112

Ακρογιάλι

Τ΄ Ακρογιάλι είναι μία από τις 15 ψαροταβέρνες που βρίσκονται στην ακροθαλασσιά της πόλης της Σκιάθου στον δρόμο προς το αεροδρόμιο. Στημένη πάνω στη θάλασσα πάνω σε υποστυλώματα σε ξύλινη εξέδρα, σκεπασμένη με στέγη, με μια μοναδική εγγύτητα στο θαλάσσιο κύμα, ξεχωρίζει, γιατί είναι πάντα γεμάτη, το προσωπικό της εδώ και χρόνια το ίδιο, ευγενέστατο με εξυπηρέτηση που σκλαβώνει. Η κουζίνα του Κωνσταντίνου Γεωργούλα είναι πλούσια, θα βρεις από όλα, σαλάτες, λαδερά, μαγειρευτά, της σχάρας, αλλά το δυνατό του σημείο είναι οι θαλασσινοί μεζέδες και τα ψάρια που του φέρνουν καθημερινά οι φίλοι του ψαράδες. Προτείνουμε το φρέσκο χταπόδι στη σχάρα, μυδοπίλαφο, φρέσκο τόνο Αλοννήσου, σουβλάκι ή φιλέτο ξιφία, αστακούς και γαρίδες, τον μπακαλιάρο πλακί που ήταν πεντανόστιμος και φυσικά ό,τι σας γυαλίσει στο μάτι από τα ψάρια και θαλασσινά.

Παραλιακός Σκιάθου, Τ/24270-21.330

Εξάντας

Σε μια αυλή ενός νοικοκυρεμένου μικρού ξενοδοχείου, χωρίς τις υψηλές περγαμηνές των τετράστερων και πεντάστερων, σε μια μαγική βεράντα με θέα την πανέμορφη παραλία της Μεγάλης Άμμου, σε απόσταση περιπάτου από το λιμάνι της Σκιάθου, ο Κώστας και ο Θανάσης Ζούκας, αφού σπούδασαν και οι δύο μαθηματικοί, ανέλαβαν το πατρικό ξενοδοχείο, και το 2001 έστησαν το εστιατόριό τους, τον Εξάντα.

Και φυσικά αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα ότι το καλό εστιατόριο δεν είναι αποτέλεσμα επενδύσεων και ισχυρών ονομάτων, αλλά βαθιάς και ουσιαστικής αγάπης για τη σύγχρονη δημιουργική ελληνική κουζίνα και τους δημιουργούς της. Η κουζίνα του είναι όντως δημιουργική (πάντα μαγειρεύουν νέοι ταλαντούχοι σεφ) με ορισμένα πιάτα να είναι αξεπέραστα (π.χ. φαγκρί στιφάδο με τρεις υφές κρεμμυδιού).

Μεγάλη Άμμος, Τ/24270-24.035

Ανατολή

Λίγο έξω από την πόλη της Σκιάθου, στην περιοχή Καλύβια, μακριά από τα τουριστικά εστιατόρια-ταβέρνες της, στην κορφή ενός λόφου με άπλετη θέα στο πέλαγος και ΒΑ προς την Σκόπελο και στο βάθος την Αλόννησο, θα συναντήσουμε ένα παραμυθένιο ταβερνάκι. Το φαγητό στην ταβέρνα Ανατολή είναι η λαϊκή μαμαδίστικη κουζίνα, που όσο περνάει ο χρόνος σπανίζει, γιατί εκλείπουν πια οι μαμάδες που να κατέχουν την τέχνη. Η Κούλα και η Ελευθερία μαθήτευσαν κοντά στη μάνα τους, κυρά-Κατίνα που ακόμα δεν το βάζει κάτω. Τα κύρια φαγητά στην Ανατολή είναι τα μαγειρευτά, κόκορας, κατσικάκι ντόπιο -λουκούμι σκέτο-, λαδερά, στριφτές πίτες, γιαπράκια, σουτζουκάκια σμυρναίικα με μπόλικη κανέλα, κολοκυθοανθοί γεμιστοί με ρύζι και μυρωδικά, τσιτσίραβλα και κρίταμα που συνοδεύουν τον ξιδάτο γαύρο, τυροπιτάκια στο τηγάνι, και τηγανητοί κολοκυθοανθοί.

Καλύβια, Τ/24270-21.907

Ταρσανάς

Ο Ταρσανάς στις Κεχριές είναι ένας τόπος γαλήνης, ένας τόπος χωρίς μουσική, ένας ξεχασμένος παράδεισος. Εξαγνισμένος από την ομορφιά, στις εκβολές του μικρού ποταμού – που έχει χειμώνα καλοκαίρι νερό –, ανταμώνεις μετά από μια μαγευτική διαδρομή 12 χλμ. μια πανέμορφη και γλυκιά αμμουδιά, όπου τα παλιά χρόνια λειτουργούσε ένας ταρσανάς. Αυτήν την ονομασία διάλεξε ο Αργύρης για να φτιάξει τον παράδεισό του. Το νερό του ποταμιού χρησιμοποιείται και για ντουζιέρα μετά το μπάνιο της θάλασσας, και βγαίνει μέσα από μια γλυπτική ξύλινη κατασκευή. Άφθονο δροσερό νερό, να πλένεσαι όσο χρόνο θες, χωρίς να στεναχωριέσαι για το ξόδεμά του. Το ίδιο μεράκι έβαλε ο Αργύρης και στο φαγητό. Όχι πολλά πράγματα, αλλά μοναδικά. Δυο καΐκια τού φέρνουν από τον γιαλό απευθείας ψάρια ημέρας, αστακούς και χταπόδια, αλλά συχνά θα βρεις και διάφορα όστρακα. Σαλατούλες, θαλασσινές μακαρονάδες, μια όμορφη λίστα κρασιών, από όπου δεν λείπει και το εμφιαλωμένο κρασί του νησιού.

Κεχριές, Τ/697-72.59.325

Διαμάντι Beach Bar

To Διαμάντι Beach Bar είναι ένα μικρό άτυπο club, όσων έχουν χορτάσει από πολιτισμό και υπηρεσίες και θέλουν να ζουν σαν Ροβινσώνες Κρούσοι. Ξύλινες καλαίσθητες αυτοκατασκευές, σανιδένια πατώματα που στερεώνονται σε κορμούς δέντρων, αιώρες, οι σερβιτόροι να σερβίρουν ξυπόλητοι και γενικά μια ατμόσφαιρα χαλαρή, και οι επισκέπτες κάτι μεταξύ Bobos (συντομογραφία των bourgeois-bohème) και Bohos (συντομογραφία των bohemian) να απολαμβάνουν την περιπέτεια ενός ταξιδιού με πλεούμενο σκάφος για να φτάσεις στην παρθένα αυτή παραλία. Όσο ατημέλητος κι αν φαίνεται ο χώρος, τόσο αισθητικά άρτια είναι τα πιάτα και ενδιαφέρουσες οι γεύσεις τους. Εκτός των ψαγμένων γεύσεων η Κατερίνα Χούμα, η ιδιοκτήτρια του beach bar, σερβίρει ως πιάτα ημέρας τα φαγάκια της μητέρας της, κολοκυθοανθούς με ρύζι και βότανα, λαδερά, γεμιστά, ενώ όταν οι ψαράδες τής φέρνουν ψάρια, θα τα ψήσει και θα τα σερβίρει με βλίτα.