4 μαγαζιά «τσέπης» που χωράνε καλό φαγητό και έξυπνες ιδέες | ΕΞΟΔΟΣ

Μια ελάχιστη πρόσοψη, ένας πάγκος ή τραπέζια που μετριούνται στα δάχτυλα, μαζί με γενναίες δόσεις φαντασίας και ευρηματικότητας, χαρακτηρίζουν τα «μαγαζιά τσέπης» που αγαπάμε στην Αθήνα. Ό,τι τους λείπει σε τετραγωνικά το αναπληρώνουν με έξυπνες ιδέες και ατμόσφαιρα που δύσκολα θα πετύχεις σε μεγαλύτερους χώρους. Στα πιο χαριτωμένα μικρά της πόλης στριμωχνόμαστε για ράμεν, κρασί, σάντουιτς, σούσι και όχι μόνο.

Ikigai & Ekiben Kitchen: μια ιαπωνική γωνιά που δεν μοιάζει με άλλη

Ένας μινιόν παιδότοπος για τους λάτρεις της ιαπωνικής κουλτούρας άνοιξε τις πόρτες του στην οδό Σκούφου, στο Σύνταγμα, κατά τη διάρκεια των γιορτών. Ο χώρος που φέρει την υπογραφή του Άρη Βεζενέ μπορεί να είναι μικρός, ωστόσο αυτό δεν τον εμποδίζει από το να στεγάζει όχι ένα, αλλά δύο πρότζεκτ μαζί: ένα νέας γενιάς ιαπωνικό παντοπωλείο και ένα εστιατόριο με τρεις θέσεις. Στα ράφια του βρίσκουμε, μεταξύ άλλων, παλαιωμένες soy sauce, εξαιρετικά premium σησαμέλαια, πρωτότυπα αρωματικά ξίδια, σπάνια ντρέσινγκ (π.χ. γλυκό ξίδι καπνισμένο με ξύλο κερασιάς) αλλά και χειροποίητα κεραμικά Ελλήνων και Ιαπώνων καλλιτεχνών, μαγειρικά σκεύη, αξεσουάρ και ιαπωνικό μαγειρικό εξοπλισμό, όπως εκείνο τον κομψό και χαριτωμένο τρίφτη wasabi. Το κρεοπωλείο του Ikigai προτείνει όχι μόνο την ιαπωνική ράτσα Wagyu, αλλά και γενικότερα τη φιλοσοφία της ιαπωνικής και κορεατικής χασαπικής, ενώ στην κάβα κρύβεται μια αξιόλογη συλλογή από ιαπωνικά ουίσκι, με ιδιαίτερη έμφαση σε συλλεκτικής αξίας, δυσεύρετες ετικέτες. Όσοι τυχεροί προλάβουν θέση στη μαρμάρινη μπάρα θα απολαύσουν ράμεν, sando, gyoza ή ένα «μυστικό» omakase menu. Για όσους δεν προλάβουν, ευτυχώς το Ekiben λειτουργεί και με take away. Γ.Π.

Σκούφου 15, Σύνταγμα, Τ/210-32.50.535

Tuk Tuk: η μικρή Ταϊλάνδη του Κουκακίου

Χτυπώντας γόνατα με τους διπλανούς στον στενό πάγκο του Tuk Tuk, νιώθεις ότι βρέθηκες για λίγο σε κάποιο δρομάκι της Μπανγκόκ. Μέσα στα λίγα τετραγωνικά έχουν χωρέσει ένα σωρό μικροαντικείμενα: από φαναράκια, παχουλούς Βούδες και πλαστικές γάτες που χαιρετάνε ασταμάτητα μέχρι πλαστικά φυτά, ομπρελίτσες και πόστερ από τον ταϊλανδέζικο κινηματογράφο των ’60 – ένα χαριτωμένο, κιτς μικροσύμπαν που χωράει ίσα ίσα καμιά δεκαριά άτομα. Σε απόσταση αναπνοής, στην ανοιχτή κουζίνα, βλέπεις τηγάνια με φωτιές, ντάμπλινγκ-μπουκίτσες να μαγειρεύονται στον ατμό, νουντλς να γυαλίζουν όσο ανακατεύονται μέσα στις σάλτσες τους. Όταν το τσίλι ακουμπάει στο καυτό γουόκ, οι μύτες των θαμώνων γαργαλιούνται αμέσως. Στα σταθερά της παραγγελίας: το pad thai, τα καλαμάκια κοτόπουλου με σάλτσα φυστικοβούτυρου και καυτερές, πικλαρισμένες πιπεριές, το κάρι massaman (με καρύδα, ταμάρινδο και φυστίκια) και το εθιστικό Pad Grapao Muu, ένα πιάτο με αρωματικό, καυτερό κιμά που συνοδεύεται από τηγανητό αυγό και ρύζι γιασεμί. Γ.Π.

Βεΐκου 40, Kουκάκι, Τ/211-40.51.947

Η Μarketta: μικρό, νόστιμο διάλειμμα

Είναι πολύ χαριτωμένο το μαγαζάκι που έστησε στη Λέκκα η Έρικα Κρος. Βλέποντας τις φρέσκες σαλάτες και τα σάντουιτς στη βιτρίνα, δεν θες και πολύ να μπεις και να πιάσεις μια γωνιά στη μικρή σάλα, βαμμένη σε απαλό μπλε, που θα ’ναι δεν θα ’ναι 20 τετραγωνικά, και να φας κάτι νόστιμο στα γρήγορα. Τέσσερα τραπέζια έχει όλα κι όλα η Marketta απέναντι από τον πάγκο με τη μηχανή του καφέ και τα ράφια με τα περιοδικά και τα βιβλία μαγειρικής, τις χειροποίητες πίκλες και τα ξίδια. Το μάξιμουμ που xωράει είναι δέκα άτομα. Μου αρέσει το beetbouleh του, ένα διαφορετικό ταμπουλέ που φτιάχνουν με πλιγούρι, παντζάρι, μύρτιλα, σμέουρα, βατόμουρα και βινεγκρέτ με φρούτα του δάσους, και η χορταστική σαλάτα με κέιλ, φακές πράσινες, ελιές, καβουρδισμένα αμύγδαλα και κομματάκια πορτοκαλιού, στην οποία μπορείς αν θέλεις να προσθέσεις και φέτα. Μου αρέσουν και τα σάντουιτς με χειροποίητη φοκάτσια, ιδίως αυτό με τον τόνο κονφί, τα φρέσκα σαλατικά και τη σπιτική μαγιονέζα. Τώρα που κρύωσε ο καιρός, θα ξεκινήσουν να σερβίρουν και κοτόσουπα, παραδοσιακή, με αυγολέμονο – άλλος ένας λόγος να περάσεις το κατώφλι. Α.Σ.

Λέκκα 10, Σύνταγμα, Τ/210-32.25.388

Sushimou: σούσι μπαρ για 12

Είναι ιδιαίτερη εμπειρία το φαγητό στο λιλιπούτειο σούσι μπαρ του Αντώνη Δρακουλαράκου. Δώδεκα άτομα κάθονται στον πάγκο μπροστά του την ώρα που κόβει τα σασίμι και σχηματίζει με επιδέξιες κινήσεις τα νιγκίρι – υπάρχουν και μερικές ακόμη θέσεις έξω. Εδώ ο δρόμος είναι ένας, omakase, σαν να λέμε «μενού του σεφ» στα γιαπωνέζικα. Και διαμορφώνεται με ό,τι βρίσκει ο ίδιος καθημερινά στην αγορά: σφυρίδες, χριστόψαρα, μαγιάτικα και δράκαινες, μπαρμπούνια, κοκκάλια, σαρδέλες αλλά και καραβίδες, που την τελευταία φορά που πήγα ήταν φα-ντα-στι-κές. Το σενάριο έχει σπαρταριστές πρώτες ύλες, καλοακονισμένη τεχνική και μια ωραία διαδραστικότητα. Και σάκε και γιαπωνέζικα ουίσκι έχει, πλην όμως στο Sushimou αγαπούν και το κρασί. Στη μικρή λίστα-χάρτη της Ελλάδας βρίσκεις 10-12 ετικέτες σε πολύ καλές τιμές, ωστόσο υπάρχουν πολλές ακόμη, εκτός λίστας, από τον ελληνικό και τον διεθνή αμπελώνα, που έρχονται σε μικρές παρτίδες κι αλλάζουν συχνά, ενώ με μια έξτρα χρέωση μπορείς να φέρεις τη δική σου φιάλη. Καθώς ο μικρός χώρος είναι αρκετά δημοφιλής και τα Σαββατοκύριακα δεν ανοίγει, χρειάζεται κράτηση μία-δύο εβδομάδες νωρίτερα. Α.Σ.

Σκούφου 6, Σύνταγμα, Τ/211-40.78.457