Εκτός από το κολοκύθι, η κολοκυθιά μάς δίνει και τους δύο ειδών ανθούς της. Αυτοί που βγαίνουν από το ίδιο το κολοκυθάκι και λέγονται κολοκυθοκορφάδες και αυτοί που βγαίνουν από το κοτσάνι και είναι οι κολοκυθοανθοί. Οι κολοκυθοκορφάδες συνήθως τηγανίζονται με χυλό αλευριού, ενώ οι κολοκυθοανθοί γεμίζονται και γίνονται στην κατσαρόλα ή στον φούρνο. Οι κολοκυθοανθοί είναι από τα νοστιμότερα πιάτα της ελληνικής κουζίνας. Μπαίνουν σε αναρίθμητα καλοκαιρινά πιάτα: σε τουρλού, στα γεμιστά, στα τσιγαριστά χόρτα και σε υπέροχες χορτόπιτες με βλίτα και άλλα εποχικά υλικά. Μόνοι τους οι ανθοί γίνονται γεμιστοί, κυρίως με ρύζι, στον φούρνο, στην κατσαρόλα ή ακόμη και πανέ στο τηγάνι. Είναι ένα αγαπημένο καλοκαιρινό πιάτο που συναντάμε σε πολλά μέρη της Ελλάδας με λιγοστές παραλλαγές, από τα νησιά και τα παραθαλάσσια μέρη μέχρι τα ορεινά χωριά.
Δυόσμος: Στο μοχίτο, στη σαλάτα αλλά και στην ομελέτα
Τι προσέχουμε όταν διαλέγουμε κολοκυθοανθούς
Για την επιλογή και την αγορά των κολοκυθανθών, έχουμε την εξής συμβουλή: Αν έχουμε έμπιστο και καλό μανάβη ή παραγωγό στη λαϊκή, ζητάμε να μας φέρνει (και προτιμάμε) τους αρσενικούς κολοκυθανθούς, δηλαδή αυτούς που καταλήγουν σε μίσχο και όχι στο ίδιο το κολοκυθάκι, όπως συνήθως τους βρίσκουμε. Οι αρσενικοί ανθοί είναι ανοιχτοί στην κορυφή, σαν χωνιά, και πολύ τρυφεροί και εύκαμπτοι, ιδανικοί για γέμισμα, σε αντίθεση με τους θηλυκούς που σπάνε εύκολα. Οι αρσενικοί ανθοί πωλούνται συνήθως στις λαϊκές αγορές σε ματσάκια, σαν ανθοδέσμες. Επειδή όμως τις περισσότερες φορές βρίσκουμε θηλυκούς, επιλέγουμε σχετικά μικρούς που είναι πιο τρυφεροί και με ένα μαχαιράκι αφαιρούμε από τη βάση στο εσωτερικό κάθε ανθού τη χοντρή πορτοκαλόχρωμη βάση, προσεκτικά, για να μη σκιστεί ο ανθός.
