Παραδοσιακές πίτες: στην Κύπρο φτιάχνουν πίτες που εκπλήσσουν

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΠαραδοσιακές πίτες: 6 εμβληματικές συνταγές της Πελοποννήσου

Απίθανες και πρωτότυπες όλες οι κυπριακές πίτες. Γνωρίζουμε καλύτερα τις πασχαλινές φλαούνες και τις ελιόπιτες, αλλά τι να πούμε και για τις μυλλόπιτες (από τη λέξη «μύλλα», που σημαίνει το λίπος του ζώου, κυρίως χοίρου), δηλαδή τηγανόπιτες με μείγμα από αλεύρι και σιμιγδάλι, ζυμωμένες με καλής ποιότητας λαρδί; Μαστόρικα διπλώνονται και κόβονται, ώστε στο τέλος να γίνουν σαν χοντρούτσικοι δίσκοι, που τηγανίζονται σε λαρδί και ραντίζονται με μέλι. Παραδοσιακά, τις έφτιαχναν για να τις προσφέρουν στους θεριστάδες όταν ολοκληρωνόταν ο θερισμός, αλλά, ακριβώς επειδή ήταν περίτεχνες και δύσκολες, τις ετοίμαζαν και όταν ήθελαν να κεράσουν επίσημο ή αγαπημένο καλεσμένο. Αγαπητές είναι και οι «τρυπητές», λεπτές και προζυμένιες τηγανητές πιτούλες, που επίσης σερβίρονται με μέλι και οφείλουν το όνομά τους στις τρυπούλες που εμφανίζουν στην επιφάνειά τους, λόγω του προζυμιού.

Συγγενικές τους είναι οι λαγγόπιτες, που φτιάχνονται σε θρησκευτικές γιορτές, όπως την ημέρα του Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου. Ξακουστή για τη νοστιμιά της είναι και η στριφογυριστή σαν σαλίγκαρος «καφουρόπιτα», που τηγανίζεται γενναιόδωρα αλειμμένη με «καφούριν», δηλαδή με την τσίπα, το καϊμάκι του γάλακτος, αμέσως μετά το άρμεγμα, ενώ σε διάφορες παραλλαγές της, ανάλογα με την περιοχή, μπορεί να περιέχει και γέμιση, συνήθως από σταφίδες ή αμύγδαλα με κανέλα. Είναι γνωστή και σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ως τσιπόπιτα. Οι κολοκοτές πάλι, εξίσου φημισμένες, είναι πίτες που εξακολουθούν να φτιάχνονται στη μικρή Σαρακοστή, τη νηστεία δηλαδή που προηγείται των Χριστουγέννων, τότε που αφθονούν οι κολοκύθες. Η νοστιμιά τους έδινε στη νηστεία γλύκα και απόλαυση.