Η βασίλισσα του καλοκαιριού, ντομάτα, και άλλα υλικά της εποχής όπως τα κολοκυθάκια πρωταγωνίστησαν στις προτιμήσεις της ομάδας του Γαστρονόμου αυτό τον μήνα. Φτιάξαμε συνταγές γρήγορες και εύκολες, πιάτα με αυγά, δροσιστικά παγωτά αλλά και μία φανουρόπιτα-θαύμα. Ελπίζουμε να σας δώσουν έμπνευση για τα μαγειρέματα των τελευταίων εβδομάδων του καλοκαιριού.
Ο καγιανάς του 2023

Ξεκίνησα να τον ετοιμάζω για πρωινό και καταλήξαμε να τον τρώμε και για μεσημεριανό και για βραδινό και για σνακ στη διάρκεια της ημέρας. Είναι ζουμερός και μυρωδάτος, εύκολος και με μερικά κολπάκια αρκετά γρήγορος. Όταν συνειδητοποίησα ότι τον καταναλώνουμε τακτικά, έψηνα μεγάλες ποσότητες από ντοματίνια στη λαμαρίνα του φούρνου και τα προσέθετα, έτοιμα πλέον, στον καγιανά. Τα ντοματίνια αυτά ήταν τέλεια και μαζί με φρεσκοβρασμένα σπαγγέτι. Στη συνταγή του καγιανά έχει και ελαιόλαδο και βούτυρο. Το έκανα και με σκέτο ελαιόλαδο και ήταν εξίσου νόστιμος. Δώστε σημασία στα παξιμάδια ή στο ψωμί που θα τον συνοδεύσουν γιατί οι «βουτιές» επιβάλλονται. -Μαρία Βασιλοπούλου
Μουχλαμάς (ποντιακή «στραπατσάδα» με κιμά)

Αυγουστιάτικα ομολογώ πως δε με είδε και πολύ η κουζίνα μου. Μπήκα βγήκα με το μαγιό 2, 3 φορές, έφτιαξα λίγα φαγάκια γρήγορα και εύκολα, και τράφηκα με δεκάδες κιλά ντομάτες, τυρί, φρούτα και ωμά λαχανικά. Από τις ελάχιστες φορές που αφιέρωσα λίγο χρόνο παραπάνω ήταν για να ετοιμάσω τη σπεσιαλιτέ μου, το αγαπημένο μου φαγητό που φτιάχνω τουλάχιστον μια φορά τον μήνα. Μακαρόνια με κιμά δηλαδή, με συνταγή που θα σας πω μια άλλη φορά. Ο λόγος που αναφέρομαι στην αυγουστιάτικη εκδοχή της λατρεμένης μακαρονάδας μου είναι η περίπτωση της ανακύκλωσης της μεθεπόμενης ημέρας. Τι κάνουμε με τον περισσευούμενο κιμά αν έχουμε μπουχτίσει να τρώμε δυο μέρες σερί μακαρόνια; Απλούστατα τον ρίχνουμε στο τηγάνι μαζί με μερικά αυγά. Το έκανα και το απόλαυσα σχεδόν όσο και την κιμαδομακαρονάδα μου. Αργότερα εντόπισα πως υπάρχει και μια παραδοσιακή ποντιακή συνταγή βασισμένη σε αυτήν ακριβώς την ιδέα, λέγεται μουχλαμάς, και μια έξοχη εκδοχή της μας δίνει η Νένα Ισμυρνόγλου. Θα χρειαστείτε μια φραντζόλα ψωμί για τις βούτες, κι ένα ωραίο κόκκινο κρασί για συνοδεία. -Νικολέτα Μακρυωνίτου
Ζυμαρικά με τραγανά κολοκυθάκια και προβολόνε (Pasta alla Nerano)


Τα καημένα τα κολοκυθάκια συνήθως…χτυπάνε παλαμάκια. Έχουν δηλαδή δεύτερο ρόλο στα μαγειρέματα. Άντε, να τα φάμε μόνα τους βραστά και να τα επαινέσουμε για την γλύκα τους. Κατά τα άλλα συνοδεύουν και αναδεικνύουν τις άλλες γεύσεις (βλέπε μπριάμ, γεμιστά κ.ο.κ.) Αυτός ίσως να είναι ο λόγος που η συνταγή για Pasta alla Nerano ξεχωρίζει (βοήθησε, εννοείται, και ο Stanley Tucci που στη γαστρονομική τηλεοπτική σειρά Searching for Italy την παρουσίασε περιγράφοντάς τη ως ένα από τα ωραιότερα πράγματα που έχει φάει ποτέ). Τα κολοκυθάκια λοιπόν, που αυτή την εποχή είναι στα καλύτερά τους, είναι οι σταρ σε αυτή τη συνταγή από το χωριό Nεράνο στη χερσόνησο του Σορέντο, στην Καμπανία. Πρόκειται για μια απλή και πρωτότυπη τεχνική με την οποία τα κολοκυθάκια μετατρέπονται σε φρέσκια, γλυκιά, καλοκαιρινή σάλτσα για τα ζυμαρικά. Βοηθάει να έχεις μαντολίνο γιατί πρώτα πρέπει να κόψεις τα κολοκυθάκια σε λεπτές φέτες. Έπειτα, αφού τα τηγανίσεις, τα αφήνεις σε απορροφητικό χαρτί να στραγγίξουν τα πολλά λάδια. Σε μια κατσαρόλα με σκορδόλαδο μεταφέρεις τα σπαγγέτι, το αμυλούχο νερό στο οποίο έβρασαν και τα έτοιμα κολοκυθάκια και ανακατεύεις αφήνοντάς τα να λιώσουν, και μαζί με το νερό να σχηματίσουν μια γυαλιστερή σάλτσα. Στο τέλος, εκτός φωτιάς, προσθέτεις τριμμένο τυρί, λίγο βούτυρο, ανακατεύεις και έτοιμα! -Γεωργία Παπαστάμου
Γκαλέτ με ντοματίνια και τυριά


Μου αρέσει πολύ αυτή η συνταγή γιατί είναι πραγματικά εύκολη και πολύ γευστική. Είναι φουλ καλοκαιρινή και αρκετά χορταστική και δεν θέλει καν ταρτιέρα για να γίνει. Μεταφέρεται εύκολα και είναι ό,τι πρέπει για σνακ στο γραφείο. -Μαρίνα Πετρίδου
Φανουρόπιτα κλασική με 9 υλικά


Ήξερα πως το καλοκαίρι τελειώνει και ανοίγουν τα σχολεία όταν η μαμά μου έφτιαχνε φανουρόπιτα. Με έβαζε δε να τη μοιράσω σε τρεις Μαρίες στην γειτονιά, που εκτός από τη θεία μου τη Μαρία, στις άλλες ντρεπόμουν να πηγαίνω. Μετά του Αγίου Φανουρίου ήταν το πανηγύρι του Αη Γιαννιού, με πάγκους γεμάτους από ασημένια κοσμήματα, οπότε κάπως γλύκαινα μέσα μου, με βοηθούσε η πίτα να βρω την όρεξή μου που την έχανα για εβδομάδες μετά τις διακοπές. Βοηθούσαν βέβαια και τα νέα αποκτήματα, όσα διάλεγα από το πανηγύρι και μόστραρα πάντα τις πρώτες μέρες του σχολείου. Τσόκερ στο λαιμό με μια αμπούλα με ρύζι που έγραφε το όνομά μου, ή κρικάκια που έκαναν το αυτί μου να μοιάζει με αυτό του Ρόμποκοπ.
Με τα χρόνια διατηρώ κι εγώ την παράδοση της Φανουρόπιτας στο δικό μου σπίτι, που εκτός από το γεγονός πως πάντα το τάξιμο της πίτας στην μαμά του Φανούρη σε βοηθάει να βρεις αυτό που θέλεις, είναι κι ένα από τα νοστιμότερα και απλούστερα κέικ που μπορεί κανείς να φτιάξει. Κάνω συνταγή με επτά ή εννέα υλικά όπως προστάζει η παράδοση, αλλά πολλές φορές αντικαθιστώ κάποιο ξηρό καρπό ή μπαχαρικό. Μια φορά την είχα κάνει με φιστίκια Αιγίνης και ξύσμα λεμονιού αντί πορτοκαλιού, που ήταν πολύ πολύ ωραία. Φέτος αντικατέστησα τη μισή ποσότητα ελαιολάδου με φουντουκοβούτυρο. Βγήκε πιο σφιχτή αλλά η γεύση της είναι πιο πλούσια. -Νένα Δημητρίου
Παγωτό σοκολάτα με τριμμένο μπισκότο (χωρίς παγωτομηχανή)


Δύο τρεις φορές το έφτιαξα μέσα στο καλοκαίρι. Σαν σουξέ που βάζεις στο repeat και ακούς ξανά και ξανά. Είναι το πιο εύκολο παγωτό. Δεν χρειάζεται παγωτομηχανή ούτε να το χτυπάς κάθε τόσο με το μίξερ μέχρι να παγώσει. Το είχα πρωτοφτιάξει ένα Πάσχα που φιλοξενούσαμε παρέα με παιδιά στο σπίτι. Για τους γονείς είχα φτιάξει μια κρεμ καραμελέ, αλλά έλα που κι εκείνοι το παγωτό θέλανε. Γι’ αυτό τώρα φτιάχνω εξαρχής διπλή δόση και πάλι εξαφανίζεται μέσα σε δύο μέρες. Δεν πειράζει. Εύκολο είναι, ξαναφτιάχνω και το έχω να βρίσκεται. -Χριστίνα Τζιάλλα