Φανταστείτε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, περιστοιχισμένο από ένα μεγάλο περιβόλι. Πολλές νοικοκυρές κατοικούν σε αυτό, και όλες καλές μαγείρισσες. Οι περισσότερες έχουν έρθει από άλλα μέρη. Η κουζίνα τους είναι η κουζίνα της πόλης, της Θεσσαλονίκης, πλούσια και φτωχιά, πολυεθνική και τοπική, παλιά και νέα, πάνω απ’ όλα καλομαγειρεμένη και μερακλίδικη.
Στη Θεσσαλονίκη, κάθε σπίτι μαγείρευε ανάλογα με την καταγωγή των ανθρώπων του. Στα προσφυγικά σπίτια, που ήταν και η πλειονότητα, μαγείρευαν πολίτικα, ανατολίτικα, ποντιακά, αρμένικα. Στα σπίτια των ανθρώπων που έρχονταν από την Ηπειρο και τη Δυτική Μακεδονία, πολυάριθμα επίσης, τον τόνο τον έδιναν οι πίτες και τα φρούτα (δαμάσκηνα και βερίκοκα) στα φαγητά, οι πιπεριές Φλωρίνης. Η κύρια πάντως καθημερινή μαγειρική ήταν αυτή που υπήρχε σε όλη την Ελλάδα, γεμιστά και μουσακάς το καλοκαίρι, σουτζουκάκια και γιουβαρλάκια, κοκκινιστό και λεμονάτο μοσχαράκι, ψάρια και θαλασσινά στον καιρό τους.
Οι περίφημοι μεζέδες της Θεσσαλονίκης, είναι μια μείξη όλων των παραδόσεων της πόλης από τα μικρασιάτικα μαντί, το πολίτικο μυδοπίλαφο και τα πολίτικα σουτζουκάκια, που δεν μοιάζουν με τα σμυρναίικα, είναι σκέτα μικρά, μακρόστενα μπιφτεκάκια, με ή χωρίς μπαχαρικά στη «ζύμη» τους, αλλά με το απαραίτητο μπούκοβο δίπλα στο πιάτο, για όποιον αγαπά τα καυτερά. Ακόμη, ιτς και ατζέμ πιλάφι, μελιτζανοσαλάτα, παλαμιδολακέρδα και ταραμοσαλάτα. Ψάρι φρέσκο και θαλασσινά από τον Θερμαϊκό και το Αιγαίο, κιμάς και κρέας από τη Χαλκιδική, πιπεριές από τη Φλώρινα και φρούτα από τη Νάουσα, τσιμένι και μπαχάρια από την Πόλη. Η κουζίνα της Θεσσαλονίκης μάς αποκαλύπτεται μέσα από συνταγές μοναδικής νοστιμιάς.