«Ένα ζουμερό ροδάκινο ξεπλυμένο στη θάλασσα είναι το γλυκό που απαιτεί το ελληνικό καλοκαίρι. Έχει την ίδια αναζωογονητική επίδραση στο σώμα με ένα ποτήρι κρύο νερό. Επίσης αυτό το ροδάκινο που το ξεπλένετε στη θάλασσα πριν το φάτε, μετά το μπάνιο είναι πιο γλυκό καθώς έρχεται στη γλώσσα, μαζί με τη ζουμερή του σάρκα και μια αλμυρή σταγόνα θάλασσας» έγραφε η αείμνηστη Εύη Βουτσινά, για το ροδάκινο στον Γαστρονόμο. Η ίδια το μαγείρευε με διάφορους τρόπους: από ζελέδες, γρανίτες και σορμπέ μέχρι ροδάκινα ψητά στη σχάρα με λίγο μέλι, ενώ το θεωρούσε και ιδανικό συνοδευτικό για αρνίσια παϊδάκια ή χοιρινό στον φούρνο. Η ίδια μας είχε μάθει, ακόμη, να τα γεμίζουμε με κιμά και ξηρούς καρπούς ή με ένα μείγμα φρέσκων μαλακών τυριών, να τα αλείφουμε με λίγο μέλι ή πετιμέζι και να τα σερβίρουμε ως ορεκτικό. Μία από τις αγαπημένες εικόνες που μνημόνευε συχνά και μας έκανε να την αγαπήσουμε και εμείς είναι οι ανθισμένες ροδακινιές στη Βέροια την Άνοιξη. «Μια θάλασσα με ροζ λουλούδια», έλεγε.


Ζουμερό, ευωδιαστό, φουλ καλοκαιρινό, εμπνέει τους σεφ και τους μάγειρες, που βρίσκουν χίλιους δύο τρόπους να το μετατρέψουν σε αψύ τσάτνεϊ και πρωτότυπο πέστο, να το προσθέσουν σε τραγανές σαλάτες και καλοκαιρινές μακαρονάδες και να νοστιμίσουν αφράτα κέικ και πίτες.