Όταν βγαίνουμε έξω για φαγητό, τιμούμε δεόντως τα γευστικά πιάτα, σε σημείο που πολλές φορές δεν αφήνουμε καθόλου χώρο για γλυκό. Μεταξύ μας, σε αρκετά εστιατόρια τα γλυκά είναι ανέμπνευστα και αδιάφορα. Υπάρχουν όμως και άλλα, όπου το γλυκό έχει τη θέση που του αξίζει, ολοκληρώνοντας απολαυστικά ένα γεύμα. Σε κάποια, μάλιστα από αυτά που ακολουθούν έχουμε το γλυκό στο μυαλό μας από τη στιγμή που θα καθίσουμε στο τραπέζι. Την επόμενη φορά που θα τα επισκεφτείτε, κρατήστε χώρο!
To σοκολατένιο μανιτάρι του Le Pavillon
Στο καλαίσθητο εστιατόριο του Jean-Charles Métayer, στο Χαλάνδρι, μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο ιδιαίτερα ενδιαφέροντα μενού dégustation, εννιά και δώδεκα σταδίων. Αν προτιμήσεις -όπως εμείς- το δεύτερο, αμέσως μετά το pre-dessert -ένα εικονικό ξυλάκι κανέλας με γέμιση ρυζόγαλου που αρωματίζει και δροσίζει το στόμα-, στο τραπέζι θα εμφανιστεί ένα κομψό γυαλιστερό μανιτάρι, που παίζει με διάφορες αποχρώσεις και υφές της σοκολάτας -bitter και γάλακτος, σορμπέ και ganache montée-, στο οποίο ο Γάλλος σεφ προσθέτει σκόνη από μανιτάρια cèpes, εμπλουτίζοντάς το σε γεύση. Το μανιτάρι σε αυτό το γλυκό είναι και εικονικό και κυριολεκτικό! Α.Σ.
Περικλέους 31, Χαλάνδρι, T/210-68.15.774
Το τιραμισού του Salumaio d’ Atene
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το ωραιότερο τιραμισού που έχω δοκιμάσει τον τελευταίο καιρό – και το λέω μετά λόγου γνώσεως και ύστερα από ένα πενθήμερο ταξίδι στην Ιταλία. Τα -όσο πρέπει- ζουμερά σαβαγιάρ περιχύνονται με μια ρευστή κρέμα ζαμπαγιόνε, που είναι αδύνατον να της αντισταθείς ακόμα κι αν δεν έχεις αφήσει χώρο για γλυκό. Είναι γλυκό της στιγμής, ετοιμάζεται την ώρα της παραγγελίας και όσο χάνει σε εμφάνιση, το κερδίζει σε γεύση. Πολύ νόστιμη είναι και η τάρτα με φρούτα εποχής και κρέμα πατισερί. Ν.Μ.
Παναγίτσας 3, Κηφισιά, Τ/210-62.33.934
Το εκλέρ του ΦΙΤΑ
Μαζί με τα σπαγγέτι αυγοτάραχο, που ανήκει στα ευπώλητα του εστιατορίου, έτσι κι αυτό το γλυκό, δεν βγαίνει ποτέ από το μενού. Νυν και αεί ελπίζουμε. Ένα μεγάλο εκλέρ γεμισμένο με απαλή και βαριά μους καραμέλας και σοκολάτας γάλακτος με γκανάζ κλείνει υπέροχα το γεύμα εδώ, είτε έχει προηγηθεί θαλασσινό είτε κρέας. Η κρέμα που γεμίζει το σου από άκρη σε άκρη είναι ιδιαιτέρως πυκνή. Όταν έρθει η ώρα να το μοιράσεις, με το κουτάλι, ξεχειλίζει από τη ζύμη. Οι πιο πιστοί από εμάς, θέλοντας να εξασφαλίσουμε ότι θα υπάρχει ικανό απόθεμα μετά το πέρας του δείπνου, παραγγέλνουμε το γλυκό στην αρχή της βραδιάς, μαζί με το φαγητό. Κάποιες φορές έχει χρειαστεί να πάρουμε δύο τεμάχια, για δύο άτομα. Τώρα τα μάθατε όλα. Ν.Δ.
Ντούρμ 1, Νέος Κόσμος, Τ/211-41.48.624
Η τάρτα κανέλας του Balthazar
Δεν αγαπώ τα επιδόρπια στα εστιατόρια. Τα βρίσκω περίπλοκα, χωρίς λόγο. Και απεχθάνομαι που παντού κοτσάρουν και μια μπάλα παγωτό δίπλα στο γλυκό – το παγωτό είναι γλυκό από μόνο του! (Δεν θα ξεχάσω τη μνημειώδη απλότητα του επιδορπίου που έφαγα στο Brat, στο Λονδίνο, πριν από χρόνια: μια σεμνή μπάλα παγωτό με γεύση ψωμιού.) Γι’ αυτό και όπου βρίσκω επιδόρπια απλά, τα θυμάμαι και τα χαίρομαι σαν παιδί. Το Balthazar είναι μια τέτοια περίπτωση. Όχι όλα, μιλάω για την τάρτα κανέλας με παγωτό κανέλα που σέρβιρε ο Πέσκιας παλιά και στο πBox. Ταιριαστός ο συνδυασμός αλλά, αν με ρωτάτε, θα έλεγα ότι χρειάζεται κι εδώ αφαίρεση. Το παγωτό δεν χρειάζεται. Η τάρτα στέκει από μόνη της. Ωραία λεπτή πατ και μέσα μια κρέμα σαν καραμελωμένο γάλα, βελούδινη και ρευστή, καλυμμένη μ’ ένα στρώμα από πασπαλισμένη κανέλα και έτοιμη να χυθεί με το που σπάσει το κέλυφος. Χ.Τ.
Τσόχα 27, Αμπελόκηποι, Τ/210-64.41.215
Ο ναπολιτάνικος μπαμπάς του Napul’è
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αυτός ο μπαμπάς, πανάλαφρος και κορδωτός, με την αφράτη κρέμα και το στεφάνι από ξινούτσικα φρούτα του δάσους, έχει θέση στο τραπέζι μας όσες μακαρονάδες και πίτσες κι αν έχουν προηγηθεί. Η Μάγκυ Ταμπακάκη τον φτιάχνει με τον ναπολιτάνικο τρόπο και το αποτέλεσμα διαφέρει αρκετά από τους μπαμπάδες που έχουμε συνηθίσει. Το ζυμάρι δεν έχει γάλα, μόνο βούτυρο, αυγά κι ένα ειδικό αλεύρι για ψωμί από το Σαλέρνο, στο οποίο ορκίζεται η σεφ. Αφού φουσκώσει και ψηθεί, θα κάνει το «μπάνιο» του σε σιρόπι αρωματισμένο με πορτοκάλι, λεμόνι, κανέλα και αστεροειδή γλυκάνισο, ενώ λίγο πριν το σερβίρισμα θα σιροπιαστεί ξανά με το ίδιο μείγμα, ενισχυμένο αυτή τη φορά με παλαιωμένο ρούμι – αμαγείρευτο, ώστε να μπορείς να το γευτείς σε κάθε μπουκιά. Στην κορυφή, τέλος, μπαίνει κρέμα ζαχαροπλαστικής αφρατεμένη με σαντιγί. Γ.Π.
Βασ. Κωνσταντίνου 43, Βάρη, Τ/ 210-96.55.815
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μπαμπάδες με ρούμι: η ιστορία τους και οι 12 καλύτεροι της Αθήνας
Το προφιτερόλ στο Χειμώνα-Καλοκαίρι
Δεν υπάρχει εστιατόριο με μεγαλύτερη λίστα γλυκών από το Χειμώνα-Καλοκαίρι. Λογικό, θα μου πείτε, αφού ιδιοκτήτης είναι ο Φώτης Χρυσανθίδης, ανιψιός του Στέλιου Παρλιάρου και με έναν τρόπο μαθητής του, καθώς μεγάλωσε μέσα στο εργαστήριό του. Πολλά είναι τα γλυκά που έχω δοκιμάσει κατά καιρούς εκεί, αλλά τώρα περνάω τη φάση της κρέμας καπουτσίνο. Μια υπέροχη, βελούδινη σοκολατένια κρέμα, σερβιρισμένη με ένα «αφρόγαλα» από λευκή σοκολάτα και σαντιγί. Ολοκληρώνει τέλεια το γεύμα και είναι αναζωογονητική όσο κι ένα φλιτζάνι εσπρέσο – έχει λίγες παραπάνω θερμίδες, το ομολογώ, αλλά και έξτρα πόντους απόλαυσης. Εξαιρετικά είναι και τα προφιτερόλ του – δύο παρακαλώ! Το ένα είναι της γαλλικής σχολής, δηλαδή γνήσιο επιδόρπιο που συναρμολογείται εκείνη τη στιγμή. Τα σουδάκια του περιέχουν παγωτό και από πάνω περιχύνονται με ζεστή σος σοκολάτας. Στο άλλο τα σουδάκια περιέχουν κρέμα βανίλιας και κολυμπούν σε κρεμέ σοκολάτας. Χ.Τ.
Λεωφ. Ποσειδώνος 93, Ζούμπερι-Νέα Μάκρη, Τ /22940-99.704
Η μπουγάτσα της Cookoovaya
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Δεν είναι μόνο ότι είναι φαντασμαγορική (που είναι), είναι και εθιστική. Από τα πιο διάσημα επιδόρπια της γαστρονομικής σκηνής της πόλης, η μπουγάτσα της Cookoovaya είναι τραγανή, κρεμώδης, ανάλαφρη και απολαυστική μαζί. Τα «φύλλα», φουσκωμένα σαν μαξιλάρια, ακουμπάνε το ένα πάνω στο άλλο σε μια άσκηση ισορροπίας. Μια βελούδινη, καθόλου λιγωτική κρέμα βανίλιας και λίγο παγωτό κανέλα ολοκληρώνουν τον πύργο, που φτάνει στο τραπέζι για να καταρρεύσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από τα χτυπήματα του κουταλιού. Τα Instastories -σε αργή και κανονική κίνηση- πάνε μεν σύννεφο, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι στο τέλος τα πιάτα γυρίζουν στη κουζίνα πεντακάθαρα, με την μπουγάτσα εξαφανισμένη. Γ.Π.
Χατζηγιάννη Μέξη 2A, Ιλίσια, T/ 210-72.35.005
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Cookoovaya updated
Η γαλατόπιτα του Dopios
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πολύ μου αρέσει που η γαλατόπιτα έχει αρχίσει να εμφανίζεται δειλά δειλά στα μενού των εστιατορίων, πρώτον γιατί συμπαθώ πολύ όλα τα γαλακτερά γλυκά και τα θεωρώ ταιριαστά για το κλείσιμο ενός γεύματος και δεύτερον επειδή «σηκώνουν» ωραίους πειραματισμούς. Στην εκδοχή του Χριστόφορου Πέσκια, όπως σερβίρεται στο Dopios, η γαλατόπιτα συναντά το Tres Leches Cake της Λατινικής Αμερικής. Έχουμε στο κάτω μέρος μια φίνα γαλατόπιτα βασισμένη στην παραδοσιακή συνταγή, αλλά παρασκευασμένη με δύο διαφορετικά γαλακτοκομικά -πρόβειο γάλα και κρέμα γάλακτος- και από πάνω μια απαλή στρώση από καραμελωμένο ζαχαρούχο γάλα – το περίφημο dulce de leche. Χ.Τ.
Σκουλενίου 1, Αθήνα, T/210-33.10.049
Το σουφλέ σοκολάτας του Abreuvoir
Στο διαχρονικό γαλλικό εστιατόριο που λειτουργεί στην ίδια θέση από το 1965, τα φαγητά εμφανίζονται μέσα σε ασημένιες καμπανούλες που αφαιρούνται τελετουργικά, για να αποκαλύψουν άλλες φορές ένα τέλειο ταρτάρ, άλλες ένα τουρνεντό Ροσίνι ή ένα φιλέτο au poivre με ιδεώδεις τηγανητές πατάτες. Μετά από τέτοιου είδους απολαύσεις μπορεί να θέλεις να βάλεις φρένο. Λάθος! Το πιο αέρινο, ημίρρευστο, αυθεντικό σουφλέ σοκολάτας της πόλης σερβίρεται εδώ και δεν πρέπει να το χάσεις. Γ.Π.
Ξενοκράτους 51, Κολωνάκι, Τ/210-72.29.106
Το καραμελωμένο τσουρέκι του Τhe Dalliance House
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα γλυκατζού, αλλά εκείνο το λιχούδικο τόσο-όσο καραμελωμένο τσουρέκι που φτιάχνουν στο δημοφιλές μπαρ και εστιατόριο της Κηφισιάς -το μενού του οποίου υπογράφει εδώ και λίγο καιρό ο πολύ καλός σεφ Γιάννης Παρίκος-, με κέρδισε από την πρώτη μπουκιά. Είναι δύσκολο να του αντισταθείς. Σερβίρεται με παγωτό μπανόφι, φετούλες καραμελωμένης μπανάνας και κόκκινα φρούτα. Με του που φτάνει στο τραπέζι, σου χαϊδεύει τη μύτη με αρώματα καραμέλας βουτύρου, ενώ τα μύρτιλα και τα σμέουρα του δίνουν φρεσκάδα και ισορροπούν τη γλύκα. Πρόκειται για ένα δυνατό φινάλε! Α.Σ.
Κυριαζή 19, Κηφισιά, Τ/210-62.30.775
Ο μπακλαβάς του Sweet Melek
Στο sui generis καφέ-ζαχαροπλαστείο-μεζεδοπωλείο του Παλαιού Φαλήρου, με όνομα που σημαίνει «Γλυκός Άγγελος», θα πας εξίσου για τους ωραίους μεζέδες και για τα γλυκά. Ή μόνο για καφέ και γλυκό, ανάλογα με την ώρα. Εμείς πάντως τα πήραμε όλα: και πλήρες γεύμα και γλυκό πλούσιο και χορταστικό στο τέλος, που όσο και να «τεντώσεις» τον ορισμό, επιδόρπιο δεν μπορείς να το πεις, αλλά χαλάλι. Δίπλα μας μια παρέα από Πολίτισσες έπιναν τσάι και διάβαζαν τον καφέ γελώντας. Πολύ ωραίες μου φάνηκαν οι κρέμες, τις οποίες φτιάχνει μόνη της η Αρμένισσα Ανούς, αλλά δεν τις δοκίμασα. Απωθημένο μου έμεινε -γι’ αυτό σίγουρα θα επιστρέψω- το καζάν ντιπί, ενώ πήρε το μάτι μου στο ψυγείο-κατάψυξη και κιουνεφέ. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ όμως στον μπακλαβά με φιστίκι Αιγίνης και στα ωραία σιροπιαστά τρίγωνα, γεμιστά κι αυτά με φιστίκι Αιγίνης και κρέμα καϊμάκι. Συνοδεύονται, αν θέλεις, με μια μπάλα παγωτό καϊμάκι, το οποίο δεν είχε την κρεμώδη υφή που θα ήθελα, αλλά τα ίδια τα γλυκά ήταν εξαιρετικά. Τα φτιάχνει για εκείνη ένας Τούρκος μάστορας που ζει στην Ελλάδα και ανοίγει μόνος του το φύλλο του μπακλαβά. Χ.Τ.
Αχιλλέως 31, Παλαιό Φάληρο, Τ /211-18.35.966
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Sweet Melek: Ένα cult ζαχαροπλαστείο-μεζεδοπωλείο με άρωμα Πόλης
Τα λουκουμαδάκια στο Πεύκο
Γι’ αυτά τα διαβολεμένα νόστιμα λουκουμαδάκια ζω, από τη στιγμή που θα γίνει η κράτηση στο Πεύκο. Όχι πως δεν είναι καλό το φαγητό εκεί, αλλά τα μικροσκοπικά δωράκια που είναι ξεροτηγανισμένα και λουσμένα με μέλι ή μερέντα -ό,τι από τα δύο έχετε ευχαρίστηση και, ναι, μπορείτε να τα επιλέξετε αμφότερα-, τρώγονται σαν πασατέμπος, δυο δυο. Ν.Μ.
Τήνου 12, Μελίσσια, Τ/ 210-80.40.929
Η γαλατόπιτα του Botrini’s
Ορίστε, εσείς (κι εμείς) που παραπονιέστε (-όμαστε), στο αστεράτο εστιατόριο της πόλης, τα δύο μενού degustation δεν κλείνουν με τσιζκέικ και πανακότες, ούτε με την καινούργια μάστιγα, τα pastel de nata, αλλά με μια ένδοξη γαλατόπιτα εμπνευσμένη από τη θεσσαλική εκδοχή του ελληνικού γλυκού. Η στιβαρή μα βουτυράτη κρέμα της φτιάχνεται με κατσικίσιο γάλα αρωματισμένο με μαστίχα, κρέμα και λεμόνι, ενώ η τριφτή κρούστα που την περικλείει είναι ζυμωμένη με πρόβειο βούτυρο και γάλα. Γλυκιά, αναμνηστική πατροδογνωσία με αστέρι Michelin. Τυχαίο; Ν.Μ.
Βασιλέως Γεωργίου Β΄ 24Β, Χαλάνδρι, Τ/210-68.57.32.34
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Botrini’s: Ένα τετράωρο δείπνο, μια βαθιά συναισθηματική εμπειρία
Η τάρτα του Εlla Greek Cooking
Συνήθως δεν παραγγέλνω γλυκό μετά το φαγητό, προτιμώ την ένταση και την αναζωογονητική γεύση ενός εσπρέσο. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι πολλά εστιατόρια μπερδεύουν το επιδόρπιο -αυτό, δηλαδή, που οφείλει να είναι σχετικά λιτό και ελαφρύ, μια έκρηξη φρεσκάδας στον ουρανίσκο για να κλείσεις το γεύμα σου-, με βαριά και περίπλοκα γλυκά, πολλές φορές αριστουργήματα και άλλες όχι. Στο Ella έκλεινα πάντα το γεύμα μου με το δωρικό κομμάτι μωσαϊκού με την πλούσια και ελαφρώς πικρούτσικη γεύση. Καταπληκτικό αλλά χειμωνιάτικο, όπως μου θυμίζει η Νένα Ισμυρνόγλου, η οποία ετοίμασε για την εποχή μια φίνα τραγανή και λεπτή τάρτα σοκολάτας με βάση ξηρών καρπών και επικάλυψη από φρέσκες φράουλες. Είναι και vegan και με ξεκάθαρες γεύσεις. Δοκιμάστε οπωσδήποτε και το εκμέκ με χειροποίητο τσουρέκι, χειροποίητο παγωτό καϊμάκι και φιστίκι Αιγίνης. Όπου γράφω χειροποίητο, φυσικά εννοώ δια χειρός Νένας Ισμυρνόγλου. Μ.Β.
Μητροπόλεως 26, Αθήνα, Τ/210-33.15.547
