Το αχλάδι είναι ένα φρούτο που ωριμάζει τέλος καλοκαιριού. Η πολύ ιδιαίτερη και ζουμερή σάρκα του το έχει κάνει ένα αγαπημένο φρούτο όχι μόνο στους μεγάλους, αλλά και στα μικρά παιδιά. Κουράζεται κάποιος να απαριθμήσει τα θρεπτικά συστατικά που περιέχει: πλήθος αντιοξειδωτικών, βιταμινών, άφθονη ενέργεια από τη φρουκτόζη και τη γλυκόζη, πολλαπλή αντιφλεγμονώδη δράση και πολλά, πολλά άλλα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που από την αρχαιότητα χαρακτηριζόταν «δώρο των θεών». Αυτό το δώρο έχουμε την τύχη στην Ελλάδα να ευδοκιμεί στις περισσότερες ορεινές και ημιορεινές περιοχές, επειδή έχουμε το κατάλληλο κλίμα για την καλλιέργειά του. Είναι φυλλοβόλο δέντρο που χρειάζεται από τη μια μεριά αρκετές ώρες ψύχους, ώστε να μπορεί να καρποδέσει, και από την άλλη ζεστό και ξηρό καλοκαίρι, ώστε οι καρποί να γίνουν καλής ποιότητας. Έχει υψηλή μετασυλλεκτική διατηρησιμότητα, φτάνοντας έως τους εννέα με δέκα μήνες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σταφύλια: 22 συνταγές για το ολόγλυκο και αγαπημένο φρούτο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
12 αλμυρές και γλυκές συνταγές με κυδώνια Για να διατηρηθούν τα αχλάδια, χρειάζεται να συγκομιστούν άγουρα, καθώς μέσα στο ψυγείο γίνεται αργή ωρίμαση. Είναι από τα λίγα είδη που εξάγουμε, παρότι οι περισσότερες χώρες προτιμούν τα κίτρινα αχλάδια και όχι τα πράσινα. Καλλιεργούμε πολλές ποικιλίες, ξεκινώντας από τις κοντούλες τον Ιούνιο, αμέσως μετά τα Cosia και Santa Maria, αλλά τα περισσότερα είναι Κρυστάλλια από τις αρχές έως το τέλος Αυγούστου. Αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζει τελευταία και το Abate fetel, λόγω της υψηλής διατηρησιμότητάς του και της ανθεκτικής επιδερμίδας του, που δεν σημαδεύεται εύκολα. Πρόσφατα έχουν φυτευτεί και αρκετά Sissy, λόγω της ιδιαίτερης ανθεκτικότητας που έχουν σε μυκητολογικές και βακτηριακές προσβολές.
Και όμως, είναι καλοκαιρινό φρούτο…
…ή έστω φθινοπωρινό. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να τρώμε αχλάδια στο τέλος του καλοκαιριού και όλο τον χειμώνα, στην πράξη όμως συλλέγονται από τα μέσα Ιουλίου έως και το τέλος Σεπτεμβρίου, ενώ μετά διατηρούνται σε ψυγεία από έναν έως έξι μήνες ανάλογα με την ποικιλία. Πρόκειται για μια προσπάθεια να μην πλημμυρίσει η αγορά με αχλάδια, τα οποία δεν θα μπορέσουν να πουληθούν, ειδικά στο τέλος του καλοκαιριού, όταν ακόμα τα καρπούζια, τα πεπόνια, τα σύκα και τα σταφύλια κλέβουν τις εντυπώσεις. Η διαδικασία της μακράς συντήρησης που πραγματοποιείται και για τα μήλα δεν δημιουργεί προβλήματα, εκτός από το γεγονός ότι τα φρούτα συλλέγονται άγουρα και ωριμάζουν στα ψυγεία, οπότε μπορεί να είναι λιγότερο νόστιμα.
Κρυστάλλια παντός καιρού
Αυτά που αντέχουν έως και έξι μήνες στα ψυγεία είναι τα εξαιρετικά δημοφιλή Κρυστάλλια ή Τσακώνικα, τα οποία συλλέγονται τον Αύγουστο, καλλιεργούνται στη Μακεδονία και τη βόρεια Πελοπόννησο και αντιπροσωπεύουν το 50% της εγχώριας παραγωγής. Η συντήρηση-ωρίμαση γίνεται σε επαγγελματικά ψυγεία που έχουν χαμηλές θερμοκρασίες με ελεγχόμενη υγρασία. Είναι πολύ σημαντικό ο παραγωγός να γνωρίζει πότε ακριβώς πρέπει να μαζευτεί το αχλάδι, έτσι ώστε να μην είναι ιδιαίτερα άγουρο, οπότε και δεν θα έχει γεύση ωριμάζοντας στο ψυγείο, αλλά και να μην έχει ωριμάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να σαπίσει. Στην αγορά θα τα βρούμε σε μεγάλες ποσότητες, όπως είναι φυσικό, οι παραγωγοί προωθούν πρώτα τις λιγότερο ανθεκτικές ποικιλίες. Επίσης, εισάγονται αχλάδια που μοιάζουν με τα Κρυστάλλια από την Ισπανία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σύκο: 22 υπέροχες συνταγές με το πεντάγλυκο φρούτο των διακοπών μας
Οι υπόλοιπες ποικιλίες αχλαδιών
Άλλες αγαπημένες ποικιλίες είναι οι κοντούλες, που τελευταία έχουν αποκτήσει πολλούς φίλους, με αποτέλεσμα να επεκτείνεται η καλλιέργειά τους και να αναζητούνται περισσότερο ανθεκτικά υβρίδια. Οι κοντούλες συλλέγονται στα μέσα Ιουλίου και με μεγάλη προσπάθεια (από την πλευρά των παραγωγών) κυκλοφορούν έως και τα μέσα Σεπτεμβρίου, εφόσον αντέχουν στα ψυγεία έως και ένα μήνα. Ανάλογο περιορισμένο χρόνο ζωής έχουν και τα Coscia -ξένη ποικιλία-, τα οποία έχουν κίτρινο χρώμα και λεία εξωτερική υφή, καθώς και τα βουτυράτα -ελληνική ποικιλία-, κιτρινοπράσινα, που καλλιεργούνται σε μικρές εκτάσεις στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία και τα οποία επίσης κυκλοφορούν σε πολύ μικρές ποσότητες. Για μικρό χρονικό διάστημα διατηρούνται και τα Santa Maria (επίσης ξένη ποικιλία, που ωστόσο καλλιεργείται στην Ελλάδα), που έχουν κίτρινο χρώμα το οποίο, όταν ωριμάζουν, αλλάζει προς το κόκκινο.
Για δύο με τρεις μήνες μπορούν να διατηρηθούν τα Highland, που καλλιεργούνται κυρίως στον Τύρναβο, τα Williams, άγρια ως προς την εξωτερική υφή και σχετικά μεγάλα αχλάδια, με τα οποία μοιάζουν λίγο τα Πάκαμς, ποικιλία που εισάγεται από την Αργεντινή, καθώς και τα Abate Fetel, τα οποία κυρίως εισάγονται από την Ιταλία. Η συγκεκριμένη ποικιλία καλλιεργούνταν και στην Ελλάδα, αλλά οι παραγωγοί σταμάτησαν την καλλιέργεια λόγω ασθένειας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα σιγά-σιγά ξεκινά να καλλιεργείται και πάλι.
Κάποιες ελληνικές ποικιλίες αχλαδιού δυστυχώς, λόγω του μικρού χρόνου συντήρησής τους, έχουν σχεδόν χαθεί, όπως η Αχτσές, η Σκοπελίτικη, η Μαγιάτικη, η Ζαχαράτη, η Αποστολιάτικη.
Πώς συντηρούμε τα αχλάδια
Όταν εμείς τα συντηρούμε στο ψυγείο μας, είναι προτιμότερο να τα βάζουμε σε ξεχωριστό χώρο, επειδή, λόγω του ότι εκλύουν αιθυλένιο όσο ωριμάζουν (όπως και οι ντομάτες), επιταχύνουν και την ωρίμαση των άλλων φρούτων και λαχανικών.
