Πού βγαίνουμε τώρα για φαγητό με την παρέα; 14 αγαπημένα στέκια, νέα και πιο παλιά | ΕΞΟΔΟΣ

Το Σαββατοκύριακο διαλέγουμε συνήθως για να βγούμε με τους φίλους – τότε είναι πιο εύκολο να συντονιστούμε, να συγκλίνουν τα προγράμματα. Και θέλουμε ένα μέρος για να φάμε, να πιούμε, να συζητήσουμε, να κάνουμε το recap της εβδομάδας, να γελάσουμε, να αποφορτιστούμε, με ατμόσφαιρα χαλαρή και σέρβις φιλικό. Πού συναντιόμαστε; Σε νέα εστιατόρια που έγιναν ήδη αγαπημένα και σε άλλα λίγο πιο παλιά, στα οποία έχουμε πάει αρκετές φορές για το νόστιμο, προσεγμένο φαγητό τους και τα ωραία τους κρασιά. Βρίσκονται σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας. Ένα από αυτά είναι στον Πειραιά. Αλλού θα φάμε καλοφτιαγμένα μαγειρευτά και καλοψημένα κρέατα, αλλού ναπολιτάνικη πίτσα και μακαρονάδες, αλλού έθνικ πιάτα και αλλού ψαράκια τηγανητά και αλμύρα. Υπάρχει όμως μια κοινή συνισταμένη: σ’ αυτά τα μαγαζιά θέλουμε να καθόμαστε με τις ώρες με την παρέα.

Στην Ταβέρνα των Φίλων, με τους φίλους

Από τη μία το πολύ καλό σέρβις που ξέρει τι κάνει (περιποιητικό αλλά και μετρημένο), από την άλλη ο ζεστός χώρος της παλιάς ταβέρνας με το ευγενικό φρεσκάρισμα που του έκαναν οι νέοι ιδιοκτήτες, δεν θέλει και πολύ να συμπαθήσεις την Ταβέρνα των Φίλων. Το συνοικιακό δρομάκι στο οποίο βρίσκεται βοηθάει και εκείνο. Το μενού αλλάζει συχνά οπότε ενδεικτικά αναφέρω μερικά από τα ωραία που έχω φάει εκεί κατά καιρούς, όπως το μπιφτέκι με μείγμα από μοσχαρίσιο και πρόβειο κιμά, τα καρότα στα κάρβουνα με ταχίνι και αμύγδαλο, και το φανταστικό ψητό μοσχαρίσιο συκώτι. Στα συν και τα διαλεγμένα κρασιά αλλά και εκείνα τα εθιστικά σοκολατένια βραχάκια με αμύγδαλο που τρατάρουν στο τέλος. Γ.Π.

Άργους 66, Κολωνός, Τ/ 210-51.27.506

Oinoscent: Το στέκι των κρασόφιλων

Από τα πρώτα στην πιάτσα της οδού Βουλής, μετράει ήδη 15 χρόνια, θεωρείται ταυτόχρονα κλασικό αλλά καταφέρνει και μένει και στη μόδα τόσα χρόνια. Από την αρχή είχε πολύ καλή εξυπηρέτηση, σβέλτο σέρβις, προσωπικό που σε ακούει και σέβεται το γούστο σου. Δεν είναι σνομπ με το κρασί. Ε, που λέτε, δεν ήθελε πολύ για να το κάνουμε στέκι οι κρασόφιλοι. Έχει και vibes κανονικού μπαρ, με κόσμο όρθιο στη μπάρα και ωραία βαβούρα – αυτό που οι Άγγλοι θα περιέγραφαν ως «hustle and bustle». Εκτός από την μακριά λίστα κρασιού που περιλαμβάνει τα καλύτερα των δυο κόσμων (παλαιού και νέου), παίζει ρόλο και το φαγητό. Ο σεφ Γιάννης Τσικουδάκης ετοιμάζει μερικά γαστρονομικά πιάτα δίνοντας έξτρα πόντους και προστιθέμενη αξία στα pairings. Εδώ τρώμε pasta al limone, με βασιλικό και φυστίκι και πίνουμε από νεαρές σαμπάνιες των κορυφαίων Γάλλων growers μέχρι τις καλύτερες ρετσίνες των Μεσογείων. Ν.Δ.

Βουλής 45-47, Σύνταγμα, Τ/210-32.29.374

Ουζερί Πελεκάνος: Για ψαράκι και θαλασσινά κάτω από τις κουτσουπιές

Κάτω από τις ανθισμένες κουτσουπιές, σε έναν πεζόδρομο στον Κεραμεικό, απόλαυσα τις προάλλες νόστιμους ψαρομεζέδες και μπίρα από τις Κυκλάδες. Ο λόγος για το ουζερί Πελεκάνος, που άνοιξαν πριν μερικές εβδομάδες η Βιβή Λαμπροπούλου και ο Νικόλας Κοκολάκης. Ο χώρος είναι απλά διακοσμημένος, με το λευκό και το γαλάζιο να επικρατούν, λίγα κάδρα στους τοίχους με θαλασσινά θέματα, ξύλινες καρέκλες με ψάθα και τραπεζάκια στρωμένα με χαρτί του ιχθυοπωλείου. Τα πιάτα τους σηκώνουν βελτίωση, αλλά η φιλοσοφία τους με κέρδισε. Φέρνουν ψάρια και θαλασσινά από την Τήνο και τα ετοιμάζουν χωρίς πολλές παρεμβάσεις. Έφαγα αλμύρα που κράταγε στο δόντι και δεν είχε παρά λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι. Η ταραμοσαλάτα με το αλάτι γαύρου με κέρδισε και την απόλαυσα διπλά, κάνοντας βούτες με ψωμί από το Τρομερό Παιδί στα Ιλίσια. Οι ψαροκεφτέδες έκρυβαν μια έκπληξη: είχαν καλαμποκάλευρο στο κουρκούτι που ταίριαζε πολύ καλά. Τα τηγανητά καλαμαράκια δεν άρεσαν σε όλη την παρέα αλλά εγώ τα ευχαριστήθηκα: ήταν φρέσκα, τραγανά και πολύ μαλακά. Η λακέρδα τόνου ήταν ο τέλειος μεζές για την μπίρα και το βολάκι – ένα από τα τηνιακά τυριά που φέρνουν. Με πήγε κατευθείαν στο νησί. M.Π.

Σφακτηρίας 24, Κεραμεικός, Τ/ 213-046.7173

Για παπαρδέλες στις Σεϋχέλλες

Με τον Κλεομένη Ζουρνατζή, τον Φώτη Φωτεινόγλου και τον Γιάννη Μαρκαδάκη πλέον στο τιμόνι, οι Σεϋχέλλες είναι ίδιες και αλλαγμένες μαζί. Δεν έχουν πειράξει το look, έχουν όμως προσθέσει ένα ικανότατο σερί από νέα πιάτα. Και μαζί τους συναντάς και κάποια παλιά, που βρήκαν τη θέση τους στη νέα εποχή του μαγαζιού του Μεταξουργείου – όπως οι περίφημες παπαρδέλες με τον καβουρμά (που τώρα τον φτιάχνουν οι ίδιοι από βοδινό και λίγο πρόβειο κρέας) και το γαλοτύρι–, που παίζουν στο repeat και παραμένουν πάντα δημοφιλή. Κάτω από την ξύλινη στέγη, γύρω από την ανοικτή κουζίνα και στα στρωμένα με λαδόκολλα τραπέζια έξω στον πεζόδρομο (όπου να’ ναι θα επεκταθούν και απέναντι στην πλατεία), το τρωγοπίνειν καλά κρατεί. Με υλικά από μικρούς παραγωγούς από διάφορα σημεία της Ελλάδας φτιάχνονται πολλά που μπορείς να μοιραστείς: ξεχωρίζω την ωραία λεπτή χορτόπιτα με φύλλο γιουφκά, που την ψήνουν στη σχάρα, τα «ενισχυμένα» σουγάνια με βοδινή ουρά και γλυκά μπαχαρικά (εγώ τα πέτυχα παραμαγειρεμένα αλλά και έτσι ήταν νόστιμα), τα χορόζια Δομοκού με ψητό καλαμάρι και το ζουμερό συκώτι. Στο τέλος θα σας γλυκάνουν με κρεμ καραμελέ και σάμαλι. Α, και το σέρβις, που άλλοτε είχε τα θεματάκια του, τώρα είναι ευγενικό, κατατοπισμένο και όσο το επιτρέπει η μόνιμη πολυκοσμία, σβέλτο. Α.Σ.

Κεραμεικού 49 & Ακαδήμου, Μεταξουργείο, Τ/211-18.34.789

Heteroclito: Νόστιμο τσιμπολόγημα και εγχώρια κρασιά

Μαγαζί γωνία, ένα πέρασμα για να σε δουν και να δεις αυτούς που σουλατσάρουν στην Αθήνα τα βράδια. Η Μαντλέν και ο Δημήτρης έφτιαξαν ένα πολύ καλόγουστο μαγαζί για τους φίλους τους, και αυτοί έφεραν τους δικούς τους φίλους, κι αυτοί τους δικούς τους, κ.ο.κ. Πρέπει να έρθετε νωρίς, πριν πέσει ο ήλιος, μετά είναι δύσκολο να βρεις τραπέζι ή σκαμπό, είναι τόσο ωραία εδώ που όσοι έρχονται, δεν θέλουν να φύγουν. Το κοινό τους έρχεται τόσο για την προνομιακή τοποθεσία όσο και για τις μικρές αλλά σπουδαίες ανακαλύψεις που κάνουν οι ιδιοκτήτες του wine bar. Γαϊδουριά, Φωκιανό, Μαυροθήλυκο, έχουν συστήσει στο αθηναϊκό κοινό ουκ ολίγες ξεχασμένες γηγενείς ποικιλίες και δίνουν βήμα σε νέους παραγωγούς μικρής κλίμακας –πολύ μικρής– σερβίροντας και προωθώντας τα κρασιά τους. Προτιμούν τις ετικέτες ήπιας παρέμβασης. Νόστιμο τσιμπολόγημα που περιλαμβάνει μερικά σπουδαία τοπικά τυριά και τις πιο νόστιμες σταφίδες του γνωστού σύμπαντος. Ν.Δ.

Φωκίωνος 2 & Πετράκη 30, Σύνταγμα, Τ/210-32.39.406

Tsiftis: Πιάτα στη μέση σε έναν πεζόδρομο των Ιλισίων

Μια χαρά είναι και μέσα, αλλά έξω, στις καρέκλες με τα πολύχρωμα κορδόνια, που θυμίζουν αυτές των παλιών σινεμά, μ’ αρέσει ακόμη περισσότερο. Ο Tsiftis είναι σε ωραίο σημείο. Ο πεζόδρομος με τα δεντράκια του, πλάι στη Μιχαλακοπούλου, τα πιάτα –στο ταμπλό του ελληνικού comfort food– που είναι σχεδιασμένα για να μπαίνουν στη μέση, οι αρκετές επιλογές σε ελληνικά κρασιά και αποστάγματα, δένουν σε ένα σενάριο φιλικό και προσεγμένο. Στο μενού, που αλλάζει συχνά, αυτές τις μέρες βρίσκεις ανάμεσα σε άλλα ένα πιάτο-tribute στους γίγαντες Πρεσπών, που εμφανίζονται με τρεις τρόπους (σε κρέμα, τηγανητοί και τουρσί) παρέα με αρσενικό Νάξου, φινόκιο και τσίλι, αλλά και βιολογικά αυγά μελάτα ξιδάτα με παστό Μάνης, σταμναγκάθι και κρέμα γραβιέρας Σύρου, φιλέτο τόνου που πρασινίζει με αρακά και πέστο φρέσκου σκόρδου και κοκκινίζει με ντοματίνια κονφί και εκείνη τη γνώριμη, πολύ νόστιμη προβατίνα που φτιάχνουν (φιλεταρισμένο μπούτι στα κάρβουνα) σερβιρισμένη σε ζωμό αρνιού με κατσικίσιο τυρί από πάνω, η οποία έχει πλέον μπόλικους φίλους. Α.Σ.

Μιχαλακοπούλου και Σεβαστείας, Ιλίσια Τ/ 210-77.54.246

Wine is fine: Καλό κρασί και νόστιμο φαγητό χωρίς κρατήσεις

Χίπστερ; Ναι. Μοδάτοι; Ναι. Ξένοι καλλιτέχνες και curators που μετοίκησαν στην Αθήνα επειδή την αγάπησαν; Ναι. Οινόφιλοι εν γένει; Ναι. Το πλήθος που συγκεντρώνεται τα βράδια στα τραπέζια που στήνονται σε αυτόν τον προσφάτως πολύβουο πεζόδρομο είναι ετερόκλητο, ωστόσο πολύ ενδιαφέρον και στιλάτο. Οι ιδιοκτήτες του Wine Is Fine θα μπορούσαν να αρκεστούν στο ότι το μαγαζί τους ελκύει πολύ κόσμο λόγω σημείου, φιλοσοφίας, δημοφιλίας και να σερβίρουν μέτριο φαγητό και κρασιά, αλλά δεν το κάνουν. Εδώ τρώμε μια από τις νοστιμότερες cacio pepe της πόλης, με πλούσια σάλτσα, αλλά και εξαιρετικό ζαμπόν με βούτυρο, πολύ καλό προζυμένιο ψωμί, ωραία τυριά, ενώ μπαίνουν και κάποια εποχικά πιάτα στο μενού, μικρές εκπλήξεις με τα φρέσκα διαθέσιμα που βρίσκουν στην αγορά. Δεν κάνουν κρατήσεις. Ν.Δ.

Βύσσης 6, Μοναστηράκι, Τ/ 210-32.30.304

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΟδός Κερκύρας: Για καφέ, μεζέδες και ονειρεμένη αμυγδάλου στην Κυψέλη

ΦΙΤΑ: Νέα πιάτα στον Νέο Κόσμο

Όταν πρωτοάνοιξε όλοι σχεδόν πρωτοπήγαμε στα ψαχτά, με την οδό Ντουρμ στο GPS. Τώρα, κόσμος από όλη την Αθήνα ξέρει απέξω κι ανακατωτά το δρόμο για αυτή τη γαστροταβέρνα, το γαστρομαγειρείο, το ταβερνομπιστρό −δεν ξέρεις πώς ακριβώς να το αποκαλέσεις− που βρήκε τη θέση του σε μια γωνιά ανάμεσα στις γραμμές του τραμ (η στάση Κασομούλη είναι ακριβώς απέναντι) και στις προσφυγικές πολυκατοικίες του Δουργουτίου. Είναι πρασιά, η αύρα της γειτονιάς, το χαλαρό, παρεΐστικο στιλ, είναι και το φαγητό, που πλέον έχει τη σφραγίδα του Δημήτρη Δημητριάδη. Το μενού συνδυάζει κάποια σταθερά πιάτα με τις εμπνεύσεις της ημέρας (ανάλογα με το τι θα βρουν στην αγορά). Ταραμοσαλάτα και πατάτες (κομμένες σε ροδελίτσες, σούπερ τραγανές) θα δείτε σε κάθε τραπέζι. Πάρτε τη μπάφα ταρτάρ που σερβίρεται σε ζουμάκι γεμιστών, το λουκάνικο κόκορα με πουρέ σελινόριζας και κρεμμυδάκια στιφάδο, το πολύ νόστιμο κατσίκι φρικασέ με ασκολύμπρους, καυκαλήθρες και μυρώνια και δοκιμάστε την προζυμένια λαδένια με ξινόχοντρο που φτιάχνει ο σεφ, που αγαπάει ιδιαίτερα τα ψωμιά. Για το τέλος, πάστα αμυγδάλου με γκανάς λευκής σοκολάτας. Α.Σ.

Ντουρμ 1, Νέος Κόσμος, Τ/211-41.48.624

Ντύλαν: Στην Κυψέλη για ροκ μουσική και καλοφτιαγμένα πιάτα

Στα ηχεία παίζει κλασικό ροκ από τις δεκαετίες 1960 έως 1990, εμείς καθόμαστε στο ενιαίο, γωνιακό τραπέζι που χωράει γύρω στα δέκα άτομα. Μπροστά μας ακριβώς βρίσκεται η ανοιχτή κουζίνα, όπου ετοιμάζονται τα πιάτα και σερβίρονται απευθείας στους πελάτες. Αυτό είναι όλο κι όλο το μαγαζί. Βγάζει μια οικειότητα το στήσιμο. Η αίσθηση αυτή περνάει και στο σέρβις, που είναι ζεστό και απροσποίητο, χωρίς να σου αφήνει απορίες. Το μενού είναι στημένο στη φιλοσοφία του μοιράσματος: έξι μικρά πιάτα συν το ψωμί και το γλυκό. Είναι δομημένα έτσι ώστε να συμπληρώνουν το ένα το άλλο και να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη γευστική εμπειρία. Γι’ αυτό ο σεφ προτείνει να παραγγείλουμε ολόκληρο το μενού για δύο άτομα. Ο σεφ Βαγγέλης Βέης το βλέπει σαν μικρογραφία ενός ελληνικού τραπεζιού, όπου όλα τα πιάτα σερβίρονται στη μέση και ο καθένας παίρνει όσο θέλει. Μ.Π.

Αγίας Ζώνης 38, Κυψέλη, Τ/210-86.68.899

Kitschen: Στο σύγχρονο ασιατικό του Πειραιά

Ένα από τα πιο fun μαγαζιά της πόλης βρίσκεται στον Πειραιά, δίπλα στο λιμάνι, ανάμεσα σε απρόσωπα γραφεία ναυτιλιακών. Η φρέσκια ομάδα πίσω από το Kitschen, με επικεφαλής τον Δημήτρη Liem στο φαγητό και τον Σπύρο Μινέτο στα ποτά, έχει ελληνο-ασιατική κουλτούρα και προτείνει πανασιατικές γεύσεις με ευρείες αναφορές. Κάτω από τα ροζ neon φώτα, δοκιμάζουμε φανταστικά ντάμπλινγκ (αγαπημένα αυτά με τα ζουμερά κομματάκια γαρίδας στο εσωτερικό), sushi rolls, nigiri, ψητό χοιρινό με σπιτικό κίμτσι, τηγανητό κοτόπουλο ή καβούρι ταρτάρ. Για συνοδεία: μυρωδάτα κοκτέιλ με εσπεριδοειδή και εξωτικά φρούτα. Γ.Π.

Κανάρη 5-7, Πειραιάς, Τ/211-73.51.205

Le Pizze di San Gennaro: Για πίτσα ναπολιτάνικη στη Νέα Σμύρνη

Το μαγαζί βρίσκεται σε μια γειτονιά εκτός πιάτσας, είναι πολύ απλό, χωρίς ιδιαίτερη διακόσμηση, στα πρότυπα μιας συνοικιακής ναπολιτάνικης πιτσαρίας – κάτι αντίστοιχο με το δικό μας καφενείο. Έχει λίγα τραπέζια, ο εξωτερικός χώρος είναι καλυμμένος με πλαστικό προστατευτικό και μια ξυλόσομπα ζεσταίνει το μαγαζί. Στο βάθος βρίσκεται ο εντυπωσιακός ξυλόφουρνος, αυτός στολίζει την πιτσαρία. Είναι χτιστός με πυρότουβλα και ψήνει τέλεια τις πίτσες. Στο μενού έχει 12 πίτσες με διάφορες επικαλύψεις. Όλες έχουν το χαρακτηριστικό φουσκωτό στεφάνι ζύμης και τη λεπτή μέση της ναπολιτάνικης πίτσας. Η Οrto με ντοματίνια, μοτσαρέλα και διάφορα σοταρισμένα λαχανικά και η U’diavolo με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα και πικάντικο σαλάμι μου άρεσαν πολύ. Μια ωραία έκπληξη στο μενού είναι τα ιταλικά φαγητά και γλυκά ημέρας. Κάθε πρωί αποφασίζει τι θα μαγειρέψει ανάλογα με το τι φρέσκο θα βρει στην αγορά. Φτιάχνει από τορτελίνια και καρμπονάρα μέχρι λαζάνια και τηγανητή πίτσα, μια ναπολιτάνικη λιχουδιά που δεν έχω βρει αλλού στην Αθήνα. Το τιραμισού, που το κάνει με σπιτικά σαβαγιάρ, είναι ζουμερό, γλυκό χωρίς να σε λιγώνει, με έντονη γεύση καφέ, από τα πιο νόστιμα που έχω φάει. M.Π.

Ευξείνου Πόντου 172, Νέα Σμύρνη, Τ/ 210-93.39.127

Λινού Σουμπάσης και ΣΙΑ: Κάθε μέρα κάτι διαφορετικό

Είναι να απορείς που περισσότερα καινούργια μαγαζιά δεν σερβίρουν τέτοιου είδους φαγητό: αχνιστά ψάρια, οσπριάδες, λαδερά, σούπες… Στο Λινού Σουμπάσης και ΣΙΑ ο Λουκάς Μάιλερ και η ομάδα του το έχουν πιάσει το νόημα, ψάχνουν τα τοπικά υλικά και τα εποχικά υλίκά και μαγειρεύουν μια φρέσκια ελληνική κουζίνα – πιάτα λιτά, θρεπτικά, με ρουστίκ ομορφιά. Και εδώ το μενού αλλάζει καθημερινά. Πρόσφατα πέτυχα και ευχαριστήθηκα τα βλίτα με τριμμένη ντομάτα, τα σπαράγγια με μορχέλες, τη ρεβυθάδα με μπακαλιάρο και μια ωραία κακαβιά που έφεραν με λεμόνια και κοκκινοπίπερο στο πλάι. Α, και ο χώρος σαν να έχει «ζεστάνει» τελευταία, τόσο με τα έργα τέχνης που στολίζουν πλέον τοίχους όσο και με τον εμπλουτισμό της ομάδας με καινούργια πρόσωπα, όλων των ηλικιών, ανάμεσα στα οποία και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Γ.Π.

Μελανθίου 2, Μοναστηράκι, Τ/ 210-32.20.300

Χατίρι: Σαν στο σαλόνι του σπιτιού μας

Ο χώρος θυμίζει αστικό αθηναϊκό σπίτι από άλλη δεκαετία. Κάθε γωνιά έχει κάτι ιδιαίτερο, από ’60s σκανδιναβικές καρέκλες με φυσικό ρατάν, δανέζικα τραπέζια μέχρι mid century φωτιστικά σε διάφορα χρώματα. Στο Χατίρι το μενού είναι πολύ ιδιαίτερο και το μιξ που κάνουν ασυνήθιστο. Σερβίρουν ναπολιτάνικες πίτσες με προζυμένιο ζυμάρι, αλλά και σωστά ψημένη αντρεκότ με σάλτσα μπεαρνέζ, τσιμιτσούρι ή σάλτσα πιπεριού, λαχταριστή γαλλική κρεμμυδόσουπα και νόστιμες μακαρονάδες, όπως η ζουμερή αυθεντική καρμπονάρα κι εκείνη με ντοματίνια και κουκουνάρι. Μ.Π.

Χατίρι, Ριζάρη 28, Παγκράτι, Τ/ 210-72.32.333

Dao: Για banh mi και σούπα pho

Οι ετοιμασίες στην κουζίνα του βιετναμέζικου εστιατορίου Dao ξεκινάνε νωρίς. Οι μπαγκέτες για το banh mi μπαίνουν στον φούρνο και η Σουάν, μια από τους υπαλλήλους, ψιλοκόβει το αγγούρι. Η συνταγή τους είναι η κλασική βιετναμέζικη. Τις φτιάχνει ένας γειτονικός φούρνος ειδικά για αυτούς και το ψήσιμό τους ολοκληρώνεται την ώρα της παραγγελίας. Γίνονται χρυσαφένιες και όσο πρέπει τραγανές, ένα φρέσκο και αφράτο ψωμάκι. Το banh mi στο Dao βγαίνει σε έξι εκδοχές και είναι από τα ελάχιστα μέρη στην Αθήνα που το φτιάχνουν. Έχουν και φανταστική σούπα pho που βγαίνει σε δύο συνταγές – η κλασική και μία ακόμη με κόκκινο καυτερό ζωμό. Μ.Π.

Λεπενιώτου 14, Ψυρρή, Τ/210-32.48.547