Προφανώς μαγειρέψαμε κι άλλα. Πολλά και διάφορα. Αυτά τα πιάτα, για τα οποία θα διαβάσετε παρακάτω, όμως, τα ξεχωρίσαμε. Για τη νοστιμιά τους, για τη θαλπωρή τους, για την ιστορία τους, για τα μικρά μυστικά τους – πολλές φορές κάτι απλό ή ασυνήθιστο κάνει τη διάφορα. Δοκιμάστε τα, οι δοσολογίες και οι εκτελέσεις είναι ακριβώς από κάτω.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι συνταγές που μαγείρεψε η ομάδα του Γαστρονόμου τον Ιανουάριο
Κοτόπουλο στον φούρνο με πατάτες
Από τότε που αγόρασα ξυλόσομπα με φούρνο κάνω διάφορους πειραματισμούς με μαγειρέματα. Τα ψησίματα στην ξυλόσομπα είναι απαιτητικά, πρέπει να είσαι απίκο, να φουντώνεις ή να χαμηλώνεις τη φωτιά στα ξύλα γιατί με τα σκαμπανεβάσματά της μπορείς να κάψεις το φαΐ χωρίς να το καταλάβεις. Όταν πήρα πια το κολάι με τα σχετικά εύκολα ψησίματα (μπριζόλες, μπιφτέκια, πίτες), δοκίμασα το κλασικό κυριακάτικο φαγητό που κάνει το σπίτι να μοσχοβολάει: κοτόπουλο στον φούρνο με πατάτες, με τη συνταγή του Χριστόφορου Πέσκια που το ψήνει σε δύο χρόνους, πρώτα τις πατάτες που θέλουν περισσότερη ώρα ψήσιμο και έπειτα το κοτόπουλο, πάνω τους, στο ίδιο ταψί. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν με την ψυχή στο στόμα μην μου ξεφύγει η φωτιά και γίνουν όλα κάρβουνο, αλλά τα κατάφερα και το φαγάκι έγινε λουκούμι. Φυσικά, στον φούρνο της ηλεκτρικής κουζίνας όλα γίνονται χωρίς αγωνία με το ίδιο καταπληκτικό στη γεύση αποτέλεσμα. Αυτός ο τρόπος ψησίματος σε δύο φάσεις είναι το μεγάλο-μικρό μυστικό της συνταγής του Χριστόφορου που κάνει τόση διαφορά ώστε δεν έχω ψήσει ξανά το κοτόπουλο με τον γνώριμο τρόπο «όλα μέσα στο ταψί και στον φούρνο». Αξίζει η προσπάθεια. Βιβή Κωνσταντινίδου
Μυζηθροχαλβάς μικρασιάτικος
Δεν ξέρω καν αν υπάρχει αλλού στην Ελλάδα χαλβάς με μυζήθρα. Τουλάχιστον εγώ δεν τον είχα ξαναδοκιμάσει, πέρα από μια φορά που τον πέτυχα ζεστό στο εστιατόριο του Γυναικείου Συνεταιρισμού Πέτρας στη Λέσβο. Πρόκειται για μια ασυνήθιστα νόστιμη λιχουδιά, μια γεύση αλλιώτικη και αναστατωτική. Η συνταγή είναι της κ. Πιπίτσας Φιλιππίδη από τον Μανταμάδο, η οποία έχει καταγωγή από Σμύρνη και Αϊβαλί, και μας την έφτιαξε η κυρία Φωτεινή Κοντάρα. Έχει λαογραφική αξία και εμπεριέχει στοιχεία της ιστορίας και της παράδοσης του νησιού. Μπορείτε να το πλάσετε στο σχήμα μικρού αχλαδιού όπως συνηθίζουν οι Λέσβιοι, ή να το σερβίρετε σε μπολ, ζεστό όπως βγει από την κατσαρόλα. Μου αρέσουν και τα δύο, αλλά προτιμώ τη ζεστή εκδοχή. Νικολέτα Μακρυωνίτου
Σουβλίτσες Θεσσαλονίκης
Αυτή η συνταγή είχε δημοσιευθεί στο τεύχος 90, το μακρινό 2013, μήνα Οκτώβριο. Από τότε θυμάμαι τις είχα βάλει στο μάτι αυτές τις σουβλίτσες, αλλά στην πορεία τις ξέχασα. Τις ξαναθυμήθηκα όταν έπεσα πάνω τους τυχαία μια μέρα που έψαχνα στο site μας για μια εύκολη σχετικά συνταγή για το Σαββατοκύριακο με τα εξής κριτήρια: να είναι κόμφορτ αλλά και λίγο ασυνήθιστη (για να μην τρώμε τα ίδια και τα ίδια), και να έχει καλές πιθανότητες να αρέσει σε παιδιά. Αυτές οι σουβλίτσες πληρούν όλες τις παραπάνω προϋποθέσεις. Κάνεις φαΐ για πλάκα, και κοροϊδεύεις ότι είναι και κάτι πολύ σπέσιαλ. Όχι ότι δεν είναι από άποψη γεύσης, απλώς τελικά παραείναι εύκολες. Κάπως σαν σουτζουκάκια χωρίς σάλτσα σκεφτείτε τες. Η συνταγή λέει να ζυμώσεις τον κιμά με καυτερή πάπρικα. Εγώ έβαλα γλυκιά, γιατί θα έτρωγαν και παιδιά, αλλά νομίζω το χρειαζόταν αυτό το «αιχμηρό» στη γεύση. Το πιο ιδιαίτερο όμως είναι ότι ψήνονται στον φούρνο μαζί με ρύζι, περιχυμένες με γιαουρτόκομμα. Εγώ τρελαίνομαι για το γιαούρτι με ρύζι, επομένως νομίζω βρήκα το φαγητό μου. Χριστίνα Τζιάλα
Salsa macha: μεξικάνικη σάλτσα με τσίλι και ξηρούς καρπούς
Τη φτιάχνω συχνά. Ιδανικά όμως θα ήθελα να υπάρχει συνέχεια στο ψυγείο. Η salsa macha είναι ένα καυτερό λάδι από τσίλι και ξηρούς καρπούς. Πυκνή, με μπόλικα κριτσανιστά κομμάτια από διαφόρων ειδών πιπεριές τσίλι, φυστίκια (ή και ηλιόσπορο) μεταμορφώνει εντελώς ο,τιδήποτε στο οποίο προστεθεί. Τη βάζω πάνω από τηγανητά αυγά, μέσα σε σάντουιτς, σε οσπριοσαλάτες, σε φασολάδες, σε ψητό κοτόπουλο και μερικές φορές την τρώω και σκέτη με το κουτάλι κατευθείαν από το ψυγείο. Γεωργία Παπαστάμου
Η ρώσικη της Νένας Ισμυρνόγλου
Μου αρέσει η ρώσικη. Και όχι μόνο ως συνοδευτικό αλλά και ως κυρίως. Έχει άλλωστε τόσα συστατικά που χορταίνεις. Από όσες έχω φτιάξει αυτή της Νένας Ισμυρνόγλου είναι η καλύτερη και η πιο κλασική. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές δεν βάζω το ζαμπόν. Δεν χρειάζεται κατά τη γνώμη μου. Είναι τόσο ωραία και χωρίς αυτό, που γιατί να το προσθέσω, σκέφτομαι. Άλλωστε γενικά αποφεύγω τα αλλαντικά. Επίσης δεν φτιάχνω σπιτική μαγιονέζα, πού χρόνος για τέτοια. Βάζω απλά την αγαπημένη μου και δένει μια χαρά στο σύνολο. Είναι ωραία μέσα σε ψωμάκι, σαν σάντουιτς, ενώ ταιριάζει με τα πάντα και όλες τις ώρες. Το δε παντζάρι κάνει τη διαφορά, ξέρει η Νένα. Νάντια Λιαργκόβα
Ουγγαρέζικο γκούλας
Κρύο δεν έκανε φέτος, να θες σούπες θερμαντικές. Όλο λιακάδες και ζέστες τούτος ο χειμώνας. Αλλά εγώ στις σούπες έχω μεγάλη αδυναμία. Έτσι βάλθηκα να κάνω το γκούλας που πρότεινε ο Αστέριος Κουστούδης στο τεύχος του Ιανουαρίου. Τη χαρακτηριστική ουγγαρέζικη σπεσιαλιτέ την έχω δοκιμάσει σε διάφορες παραλλαγές, σερβιρισμένη σε βαθύ πιάτο, σε μπολ ή, πιο πυκνή, σε ξεψαχνισμένο καρβελάκι, αλλά την έχω μαγειρέψει ελάχιστες. Πέρα από τη γλυκιά και την καπνιστή πάπρικα τής πρόσθεσα και λίγο μπούκοβο, σούπερ καυτερό, που το βάζω σχεδόν παντού. Ένα τρίωρο παίρνει. Είναι πολύ ωραίο φαγητό. Άντζελα Σταματιάδου
Αρακάς λαδερός
Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω με εποχικά προϊόντα και όταν πριν λίγες μέρες βρήκα στους πάγκους της λαϊκής τον πρώτο φρέσκο αρακά πήρα μπόλικο και αποφάσισα να τον φτιάξω λαδερό. Σε αυτή τη κλασική συνταγή του Χριστόφορου Πέσκια ανατρέχω πάντα. Είναι εύκολη αλλά έχει και ωραία μυστικά, που απογειώνουν αυτό το απλό αλλά τόσο γευστικό πιάτο που μοσχοβολάει άνοιξη. Μαρίνα Πετρίδου
