Οι πρώτες κολοκύθες κάνουν την εμφάνισή τους προς το τέλος του καλοκαιριού. Η συγκομιδή, όμως, είναι στο ζενίθ τον Οκτώβριο. Βρίσκουμε πολλές ποικιλίες-υβρίδια στην αγορά με ανεπαίσθητες αποκλίσεις στη γεύση και στο άρωμα, παρά τις εντυπωσιακές διαφορές στο σχήμα και στο χρώμα της φλούδας. Το χρώμα της σάρκας της κυμαίνεται από πορτοκαλοκίτρινο έως ανοιχτό κόκκινο. Κατά την αγορά προσέχουμε η κολοκύθα να είναι σκληρή, με επιδερμίδα τσιτωμένη, χωρίς πληγές και σκασίματα, και με το κοτσάνι ακέραιο (αν έχει αφαιρεθεί, μπορεί να προσβληθεί από μύκητες).
Καταγωγή κολοκύθας
Η καταγωγή της κολοκύθας είναι αμερικανική ή αφρικανική, ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις ότι ήταν γνωστή και στην αρχαία Ελλάδα. Γενικώς, αγαπάει τα εύκρατα κλίματα με λίγους ανέμους και μπορεί άνετα να αντεπεξέλθει σε συνθήκες ξηρασίας, λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς της σε νερό. Στη χώρα μας, αν και δεν καλλιεργείται συστηματικά, υπάρχουν ελληνικές κολοκύθες σε διάφορες περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Σπέρνονται υπαίθρια γύρω στον Απρίλιο και οι πιο πρώιμες κυκλοφορούν στην αγορά ήδη από τον Αύγουστο.
Καθάρισμα και διατήρηση κολοκύθας
Την κόβουμε στη μέση με ένα μεγάλο μαχαίρι, με φορά από κοτσάνι σε ομφαλό. Με ένα κουτάλι καθαρίζουμε το εσωτερικό της από ίνες και σπόρια, και την κόβουμε σε μικρότερα κομμάτια, για να διευκολύνουμε το ξεφλούδισμά τους. Καθαρισμένη και κομμένη, τυλιγμένη σε μεμβράνη, αντέχει στην ψύξη για μερικές ημέρες. Επίσης, τριμμένη σε σακουλάκι τροφίμων διατηρείται στην κατάψυξη τουλάχιστον ένα μήνα. Άκοπη, μπορεί να διατηρηθεί σε σκοτεινό και ξηρό περιβάλλον όλο το χειμώνα, ίσως και ένα χρόνο.
Η ευέλικτη κολοκύθα
Η κολοκύθα έχει λεπτό άρωμα και μια υπόγεια, φινετσάτη γλύκα, γι’ αυτό και είναι ιδανική τόσο για αλμυρές όσο και για γλυκές παρασκευές. Ο ευπροσάρμοστος χαρακτήρας της επιτρέπει να την αρωματίσουμε με μεσογειακά μυρωδικά ή να της δώσουμε ανατολίτικη χροιά με διάφορα μπαχαρικά. Αξιοποιείται κυρίως σε πίτες, αλμυρές και γλυκές, αλλά και σε λαδερά και σε μαγειρευτά με κρέας. Ταιριάζει τέλεια με δυόσμο, ρίγανη, δεντρολίβανο, θυμάρι, μαϊντανό, λουίζα, καυκαλήθρες. Η κολοκύθα, όμως, «δένει» και με πληθώρα μπαχαρικών: συνδυάζεται θαυμάσια με κανέλα, γαρίφαλο, μπαχάρι και μοσχοκάρυδο, που όμως τονίζουν τον γλυκό της χαρακτήρα, οπότε, αν πρόκειται για φαγητό, θα χρειαστεί να κοντράρουμε με δυνατά υλικά (σκόρδο, χυμό λεμονιού, ξίδι, πελτέ). Λίγο τζίντζερ ή κάρι της δίνουν εξωτική χροιά, ενώ λίγη γλυκιά ή καπνιστή πάπρικα απογειώνει τη γεύση της.