Ο λόγος που επιλέγουμε αυτά τα 9 ιστορικά ζαχαροπλαστεία της Αθήνας | ΑΓΟΡΑ

Σε αυτά τα ζαχαροπλαστεία, όπου οι συνταγές περνάνε από γενιά και γενιά –άλλοτε παραμένουν ίδιες κι επανεκτελούνται ιεροτελεστικά κι άλλοτε εξελίσσονται με σεβασμό στην οικογενειακή παράδοση– επιστρέφουμε ξανά και ξανά. Για να πάρουμε ένα κουτί με τα κλασικά/νοσταλγικά γλυκά που αγαπάμε, λιχουδιές που μας μεγάλωσαν, κι άλλες που ανακαλύψαμε στην πορεία: καριόκες, ταρτάκια, μπαμπαδάκια, εκλεράκια, μαρόν γκλασέ τυλιγμένα σε ασημόχαρτο, σοκολατάκια με βύσσινο… Είναι η γλυκιά ιστορία της πόλης.

Βάρσος: Ο ορισμός του διαχρονικού

Κοτσονάτος κύριος 130 ετών και βάλε ο Βάρσος της Κηφισιάς. Στο πιο σικ ζαχαροπλαστείο της πόλης ο αέρας μυρίζει βούτυρο και το παλιό κρεμαστό ρολόι δείχνει πως όσα χρόνια και αν περάσουν το καλό γλυκό και το πραγματικό στυλ δεν ξεφτίζουν ποτέ. Σαν μικρά παιδιά χαζεύουμε κάθε φορά με τα βουνά από μαρέγκες, τα ταψιά με τα ζεστά κρουασάν, τους σερβιτόρους που φορώντας τις στολές τους πηγαινοφέρνουν δίσκους με παγωτά και πάστες. Από το ταβάνι με τα γύψινα μέχρι το ροζ μωσαϊκό, όπου και να κοιτάξεις θα δεις κομμάτια μιας περασμένης ζωής της πόλης. Τα γλυκά συναγωνίζονται την ατμόσφαιρα. Εκεί θα βρεις υπέροχη κρέμα που έρχεται απλωμένη στο πιάτο με κανέλα, ρυζόγαλο, κορυφαίο γαλακτομπούρεκο με φύλλο κανταΐφι, απίθανη τυρόπιτα ταψιού και ένα σωρό ακόμα λόγους για να ανέβεις στην Κηφισιά. Γ.Π.

Κασσαβέτη 5, Κηφισιά, T/210-80.12.472

Désiré: Το «επιθυμητόν» στο Κολωνάκι από το 1962

Από το όνομα και μόνο παίρνεις γεύση άλλης εποχής. Το «επιθυμητόν» ζαχαροπλαστείο του Κολωνακίου βρίσκεται στο ίδιο σημείο της Δημοκρίτου από το 1962. Έλληνες της Αιγύπτου, οι αδελφοί Λαζαρίδη είχαν αρχικά κατάστημα με ευρωπαϊκά γλυκά γαλλικής επιρροής στην Αλεξάνδρεια. Όταν ήρθαν στην Αθήνα έφτιαξαν εδώ ένα αντίστοιχο ζαχαροπλαστείο και, πριν αποσυρθούν, φρόντισαν το Désiré να περάσει στην οικογένεια Σταθόπουλου με την υπόσχεση από την πλευρά των τελευταίων να μην αλλάξει η λειτουργία του. Η υπόσχεση κρατήθηκε και με το παραπάνω. Οι συνταγές που ακολουθούν μέχρι σήμερα είναι οι ίδιες με τις αρχικές (μόνο τη ζάχαρη μείωσαν με τα χρόνια). Φτιάχνουν, μεταξύ άλλων, φημισμένη Μont Βlanc και Saint Honoré, σοκολατίνα-θαύμα, χειροποίητα σοκολατάκια, μπισκοτοκαρδούλες, μπαμπαδάκια, στρογγυλά, κέικ και τρούφες αμυγδάλου (ένα κερασματάκι με πολύ αμύγδαλο και λίγη κρέμα -ίσα ίσα για να κολλάνε απαλά μεταξύ τους οι καρποί- μαζί με μια κουταλιά μαρμελάδας στο κέντρο). Έχουν ακόμα πιο ωραία γεύση αν τα παραγγείλεις στο καθιστικό, με τα πιανιστικά κομμάτια να παίζουν χαμηλά. Γ.Π.

Δημοκρίτου 6, Κολωνάκι, Τ/210-36.32.333

Μικέ: Το μαγαζί-χρονοκάψουλα της πλατείας Μαβίλη

Ήταν 1956 όταν ο Μιχάλης (Μικές) Ραγουζαρίδης, Έλληνας της Αλεξάνδρειας, ήρθε στην Αθήνα και έφτιαξε το δικό του ζαχαροπλαστείο στη συμβολή των οδών Σούτσου και Δορυλαίου, στην πλατεία Μαβίλη. Περνώντας σήμερα το χαρακτηριστικό ροζ κουφετί κατώφλι βρίσκει κανείς τα ίδια γλυκά που γέμιζαν πάντα τις προθήκες: εθιστικά τρουφάκια, φρεσκοψημένα ταρτάκια φρούτων με κρέμα ζαχαροπλαστικής, κλασική αμυγδάλου, σοκολατίνα με τρεις «ορόφους», φλωρεντίνες και τα ιδιαίτερα ταρτάκια «βιενουά», γεμιστά με μια στρώση από κέικ αμυγδάλου ποτισμένο με ρούμι και μια ροζέτα πηχτής σοκολατένιας κρέμας από πάνω. Διαχρονικό χιτ και οι περίφημες τυρόπιτες που εξαφανίζονται καθημερινά ζεστές-ζεστές από τις λαμαρίνες. Γ.Π.

Δ. Σούτσου 9, Πλατεία Μαβίλη, Τ/210-64.63.091 και Καλλιγά 33, Φιλοθέη, T/210-68.00.062

Στο Αριστοκρατικόν για σοκολατάκια-μπιζουδάκια

Δεν ξέρω αν η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια, αλλά αν είναι, πολλοί Αθηναίοι θα ήθελαν το εν λόγω κουτί να είναι από το Αριστοκρατικόν. Το ιστορικό ζαχαροπλαστείο που έχει κάνει αρκετά πήγαινε-έλα από το 1928 που ξεκίνησε στη Βουκουρεστίου –πρώτα μεταφέρθηκε λίγο παραπέρα στον ίδιο δρόμο, μετά στην Καραγιώργη Σερβίας και μετά στην οδό Βουλής, στην άκρη της Στοάς Μπολάνη– έχει περάσει στα χέρια της τέταρτης γενιάς της οικογένειας Μπιτσόπουλου. Κι έχει πάντα την αύρα του κλασικού. Με το που μπαίνεις βλέπεις απέναντι τις κομψές κασετίνες, τα χαρακτηριστικά κόκκινα κουτιά και τα ρολά με τις κορδέλες που γράφουν με χρυσά γράμματα το όνομά του, ακριβώς απέναντι από τα παραταγμένα στη σειρά σοκολατάκια της βιτρίνας που, σε ποικίλες γεύσεις και σχήματα, τραβάνε το βλέμμα όσων διασχίζουν τη στοά. Εκείνα με το κάστανο (ολόκληρο ή πουρέ) είναι πολυθρύλητα, τα δαμάσκηνα με σοκολάτα, περασμένα από κακάο, ισορροπημένα γλυκά, με ωραία αίσθηση του φρούτου, πάντα χαίρεσαι να τα ξαναβρίσκεις, τα τρουφάκια κλασική αξία. Εκείνες δε τις «γροθιές» από φυστίκι Αιγίνης, που τις αγαπούσε η Μαρία Κάλλας, τις έχουν ακόμη. Θα το βρείτε και στην Κηφισιά. Α.Σ.

Βουλής 7, Σύνταγμα, Τ/210-32.20.546 και Αργυροπούλου 8, Κηφισιά, Τ/210-80.16.533

Μητροπολιτικόν: Γλυκό ταξίδι στον χρόνο

Είναι η επιγραφή με τα καλλιγραφικά γράμματα, η βιτρίνα με τα λευκά κουρτινάκια, σαν σεμεδάκια, και τα γλυκά στις σκεπαστές με καπάκι πιατέλες – πιο vintage δεν γίνεται. Νοσταλγική «παρεμβολή» ανάμεσα στα μαγαζιά που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια σ’ αυτό το κομμάτι του Συντάγματος, αυτό το ζαχαροπλαστείο, που κρατάει από το 1930, σε κερνάει Αθήνα του άλλοτε. Περνάς το κατώφλι και νιώθεις σαν να ταξίδεψες με χρονομηχανή. Στο οπτικό σου πεδίο έχεις αφράτους μπεζέδες, διάφορες τάρτες, μικρές και μεγάλες, και πολλά ακόμη κεράσματα, τα οποία, απλωμένα στις βιτρίνες και στα ράφια, διεκδικούν την προσοχή σου: μανταρινάκια γλασέ σε καφετί χαρτί- ζουμερά, μοσχοβολιστά, με φλούδα τραγανή και ωραία γλύκα που δεν σε λιγώνει, πακετάκια με ζουμερά, σιροπιαστά μπακλαβαδάκια με λευκό αμύγδαλο και μέλι, που σου αφήνουν βουτυρένια αίσθηση στο στόμα (μια συνταγή από τη Μυτιλήνη), αλλά και καριόκες, ναπολεόν με γκανάς μπίτερ σοκολάτας, σοκολαμύγδαλα και άλλα… Α.Σ.

Βουλής 39, Σύνταγμα, Τ/210-32.40.654

Αφοι Ασημακόπουλοι: Ένα ζαχαροπλαστείο ορόσημο της πόλης

Η ιστορία ξεκινάει το 1915. Τέσσερα αδέρφια, πατεράδες των τωρινών ιδιοκτητών, κατεβαίνουν από το Διχώρι της ορεινής Φωκίδας στην πρωτεύουσα και πιάνουν δουλειά στο γαλατάδικο του θείου τους, στο κέντρο της πόλης κάνοντας διανομές με ποδήλατα. Το 1930 τα αδέρφια αγοράζουν την επιχείρηση. Αρκετοί παλιοί Αθηναίοι θυμούνται ακόμα τα σιδερένια τραπεζάκια που έβγαζαν οι Ασημακόπουλοι στο πεζοδρόμιο σερβίροντας βούτυρο με μέλι, γιαούρτι και γάλα στο ποτήρι. Από τη δεκαετία του ‘50 το γαλακτοπωλείο αρχίζει να μετασχηματίζεται σε ζαχαροπλαστείο. Σήμερα, οι Ασημακόπουλοι, πιστοί στην ιστορία τους, προμηθεύονται γάλα απευθείας από κτηνοτρόφους από τα Σπάτα και τον Μαρκόπουλο, και παράγουν μόνοι τους τα βούτυρα που χρησιμοποιούν στα γλυκά τους. Η ποικιλία και η ποιότητά τους είναι εξίσου εντυπωσιακές. Τα ζουμερά σοκολατάκια με τα βύσσινα, που μένουν βουτηγμένα για δύο μήνες σε βαρέλι με κονιάκ, οι πραλίνες, τα μαστιχωτά τσουρέκια, τα παρφέ, οι σοκολατίνες και οι αμυγδάλου είναι μερικά μόνο από τα greatest hits, ενώ σταθερά στα ψυγεία του καταστήματος βρίσκουμε καλό γιαούρτι, ρυζόγαλο και κρέμα όπως παλιά. Γ.Π.

Χαριλάου Τρικούπη 82, Εξάρχεια, Τ/210-36.10.092

Pastry Family: Όπως στο Παγκράτι των ’60s

Οικογενειακή επιχείρηση από το 1969. Όταν πρωτοάνοιξε στο κοσμικό Παγκράτι της εποχής, την πόρτα του μπαινόβγαιναν προσωπικότητες, από τον Χορν, την Αλίκη και τον Χατζιδάκι μέχρι τη Λόλα Ζολώτα, για να γεμίσουν κουτιά με πάστες, σοκολατάκια και μαρόν γλασέ σε ασημόχαρτα. Επιμένοντας στα καλά υλικά συνεχίζουν μέχρι σήμερα να φτιάχνουν ποιοτικά γλυκά της κλασικής γαλλικής σχολής. Η σοκολάτα, σε διάφορες εκδοχές, είναι από τα φόρτε τους (βλ. εδώ για την σοκολατίνα τους) ενώ, ειδικά τώρα που μπαίνει η άνοιξη, δεν νοείται να φύγει κανείς από το κατάστημα χωρίς τα πανάλαφρα σουδάκια με κρέμα και φρέσκες φράουλες. Φημίζονται επίσης για την τούρτα κάστανο, τα ζουμερά μελομακάρονα-μπουκίτσες, τα μίνι εκλεράκια με σοκολάτα και την πάστα φλώρα (με βερίκοκο και μια γιρλάντα από αμύγδαλα περιμετρικά). Γ.Π.

Ριζάρη 19, Παγκράτι, Τ/210-72.10.987

Rio: Η πολίτικη παράδοση στο Παλαιό Φάληρο

Είναι αρκετά τα παλιά, καλά, πολίτικα ζαχαροπλαστεία του Παλαιού Φαλήρου αλλά λίγα συνεχίζουν την παράδοση με τέτοια φροντίδα όπως το Rio. Πριν από 42 χρόνια ο Απόστολος Παναγιωτίδης, «μάστορας» στα περίφημα Πελίτ και Μπαϊλάν της Κωνσταντινούπολης άνοιξε το δικό του κατάστημα στη γωνία της Πρωτέως με τη Μουσών και σήμερα, με το Rio να έχει περάσει σε άξιους «διαδόχους» συνεχίζει να επισκέπτεται και να επιβλέπει με αγάπη και προσοχή όσα φτιάχνουν. Εκτός από τα μπαμπαδάκια με ρούμι και μπόλικη φρέσκια σαντιγί για τα οποία φημίζεται, το ζαχαροπλαστείο ξεφουρνίζει φίνες πολίτικες βασιλόπιτες (όλο τον χρόνο), λεπτεπίλεπτα μπατόν σαλέ, σεκέρ παρέ και τσουρέκια που αφήνουν κρεμένια αίσθηση στο στόμα. Γ.Π.

Πρωτέως 4 και Μουσών, Π. Φάληρο, Τ/210-98.31.892

Melissa Fine Pastry: Τρεις γενιές ζαχαροπλαστών στο Περιστέρι

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Μέλισσα Fine Pastry (@melissa.pastry)

Το Περιστέρι φημίζεται για τα ζαχαροπλαστεία του από τότε που οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Ο Μικρασιάτης Χρήστος Μπισαξής ήταν μεγάλος μάστορας στη ζαχαροπλαστική και τα γλυκά του ήταν τόσο ξακουστά που έρχονταν από όλη την Αθήνα να τα αγοράσουν. Την τέχνη την κληροδότησε στον γιο του Άγγελο, και τώρα συνεχίζει ο εγγονός του ιδρυτή Χρήστος Μπισαξής. Αυτή είναι η ιστορία του Melissa Fine Pastry, ενός από τα κορυφαία ζαχαροπλαστεία της Αθήνας, που από παραδοσιακό γαλακτοπωλείο του 1925 φτάνει στις μέρες μας να φτιάχνει γλυκά υψηλής ζαχαροπλαστικής, εμπνευσμένα από τη γαλλική σχολή, με άριστες πρώτες ύλες και σύγχρονες τεχνικές. Μικρά κομψοτεχνήματα που έχουμε απολαύσει κατά καιρούς είναι η πραλίνα γάλακτος με μους σοκολάτας γάλακτος ανάμεσα σε φύλλα σοκολάτας Valhrona και ντακουάζ φουντουκιού, η flan manzana με κρέμα montée Orelys και καραμελωμένα μήλα και η πιο φίνα lemon tart της Αθήνας. Μ.Π.

Εθνάρχου Μακαρίου 43, Περιστέρι, T/210-57.11.055